زنان هم به اندازه مردان متقلبند!

مجله روشن - شیوا دلداری: در امتحان نهایی خانگی برای دانشگاه هاروارد در سال 2012 برای ورود به دوره کنگره دانشگاه، دسترسی به کتاب، جزوه، و اینترنت آزاد بود. تنها منبعی که دانشجویان اجازه نداشتند از آن بهره ببرند، مشورت کردن با دیگران بود.

اما آن ها با دیگران مشورت کردند و برای یکی دو ماه، دانشگاه نیمی از کلاس را برای رونویسی و هم دستی های خلاف بررسی می کرد. به کاررفتن سایر شیوه های تقلب، در آکادمی نیروی هوایی و دبیرستان استیووسانت در نیویورک این مساله را برجسته کرده که: چه نوع آدم هایی دوست دارند تقلب کنند؟ یک نظرسنجی در سال 2009 می گوید جوانانند که تقلب می کنند. این تحقیق نشان داد که 51 درصد از نوجوانان 17 ساله یا کم سن و سال تر معتقدند که برای موفق بودن، تقلب کردن ضروری است؛ در حالی که 10درصد از مردمانی که 50 سالگی را رد کرده اند، چنین اعتقادی دارند.

در یک مطالعه در سال 2012 این یافته قدیمی به آزمون گذاشته شد که مردان کم تر از زنان، قابل اعتمادند؛ محققان دریافتند که زنان هم به همان اندازه برای یک پاداش مالی می توانند دروغ بگویند؛ اگر که به چرب بودنش بیارزد. اما احتمال این که مردان گشاده رو، تقلب کنند بیش تر از مردان اخموست، زمانی که پای پول و پله وسط باشد.محققان می پندارند که ترشح زیاد هورمون تستسترون، که در مردان با گشاده رویی ربط دارد، میزان بالایی از حس بی پروایی پدید می آورد که متقلبان را به تقلب بر می انگیزد.


مطابق تحقیقی در سال ۲۰۱۳ که میزان تمایل دانش آموزان را به دروغ گفتن به غریبه ها برای کسب منفعت مالی کمی ارزیابی کرد، از خصائل دیگری که با بی صداقتی هم بسته است، داشتن پدر و مادری است که طلاق گرفته اند و پدر و مادری که متخصص بیزینس اند. و با این که مذهبی بودن، به تنهایی نشان نمی دهد که کسی اهل تقلب است یا نه، یک مطالعه جداگانه نشان داد آنان که تصوری رحمانی از خدا دارند احتمالا بیش از کسانی که به تصوری سخت گیرانه از خدا دارند، اهل تقلبند.

بدیهی است که اغلب تقلب تبعات بدی دارد- حدود نیمی از دانشجویان که پس از آزمون هاروارد به تقلب شان رسیدگی شده بود، مجبور شدند دست کم موقتا از کالج بروند- پس چرا ما باز هم تقلب می کنیم؟ شاید بدین خاطر که امروزه فناوری، تقلب را بسی آسان کرده: دست یابی به امکان کپی/ پیست با نرخ بالاتری از تقلب در ارتباط است. یا شاید فقط ما خسته ایم؛ وقتی شرکت کنندگان در تحقیقی در سال ۲۰۰۹، در آزمونی که طراحی شده بود تا کاسه صبرشان را لبریز کند، واداشته شدند تا بدون استفاده از دو حرف «ی» و «ا» یک مقاله بنویسند، آشکار شد احتمالا [در چنین امتحانی] بیش تر از آزمون های دیگر تقلب خواهندکرد.

ولی شاید قانع کننده ترین دلیل برای تقلب کردن ما، این است که تقلب به ما حس خوبی می دهد. با وجود این که احتمالا به اغلب مردم، پس از برخی کارهای متقلبان]، احساس گناه دست می دهد اما از میان شرکت کنندگان در یک تحقیق تازه، آن ها که امتحانی را با تقلب سپری کردند نسبت به آن ها که صادقانه امتحان داده بودنأ، حال خوشایندتری داشتند. دست اندرکاران این تحقیق این تاثیر را «نشئه تقلب» لقب داده اند.

منابع:

۱- موسسه اخلاق جوسفسُن، تحقیقی درباره ارزش ها و رفتار مرتبط با صداقت، ظرفیت سنی، هرهری مذهبی و دبیرستان بودن. (Oct ۲۰۰۹)

۲- چلیدز، تاثیر تفاوت های جنسیتی در دروغ گفتن، (Economics Letters, Feb ۲۰۱۲)

۳- ژینیوله و همکاران، اتکای به نفس شجاعانه، رابطه میان گشادگی و اخم چهره با میل به تقلب را توضیح می دهد، (Personality and Individual, Difference, Jan ۲۰۱۴)

۴- چیلدز، خصائل تاثیر شخصی بر دروغ گفتن، (Economics Letters, Dec ۲۰۱۳)

۵- شریف و نوروزیان، تصور آدمی از خدا، انسان را درست کار می کند: با تفاوت تصورها از خدا، رفتارهای متقلبانه قابل پیش بینی است. (International Journal for the psychology of Religion, April ۲۰۱۱)

۶- رابرت و واسیلسکی، استدلال های اخلاقی در محیط کامپیوتری، جست و جوی تاثیر عوامل شناختی و تکنولوژیک بر میل افراد به تخطی از آداب و قواعد، (Journal of Business Ethics, Oct ۲۰۱۲)

۷- مید و همکاران، خستگی مفرط حقیقت را آشکار می کند: خویشتن داری منبعی است برای نقصان و صادق نبودن، (Journal of Experimental Social Psychology, May ۲۰۰۹)

۸- روئدی و همکاران، نشئه تقلب: مزایای قابل توجه رفتار غیراخلاقی، (Journal of Personality and Social Psychology, Oct ۲۰۱۳)