معرفی رشته بولینگ این ورزش خاص!

بولینگ از آن ورزش‌هایی است که هم تفریح به حساب می‌آید و هم ورزش. از سال ۱۳۸۰ که فدراسیون بولینگ در ایران راه افتاد اوضاع برای بازیکنان حرفه‌ای بهتر شد. بخش تفریحی‌اش هم که هم‌چنان پرطفدار و پابرجاست.بولینگ ورزش خاصی به حساب می‌آید. این جمله را از خیلی از کسانی که دستی در این کار دارند می‌شود شنید. اما این خاص بودن دلیل برگران بودن این تفریح نیست. با کمی هزینه می‌شود حسابی خوش گذراند.تاریخ بولینگ برمی‌گردد به مصر باستان، البته نه به این صورتی که الان می‌ببینید. بعد از دوران باستان خیلی‌ها شروع بولینگ را از آلمان می‌دانند. قوانین این بازی هم به صورتی که الان در همه جای دنیا بازی می‌کنند سال ۱۸۹۵ در نیویورک ثبت شده است. حالا بیش از صد سال است که بولینگ در همه دنیا قوانین خاص خودش را دارد. برای بازی کردن به جز دانستن قوانین به یک کفش و توپ احتیاج دارید.در چند سال اخیر بولینگ در ایران هم طرفدارهای زیادی پیدا کرده و خیلی‌ها به صورت یک ورزش حرفه‌ای آن را دنبال می‌کنند در مسبقات جهانی ۲۰۱۱ هم که اوایل آذر در یوهانزبورگ، آفریقای‌جنوبی برگزار شد، دو شرکت کننده به صورت آزاد از ایران شرکت داشتند.


توپ: وزن توپ‌های بولینگ به پوند محاسبه می‌شود. به ظاهر رنگی این توپ‌ها نگاه نکنید، حسابی سنگین هستند. از ۶ پوند تا ۱۶ پوند. هر پوند هم ۴۵۰ گرم است. با این حساب سبک‌ترین توپ بولینگ هم ۲کیلو و ۷۰۰ گرم وزن دارد. پس حواستان باشد که با دست ضعیف یا آسیب دیده نمی‌شود سراغ این ورزش رفت.هر کسی برای انتخاب توپ باید به دو نکته توجه کند، وزن توپ و اندازه جای انگشتان. باید توپی را انتخاب کنید که از پس پرتاب کردنش بر بیایید. اندازه انگشتتان هم باید به این سه سوراخ روی توپ بخورد تا با کنترل آن را بغلتانید.لایه رویی توپ‌ها پلی اتیلن است. در مرکز توپ‌ها یک فرم استوانه شکل با جنسی شبیه گچ وجود دارد با تعدادی زا‌‌ئده که به چرخیدن توپ کمک می‌کنند و جهت آن را هم تعیین می‌کنند.

به توپ‌های معمولی و آماتور که بیش‌تر برای تفریح هستند، هاوس بال می‌گویند. که وقتی به یک سالن بولینگ می روید در اختیارتان می‌گذارند.قیمت‌شان هم همان حوالی ۱۵تا ۲۰ هزار تومان است.ماجرای توپ‌های حرفه‌ای کمی فرق می‌کند. هر بازیکنی توپ شخصی خودش را دارد. و برای یک توپ حرفه‌ای بین ۳۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان هزینه می‌کنند.


بولینگ کفش مخصوص خودش را دارد. یکی به خاطر اینکه کفش‌های معمولی روی لاین سر نمی‌خورند. بعد هم‌چون کفش‌های معمولی کف سالن را کثیف می‌کنند و کیفیتش از بین می‌رود. بسته به اینکه چپ دست یا راست دست هستید کف یک لنگه از کفشتان یک کفی دارد تا روی لاین سر بخورید و پرتاب خوبی داشته باشید. کفش‌های معمولی که در سالن‌های بولینگ هم بهتان می‌دهند ۱۵هزار تومان قیمت دارند. وقتی هم که برای بازی می‌روید ۵۰۰ تومان هزینه اجاره کفش برای یک ساعت است.

کفش‌های حرفه‌ای: ۸۰ تا ۳۰۰ هزار تومان قیمت دارند. یک حسن شان هم این است که می‌شود کفی مخصوص آن را وقتی کهنه می‌شود عوض کرد و یک کفی چسبی جدید چسباند.



پین همان ۱۰ هدف چوبی است که در انتهای لاین می بینیم. جنس این پین‌ها ابتدا تمام چوب بود ولی بعدها به خاطر جلوگیری از شکستگی آن‌ها روی‌شان لایه‌ای از فایبرگلاس تعبیه کردند. طول‌شان ۲۵ سانتی‌متر است و ۱ کیلو و ۳۸۰ گرم وزن دارند. پین‌ها به صورت مثلثی و با فاصله ۲۰ سانتی‌متر از هم چیده می‌شوند. و همه امتیازات بسته به تعدادی پینی دارد که شما در هر بار می‌توانید بریزید.



مجموعه‌های ورزشی به طور میانگین ۱۰ لاین برای بازی دارند و روی هر لاین حداکثر ۴ نفر می‌توانند بازی کنند. کف سالن کاملا پارکت است. قسمت میانی لاین تا یک سوم انتهایی را، روغن می زنند تا توپ سر بخورد. دو قسمت کناری لاین را هم کاتر یا اصطلاحا جوب می‌گویند که اگر توپ‌تان وارد آن شود از قسمت اصلی خارج شده و دیگر به پین‌ها برخورد نمی‌کند. این فلش‌هایی هم که کف لاین می‌بینید برای هدف‌گیری بهتر است.برای هر ساعت بازی روی یک لاین ۲۰ تا ۲۶ هزار تومان باید هزینه کنید که بین تعداد نفرات تقسیم می‌شود.اگر هم عضو یکی از مجموعه‌های ورزشی شوید، حق عوضیت می‌پردازید و برای ساعت‌های بازی تخفیف می‌گیرید. فقط یادتان باشد که از قبل برای آخر هفته برنامه‌ریزی کنید و اگر می‌خواهید خوش بگذرانید یک لاین رزرو کنید، چون خیلی از باشگاه شلوغ هستند.


این مانیتورها که می‌بینید. همان صفحه امتیاز است. و برای هر بار ضربه زدن تعداد پین‌های ریخته شده، امتیازتان و سرعت توپی که پرتاب کردید را برایتان نشان می‌دهد. برای هر چهار نفری که بازی می‌کنند که در یک ردیف بازی می‌کنند، دو دوربین بالای لاین نصب شده است که این‌ها را محاسبه می‌کند.



تیبل یک ست کامل است، شامل دستگاهی که پین‌ها را می‌چیند، توپ ها را برمی‌گرداند و دستگاه دست خشک کن می‌شود.وقتی که توپ را پرتاب می‌کنید این دستگاه توپ‌های ریخته شده را جمع می کند و بعد از آن هم ۱۰ پین جدید برایتان می‌چیند. توپ را هم از زیر لاین به دستگاهی که کنارتان است برمی‌گرداند. در انتهای تیبل هم یک دستگاه با باد سرد تعبیه شده است تا وقتی هنگام بازی دست‌تان عرق کرد با باد آن خشک کنید.ـ این دستگاه‌هایی هم که می‌بینید پشت ماجراست. که توپ‌ها را جمع می‌کند و دوباره می‌چیند. دو نفر هم همیشه آنجا مراقب هستند که اگر دستگاه‌ها گیر کرد درست‌شان کنند.




وقتی بازی حرفه‌ای می‌شود هرکسی توپ‌های خودش را دارد. توپ‌های حرفه ای را که می‌خرند رویشان هیچ سوراخی ندارند. با این دستگاه و مته‌های مخصوصش که می‌بینید سه سوراخ به اندازه انگشت شصت و دو انگشت میانی روی توپ ایجاد می‌کنند.


ساک ورزشی و تجهیزات اضافه سلیقه‌ای است و هر کسی با توجه به بودجه‌اش هزینه می‌کند. برای ساکی مثل چیزی که در عکس می‌بینید باید بین ۱۰۰ تا ۳۰۰هزار می‌توان هزینه کرد. البته این ها جزو هزینه‌های ورزشکاران حرفه ای این رشته به حساب می آید.


کیسه توپ هم از آن تجهیزات ورزشکاران حرفه ای به حساب می آید و وقتی با یک توپتان می خواهید به سالن بروید دیگر لازم نیست تا ساک بزرگی را با خودتان حمل کنید.

کلودیوم: چون این ورزش با دست انجام می شود بیشترین آسیب را هم روی دست ها و انگشتان دارد. اول از همه اینکه ۳ انگشتی که با آن ها توپ را می گیرید بعد از مدتی تغییر فرم می دهند و زخمی شدنشان هنگام بازی کاملا طبیعی است.

برای اینکه آسیب و خراش های کوچک بازی را متوقف نکند از مایعی لاک مانند به نام کلودیوم استفاده می کنند. باند کوچکی روی ناحیه زخمی می گذارند و بعد ان را روی باند می مالند تا روی زخم ها را بگیرد.


در هر لاین حداکثر ۴نفر می‌توانند بازی کنند. باید پشت خط شروع به‌ايستید و تا خط لب لاین که اصطلاحا به آن فُر لاین می‌گویند ۵ گام بردارید. این مسافت ۵ متر است و تعداد گام‌ها بسته خودتان است ولی فرم اصولی ۵ گام است. حواستان باشد که نباید پایتان را روی فُر لاین بگذارید چون خطاست و دستگاه صوت می زند. پشت نقطه مرکزی می‌ایستید و توپ را به همین حالتی که در عکس می‌بینید در دست می‌گیرید و اماده پرتاپ می‌شوید. راست دست‌ها باید پای مخالف‌شان را بردارند تا در قدم آخر هم بتوانید همان پا را ستون کرده و توپ را بغلتانید.

فرم دست گرفتن توپ هم به همین صورت است که در عکس می‌بینید. و در گام سوم توپ را کنار بدنتان می‌آورید.از انگشت اشارتان هم برای هدف‌گیری استفاده می‌کنید. اولین ضربه اگر بین پین جلویی و دوم سمت راست بخورد اصطلاحا به آن پاکت می‌گویند و بهترین ضربه است با یک حرکت همه توپ‌ها را مثل دومینو جمع می‌کنید. اما اگر سمت چپ هد پین ( یا همان پین جلویی) بخورد به اصطلاحا بروکلی می‌گویند ، احتمال ریزش همه توپ‌ها کمی پایین می‌آید و ممکن است که دو تا از ۱۰پین بماند که اصطلاحا می‌گویند گشاد داده یا سپیلت داده.

با شنیدن این اصطلاحات فکر نکیند که بازی سختی است با چند بار پرتاب دست‌تان می‌آید ماجرا از چه قرار است.

اختصاصی مجله اینترنتی برترین ها Bartarinha.ir