حقیقت مثل کشیده آبدار بود و شما دروغ می‌خواهید
آنها راستش را گفتند. بدون تعارف، بدون ریاکاری و بدون ترس مقابل میکروفن و دوربین قرار گرفتند و حقیقت را گفتند.
برترین‌ها _ سیامک رحمانی: آنها راستش را گفتند. بدون تعارف، بدون ریاکاری و بدون ترس مقابل میکروفن و دوربین قرار گرفتند و حقیقت را گفتند. حقیقت البته ویرانگر است. این بچه‌ها میخواهند آب و خاک‌شان را بگذارند و بروند. اصلا دارند تحصیل می‌کنند و میخواهند موفق شوند که بتوانند بروند. این «بچه‌ها» هم به زبان آسان می‌آید. چیزی که مسئول و مدیر مملکت حاضر نیست بپذیرد و واکنشی نشان دهد این است که این «بچه ها» بزرگترین سرمایه‌های مملکت‌اند. آینده کشورند. هر جامعه‌ای سعادت و رشد و توسعه‌اش را در نسل‌های بعدی می‌بیند. نسل‌های بعدی ما به فکر رفتن‌اند. میخواهند همه چیزشان را بردارند و ببرند. این واقعیت برای کسانی که دل در منافع ایران و مردمش دارند، تلخ و سیاه است. عده‌ای اما هنوز نمی‌خواهند اعماق فاجعه را ببینند و بپذیرند.
دارم از ویدئوی هولناک و خبرسازی می‌نویسم که جوانان کنکوری در آن از تمایل به رفتن می‌گویند. از آمریکا، کانادا، اروپا و استرالیا. از جاهایی دور از اینجا.
چرا میخواهند بروند؟
نسل جوان جامعه ایران پاسخ این سوال را به هر شکلی که می‌توانسته‌اند داده‌اند. تقصیر آنها نیست که دیده نمی‌شوند و صدایشان شنیده نمی‌شود. جوان ایرانی طیف وسیعی از سلیقه و طرز فکر و سبک زندگی است. خیلی‌هایشان دلشان می‌خواهد طور دیگری بروند و بیایند. میخواهند خوب زندگی کنند. حاضر نیستند پای امر و نهی بزرگترها زندگی‌شان را قربانی کنند. حاضر نیستند برای آینده‌ای مبهم زندگی امروزشان را فدا کنند. این را چطور باید بگویند که مسئول کشور بشنود. چطور باید بگویند که از زندگی کردن با اینترنت فیلتر شده، با رسانه‌های فیلتر شده در لباس‌های تعریف شده و به شیوه خاص اقلیتی تندرو در کشور خسته‌اند. چطور باید بگویند که دلشان می‌خواهد خارج از چارچوب‌های سفت و خفه‌کننده مدیر فرهنگی و علمی و امنیتی کشور کار کنند و به کشورشان و به زندگی خودشان خدمت کنند. چرا باور نمی‌کنید که رفتن برایشان انتخابی سخت است. چرا قبول نمی‌کنید که مثل همه مردم دنیا میخواهند در شهر خودشان، با فرهنگ خودشان و کنار خانواده خودشان زندگی کنند؟ چرا فکر می‌کنید این جوان‌ها، این نسل، غربت را با رغبت انتخاب می‌کنند.
سال گذشته آن همه جوان به انحا مختلف از خواسته‌های متفاوت‌شان گفتند. در دانشگاه و خیابان و شهرهای دور. پاسخ‌شان چه بود؟ چه کسی حاضر شد حرف‌شان را بشنود؟ آن جوان برای چی باید بماند و اخم و تخم و خشونتی را به جان بخرد که برای اعتقاداتش هیچ ارزشی قائل نیست. چرا باید حرف کسی را گوش کند که به حرف‌های او اهمیتی نمی‌دهد. آنها خسته‌اند رییس. میخواهند بروند چون فکر می‌کنند اینجا جایی برایشان نیست. چون فکر می‌کنند از دولت تا مجلس همه دنبال این هستند که پیچ‌ها را سفت‌تر کنند. که گوش‌شان را بیشتر بکشند. این جوان هزار بار گفته بگذارید من زندگی‌ام را بکنم و نگذاشته‌اند. هزار بار گفته همه ما، آن چند تا بچه خوشحال و سبکبالی نیستیم که می‌آیند برایتان سرود می‌خوانند و می‌گویند زندگی‌ام خیلی خوب است و آینده مال من است. چند بار باید از رای دادن طفره برود. چقدر باید فیلترهایتان را دور بزند. چقدر باید در دانشگاه و وسط شهر حرف متفاوت‌اش را به زبان صلح‌آمیز شعر و شعار بگوید و شما برایش تره خرد نکنید. این جوان چرا باید بماند و همچنان با سختگیری‌هایی بجنگد که خودش را و افکارش را به رسمیت نمی‌شناسند. چرا باید به جای زندگی کردن، آسوده زندگی کردن، همه عمر بجنگد؟
راه حل‌های شما همان مشکلات ماست
بیشترین واکنشی که به مهاجرت دیده‌ایم، برخوردی چکشی است. عصبانیت کسانی که می‌گویند «خب بگذار بروند»، یا «اینها زودتر باید بروند». کسانی که می‌گویند اینها دارند با پول کشور تحصیل می‌کنند و باید صندلی را از زیرشان کشید. باید از دانشگاه بیرونشان کرد. باید تعهد بدهند که بمانند. باید هزینه‌های سنگین برای رفتن‌شان وضع کنیم. باید بگیریم و ببندیم‌شان. کسانی که چنین راهکارهایی می‌دهند متوجه نیستند که آن جوان دارد از همین رفتارها فرار می‌کند. از همین بیگانه‌پنداشته شدن. از همین که جمعی کوچک، مملکت را ارث پدری‌شان می‌دانند و معتقدند هرچه به بقیه می‌رسد از صدقه سری آنهاست. اقلیتی که فکر می‌کنند حق دارند هرچه میخواهند با زندگی دیگران بکنند. که مردم رعیت و نوکرشان هستند. یادشان رفته که صاحب اصلی مملکت کیست. یادشان رفته که اگر سرمایه‌ای در کشور هست، پدر و خانواده همان نسل جوان هم صاحبش هستند. اگر دانشگاهی هست، آنها هم سهامدارش هستند. یادشان رفته که ما همه این سال‌ها را با هم، در کنار هم طاقت آورده‌ایم و فقر و رنج و فشارها را تحمل کرده‌ایم. یادشان رفته که ما همه با هم شهید داده‌ایم. برادرها و رفقا و بچه‌محل‌هایمان را داده‌ایم. آن شهدا خانواده ما و عزیز ما هم بوده‌اند. این خون‌ها ریخته نشده که حالا شما بیایید بگویید صاحب مملکت هستید و هرچه به دیگران می‌دهید از سر لطف‌تان است.
معلوم است که خیلی‌ها نمی‌توانند این همه خودخواهی و تمامیت‌خواهی شما را برای همه زندگی تاب بیاورند. معلوم است که بهترین و مستعدترین و باهوش‌ترین بچه‌های این کشور ممکن است قصد رفتن کنند. که رفته‌اند. در تمام این سال‌ها مهاجرت کرده‌اند و حالا سیل بزرگتری در راه خارج از کشور است. راه‌حل هم نه این الدرم بلدرم دردناک شماست –که اگر قرار بود جواب بدهد در همه این چند دهه داده بود-. نه طفره رفتن و ندیده گرفتن. راه حل قبول کردن یک جامعه متکثر است. پذیرفتن حق زندگی برای همه ایرانی‌ها. پذیرفتن حق رفاه و ابراز نظر و کار و همه چیزهای پیش پا افتاده.
مسئولان مملکت خیلی دلشان می‌خواهد بگویند واقعیت همان است که صداوسیما نشان می‌دهد. خیلی دلشان می‌خواهد بگویند همه ایرانی‌ها همان دسته کوچک وفادار یا ریاکاری هستند که همیشه حاضرند همراهی‌شان را ابراز کنند. اما واقعیت این نیست. همین ویدئوی کوتاه را می‌دیدید، حقیقت مثل سیلی توی صورت‌تان می‌خورد و ممکن بود کمی به خود بیایید. که نمی‌آیید. مثل همیشه دلتان می‌خواهد همه به شما دروغ بگویند، اما این جوان‌ها، این نسل نمی‌توانند. آنها راستش را به شما گفتند.
نظر کاربران
دمت گرم با این نوشته های زیبا
ما که از روی اجبار ونداری ودرس نخوندن موندیم هرکی موقعیتشو داشت باید بره اینجا جای زندکی نیست
پاسخ ها
وقتی توی کشور خودت عرضه دارا بودن و درس خوندن نداشتی مطمئن باش هیچ جای دیگه هم هیچی نمی شدی.پس منت موندنت رو سر کسی نذار که اگه می رفتی سه هیچ به نفع مملکت بود
بنشین فوتبالت را ببین و سرخ و آبی کن تو را چه به پیشرفت مملکت؟
همه بخاطر بی عرضگی نبود که درس نخوندن بعضیا شرایط خانوادگیشون مانع درس خوندنشون بود شاید این کاربر اینطور بود
ده سال دیگه هم مقصدا میشه عربستان و امارات و... واقعا
اون کسی که امکاناتش رو داشته باشه برای رفتن اگه بمونه یقینا مخش ایراد داره چون دیگه توی این کشور چیزی وجود نداره
باور كنين دلخوشي همين اينترنت بود كه ان را هم ازشون گرفتين
همه میدونن چرا میرن ،خود مسولین هم خوب میدونن وقتی هیچگونه حمایت،انگیزه،حقوق خوب و امکانات نباشه همه میرن
مسولین کارتون شده فقط به ملت دروغ میگن
باید خون گریه کرد به حال این مملکت!
بمونن چکار کنن ماها بدبخت شدیم کار نیست اگر هم باشه کفاف نمیده
متاسفانه کو گوش شنوا
خوش به حالتون کاش من جای شمابودم ازایرانستان فرارمیکردم.
هرکدوم که میخواد تو ایران بمونه بیاد با من تو اسنپ کار کنه هرچی پول در اورد برا کمیسیون و مکانیک .
ما هم با چهل سال سن دیگه برامون دیره، تازه پول رفتن هم نداریم
زمان قبل انقلاب هم مهاجرت داشتیم
انسانها دوست دارن بیشتر پیشرفت کنن
و این قطار توقف ندارد
نسبت به تفکرشان
ده سال دیگه؟؟؟ همین الان
جوان گناه نداره با این گرانی تورم چطور امید داشته باشیم
خوبا همه دارن میرن میمونه یک مشت بیسواد درب و داغون ...چرااا به اینجا رسیدیم؟
ب خدا منم اگه علم و دانش این بچه‌ها رو داشتم میرفتم این مملکت سالهاست که دیگر جای ماندن نیست.
پاسخ ها
کدوم علم و دانش؟هنوز وارد دانشگاه نشدن و چهار تا تست زدن فقط
ما که موندیم با کلی بد بختی شما برید زندگی کنید اینجا جای موندن نیست
پاسخ ها
شما هم نمون و با یک خداحافظی خوشحالمون کن
واقعیت ها همینه اما مسئولین ما خوابند
عالی دستمریزاد خون باید گریست
چون ملت ایران به نوگری علاقه دارند ...
عالللییییی بود،دمت گرم
دیروز که این فیلمو دیدم به عنوان یه جوون ۲۴ ساله از اعماق قلبم نارحت شدم واقعا حس کردم قلبم درد گرفت و حالم بد شد.ینی واقعا قراره انقدر آینده تاربک باشه؟اگه هممون بریم چی میشه؟چه بلایی میاد سرایران؟ینی منم باید برم؟پس پدرومادرم خونوادم ایرانم چی؟
خیلی این نوشته لایک داشت با هرخطش به عنوان یه جوون ۲۴ ساله ایرانی نزدیک بود بزنم زیرگریه اینا بغضهای خفته در گلوی ما بود که شما نویسنده محترم جناب رحمانی به رشته تحریر درآوردین متشکرم
مشکل مردم ما اینکه فکر میکنن همه چیز توی درس خلاصه میشه،،اتفاقا شما اونطرف که بری ازادانه میتونی به علایقی که ارتباطی به درس ندارن بپردازی
من رای نمیدهم
قطار پیشرفت
در عوضش افغانی وارد میکنیم زیاد نگران نباشید
داشتیم ولی خیییلی کم
خیییلی خیییلی کم
رحمت به شیری که خوردی آقای رحمانی بااین نوشته ی زیبا
ممنون از جنابعالی آقای رحمانی که زحمت کشید و واقیعت جامعه را بیان نموديد خدا کند، خدا کند مسوولین کمی با واقعیت کنار بیایند.
خوب معلومه که میرن از این مملکت ، مگه مغز خر خوردن وایسن تو این مملکت گل و بلبل
درس بخونن که آخرش با پراید تو اسنپ کار کنن ؟
پاسخ ها
پراید سوار شدن می ارزه به دستشویی پاک کردن خارجی ها
بله مهاجرت بوده وهست ولی نه انچه تو میپنداری . ازاده باش برای انسان وانسانیت
به سلامتی اما باید قبل از دانشگاه رفتن برنده نمک بخورند ونمکدان بشکنند
پاسخ ها
شما دلت خوش باشه به این صحبت هات.
بعضی دوستان انگار کوه نمک تشریف دارن. بی غیرتی تو خونشون رفته. اونی که میگه هر کی خوشش نمیاد بره، حتما یه بی غیرته که خون ایرانی تو رگاش نیست
مسئولین دروغ گو . آمار دروغ ملت را چی فرض کرده اید به مطب دکترهای کشور خصوصا شهرهای بزرگ و بیمارستان ها سر بزنید آنجا دروغ های بزرگتان واضح به تماشا بنشینید .
من مهاجرت تایید نمیکنم
ولی آشنامون از المان دعوتنامه داشت الان استاد دانشگاه المان هست با تمام امکانات وحقوق بالا
اومده ایران میگه میخوام به کشورم خدمت کنم گفتن نمیخواد همون المان بمون!!!!
منم رتبه خوب اوردم پدرم هم راننده تاکسی هستن؟
کدوم علم خاص؟
چرا ما از این حرفا نمیزنیم؟
چون بچه های باهوشی هستند میدونند چیزی تغییر نمیکنند
با خیلی از حرفاتون موافقم ولی ی حقیقتم فراموش نکنید اون اروپا و امریکا و کانادا رو که اصن فکر کردن در موردش هم احمقانع است کشوری یخبندان و بع جز ونکوور بقیه شهر هاشون بیشتر به روستا شباهت داره قبول کنیم که اون جاها هم اون مدینه فاضله ای که امروزه امثال من جوون فکر میکنیم نیست کافیه ی تحقیق کوچیک در مورد مهاجرت معکوس ایرانی ها بکنین و پای درد و دلاشون بشینید خیلی چیزا دستتون میاد
پاسخ ها
کمتر آمنه سادات و علی رضوانی ببین دلاور!
مهاجرت هم مشکلات خودش رو داره مهم این است که بمانیم وبا همت خودمان به آبادانی کشور یاری برسانیم
لابد میخواهند ایرانی ها بروند و جایشان را افغانستاني ها بگیرند که داره همین هم ميشه
مسئولین از خداشونو همه برن اینها همه رو تنهایی بخورن
زندگی هر کی به خودش مربوطه شما اینجا راحتی خوب بمان تفنگ که پشت سرت برای رفتن نذاشتن اونی هم که می خواد بره باید آزاد باشه. زوری همدیگر رو تو بهشت خودمون نبریم
12:35 این ویدیو در این خبر جواب شجاعت شما در اظهار فضل بود . دیدیم که اونی که عرضه داشت و درس خوند در این مملکت نموند. پس قبلا از این که با شجاعت دهنت رو باز کنی ، فکر کن . البته شما مشکلت با مهاجرت نیست ، مشکلت اینه که چرا توی صورتت ایرادت رو بهت میگن.
عزیزان ، نیاز به قصه گویی نیست . بچه های مسئولین در مملکت والدینشون نمی مونن . بقیه اش حرف و قصه است.
کدوم کشور ؟کدوم امید ؟من چهل سالمه.از هجده سالگی کردم. تحصیل کردم فوق لیسانس زیست شناس گرفتم.هم کار کردم هم درس خوندم. ساختمان می‌ساختم زمان احمدی نژاد تورم شدید تمام سرمایه م رفت ورشکست شدم. الان توی یک شرکت کار میکنم صبح میرم شب میام برای بیست میلیون حقوق که که با این اوضاع تورم و هزینه سنگین به هیچ جا نمیرسه.آینده ای وجود نداره امیدی نیست هر کی میتونه بره با این همه فقر و تبعیض و رانت و خفقان و نره در حق خودش و خانواده ش ظلم کرده. نمیخوام بذر نامیدی بپاشم ولی امیدی نیست هیچی نیست هیچی
ایران در آینده نزدیک به خاطر خشکسالی غیر قابل سکونت میشود هر کی بتونه بره شانس اورده پس بیخود امیدوار نباشید دوستان
در جواب کاربر ۱۴:۱۶
همین که شماها به فکر پیشرفت مملکتید کافی هست و نتایجش رو داریم میبینیم.پس واسه دیگران نسخه نپیچ لطفا.
دقیقا این درد جامعه است،ما بزرگترها اگه بتوانیم حتما برای زندگی بهترخارج از ایران به جوانان کمک خواهیم کرد،زندگی ما که فنا شد
متاسفانه همش باید بدویی برای هیچی....همه شغل ها تو ایران اینجوریه
از یه کلیپ این همه رنج نامه نوشتن جز از یه آدم که ادعای روشن فکری داره و نگاه کرده برنمی‌آید
والا ما جوانان این مملکت با این مشکلات می‌سازیم و درستش میکنم
حتما حتما جوانی خودشون بردارند تا می تونن دور بشن فقط برن
حساب کنید این بچه ها سال 1406 و 1407 فارغ التخصیل میشن! یعنی تورم 200 تا 250 درصدی نسبت به امروز! بحران عمیق در بخشه ای مختلف مثل تولید انرژی الکتریکی، بنزین، الودگی هوا، کم آبی و البته مدیران و مسئولینی که همچنان در حال تعریف از پیشرفت های پرسرعت و بی انتها هستند!! من الان جایی که ساکنم (اطراف کرج) امسال رهن شده 300 تومن. یه خونه هفتاد متری. سالی 50 درصد بیاد روش دقیقا در سا 1406 میشه یک میلیارد و دویست میلیون!!
هرجا می خواهید بروید
ولی مرگ قطعی است...
اقلیت تند رویی که نوشتی همون سیلی بود تو گوششون....
احسنت بر همگی
امریکا و کانادا انشااللله برین همتون