موریل سیبرت، اسطوره ای در وال استریت

مجله زنان و زندگی - حسین صرافی: موریل سیبرت که به عنوان بانوی اول وال استریت شناخته می شد در سال ۱۹۳۲ به دنیا آمد و در سال ۱۹۶۷ با تصاحب یک صندلی در بازار سهام نیویورک به عنوان اولین زنی که موفق به این کار شده بود، تاریخ ساز شد. او همچنین مالک و بنیان گذار تنها شرکت کارگزاری سهام بود که به وسیله یک زن اداره می شد.

موریل سیبرت صریح، باهوش، و مصمم بود و راه خود را در بازار سهام با ریسک های هوشمندانه هموار کرد. بنیان گذار و رییس شرکت کارگزاری سیبرت نشنال دیسکاونت نخستین زنی بود که توانست عضو بازار سهام نیویورک شود. شرکت کارگزاری سیبتر با داشتن دفاتری در کالیفرنیا و فلوریدا به عنوان تنها موسسه ای در بازار بورس که به وسیله یک زن اداره می شد، سال ها به درخشش خود ادامه داد. سیرت در تمام معاملات تجاری اش به ریسک به عنوان یک فرصت نگاه کرده و همکارانش را به این دلیل که به اندازه کافی شجاع نیستند، سرزنش می کرد.


او می گفت: «مردان مسلط بر تجارت و حکومت باید با میل بیشتری رهبری را با زنان و اقلیت های اجتماعی به اشتراک بگذارند». در یک مصاحبه از او نقل شده است که: «در دوران تغییرات سریع، ما به جهان بینی ها و تجربه های متفاوتی نیاز داریم، ریسک واقعی و خطرناک این است که کارها را همان طوری انجام دهیم که تاکنون انجام می دادیم».

سیبرت که جوان ترین فرزند خانواده اش بود در کلیلوند اوهایو به دنیا آمد. دوستانش او را با نام میکی می شناختند نامی که تا آخر عمر آن را ترجیح می داد. او در سال ۱۹۴۹ در دانشگاه وسترن رزرو در رشته حسابداری ثبت نام کرد. متاسفانه در سال اول تحصیل در دانشگاه پدر سیبرت دچار بیماری سرطان شد و وضعیت مالی خانواده اش به او اجازه تکمیل تحصیلاتش را نداد.

حرکت به سوی نیویورک

به جای پیروی کردن از سنت حاکم بر زنان هم نسل اش یعنی ازدواج با مردی که بتواند از او حمایت کند سیبرت مسیر کاملا متفاوتی را انتخاب کرد. در سال ۱۹۵۴ و در سن ۲۲ سالگی او با یک اتومبیل قدیمی ۷۰۰ مایل را از کلیلوند به منهتن رانندگی کرد و زدن درهای بسته را آغاز کرد. با داشتن تنها ۵۰۰ دلار پس انداز او می دانست یا باید به سرعت شغلی پیدا کند یا اینکه راهی خانه شود.

بعد از اینکه شرکت میریل لینچ او را به دلیل نداشتن مدرک دانشگاهی رد کرد سیبرت تصمیم گرفت کمی حقیقت را پنهان کند. در طی مصاحبه شغلی با شرکت کارگزاری باچ، برای یک شغل مقدماتی به عنوان تحلیل گری بازار، او در پاسخ به این سوال که آیا مدرک دانشگاهی دارد، با این پیش فرض که می تواند در طی کار مدرک لازم را کسب کند، پاسخ بله داد.

سیبرت شغل مدنظر در شرکت باچ را به دست آورد و به سرعت شروع به یادگیری قوانین تجارت کرد، هر چند هیچ وقت نتوانست تحصیلاتش را تکمیل کند. او از استعداد خود در تفسیر گزارش های مالی سه ماهه، گزارش های سالیانه درآمد، و بالانس شیت شرکت ها استفاده کرد تا بتواند پیش بینی کند سهام کدام شرکت سیر صعودی خواهدداشت. استفاده از این روش در میان تحلیل گران در آن زمان به این شکل مرسوم نبود. معلوم شد که تحلیل های سیبرت دقیق بودند و این موفقیت پیشرفت او را در شرکت تسریع کرد.


با این حال، در مقایسه با مردانی که اطرافش بودند، سیبرت احساس می کرد علی رغم شم تجاری غیرقابل انکارش به اندازه کافی در شرکت پیشرفت نمی کند. بنابراین، در سال ۱۹۵۷ شرکت باچ را ترک کرده و کی دهه آینده را به کار کردن برای چندین شرکت کارگزاری معتبر در نیویورک گذراند. البته این شرکت ها جایی بودند که زنانی مانند او همه منشی بودند نه کارگزار سهام. او به دلیل جنسیت اش از عضویتدر کلوب سرمایه گذاران محروم بود و نمی توانست به مکانی که شایستگی آن را ثابت کرده بود دست یابد.

اما سیبرت باهوش و جاه طلب بود. او فهمید که اگر در رزومه خود به جای موریل از حرف M استفاده کند می تواند به مصاحبه های شغلی در شرکت های مهم راه پیدا کند و سپس با نشان دادن تجربه، هوش، و استعداد خود می تواند شرکت ها را قانع کند که به او شانس انجام معاملات بزرگ را بدهند.

کسب صندلی در بازار سهام

هرچند سیبرت تا سطح یک شریک تجاری ارتقا یافته بود اما دوست نداشت قبل از تصمیم گیری های تجاری اش مجبور به طی کردن حجم زیادی از کاغذبازی اداری یشود. به همین دلیل او تصمیم به خرید یک جایگاه در بازار سهام نیویورک گرفت اما این کار مستلزم یافتن یک حامی مالی از میان سهامداران بازار نیویورک و ترغیب یک بانک برای قرض دادن ۷۰ درصد از مبلغ لازم برای خرید این جایگاه یعنی ۴۴۵۰۰۰ دلار بود. جایگاهی که تاکنون هیچ زنی نتوانسته بود آن را به دست آورد.

تلاش سیبرت برای یافتن یک اسپانسر با نگاه های مشکوک و حتی تمسخرآمیز روبرو شد. او قبل از یافتن حامی مورد نظرش ۹ بار رد شد. یافتن بانک نیز به همان اندازه سخت بود اما سرانجام بانک چیس منهتن موافقت کرد که از او حمایت کند.

در ۲۹ دسامبر سال ۱۹۶۷ و در سن ۳۵ سالگی سیبرت با به دست آوردن یک صندلی در بازار سهام نیویورک یک مانع بزرگ جنسیتی را در برابر زنان از میان برد. با این حال یک دهه دیگر طول کشید تا زنان دیگری در این موقعیت به او ملحق شوند.

دو سال بعد از کسب این جایگاه، سیبرت شرکتی را که نام خودش را بر آن گذاشته بود تاسیس کرد. هر چند تاسیس این شرکت نیز بیانگر یک گام بزرگ دیگر برای زنان بود اما او همچنان مجبور بود با کلیشه های جنسیتی مبارزه کند. مشتریانی که از خدمات شرکت او استفاده می کردند به طرز شرم آوری از عمومی کردن آنچه شرکت برای آن ها انجام داده بود، خودداری می کردند.


ورود به خدمات دولتی

در سال ۱۹۷۷ که فرماندار دموکرات نیویورک، هیو کری، به سیبرت که یک جمهوری خواه سرسخت بود پیشنهاد شغلی دولتی به عنوان ناظر بانکداری در نیویورک را ارائه داد. سیبرت با استقبال از این چالش و برای سپاسگزاری از به رسمت شناخته شدن دست آوردهایش به وسیله کری، پنج سال شرکت خود را ترک کرد تا نظام بانکی نیویورک را در شرایطی که تورم ونرخ سود دورقمی بود و بسیاری از بانک ها در آستانه ورشکستگی بودند، براساسی درست بازسازی کند.

سیبرت با از بین بردن موانع بروکراتیک غیرضروری و اتکا بر روش های رادیکالی چون کاهش حقوق و دستمزد مدیران، سازماندیه مجدد، و ادغام بانک ها اطمینان حاصل کرد که هیچ بانکی در ایالت ورشکسته نخواهدشد. این موفقیت او را ترغیب کرد تا برای انتخابات ایالتی به عنوان نماینده حزب جمهوری خواه شرکت کند اما او انتخابات مقدماتی را به یک نامزد دیگر حزب باخت.

در بازگشت دوباره به بخش خصوصی، سبرت یک دهه بعدی را به تلاش برای بازگرداندن شرکت خودش به مسیر درست گذراند. در حالی که دهه پرهیاهوی هشتاد به اواخر خود نزدیک می شد، سبرت در جستجوی روش های تازه برای رش شرکت بود. در سال ۱۹۶۶، با ادغام با یک شرکت خرده فروشی مبلمان در بروکلین، او شرکت هلدینگ سیبرت را ایجاد کرد. در همان سال، او چندین شریک معتبر تجاری از شرکت براندوفورد پیدا کرد شرکتی که متخصص در اوراق قرضه شهری بود. وارد شدن به تجارت اوراق قرضه شهری دامنه فعالیت شرکت موریل سیبرت را گسترش داد.

سیبرت بخش قابل توجهی از منابع مالی خود را در سال های بعد وقف فعالیت های غیرانتفاعی، مدنی، و سازمان های مربوط به زنان کرد. در سال ۱۹۹۰ او ابتکار عمل بشردوستانه سیبرت را تاسیس کرد برنامه ای که ۵۰ درصد درآمدهای حاصل از سود فروش سهام را به خیریه ها اهدا می کرد.


بسیاری از ناظران ممکن است حیرت کنند که چگونه موریل سیبرت در زندگی خود به چنین دست آوردهای عظیمی دست یافت. به ویژه با در نظر گرفتن این واقعیت که او تقریبا در تمام نقاط عطف فعالیت اش با موانع بزرگی روبرو بود. سیبرت در مصاحبه ای که با نشریه بلومبرگ داشت پاسخ این ناظران را این گونه می دهد: «مساله این است که از استعدادهای طبیعی تان استفاده کنید... از من نخواهید که آواز بخوانم، یا درباره رنگ ها حرف بزنم... به جای این ها من اوراق موازنه تجاری را می شناسم... من می توانم جریان نقدینگی و استهلاک را بفهمم... من به این کار تا زمانی که برایم جالب باشد ادامه می دهم».

موریل سیبرت، اولین زن عضو بازار سهام نیویورک و اسطوره فراموش نشدنی وال استریت، در سال ۲۰۱۳ و در سن هشتاد سالگی در اثر عوارض ناشی از سرطان درگذشت.