علی‌حسینی: دوپینگ؟ دیگر حرفش را نزنید!
پسر اردبیلی وزنه‌برداری ایران که یک‌ماه قبل تولد ٣٠سالگی‌اش را جشن گرفته، دوران جدیدی از زندگی ورزشی خود را آغاز کرده است.
شهروند: پسر اردبیلی وزنه‌برداری ایران که یک‌ماه قبل تولد ٣٠سالگی‌اش را جشن گرفته، دوران جدیدی از زندگی ورزشی خود را آغاز کرده است. او بعد از ٨سال محرومیت به وزنه‌برداری بازگشت و توانست در همان گام اول مدال نقره مسابقات جهانی ٢٠١٧ در آمریکا را دشت کند. نکته منحصر‌به‌فردی که درباره سعیدعلی حسینی به چشم می‌خورد، بی‌حاشیه‌بودن این وزنه‌بردار است که برخلاف برخی دیگر از وزنه‌برداران اولین نفر در اردوی تیم‌ملی حاضر شده و حتی به صورت همزمان تحصیل در مقطع دکتری را هم دنبال می‌کند. در حاشیه اردوی تیم‌ملی با سعید علی‌حسینی همکلام شدیم. در ادامه مشروح گفت‌وگوی «شهروند» با این وزنه‌بردار دسته فوق سنگین را می‌خوانید:
با این‌که بعد از مسابقات جهانی عمل جراحی داشتی، اولین نفر در اردوی تیم‌ملی حاضر شدی.
آسیب‌دیدگی‌ام خیلی شدید نبود و با عمل جراحی خوبی که داشتم، به سلامتی کامل رسیدم. خیلی زود تمریناتم را آغاز کردم و با شروع اردوی تیم‌ملی هم به سایر ملی‌پوشان پیوستم. کار خود را برای بازی‌های آسیایی و مسابقات جهانی آغاز کردم و امیدوارم همه چیز خوب پیش برود.
شنیدیم که قرار است چند روزی اردو را به خاطر امتحان دانشگاه ترک کنی؟
بله، اواسط اسفندماه من امتحان دانشگاه در مقطع دکتری دارم که با اجازه کادرفنی چند روزی در اردو نیستم. هدفم این است که در کنار ورزش حرفه‌ای، مدرک دکتری را هم بگیرم؛ اگرچه خیلی سخت است. استادها هم از من انتظار دارند با مطالعه به کلاس بروم. البته آنها لطف هم دارند و مرا کمک می‌کنند.
شما تجربه تلخی درباره دوپینگ و محرومیت داری. بعد از بازگشت دوباره به وزنه‌برداری نگرانی بابت تکرار آن اتفاقات نداری؟
اگر اسم خودمان را ورزشکار حرفه‌ای گذاشتیم، باید مراقب باشیم. در این راه فدراسیون هم به ما کمک می‌کند، چون مراقبت‌های لازم انجام می‌شود. البته شرایط فعلی با ١٠سال قبل متفاوت است. آن‌موقع نادو مثل الان پیگیر آزمایش‌های دوپینگ نبود اما الان ماموران ضددوپینگ وقتی در اردو هستیم، دایما آزمایش می‌گیرند. در واقع هم آگاهی نسبت به گذشته بالاتر رفته و هم کنترل دوپینگ بهتر شده است. با این شرایط مطمئن باشید دیگر اتفاقات تلخ گذشته تکرار نمی‌شود.
در یکی، ٢سال اخیر تالاخادزه، وزنه‌بردار گرجستانی با رکوردهایی که زده، فاصله خود را با سایر مدعیان زیاد کرده است. به نظرت امکان دارد در چند سال آینده بتوانی او را شکست دهی؟
تالاخادزه فعلا روی غلتک افتاده و از سوی دیگر حمایت‌هایی می‌شود که در کارش تاثیرگذار است. دقت کنید که من برای مسابقات جهانی ٢٠١٧ فقط ٣ماه در اردو بودم و سخت بود با وزنه‌برداری که ٦، ٥سال است روی فرم بوده، رقابت کنم. ان‌شاءالله با برنامه‌ریزی مناسب برای سال‌های آینده کاری می‌کنم که حداقل از پیش باخته نباشم. البته بهداد سلیمی هم وزنه‌بردار باتجربه و قدرتمندی است که قبلا رکوردهای بالایی زده و می‌تواند آنها را تکرار کند.
قطعا شرایط تو نسبت به چند ماه قبل تفاوت زیادی کرده است. حالا عنوان نایب قهرمانی جهان را به یدک می‌کشی. بعد از کسب این عنوان تغییری در زندگی خودت احساس کردی؟
اگر می‌خواهید از ذهن من باخبر شوید، باید بگویم که هیچ تغییری در افکارم نسبت به گذشته صورت نگرفته است. به هرحال شغل من وزنه‌برداری است و می‌خواهم برای کشورم افتخارآفرینی کنم. شاید فقط انگیزه من نسبت به گذشته بیشتر شده باشد. البته اگر منظورتان مسائل مالی است که متاسفانه باید بگویم هیچ حمایتی بعد از مسابقات جهانی ندیدم و نسبت به گذشته تغییری احساس نمی‌کنم.
چه انتظاری از نظر مسائل مالی داشتی که برآورده نشد؟
انتظار داشتم حداقل اداره ورزش استان اردبیل که من زیرمجموعه آن محسوب می‌شوم، برایم کاری کند. با این‌که بهتاج، مدیرکل ورزش استان اردبیل قبل از اعزام به مسابقات جهانی و بعد از این رقابت‌ها بارها به من قول داده بود که حمایتم می‌کند، هیچ کاری برایم نکرد. همان‌طور که گفتم، اول از همه برای دل خودم و مردم تلاش می‌کنم. ای کاش شرایطی پیش می‌آمد که یک ورزشکار دغدغه مالی نداشته باشد و فقط تمرکزش روی ورزش بود.
خیلی از قهرمان‌های ورزش عضو صندوق حمایت از قهرمانان هستند اما حقوق آنها هم تعریفی ندارد.
بله، همین‌طور است. البته من هم مدارکم را به فدراسیون دادم تا به خاطر مدالی که آوردم، عضو صندوق شوم. من میزان حقوق ورزشکاران را نمی‌دانم اما ٢میلیون تومان هم که به‌عنوان میانگین در نظر بگیریم، خیلی کم است. وزنه‌برداری ورزش پرخرجی است چون با آسیب‌دیدگی‌های زیادی سروکار داریم و برای آماده‌کردن خودمان هم باید پول خرج کنیم. بازهم می‌گویم، من از مسئولان شهر خودم بیشتر انتظار دارم، چون اکثر روزهای سال را در اردبیل هستم. به هرحال خدا بزرگ است. من ٨سال محرومیت را تحمل کردم و حالا هم این شرایط را تحمل می‌کنم.
جدا از مباحث مالی بعد از این‌که به وزنه‌برداری برگشتی و نایب قهرمان جهان شدی؛ تماسی با تو گرفته شد که انتظارش را نداشتی؟
برخی از دوستان و مسئولان به من دلگرمی دادند. شاید نتوانم از آنها اسم ببرم اما قطعا اتفاقاتی از سوی مردم و دوستانم رقم خورده که الان با این انگیزه می‌خواهم خودم را برای مسابقات سال آینده آماده کنم.
مراسم لاروس که هرساله برترین‌های ورزش را معرفی می‌کند، برگزار شد. راجر فدرر توانست جایزه بهترین بازگشت سال را بگیرد. خیلی‌ها معتقدند تو می‌توانستی با توجه به محرومیت ٨ساله و مدال نقره‌ای که بعد از بازگشت به دست آوردی، برنده این جایزه باشی؟
برخی از دوستان این موضوع را به من منتقل کردند. اگر کسی مرا لایق دریافت این جایزه می‌داند، به خودم افتخار می‌کنم. البته ای کاش کارهایی صورت می‌گرفت که من به‌عنوان یک ایرانی در این مراسم حضور می‌یافتم. قطعا اگر می‌توانستم چنین جایزه‌ای را بگیرم، نام ایران در سطح ورزش جهان مطرح می‌شد و افتخاری برای کشورم به دست می‌آمد.
در آخر این سوال را می‌پرسم که چطور هیچ‌وقت وارد حاشیه نمی‌شوی و با وجود مدالی که به دست آوردی، خودت را بالاتر از بقیه نمی‌دانی؟
باور کنید گرفتن مدال نقره مسابقات جهانی هیچ تغییری در اخلاق و رفتار من ایجاد نکرد. این‌طور نیست که من با گرفتن یک مدال مغرور شوم و خودم را بالاتر از بقیه بدانم. من با توجه به تجربه‌ای از این سال‌های سخت زندگی ورزشی‌ام گرفته‌ام، می‌دانم که هیچ پیشرفتی با تنش و حاشیه حاصل نمی‌شود. مطمئنا با همیاری و دوستی بیشتر می‌توانیم پیشرفت کنیم و مثمرثمر باشیم.
نظر کاربران
دمت گرام خدا کمکت کند شماقربانی حسادت رضازاده شدی ولی نگران نباش خدا بزگتراز همه ادم وعالمه رکوردهای اونم میزنی خیلی هم بالاتر تاداون آقا بفهمد با کلک نمبشه بجایی رسید چون اون بالا کسی حواسش به بندگانش هست من یک گورد م غم مخور برادر آذریم