ماجرای غمبار فرزندان ایران، داغ دلمان را تازه کرد
به تازگی کاربری به نام «مریم» در توئیتر به والدین دانشآموزان توصیه جالبی کرده. توصیهای که منجر به ایجاد جدالی حسابی بین کاربرانی شده که نظراتشان زمین تا آسمان با یکدیگر متفاوت است.
برترینها: به تازگی کاربری به نام «مریم» در توئیتر به والدین دانشآموزان توصیه جالبی کرده. توصیهای که منجر به ایجاد جدالی حسابی بین کاربرانی شده که نظراتشان زمین تا آسمان با یکدیگر متفاوت است. البته خب همین اختلاف دیدگاههاست که در زمان بیان منجر به روشن شدن مسیرهای جدیدی در ذهن خواننده است.
مریم که معاون مدرسهست نوشته: "شما رو به خدا به بچههاتون به عنوان تغذیه مدرسه میوهها و غذاهای لاکچری و گرونقیمت ندیدو همون خونه نوش جان کنن. امروز میدیدم دانشآموزانی، توتفرنگی و گوجه سبز و موز میخورند و بقیه با حسرت نگاه میکنند. شما رو به خدا رعایت کنید، معیشت عموم مردم ضعیف هست."
گرانترین میوههای بازار توتفرنگی، گوجه سبز و چغاله بادام هستند. در میدان اصلی پایتخت هر کیلو توتفرنگی ۸۰ تا ۱۲۰ هزار تومان، هر کیلو گوجه سبز ۵۰۰ تا ۷۰۰ هزار تومان و چغاله بادام ۱۵۰ تا ۲۰۰ هزار تومان است. قیمت این نوبرانهها در میوهفروشیهای تهران حسرت خوردن آنها را بر دل خیلی از دانش آموزان و خانواده هایشان گذاشته است.
بله همین توئیت که میگفتیم در 48 ساعت اخیر به یکی از موضوعات داغ توئیتر برای تبادل نظر تبدیل شده. خب همه ما میدانیم اوضاع اقتصادی جامعه در شرایط مطلوبی به سر نمیبرد و در این میان قطعا کودکان و دانشآموزان هستند که بیشترین ضربه را به خصوص از لحاظ احساسی از کمبودهای احتمالی در زندگیشان میخورند.
«حسرت» مفهومیست که در یک جامعه سعادتمند برای هیچ کودکی معنا ندارد و حالا که میدانیم فرزندان ایران احتمالا دچارش شدند برایمان دردناک است. به هر حال قرار نبود اینگونه شود اما ما هم مثل شما میخوانیم و روایت میکنیم تا شاید بتوانیم مسیر جدیدی از رشد جامعه را نشان دهیم.
واکنش کاربران به توئیت خبرساز
گردو خانوم در مسیر مریم قدم زده: من یادم هست مامانم هیچوقت نمیذاشت ساندویچ کالباس، شکلات خارجی، موز، توت فرنگی و... ببریم مدرسه. میگفت یک نفر شاید در شرایطی باشه که توان تهیه این اقلام رو برای فرزندش نداشته باشه. اون بچه دلش میخواد. حتی در کلاس خواهرم، دختر سرایدار هم درس میخوند و همیشه برای اون هم خوراکی میذاشت.
اما بدخط با تقلید از خود مریم پاسخ مخالف داده: شما رو به خدا به عنوان دور دور شهری و مسافرت، ماشینها و لباسهای لاکچری و گرونقیمتتون رو نیارید بیرون. همون داخل خونه و حیاط لذتشو ببرین. امروز میدیدم آدمها، لندکروزر میرونن، لوییویتون پوشیدن و بقیه با حسرت نگاه میکنن. رعایت کنید. معیشت عموم مردم ضعیفه
نرگس هم مثل بدخط: شما رو به خدا وقتی دماغتون رو عمل میکنید، عکسش رو نذارید پروفایل. عملهای لاکچری و گرونقیمت رو در معرض عموم قرار ندید. امروز میدیدم خیلیها که بینی نامتقارنی دارن، با حسرت به بینی عمل شدهی یک خانومی نگاه میکردند. شما رو به خدا رعایت کنید.
دنیل اما خاطرهای تکاندهنده را تعریف میکند: ما از پرورشگاه میرفتیم مدرسه و خب بالای شهر هم بود. هر چیزی بگید داخل کولهشون بود. میوه، ساندویچ و نوشابه. اصلا هم به ما نمیدادن و بوش دیوونمون میکرد. آخرسر مجبور میشدیم بدزدیم ازشون یا با دعوا میگرفتیم. خیلی سخته گرسنه باشی و هیچی نداشته باشی.
ورونیکا: کامنتهای این توئیت واقعا ترسناک هست. ملت به بچه مدرسهای هم رحم نمیکنن. اونجا هم میخوان چشم دربیارن. اگه به بچه همدلی و مراعات یاد بدید، وضعیت اقتصادی قطعاً تغییری نمیکنه ولی یک آدم درست که خودمحور و خودخواه نیست تربیت کردیند که بعداً به جایی رسید نمیگه به من چه و فقط فکر خودش باشه.
و در نهایت عباس که خوانش مفصلی از گفته مریم داشته: یک توئیت جنجالی که تعبیر و برداشتهای متفاوت داره. اول مسئله اخلاق. منظور توئیت، میوهی در دسترس عموم هست و هرگز نوشته نشده نخرند، نخورند و یا به دیگران ببخشند. برخی توان خرید چند نوع میوه رو دارند، برای همین کنار میوههای ارزون، میوههایی مثل موز و سایر هم میخرند که می توا نند گرونها رو داخل خونه استفاده کنند و میوههای معمول رو هم برای مدرسه بچهها بگذارند. همون میوههای ارزونتری که ما بر اساس توانایی مالیمون بهشون بسنده میکنیم تا حداقل دو نوع میوه بخریم. تمام مسائل عاطفی و اخلاقی، منطقی نیستند. بچهها در محیط مدرسه توجه زیادی به داشتههای هم دارند.
مطلب بعدی تنظیم خانواده و آگاهیبخشی به افراد فقیر هست که در نداری و فقر از خواسته شیرین پدر و مادر شدن بگذرند و فرد دیگری رو به خانواده فقیر خودشون اضافه نکنند. در این موضوع هم نه یک معاون مدرسه مقصر هست، نه بچههایی که متولد شدند.
مطلب بعدی مسئله اقتصادی هست که موضوعی جدا از اخلاق و عاطفه هست. مسئلهای منطقی که نیازمند تلاش و مدیریت مسئولین هست که به مطالبهگری ما هم بستگی داره. با توئیت من و یک معاون درست نمیشه. البته هستند افرادی هم با این اندیشه: "ما که داریم، دیگران به ما چه."
مطلب بعدی علل فقر هست که باز هم از حیطه مسئولیت یک معاون که به مسئلهای عاطفی و روانی پرداخته خارج هست. ریشههای اصلی که در سوءمدیریت، علت افزایش تورم و سایر مسائل بستگی داره. نوشتن این مطلب هم دردی از جامعه شاگردان در مدرسه دوا نمیکنه، پس بهترین رویه توصیه اخلاقی هست.
در ادامه اگر بچههایی هستند که خانوادهشون هیچگونه توان مالی، حتی برای خرید میوههای ارزونتر هم ندارند از نظر اخلاقی هم نمیشه توصیهای داشت که بچهها داخل مدرسه به مدت چند ساعت و در عین حال خسته چیزی نخورند، در نتیجه یا باید راهکار کشوری مثل تقسیم میوه ارائه بشه یا ترغیب و اجبار بچهها به هیچ نخوردن یا توصیه به تحمل گرسنگی و عادت کردن به خوردن حبوبات و میوههای ارزون، موضوع پلیدی هست برای آمادهسازی بچهها به تحمیل و تحمل فقر!
نظر کاربران
چرا با این همه منابع طبیعی ایرانی باید انقدر در فلاکت باشه که من برای بچم موز و توت فرنگی نذارم ای کاش یکم از کشور امارات و کویت و عربستان یاد میگرفت همیشه عادت داریم صورت مسئله رو پاک میکنیم
سیستم « به تو چه ؟ » به بچه های بیگناه هم رحم نمی کنه . دارم ، خوبشم دارم ، جلوی روت میخورم ، به تو چه ؟!! تو نداری ، به من چه ؟
حتی در یک جامعه ی تلورانس از نظر اقتصادی هم مسأله ی همدلی و مراعات دیگران لازمه ، در همه ی امور . اینطور پامون را روی گاز نذاریم . تهش دره است
من توانش رو دارم که هر خوراکی بخواد بخرم برای پسرم ولی لقمه ومیوه میذارم براش چون سالمتره اونوقت میاد میگه مامان ما فقیریم نمیزاری خوراکی بخرم دوستام مسخره ام میکنن چرا لقمه میاری همش
وقتی از ترس فقر بچه نیارید خدا رو دست کم گرفتین چون خودش قول داده روزی هرکس با منه وتضمین کرده
نه این مدیر گناهی داره نه بچه مایه دار و نه اون فقیر
فقط خدا پدر دولت مردمی رو بیامرزه که اومد وگرنه الان موز کیلویی پنج هزارتومن بود
خوب عزیز،نیازه گوجه سبز کیلویی ۵۰۰تا ۷۰۰هزار تومانی رو حتما بیاد تو مدرسه بخوره. گرسنگی شو که برطرف نمی کنه.و بنظرم یه جور پز دادنه.
چقدرافسوس و بیچاره شدیم....میوه ای که برای خودمون هست و وارداتی نیست هم نمیتوانیم استفاده کنیم....
واقعا نمیدونم چه تفکر احمقانه ای است که رواج میدن . کسی که پولداره باید با بقیه متفاوت باشه و کسی هم که نداره باید زحمت بکشه تلاش کنه تا کمبودهای زندگی اش را جبران کنه . قانون زندگی همینه
بعضی همه چی رو باهم قاطی میکنند اگه میخواین برین دور دور با لباس یا غذا یا عمل دماغ پز بدین مهم نیست ولی با روان بچه ها بازی نکنین حداقل خوراکی لاکچری رو تو خونه به بچه هاتون بدین بچه خودتون رو بزارید جای اون بچه ها بعضی ها حتی توان بردن یه لقمه ساده رو هم ندارند. در اخر به یزدان گرما خرد داشتیم کجا این سرانجام بد داشتیم
بچه چه خانواده اش فقیر باشه چه پولدار احتیاج به مواد غذایی داره نمیشه همه رو منع کنی که تو هم به بچه ات خوراکی نده ببره مدرسه ... پول مالیاتها باید اینجور جاها هزینه بشه نه ....
پدرم میگفت سالهای دهه چهل که مدرسه میرفتم موز و شیر و گردو تغذیه رایگان بود که دولت اون زمان بهشون میداد
سلام علیکم : تمام نظرات بسیار محترم و بجا ، ولی چه عواملی باعث بوجود آمدن اینگونه تبعیض در جامعه گردیده ؟؟؟؟؟ عده اقلیت در کشور اینقدر ثروت و پول دارند که شماره نداره ، در کنارش میلیونها نفر از مردم با سخترین شرایط روزگار میگذرانند و هرروز هم اوضاع کشور داره بدتر میشه . مسئولین هم (( فقط وعده پشت وعده )) .//
سرکار خانم محترم دولتمردان میدونن نمایندگان صندلی پارلمان قبل از نشستن بر صندلی پارلمان حرف شما رامیزنن ولی وقتی تکیه زدن به صندلی یادشون مریره میرم سراغ رئیس بانک آقای رئیس بانک هوای ماراداشته باش هرچه مردم گفتیم دروغ گفتیم بخاطروام بدون بهره و بدون ضمانت بود
جالبه هیچکس به ذهنش نرسیده بگه مدرسه بچه پولدارها از آدمهای فقیر جداست و اینا مطمئنا در یه منطقه زندگی نمیکنن و یه مدرسه نمیرن که بخوان به همدیگه نگاه کنن
دهه شصت ما مدرسه می رفتیم اینطور بود .پاستیل و خوراکیهای خارجی و لوازم تحریرهای قشنگ می اوردند من با گردن کج نگاه می کردم .اون زمان غیر انتفاعی نبود همه طبقه ها تو یه مدرسه بودند بخصوص تو شهرستان
خیلی حال بدیه. ما الان خدارو شکر توان مالیم ن معمولیست ولی یادمه زمان جنگ عده ای میوه و تغذیه لاکچری داشتند و تمام زنگ تفریح رو ساندویچ و نوشابه و تنقلات از بوفه میخریدند و چند نفری مثل من هم حتی پول خرید یک کاسه لوبیای پخته هم نداشتیم و همیشه حسرت میکشیدیم
ماهم نیم قرن پیش در اوج فقر ونداری
در روستای دورافتاده ، در دبستان تغذیه
رایگان ، با موز ، سیب درختی ، پسته ، بیسکوییت و ...روحمان شادمیشد.
من واقعا منطق اونایی که خوراکی بچه ها رو با ماشین مقایسه میکنن نمی فهمم !!!
بطور کلی این مقاله با نظرات گوناگون حرف
حساب و کتاب فردی و ملی میهنی را چه باید
انجام دهیم را مطرح و مورد نقد ساختن
ایرانی و ایران بافرهنگ ارایه داده در مورد
دانش آموزان و دانشجویان زیباست🌹💐 :
انسانیت وقتی بزرگتره بچه نداره. ازتربیت بچه توقعی نداشته باشین. خب درست میگه. وعده غذایی بده هرچی دلت خاست ولی بگو یه جوری بخور. کسی نبینه یا بوی میوه وغذا نیاد که دلش بخاد. خوده من دانشجو بودم پدرم بازنشسته یه بوی خیار سرظهر. دختره پیچیده بود. دلم صعف میرفت. تا الان ۲۲سال گذشته هیچ وقت داخل ماشین بغیر اب معدنی چیزی نمیخورم غذای بودار مثل خورشت و غیره طوری میخورم سرکار کسی متوجه نشه من غذا داشتم.
مردم درمقابل هم مسول نیستن اونایی که مسول نظام هستن بایدبرای معیشت فکری بکنن
آخرسر مجبور میشدیم بدزدیم ازشون یا با دعوا میگرفتیم. !!!!
اینو پیداش کنید الان داره گوشی مردم رو میدزده
این قشر واقعا وحشتناکن . حق به جانب که حالا که من ندارم با زور از تو میگیرم
گوجه سبز کیلو ۶۰۰ واقعا از وحشتناکه
الان هم دیگه وقت سیب و پرتقال نیست چون عملا خیلی مونده هستند
موز قیمتش کیلو ۷۰ در جایی که پیاز کیلو ۳۰ هستش قیمت زیادی نیست
توت فرنگی درجه یک هم کیلو ۱۴۰ میدونم زیاده اما نه تنها بچه ها که خودمون هم دوست داریم.
همون موز رو بدیم ببرند و یادشون بدیم که با دوستاشون قسمت کنند.
دیگه چاره ای نیست و نمیشه بچه ها رو همینجوری بفرستیم مدرسه.
اونهایی که قراره منفی بزارند یه موضوع رو بدونید و اونم اینه که تلاش مضاعف کنید.
چون ...
خود اموزش پرورش باید تغذیه بچه ها رو فراهم کنه همه به طور مساوی و یکسان مثل زمان قدیم و مثل تمام کشورهای دنیا
تو را به خدا وقتی توان مالی ندارید بچه به دنیا نیارید تو مدرسه بشه جلوش گرفته بقیه زندگی چی آینده بچه چیه
سلام.دروغ میگویید دلتان برای دانش اموزان نمی سوزد
خودم معلم هستم و می بینم بعضی بچه ها چه حسرت هایی که نمیخورند، بچه ها افسرده شدند و باعث شده با پرخاشگری و عصبانیت و یا زیرآب همکلاسی زدن از حسرت ها و عقده هایشان بکاهند
لعنت به کاسبان تحریم حتی در دوران جنگ اینقدر بدبخت نبودیم
واقعا درسته
من پسرم غیر انتفاعی درس میخونه ولی دیروز دوستش گوجه سبز و توت فرنگی آورده بوده مدرسه به من گفت دلم خواست مامان تعارفم نکرد خیلی غصم گرفت کار درستی نیست متاسفانه خیلی ها درک نمیکنن
خجالت بکشن اقایان مسول که کشور رابه تا بودی کشاندن این هم نتیجه
ما در زمان گذشته تحصیل کردیم و اون زمان هر کس هر چیزی دلش میخواست میخورد و مردم اصلا حسرت نداشتند
... که فقر و حسرت با مردم هدیه داد تا فرزندان خودشون در بهترین شرایط در ایران و خارج از کشور زندگی کنند
سال 1370 که اول دبیرستان بودم در حیاط مدرسه یه بوفه باز شده بود که ساندویچ درست میکرد و میفروخت. فکر کن زنگ تفریح، بوی همبرگر سرخ شده و تو هم گرسنه باشی. بوی سوسیس و همبرگر دیوونه میکرد آدم رو و ما هم بی پول.
لعنت به بانیان این وضع ،برای حسرت یک زندگی معمولی
بفرمایید خرم اباد گوجه سبز شده ۶۰
فقط باید گفت متأسفم به حال خودم وملت شریف ایران
واقعا هنر میخاد یه کشوری با اینهمه ثروت به این روز بندازی.
این وظیفه دولت که به بچهها تغدیه بده لعنت بهتون که ایران به گند کشیدین
چون بچه های خودشون تو خوشی ثروت غرقند خبراز دل دیگران ندارد.
ابتدا روز معلم را تبریک میگویم آقای غلامی معلم کلاس اولم هر جا هستی سلامت باشی الان باید حدود 70 تا 75 سالت باشه چند روز اتفاقی افتاد که حالم را واقعا بد کرد معلم عربی دوره راهنمایی ما برای نگهبانی برجی که بنده در آن مدیر و آگهی داده بودم آمد او مرا نشناخت و از این بابت خدا را شکر میکنم شغل نگهبانی بسیار هم شریف و آورنده امنیت است اما سوالاینجاست چرا یک بازنشسته فرهنگی و کلا بازنشسته باید برای کمبود معاش بعد از 30 سال کار و پرورش انسانها حالا باید زیر دست همان شاگرد کار کند دستش را بوسیدم ولی خودم را معرفی نکردم وفقط به گفتنتشکرگ اینکه استخدام ما تمام شده اکتفا کردم واقعا داریم ایران را به کجا میبریم آقایان او یک معلم بود میفهمید معلم شاید یک رو هم خود شما شاگردش بودید
خدا بیامرز در مدرسه به همه یکسان شیرو کیک و میوه میداد گفتند ظالم و دزد بوده شما که شریعت سرتان میشه چرا نمیتوانید شرم بر شما مردیم از بس غصه خوردیم تا کیتا کجا به چه جرمی و گناهی؟
ما وًع متوسطی داریم،یارانمون هم قطعه..هر روز برای پسرم ساندویچ و بیسکویت میزارم..بهش میگم اگه کسی گرسنه بود یا نیورده بود ساندویچتو نصف کن..اما واقعا نمیدونم چی بگم بجاش بعضیا بهش عادت کردن و کلا چیزی نمیارن و هی رو مخ پسرم میرن که غذات بده به من...متوجه اید عادت کردن از مهربونیش..