ماداگاسکار؛ اعجاب انگیز و خارق العاده
اگر مشکلات گرفتن ویزا دلیل کم سفر کردن شماست، هستند کشورهایی که به عنوان یک ایرانی می توانید بدون ویزا به آنها سفر کنید. ماداگاسکار از جمله این کشورهاست.
هفته نامه اوقات خوش - الهام صادقی: اگر مشکلات گرفتن ویزا دلیل کم سفر کردن شماست، هستند کشورهایی که به عنوان یک ایرانی می توانید بدون ویزا به آنها سفر کنید. ماداگاسکار از جمله این کشورهاست و شما هنگام رسیدن به فرودگاه مقصد می توانید ویزا دریافت کنید و حداکثر ۹۰ روز در این کشور زیبا به سیاحت بپردازید. پایتخت این کشور آنتاناناریوو نام دارد که ۷۰۰ هزار نفر در آن زندگی می کنند.
ماداگاسکار یکی از کشورهای جنوب شرقی آفریقا است که در میان اقیانوس هند واقع شده. جزیره اصلی ماداگاسکار چهارمین جزیره بزرگ جهان و منطقه ای توسعه نیافته و خام با ۸۰۰۰ گونه جانوری (۵ درصد از تنوع زیستی دنیا) است که در هیچ کجای دیگر نظیرش را نمی توان یافت. ماداگاسکار مجموعه ای منحصر به فرد از شگفتی های طبیعت و میراثی از میلیون سال گذشته است.
در این سرزمین افسانه ای، هزاران گونه جانوری زیست می کنند. تنوع طبیعی فوق العاده این سرزمین باعث شده که نام این جزیره را قاره هشتم بگذارند. این سرزمین پیش تر محل تردد دایناسورها بوده است؛ مهد تکامل ماقبل تاریخ که بهشت طبیعت شناسان است. بازدیدکنندگان می توانند در میان جنگل های انبوه و گرمسیری، دره های خشک و نیمه بیابانی و سواحل بی نظیر آن به گشت و گذار بپردازند و در شرق آن نیز درختان بائوباب ۱۰۰۰ ساله زیبا را ببینند.
این سرزمین به دلیل جدا بودن از خاک اصلی آفریقا، دارای طبیعتی خاص و ویژه است که تقریبا مشابه گیاهان و جانوران آن را نمی توان در نقاط دیگر جهان یافت. در ماداگاسکار جنگل های بارانی، خشکی پسند، مراتع و بوته زارها باعث شده اند زیستگاه های جالب و منحصر به فردی برای جانوران به وجود آید.
در آخرین کشف صورت گرفته در این جزیره زیبا، یک گونه خارق العاده از آفتاب پرست کشف شده که به زحمت از ناخن انگشت اشاره بزرگتر است. طبیعت زیبای ماداگاسکار و حیات وحش کم نظیر آن سبب شده این کشور یکی از مقاصد پرطرفدار طبیعت گردان باشد. به این کشور صحرای سرخ بزرگ هم می گویند، چون ارتفاعات مرکزی اش پوشیده از خاک سرخ است.
این کشور معمولا دو فصل دارد؛ یک فصل گرم بارانی از نوامبر تا آوریل و یک فصل خنک تر و خشک از می تا اکتبر. بهترین زمان سفر به ماداگاسکار آوریل تا نوامبر است. در حال حاضر پرواز مستقیمی از ایران به ماداگاسکار وجود ندارد و بهترین مسیرهای پروازی آن از طریق هواپیمایی اتحاد (دو توقف در ابوظبی و ژوهانسبورگ) و ایرفرانس (دو توقف در رم و پاریس) انجام می شود. آژانس های گردشگری برای اردیبهشت امسال تورهایی را به مقصد ماداگاسکار ترتیب داده اند.
شهرگردی در تانا، بازار دستفروشان، قایق سواری در رودخانه Tsiribina، عکاسی از قبایل و بومیان، آبتنی در آبشار و حوضچه های Nosinompeha، بازدید از پارک ملی Bemaraha، گشت در صخره های Tsingy، اقامت در لوژ، بازدید از شهر آنتسیرابه، گشت شبانه برای دیدن حیوانات شب فعال و خرید صنایع دستی از جمله برنامه های تدارک دیده شده در این سفرهاست.
غذاهایی به سبک فرانسه
تاثیر تکنیک های آشپزی فرانسوی در آشپزی ماداگاسکار کاملا مشهود است. برای مثال، اهالی ماداگاسکار سوپی بسیار محبوب به نام لسوپی Lasopy تهیه می کنند که ترکیب از آب گوشت گوساله، هویج، ترب، سیب زمینی، تره فرنگی، لوبیا و گوجه فرنگی و نمک است. آنها این سبزیجات را خوب می پزند تا کاملا نرم شود و سپس آن را له و پوره می کنند و سوپی غلیظ به دست می آورند که با نان خشک یا نان گرم و تازه میل می کنند. سوپی مشابه در اقصی نقاط فرانسه خورده می شود که شباهت بسیار زیادی به این سوپ دارد (Potage Crecy).
غذای معروف دیگری که در ماداگاسکار پخت می شود Akoho Misy نام دارد که ترکیب مرغ با زنجبیل، سیر، پیازچه، میخک، نمک و فلفل است که در روغن سرخ می شود. مشابه این غذا در فرانسه Poulet Saute a la Bordelaise نام دارد که از موادی مشابه درست می شود و روش پخت آن نیز به همین گونه است. Romazava غذای ملی ماداگاسکار محسوب می شود و هر خانواده روش خاص خود را برای پخت آن دارد. این غذا معمولا با برنج برای ناهار یا شام خورده می شود.
مواد تشکیل دهنده آن شامل گوشت گوساله، مرغ و خوک است که به شکل مکعب های یک شکل بریده شده اند، به همراه پیاز، گوجه فرنگی، اسفناج و سیر له شده. برنج غذای پایه مردم ماداگاسکار است که در شالیزارهای آبیاری شده کشت می شود. برنج در آشپزی ماداگاسکار نقش عمده ای دارد. آنها حتی نوشیدنی مخصوصی از برنج سوخته می گیرند که Ranonapango نام دارد. برای درست کردن این نوشیدنی آنها برنج را تا حد سوختگی می پزند و سپس به آن آب جوش اضافه می کنند تا مزه برنج سوخته را به خود جذب کند. این آب را از برنج جدا کرده و می گذارند تا کاملا خنک شود و سپس آن را در کنار غذا می نوشند.
هتل هایی مطابق انتظار
هتل های ماداگاسکار در سراسر این کشور آفریقایی گسترده شده اند و شما بسته به بودجه تان حق انتخاب دارید. در هتل های ماداگاسکار یا مراکز اقامتی آن از مسافرخانه گرفته تا هتل پنج ستاره لوکس، هر نوع خدمات بر اساس بودجه و سطح مالی مسافران ارائه می شود.
مراکز اقامتی این کشور مانند اکثر نقاط دنیا به ترتیب درجه بندی عبارتند از: مسافرخانه، هتل دو ستاره، هتل سه ستاره، هتل چهار ستاره، هتل پنج ستاره و بوتیک هتل که همان گونه که عنوان شد با انتظارات گردشگران سازگار است. این هتل ها از امکانات و خدمات مطابق با استانداردهای بین المللی هتلداری برخوردار بوده و تنوع بالایی دارند.
سوغات هیجان انگیز
مردم ماداگاسکار هنرهایی مثل بافندگی و خیاطی دارند و می توانید کلی هدیه هیجان انگیز بخرید. در بازارهای صنایع دستی، صنایع دستی بسیار زیبا و نیز سنگ های زینتی که به طرز غیرقابل باوری ارزان هستند می توان خرید. با توجه به اینکه محصولات صادراتی این کشور قهوه، وانیل، حلزون، شکر و لباس های پنبه ای است، انتخاب های دیگری نیز پیش رو دارید.
صدرنشینی وانیل ماداگاسکار
ماداگاسکار حدود دو سوم وانیل جهان را تولید می کند. میوه وانیل تنها میوه قابل خوردن گل ارکیده است. هر گل در سال فقط یک بار باز می شود و گرده افشانی آن که کاری بسیار دشوار است، فقط با دست انجام می گیرد. وانیل ماداگاسکار مزه ای شیرین دارد و برای تهیه تعداد زیادی از دسرها در سراسر دنیا به کار می رود. از آن در بستنی، سس سالاد و سس باربیکیو هم به وفور استفاده می شود.
وانیل یکی از ادویه جات گران قیمت است که به طور گسترده ای استفاده می شود. محبوبیت این ادویه به دلیل عطر و طعم دلپذیر آن است که عطری خفیف و معطر دارد. در ایران وانیل را به شکل پودر سفید که در اصل محصولی شیمیایی است به نام «وانیلین» می شناسند و به مقدار زیاد و با قیمت ارزان در اختیار مصرف کنندگان قرار می گیرد. وانیلین تنها یکی از ۳۶ بوی گوناگون وانیل را دارد و از دیگر خواصت طبیعی وانیل در پودر وانیلین خبری نیست.
وانیل اصل به شکل یک چوبه یا غلاف باریک سیاه رنگ است که باید آن را به وسیله یک چاقوی تیز شکافت و با پشت چاقو خمیر درون آن را درآورد و داخل سس ها یا خمیرها ریخت. امروزه در بسیاری از نقاط جهان به کشت و پرورش وانیل اقدام می شود اما محصولات با کیفیت ماداگاسکار در صدر قرار دارد.
دیدنی های ماداگاسکار
پارک ملی رانومافانا
یکی از محبوب ترین پارک های ملی این کشور رانومافانا است که در سمت جنوب شرقی ماداگاسکار در نزدیکی دهکده رانومافانا واقع شده است. در بخش شرقی پارک که خوش منظره ترین قسمت آن است، نهرهای متعدد از تپه های جنگلی جاری می شوند. این پارک زیستگاه لمور بامبوی طلایی است که در خطر انقراض قرار دارد. این نوع لمور از جوانه های بامبو تغذیه می کند که حاوی سیانید است و برای حیوانات دیگر کشنده است.
پارک ملی ماسوالا
این پارک در شمال شرقی ماداگاسکار واقع شده است و حدود ۲۵۰ مایل جنگل بارانی را پوشش می دهد و شامل سه پارک دریایی هم می شود. این پارک ۱۰ گونه لمور از جمله لمور آیای، بزرگترین نخستی شب زی دارد. این پارک زیستگاه گونه های متنوعی از پرندگان و خزندگان است. پارک های تامپولو، آمبودیلیتری و آیفاهو هم برای غواصی و همچنین کایاک سواری مناسب هستند.
پارک ملی آنداسیب - مانتادیا
این پارک حدود ۱۰۰ مایل از زمین های شرق ماداگاسکار را در بر گرفته است و زیستگاه حدود ۱۱ گونه لمور از جمله بزرگترین لمور کشور یعنی ایندری است. این پارک در نزدیکی پایتخت ماداگاسکار قرار دارد و بازدید از آن از بقیه پارک ها راحت تر است. راهنماهای محلی تورهای یک تا شش ساعته در این مناطق دارند.
تپه سلطنتی آمبوهیمانگا
این تپه که ۵۰۰ سال است یکی از مقدس ترین نقاط این سرزمین برای مردمش محسوب می شود، دهکده ای تاریخی که زمانی منزل خانواده سلطنتی ماداگاسکار بوده است. دیواری که دور این دهکده کشیده شده به سال ۱۸۴۷ برمی گردد و با ملاطی متشکل از آهک و سفیده تخم مرغ درست شده است.
ایفاتی
ایفاتی نامی است که به دو دهکده ماهیگیری قدیمی در ساحل جنوب غربی ماداگاسکار داده اند. دورتر از ساحل، صخره آب سنگی ۶۰ مایلی وجود دارد که مانند سدی طبیعی جلوی امواج بزرگ دریا را می گیرد و آب های ساحلی را برای شیرجه، غواصی و ماهیگیری ایده آل می سازد. خشکی این منطقه نیز با جنگل های پوشیده از خار شناخته می شود که درختان عجیب بائوباب قرن هاست در آن پرورش می یابند.
خیابان بائوباب ها
خیابان بائوباب ها شامل گروهی از درختان بائوباب می شود که در دو طرف جاده ای خاکی در غرب ماداگاسکار قرار گرفته اند. چشم انداز جالب آنها توریست ها را از نقاط دوردست دنیا به این نقطه می کشاند و آن را جزو پربازدیدترین نقاط منطقه ساخته است. درختان بائوباب که بیش از ۸۰۰ سال عمر دارند، در این منطقه تک افتاده نبودند، بلکه در جنگل استوایی انبوهی قرار گرفته بودند. با گذشت سال ها، جنگل به منظور کشاورزی زدوده شد و فقط این درختان مشهور باقی ماندند.
از مجموعه هشت گونه درخت بائوباب در جهان، شش گونه آن در ماداگاسکار می رویند. «بائوباب»ها محل زندگی مارها، خفاش ها، زنبورها و حتی انسان هاست و مهمتر از آن این درختان منبع سرشاری از آب هستند و هر کدام تا ۴ هزار لیتر آب را درون تنه خود ذخیره می کنند و در واقع برای آفریقا، درختان زندگی هستند.
ارتفاع درختان «بائوباب» از پنج تا ۳۰ متر متغیر است و برخی از آنها تا ۱۰۰۰ سال با توجه به شرایط زیست محیطی عمر می کنند. این درخت وقتی نهال است فرقی با درختان معمولی ندارد اما هنگامی که عمرش به ۳۰ یا ۴۰ سال می رسد، اتفاق عجیبی می افتد به این ترتیب که تنه درخت شروع به بزرگ شدن می کند و شاخه های نازک تقریبا بی برگ آن پایین می افتد. وقتی درخت بائوباب ۱۰۰ ساله می شود، تنه بزرگ و ورم کرده ای داردو شاخه هایش مانند ریشه های خشکیده ای هستند که انگار از سمت بالا روییده اند طوری که وقتی آن را ببینید تصور می کنید این درخت وارونه رشد کرده است.
در فصل بارانی سال، تنه درخت برجسته و متورم می شود تا شانه های نرم و اسفنج شکل آن آب را جذب کنند. سپس در طول فصل گرما، انگار که درخت رژیم گرفته باشد از آبی که در خود ذخیره کرده استفاده می کند. فیل های تشنه از خرطوم شان برای سوراخ کردن تنه درخت استفاده می کنند و چوب نرم و مرطوب آن را می جوند. حتی افرادی که در صحرا هستند می توانند با جویدن چوب بائوباب و مکیدن آب درونی آن، زندگی شان را نجات دهند.
میوه ترش بائوباب نیز مفید است به طوری که می توان از پوسته سفت آن به جای ظرف استفاده کرد. البته مصرف هسته آن نیز ایرادی ندارد و می توان آن را خرد و برای خوشمزه شدن سوپ استفاده کرد یا می توان آن را بو داده و در تهیه قهوه استفاده کرد. همچنین نوشیدنی مقوی که از این میوه به دست می آید موجب شده که بائوباب نام مستعار (درخت لیموناد) را به خود بگیرد. البته آن را [نان میمون) نیز می نامند چون میمون ها آن را دوست دارند و از خوردنش لذت می برند.
نوزی بی
جزیره کوچک نوزی بی یکی از نقاط درجه یک توریستی ماداگاسکار است که هر ساله هزاران گردشگر را از سراسر دنیا به خود جذب می کند. با آنکه سواحل نوزی بی مانند سواحل استوایی دیگر زیاد خوش منظره نیست ولی به خاطر آرامش، آب های زلال فیروزه ای و رستوران های عالی و غذاهای دریایی محبوبیت یافته است.
منطقه حفاظت شده تسینگی دی بمارا
«تسینگی» به قله های نوک تیزی گفته می شود که در فلات آهکی این پارک قرار گرفته اند. این پارک که در نزدیکی ساحل غربی کشور قرار گرفته است، گستره وسیعی از جنگل های کرنا دارد و زیستگاه هفت گونه لمور از جمله Deckns sifaka است که با خز سفید و کرمی و صورت سیاهش شناخته می شود.
Tsingy از کلمه ماداگاسکاری mitsingitsignia که به معنی با نوک پا راه رفتن است گرفته شده و به زبان محاوره ای راه یافته تا موقعیت شگفت انگیز جغرافیایی اینجا را توضیح دهد. شاید اینجور سنگ آهک های ساییده شده در جاهای دیگری از کره زمین نیز وجود داشته باشند اما قطعا هیچ کجا به این بلندی، باریکی و گستردگی به شکل درخت های مخروطی نیستند.
در لابلای این صخره ها کندوی زنبور وحشی وجود دارد و بومیان برای به دست آوردن آن به این صخره ها می آمدند و چون لبه های تیز داشته نوک پا روی آن راه می رفتند. از این رو در طول سال ها اسم این صخره ها تسینگی Tsingi شده است. این صخره ها یکی از عجیب ترین فرم های صخره ای کره زمین به شمار می روند که به صورت صخره هایی نوک تیز هستند با شکاف هایی که تا ۱۰۰ متر عمق دارند و درختانی در کف این شکاف ها روییده که تنه شان ۱۰۰ متر طول دارد تا به نور خورشید برسد و ریشه شان ۱۰۰ متر در زمین فرو می رود تا به آب برسد.
به گفته راهنمای محلی شکل تیز این صخره ها به دلیل فرسایش باران های اسیدی ایجاد شده و هر سال چند میلیمتر در حال کوتاه تر شدن هستند. در بین این صخره ها تنوع جالبی از لمورها، جوندگان و پرنده ها نیز به چشم می خورد که بر شگفت انگیزی آن می افزاید.
پارک ملی ایسالو
پارک ملی ایسالو به خاطر زمین های متنوعش مشهور است و در نزدیکی منطقه جنوبی ماداگاسکار قرار گرفته است. این پارک علفزارها، تنگدره های عمیق و ماسه سنگ های مختلف دارد که همه آنها در کنار درختان نخل قرار گرفته اند. مانند پارک های دیگر، برای تماشای این پارک نیز باید راهنمای تور داشته باشید. هر تور ممکن است چندین ساعت یا حتی چندین روز طول بکشد.
جزیره سنت ماری
جزیره سنت ماری دورتر از ساحل شرقی ماداگاسکار واقع شده است. خلیج های حفاظت شده و آبراهه های این جزیره در قرن های ۱۷ و ۱۸، دزدان دریایی را به سنت ماری می کشاند و لاشه های چند کشتی دزدان دریایی را هنوز هم می توان در آب های کم عمق خلیج فوربان مشاهده کرد. امروزه این جزیره یکی از برترین جاذبه های گردشگری ماداگاسکار است. آب های زلال و آرام خلیج های جزیره نقاطی ایده آل برای غواصی و زیرآبی رفتن است. وال های گوژپشت مهاجر در تابستان و اوایل پاییز به آب های این جزیره می آیند.
اینکه یک نهنگ کوهان دار موج ها را در صحنه ای برجسته می شکند یا یک نهنگ خاکستری با بچه اش روی سطح آب شنا می کنند، مناظری جادویی هستند که شما فرصت تماشای آن را در این جزیره دارید. تماشای نهنگ در حال حاضر یکی از محبوب ترین جاذبه های حیات وحش در جهان به شمار می رود.
ماداگاسکار یکی از کشورهای جنوب شرقی آفریقا است که در میان اقیانوس هند واقع شده. جزیره اصلی ماداگاسکار چهارمین جزیره بزرگ جهان و منطقه ای توسعه نیافته و خام با ۸۰۰۰ گونه جانوری (۵ درصد از تنوع زیستی دنیا) است که در هیچ کجای دیگر نظیرش را نمی توان یافت. ماداگاسکار مجموعه ای منحصر به فرد از شگفتی های طبیعت و میراثی از میلیون سال گذشته است.
در این سرزمین افسانه ای، هزاران گونه جانوری زیست می کنند. تنوع طبیعی فوق العاده این سرزمین باعث شده که نام این جزیره را قاره هشتم بگذارند. این سرزمین پیش تر محل تردد دایناسورها بوده است؛ مهد تکامل ماقبل تاریخ که بهشت طبیعت شناسان است. بازدیدکنندگان می توانند در میان جنگل های انبوه و گرمسیری، دره های خشک و نیمه بیابانی و سواحل بی نظیر آن به گشت و گذار بپردازند و در شرق آن نیز درختان بائوباب ۱۰۰۰ ساله زیبا را ببینند.
این سرزمین به دلیل جدا بودن از خاک اصلی آفریقا، دارای طبیعتی خاص و ویژه است که تقریبا مشابه گیاهان و جانوران آن را نمی توان در نقاط دیگر جهان یافت. در ماداگاسکار جنگل های بارانی، خشکی پسند، مراتع و بوته زارها باعث شده اند زیستگاه های جالب و منحصر به فردی برای جانوران به وجود آید.
در آخرین کشف صورت گرفته در این جزیره زیبا، یک گونه خارق العاده از آفتاب پرست کشف شده که به زحمت از ناخن انگشت اشاره بزرگتر است. طبیعت زیبای ماداگاسکار و حیات وحش کم نظیر آن سبب شده این کشور یکی از مقاصد پرطرفدار طبیعت گردان باشد. به این کشور صحرای سرخ بزرگ هم می گویند، چون ارتفاعات مرکزی اش پوشیده از خاک سرخ است.
این کشور معمولا دو فصل دارد؛ یک فصل گرم بارانی از نوامبر تا آوریل و یک فصل خنک تر و خشک از می تا اکتبر. بهترین زمان سفر به ماداگاسکار آوریل تا نوامبر است. در حال حاضر پرواز مستقیمی از ایران به ماداگاسکار وجود ندارد و بهترین مسیرهای پروازی آن از طریق هواپیمایی اتحاد (دو توقف در ابوظبی و ژوهانسبورگ) و ایرفرانس (دو توقف در رم و پاریس) انجام می شود. آژانس های گردشگری برای اردیبهشت امسال تورهایی را به مقصد ماداگاسکار ترتیب داده اند.
شهرگردی در تانا، بازار دستفروشان، قایق سواری در رودخانه Tsiribina، عکاسی از قبایل و بومیان، آبتنی در آبشار و حوضچه های Nosinompeha، بازدید از پارک ملی Bemaraha، گشت در صخره های Tsingy، اقامت در لوژ، بازدید از شهر آنتسیرابه، گشت شبانه برای دیدن حیوانات شب فعال و خرید صنایع دستی از جمله برنامه های تدارک دیده شده در این سفرهاست.
غذاهایی به سبک فرانسه
تاثیر تکنیک های آشپزی فرانسوی در آشپزی ماداگاسکار کاملا مشهود است. برای مثال، اهالی ماداگاسکار سوپی بسیار محبوب به نام لسوپی Lasopy تهیه می کنند که ترکیب از آب گوشت گوساله، هویج، ترب، سیب زمینی، تره فرنگی، لوبیا و گوجه فرنگی و نمک است. آنها این سبزیجات را خوب می پزند تا کاملا نرم شود و سپس آن را له و پوره می کنند و سوپی غلیظ به دست می آورند که با نان خشک یا نان گرم و تازه میل می کنند. سوپی مشابه در اقصی نقاط فرانسه خورده می شود که شباهت بسیار زیادی به این سوپ دارد (Potage Crecy).
غذای معروف دیگری که در ماداگاسکار پخت می شود Akoho Misy نام دارد که ترکیب مرغ با زنجبیل، سیر، پیازچه، میخک، نمک و فلفل است که در روغن سرخ می شود. مشابه این غذا در فرانسه Poulet Saute a la Bordelaise نام دارد که از موادی مشابه درست می شود و روش پخت آن نیز به همین گونه است. Romazava غذای ملی ماداگاسکار محسوب می شود و هر خانواده روش خاص خود را برای پخت آن دارد. این غذا معمولا با برنج برای ناهار یا شام خورده می شود.
مواد تشکیل دهنده آن شامل گوشت گوساله، مرغ و خوک است که به شکل مکعب های یک شکل بریده شده اند، به همراه پیاز، گوجه فرنگی، اسفناج و سیر له شده. برنج غذای پایه مردم ماداگاسکار است که در شالیزارهای آبیاری شده کشت می شود. برنج در آشپزی ماداگاسکار نقش عمده ای دارد. آنها حتی نوشیدنی مخصوصی از برنج سوخته می گیرند که Ranonapango نام دارد. برای درست کردن این نوشیدنی آنها برنج را تا حد سوختگی می پزند و سپس به آن آب جوش اضافه می کنند تا مزه برنج سوخته را به خود جذب کند. این آب را از برنج جدا کرده و می گذارند تا کاملا خنک شود و سپس آن را در کنار غذا می نوشند.
هتل هایی مطابق انتظار
هتل های ماداگاسکار در سراسر این کشور آفریقایی گسترده شده اند و شما بسته به بودجه تان حق انتخاب دارید. در هتل های ماداگاسکار یا مراکز اقامتی آن از مسافرخانه گرفته تا هتل پنج ستاره لوکس، هر نوع خدمات بر اساس بودجه و سطح مالی مسافران ارائه می شود.
مراکز اقامتی این کشور مانند اکثر نقاط دنیا به ترتیب درجه بندی عبارتند از: مسافرخانه، هتل دو ستاره، هتل سه ستاره، هتل چهار ستاره، هتل پنج ستاره و بوتیک هتل که همان گونه که عنوان شد با انتظارات گردشگران سازگار است. این هتل ها از امکانات و خدمات مطابق با استانداردهای بین المللی هتلداری برخوردار بوده و تنوع بالایی دارند.
سوغات هیجان انگیز
مردم ماداگاسکار هنرهایی مثل بافندگی و خیاطی دارند و می توانید کلی هدیه هیجان انگیز بخرید. در بازارهای صنایع دستی، صنایع دستی بسیار زیبا و نیز سنگ های زینتی که به طرز غیرقابل باوری ارزان هستند می توان خرید. با توجه به اینکه محصولات صادراتی این کشور قهوه، وانیل، حلزون، شکر و لباس های پنبه ای است، انتخاب های دیگری نیز پیش رو دارید.
صدرنشینی وانیل ماداگاسکار
ماداگاسکار حدود دو سوم وانیل جهان را تولید می کند. میوه وانیل تنها میوه قابل خوردن گل ارکیده است. هر گل در سال فقط یک بار باز می شود و گرده افشانی آن که کاری بسیار دشوار است، فقط با دست انجام می گیرد. وانیل ماداگاسکار مزه ای شیرین دارد و برای تهیه تعداد زیادی از دسرها در سراسر دنیا به کار می رود. از آن در بستنی، سس سالاد و سس باربیکیو هم به وفور استفاده می شود.
وانیل یکی از ادویه جات گران قیمت است که به طور گسترده ای استفاده می شود. محبوبیت این ادویه به دلیل عطر و طعم دلپذیر آن است که عطری خفیف و معطر دارد. در ایران وانیل را به شکل پودر سفید که در اصل محصولی شیمیایی است به نام «وانیلین» می شناسند و به مقدار زیاد و با قیمت ارزان در اختیار مصرف کنندگان قرار می گیرد. وانیلین تنها یکی از ۳۶ بوی گوناگون وانیل را دارد و از دیگر خواصت طبیعی وانیل در پودر وانیلین خبری نیست.
وانیل اصل به شکل یک چوبه یا غلاف باریک سیاه رنگ است که باید آن را به وسیله یک چاقوی تیز شکافت و با پشت چاقو خمیر درون آن را درآورد و داخل سس ها یا خمیرها ریخت. امروزه در بسیاری از نقاط جهان به کشت و پرورش وانیل اقدام می شود اما محصولات با کیفیت ماداگاسکار در صدر قرار دارد.
دیدنی های ماداگاسکار
پارک ملی رانومافانا
یکی از محبوب ترین پارک های ملی این کشور رانومافانا است که در سمت جنوب شرقی ماداگاسکار در نزدیکی دهکده رانومافانا واقع شده است. در بخش شرقی پارک که خوش منظره ترین قسمت آن است، نهرهای متعدد از تپه های جنگلی جاری می شوند. این پارک زیستگاه لمور بامبوی طلایی است که در خطر انقراض قرار دارد. این نوع لمور از جوانه های بامبو تغذیه می کند که حاوی سیانید است و برای حیوانات دیگر کشنده است.
پارک ملی ماسوالا
این پارک در شمال شرقی ماداگاسکار واقع شده است و حدود ۲۵۰ مایل جنگل بارانی را پوشش می دهد و شامل سه پارک دریایی هم می شود. این پارک ۱۰ گونه لمور از جمله لمور آیای، بزرگترین نخستی شب زی دارد. این پارک زیستگاه گونه های متنوعی از پرندگان و خزندگان است. پارک های تامپولو، آمبودیلیتری و آیفاهو هم برای غواصی و همچنین کایاک سواری مناسب هستند.
پارک ملی آنداسیب - مانتادیا
این پارک حدود ۱۰۰ مایل از زمین های شرق ماداگاسکار را در بر گرفته است و زیستگاه حدود ۱۱ گونه لمور از جمله بزرگترین لمور کشور یعنی ایندری است. این پارک در نزدیکی پایتخت ماداگاسکار قرار دارد و بازدید از آن از بقیه پارک ها راحت تر است. راهنماهای محلی تورهای یک تا شش ساعته در این مناطق دارند.
تپه سلطنتی آمبوهیمانگا
این تپه که ۵۰۰ سال است یکی از مقدس ترین نقاط این سرزمین برای مردمش محسوب می شود، دهکده ای تاریخی که زمانی منزل خانواده سلطنتی ماداگاسکار بوده است. دیواری که دور این دهکده کشیده شده به سال ۱۸۴۷ برمی گردد و با ملاطی متشکل از آهک و سفیده تخم مرغ درست شده است.
ایفاتی
ایفاتی نامی است که به دو دهکده ماهیگیری قدیمی در ساحل جنوب غربی ماداگاسکار داده اند. دورتر از ساحل، صخره آب سنگی ۶۰ مایلی وجود دارد که مانند سدی طبیعی جلوی امواج بزرگ دریا را می گیرد و آب های ساحلی را برای شیرجه، غواصی و ماهیگیری ایده آل می سازد. خشکی این منطقه نیز با جنگل های پوشیده از خار شناخته می شود که درختان عجیب بائوباب قرن هاست در آن پرورش می یابند.
خیابان بائوباب ها
خیابان بائوباب ها شامل گروهی از درختان بائوباب می شود که در دو طرف جاده ای خاکی در غرب ماداگاسکار قرار گرفته اند. چشم انداز جالب آنها توریست ها را از نقاط دوردست دنیا به این نقطه می کشاند و آن را جزو پربازدیدترین نقاط منطقه ساخته است. درختان بائوباب که بیش از ۸۰۰ سال عمر دارند، در این منطقه تک افتاده نبودند، بلکه در جنگل استوایی انبوهی قرار گرفته بودند. با گذشت سال ها، جنگل به منظور کشاورزی زدوده شد و فقط این درختان مشهور باقی ماندند.
از مجموعه هشت گونه درخت بائوباب در جهان، شش گونه آن در ماداگاسکار می رویند. «بائوباب»ها محل زندگی مارها، خفاش ها، زنبورها و حتی انسان هاست و مهمتر از آن این درختان منبع سرشاری از آب هستند و هر کدام تا ۴ هزار لیتر آب را درون تنه خود ذخیره می کنند و در واقع برای آفریقا، درختان زندگی هستند.
ارتفاع درختان «بائوباب» از پنج تا ۳۰ متر متغیر است و برخی از آنها تا ۱۰۰۰ سال با توجه به شرایط زیست محیطی عمر می کنند. این درخت وقتی نهال است فرقی با درختان معمولی ندارد اما هنگامی که عمرش به ۳۰ یا ۴۰ سال می رسد، اتفاق عجیبی می افتد به این ترتیب که تنه درخت شروع به بزرگ شدن می کند و شاخه های نازک تقریبا بی برگ آن پایین می افتد. وقتی درخت بائوباب ۱۰۰ ساله می شود، تنه بزرگ و ورم کرده ای داردو شاخه هایش مانند ریشه های خشکیده ای هستند که انگار از سمت بالا روییده اند طوری که وقتی آن را ببینید تصور می کنید این درخت وارونه رشد کرده است.
در فصل بارانی سال، تنه درخت برجسته و متورم می شود تا شانه های نرم و اسفنج شکل آن آب را جذب کنند. سپس در طول فصل گرما، انگار که درخت رژیم گرفته باشد از آبی که در خود ذخیره کرده استفاده می کند. فیل های تشنه از خرطوم شان برای سوراخ کردن تنه درخت استفاده می کنند و چوب نرم و مرطوب آن را می جوند. حتی افرادی که در صحرا هستند می توانند با جویدن چوب بائوباب و مکیدن آب درونی آن، زندگی شان را نجات دهند.
میوه ترش بائوباب نیز مفید است به طوری که می توان از پوسته سفت آن به جای ظرف استفاده کرد. البته مصرف هسته آن نیز ایرادی ندارد و می توان آن را خرد و برای خوشمزه شدن سوپ استفاده کرد یا می توان آن را بو داده و در تهیه قهوه استفاده کرد. همچنین نوشیدنی مقوی که از این میوه به دست می آید موجب شده که بائوباب نام مستعار (درخت لیموناد) را به خود بگیرد. البته آن را [نان میمون) نیز می نامند چون میمون ها آن را دوست دارند و از خوردنش لذت می برند.
نوزی بی
جزیره کوچک نوزی بی یکی از نقاط درجه یک توریستی ماداگاسکار است که هر ساله هزاران گردشگر را از سراسر دنیا به خود جذب می کند. با آنکه سواحل نوزی بی مانند سواحل استوایی دیگر زیاد خوش منظره نیست ولی به خاطر آرامش، آب های زلال فیروزه ای و رستوران های عالی و غذاهای دریایی محبوبیت یافته است.
منطقه حفاظت شده تسینگی دی بمارا
«تسینگی» به قله های نوک تیزی گفته می شود که در فلات آهکی این پارک قرار گرفته اند. این پارک که در نزدیکی ساحل غربی کشور قرار گرفته است، گستره وسیعی از جنگل های کرنا دارد و زیستگاه هفت گونه لمور از جمله Deckns sifaka است که با خز سفید و کرمی و صورت سیاهش شناخته می شود.
Tsingy از کلمه ماداگاسکاری mitsingitsignia که به معنی با نوک پا راه رفتن است گرفته شده و به زبان محاوره ای راه یافته تا موقعیت شگفت انگیز جغرافیایی اینجا را توضیح دهد. شاید اینجور سنگ آهک های ساییده شده در جاهای دیگری از کره زمین نیز وجود داشته باشند اما قطعا هیچ کجا به این بلندی، باریکی و گستردگی به شکل درخت های مخروطی نیستند.
در لابلای این صخره ها کندوی زنبور وحشی وجود دارد و بومیان برای به دست آوردن آن به این صخره ها می آمدند و چون لبه های تیز داشته نوک پا روی آن راه می رفتند. از این رو در طول سال ها اسم این صخره ها تسینگی Tsingi شده است. این صخره ها یکی از عجیب ترین فرم های صخره ای کره زمین به شمار می روند که به صورت صخره هایی نوک تیز هستند با شکاف هایی که تا ۱۰۰ متر عمق دارند و درختانی در کف این شکاف ها روییده که تنه شان ۱۰۰ متر طول دارد تا به نور خورشید برسد و ریشه شان ۱۰۰ متر در زمین فرو می رود تا به آب برسد.
به گفته راهنمای محلی شکل تیز این صخره ها به دلیل فرسایش باران های اسیدی ایجاد شده و هر سال چند میلیمتر در حال کوتاه تر شدن هستند. در بین این صخره ها تنوع جالبی از لمورها، جوندگان و پرنده ها نیز به چشم می خورد که بر شگفت انگیزی آن می افزاید.
پارک ملی ایسالو
پارک ملی ایسالو به خاطر زمین های متنوعش مشهور است و در نزدیکی منطقه جنوبی ماداگاسکار قرار گرفته است. این پارک علفزارها، تنگدره های عمیق و ماسه سنگ های مختلف دارد که همه آنها در کنار درختان نخل قرار گرفته اند. مانند پارک های دیگر، برای تماشای این پارک نیز باید راهنمای تور داشته باشید. هر تور ممکن است چندین ساعت یا حتی چندین روز طول بکشد.
جزیره سنت ماری
جزیره سنت ماری دورتر از ساحل شرقی ماداگاسکار واقع شده است. خلیج های حفاظت شده و آبراهه های این جزیره در قرن های ۱۷ و ۱۸، دزدان دریایی را به سنت ماری می کشاند و لاشه های چند کشتی دزدان دریایی را هنوز هم می توان در آب های کم عمق خلیج فوربان مشاهده کرد. امروزه این جزیره یکی از برترین جاذبه های گردشگری ماداگاسکار است. آب های زلال و آرام خلیج های جزیره نقاطی ایده آل برای غواصی و زیرآبی رفتن است. وال های گوژپشت مهاجر در تابستان و اوایل پاییز به آب های این جزیره می آیند.
اینکه یک نهنگ کوهان دار موج ها را در صحنه ای برجسته می شکند یا یک نهنگ خاکستری با بچه اش روی سطح آب شنا می کنند، مناظری جادویی هستند که شما فرصت تماشای آن را در این جزیره دارید. تماشای نهنگ در حال حاضر یکی از محبوب ترین جاذبه های حیات وحش در جهان به شمار می رود.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر