خرید به سبک «از ما بهتران میلیاردر تهرانی»

کسب و کار: تعداد مراکز خرید و بوتیک های رنگارنگ در پایتخت کم نیست؛ اما بعضی از این مراکز خرید تنها برای افراد خاص در نظر گرفته می شوند و خدمات خاص تری را عرضه می کنند که هر روز هم، درست عکس آنچه شاید تصور کنیم، تعدادشان بیشتر می شود! بوتیک هایی که تنها برندهای معتبر از دنیای مد را برای مشتری های ویژه شان فراهم می کنند و پول خوبی از این معامله به جیب می زنند.

برای اینکه با حال و هوای این بوتیک ها بیشتر آشنا شوید و از خرید اعضای باشگاه میلیاردی ها سر در بیاورید، به چند مرکز خرید پرطرفدار اما ویژه سر زده ایم و چند و چون خرید از آنها را جویا شده ایم. در این مراکز خرید، نه تنها کارتهای عابر بانک پر و پیمان بهترین همراهانتان هستند، بلکه باید خوب هم لباس پوشیده باشید تا فروشندگان شما را جدی بگیرند و در مورد انتخاب یک لباس ویژه و گران به کمک تان بیایند.

مدت زیادی از شروع به کار مرکز خرید مدرن الهیه نمی گذرد اما در همین زمان کم، توجه خیلی از افراد را به خود جلب کرده؛ این مرکز خرید تنها برای خرید پوشاک قشر مرفه جامعه مناسب است و در همین زمان کوتاه توانسته مشتری های ثابت خودش را جذب کند. جایی که بر سر در بیشتر بوتیک های آن هیچ تابلویی نصب نشده و تنها برندهای رنگارنگ پوشاک از پشت ویترین ها چشم هر تازه واردی را به سوی خود می کشد.

در این مرکز خرید ویترین ها بسیار خلوت هستند اما رگال ها بار سنگینی از انواع برندها را بر دوش می کشند. شما می توانید دراین مجتمع با برندهای معتبری از دنیای مد البته از نوع گران قیمتش روبرو شوید: استفانو ریچی، لامبرود دپارک، مونت کارلو، رد والنتینو، پرومد و ... از این دست برندها هستند. برندهایی که مثلا برای خرید یک تی شرت معمولی از آنها باید حداقل 350 هزار تومان بپردازید یا یک کت و شلوار معمولی مردانه شان نزدیک چهار میلیون تومان برای تان آب می خورد. اینجا مجتمع مدرن الهیه است.

جایی برای به قول معروف مایه دارهایی که سرگرمی شان به رخ کشیدن مارک البسه ای است که بر تن دارند. از عینکی که مثلا یک میلیون تومان خریده اند تا ساعتی چند ده میلیونی. از مانتوی 800 هزار تومانی تا یک شلوار جین 550 هزار توانی. اینها تازه البسه روزمره است اگر بخواهید سرکی به لباس های رسمی شان بیندازید حساب و کتابشان می رود بالای چند ده میلیون تومان. حساب و کتابی که حتما باید جزو باشگاه میلیاردی ها باشید تا بتوانید از عهده اش بربیایید.

زیلی

خیابان جردن کم کم دارد از حالت اداری و ماشین بازی سابق خارج می شود و بوتیک ها و فروشگاه های برندهای گرانقیمت یکی پس از دیگری در این خیابان خودنمایی می کنند. یکی از این بوتیکها لباس های مردانه را با برند زیلی عرضه می کند. لباس هایی مردانه و البته باز هم از نوع گرانقیمت آن. مثلا قیمت پیراهن های این برند از ۸۰۰ هزار تومان شروع می شود.

کت و شلوار و پالتوها هم که جای خود دارد. در این فروشگاه دیزاین ویترین چندان جلب توجه نمی کند اما نباید پا رویحق گذاشت، لباس های این فروشگاه به قدری شیک و درجه یک هستند که حتی تصور پوشیدنشان هم برای آدم خوشایند است.

لباس ها در عین سادگی طرح و برش هایی دارند که با پوشیدن آنها هر کسی می تواندبه خریدشان وسوسه شود. علاوه بر پیراهن های گران قیمت می توانید چند نمونه پاللتوی مردانه را نیز در کلکسیون این فروشگاه با قیمتی حدود ۹۰۰ هزار تومان خریداری کنید. پالتویی که نمونه مشابه آن با قیمت های پایین تر در بازار زیاد است اما این پالتو، هزینه برند خود را از مشتری طلب می کند.


دین هامز

دبن هامز یک برند اصلی انگلیسی است مخصوص پوشاک زنانه، مردانه و بچگانه. در حراج این فروشگاه برای خرید یک جفت کفش رسمی زنانه باید حداقل 240 هزار تومان هزینه کرد و یک کیف زنانه دستی نیز کمتر از 130 هزار تومان نیست.

لباس های گرم و زمستانی در حراج دبن هامز باز هم قیمت بالایی دارند و خیلی ها قادر به خرید حتی یک کاپشن دراین حراج نیستند. اگر بخواهید یک کاپشن پر مردانه را از حراج این برندخریداری کنیدباید مبلغی بالای ۵۰۰ هزار تومان در نظر بگیرید و برای خرید یک پلیور از این حراجی نیز حداقل باید ۱۵۰ هزار تومان بپردازید.

کمربندهای زنانه و مردانه شاید از لحاظ قیمت مناسبترین اجناس این نمایندگی باشند. خرید یک نمونه از آن در حراجی، چیزی حدود ۵۰ هزار تومان آب می خورد. در کمال تعجب و با توجه به قیمت های بالای این پوشاک، حتی در حراج، حضور و تعداد مشتریان این بوتیک قابل توجه است. مشتری های ثابت و طرفداران دبن هامز با یک دور کوچک در فروشگاه و خرید یک دست لباس کامل حداقل ۲ تا ۳ میلیون تومان خرج می کنند.


بوتیک های اختصاصی

اما از همه این فروشگاه های علنی - و به اصطلاح جلوی چشم - که بگذریم، اتفاقات مربوط به پوشاک پولدارهای تهران در بوتیک های اختصاصی خودشان می افتد. بله درست شنیدید؛ بوتیک های اختصاصی. بوتیک ها و به عبارت بهتر، شوهایی که بعد از پیوستن به باشگاه میلیاردی ها شما هم به آن دعوت خواهیدشد. بوتیک هایی که برای شما و در خانه تان شوی اختصاصی می گذارند و سفارش های شما را از شیر مرغ تا جان آدمیزاد فراهم می کنند. خوب، این خاصه درخواست ها البته خرج خودش را هم دارد.

مبالغ هنگفتی که البته به نظر دوستان مرفه ارزش را دارد. شما در این بوتیک های اختصاصی می توانید آخرین البسه مد سال برندهای معتبر و مشهور دنیا را که شامل انواع پوشاک رسمی و غیررسمی، کیف، کفش، عینک، لباس های ورزشی و انواع ساعت های مچی می شود، از نزدیک روی رگال های خاص که در منزل یا دفتر کارتان چیده می شود، ببینید و امتحان کنید.

بعد مثلا برای ست لباس گوچی تان با کفشی که دارید یک کیف از پوست کروکودیل با مارک ورساچه سفارش دهید و ... حتی می توانید از اجناسی که تنها دفتر کارتان چیده می شود، ببینید و امتحان کنید. بعد مثلا برای ست لباس گوچی تان با کفشی که دارید یک کیف از پوست کروکودیل با مارک ورساچه سفارش دهید و ... حتی می توانید از اجناسی که تنها تعداد محدودی از آنها در دنیا تولید شده را در این شوهای اختصاصی ببینید و خریداری کنید.

خب گشتی در چنین بوتیکی برای شما شاید چیزی تا حدود ۵۰ میلیون تومان خرج داشته باشد و باقی خرج ها هم که البته به سفارش های خودتان و البته برند آنها بستگی مستقیم دارد.


نظارت اتحادیه

از آنجایی که اتحادیه ها (در اینجا اتحادیه پوشاک) و از آن بالاتر، قوانین تنها بر چیزهایی که دیده می شوند نظارت و دلالت دارند؛ البته منهای بوتیک های اختصاصی که اصولا کسی وجود آنها را تایید نمی کند. گفتیم از مسئولین مربوطه اتحادیه پوشاک درباره این ماجرا سوالاتی بپرسیم و ببینیم این اتحادیه چقدر روی چنین بوتیک هایی نظارت دارد اما متاسفانه در این بین موفق نشدیم با کسی صحبت کنیم.

به اتحادیه که زنگ زدیم منشی الکترونیکی شما را به بخش پرسش و پاسخ هدایت می کند اما در این بخش هم باز دستگاه از شما می خواهد که پرسش خودتان را مطرح کنید و بعدا به صورت مکانیزه پاسخش را دنبال کنید که عملا به هیچ پاسخی نمی رسید. راه بعد اتصال به اپراتور است. خیلی سعی کردیم که بتوانیم با رئیس اتحادیه در این باره گفت و گو کنیم اما دست آخر، در نهایت ادب، اپراتور شماره تلفن ما را گرفت تا در اسرع وقت با ما تماس بگیرد ... که طبعا تماسی گرفته نمی شود - که نشد - و موبایل آقای رئیس هم که یا در دسترس نبود و یا دست خودش نبود و ...

می دانیم که این پایان دلخواهی برای گزارش با سوالاتی که در ذهن همه ما وجود دارد، نیست اما مطمئن باشید پیگیر این داستان خواهیم بود.