فراموش شده‌ها در وزنه برداری

شهروند: نبود جانشین برای ستاره‌های وزنه‌برداری ایران در سال‌های اخیر یکی از نگرانی‌های اصلی علاقه‌مندان این رشته است و هنوز هم به نظر نمی‌رسد نسل جدیدی در این رشته در آستانه ظهور باشد. این نگرانی درحالی به وجود آمده که برخی از سرمایه‌های وزنه‌برداری ایران در سال‌های اخیر به یک‌باره از بدنه این رشته جدا شدند و حتی گرفتن یک خبر از وضع آنها هم خیلی راحت نیست.

بدشانسی سریالی برای طلایی المپیک

سعید محمدپور که دو بار سابقه قهرمانی در مسابقات جهانی جوانان را در کارنامه دارد، در ١٨ سالگی به رده بزرگسالان آمد و‌ سال ٢٠١١ توانست مدال برنز رقابت‌های جهانی پاریس را کسب کند. او در المپیک ٢٠١٢ با نمایشی قابل قبول در رده پنجم قرار گرفت، اما بعد از چند‌سال با مثبت شدن دوپینگ هر چهار نفری که بالاتر از او در المپیک لندن قرار گرفته بودند، مدال طلای این مسابقات به این جوان اردبیلی رسید. او خودش را مثل سایر وزنه‌برداران برای حضور در مسابقات جهانی ٢٠١٥ آماده می‌کرد که در مسابقات لیگ با بدشانسی مواجه و دچار آسیب‌دیدگی شدیدی از ناحیه آرنج شد. از همان‌جا سریال بدشانسی‌های وزنه‌بردار اردبیلی آغاز شد و او به همین شکل المپیک ریو را از دست داد. در یک‌سال اخیر هم اثری از محمدپور در وزنه‌برداری دیده نشد و طبیعتا در مسابقات جهانی ٢٠١٧ هم حضور نداشت.

مولایی و شوک یک تصادف وحشتناک

بهادر مولایی بدون‌شک یکی از پدیده‌های وزنه‌برداری ایران در سال‌های اخیر بود. او که در دسته فوق سنگین توانست مدال نقره مسابقات جهانی‌ سال ٢٠١٣ را کسب کرد، امید داشت تا در ترکیب نهایی تیم‌ملی برای المپیک ٢٠١٦ قرار بگیرد. خط خوردن این وزنه‌بردار مازندرانی در روزهای آخر، شوک بدی را به او وارد کرد، اما شوک اصلی زمانی به بهادر وارد شد که با ناراحتی از دست دادن المپیک به همراه خانواده‌اش به شمال بازمی‌گشت. مولایی در یک تصادف وحشتناک بشدت مصدوم شد. در این حادثه پدربزرگ بهادر درگذشت و پدر و برادرش هم مثل خودش بشدت آسیب دیدند. آسیب‌دیدگی‌های شدید نزدیک به یک‌سال این وزنه‌بردار مازندرانی را دور از تخته نگه داشت، اما اخیرا شنیده می‌شود که بهادر برای بازگشت در ٢٥ سالگی دوباره تمریناتش را آغاز کرده است.

براری و پشیمانی از خداحافظی

شاید قبل از شروع رکوردگیری تیم‌ملی در بابلسر هیچ‌کس تصور نمی‌کرد وزنه‌برداری که قرار است از اردوی تیم‌ملی برای مسابقات جهانی ٢٠١٧ خط بخورد، محمدرضا براری باشد. قهرمان‌ سال ٢٠١٦ آسیا که در المپیک ریو به مقام ششمی دست پیدا کرد، در رکوردگیری تیم‌ملی عملکرد خوبی نداشت و کادرفنی هم روی نام او قلم قرمز کشید. همین تصمیم باعث شد تا براری قبل از ٣٠سالگی تصمیم به خداحافظی بگیرد و در مصاحبه‌ای احساسی علیه مسئولان فدراسیون و کادرفنی صحبت کند. با این‌حال، چند ماه بعد از این اتفاقات شنیده می‌شود که براری قصد دارد به وزنه‌برداری برگردد و بار دیگر در دسته ١٠٥ کیلوگرم وزنه بزند.

محمدپور: تبعیض بین من و بهداد دلسردم کرد

برای اطلاع از وضع یکی از ستاره‌های فراموش‌شده وزنه‌برداری سراغ او رفتیم. سعید محمدپور که از آخرین حضورش روی تخته وزنه‌برداری بیش از ٢‌سال می‌گذرد، درباره وضع خود به «شهروند» می‌گوید: «متاسفانه با بدشانسی‌های زیادی در سال‌های اخیر مواجه شدم. مصدومیت پشت مصدومیت برای من پیش آمد. دقیقا یک هفته قبل از این‌که رباط صلیبی بهداد سلیمی پاره شود، من مصدوم شدم اما رسیدگی‌هایی که به بهداد شد، کجا و توجهی که به من شد، کجا! بعد از این‌که خودم سراغ درمان رفتم و مشکل آرنج من حل شد، عضلات سرشانه‌ام ضعیف شده بود و کتفم درد می‌کرد. می‌خواستم تمریناتم را از سر بگیرم که فهمیدم استخوان‌هایم ساییدگی دارد. به تیم‌ملی هم دعوت نشدم و شرایط تمرین در شهرستان هم برایم خیلی مهیا نبود.»

وی همچنین می‌افزاید: «حال دنبال این هستم که کتفم را درمان کنم و به وزنه‌برداری برگردم. البته خودم هم برخی اشتباهات در این دو‌ سال داشتم اما کسی هم سراغ مرا نگرفت. اگر به بهداد سلیمی رسیدگی شد و او به المپیک رسید، حقش بود اما این توجه و رسیدگی حق من هم بود. در این مدت فقط خانواده‌ام به من روحیه دادند. من وزنه‌بردار کوچکی نبودم و بهترین وزنه‌ها را در المپیک لندن زدم. من دست از تلاش برنمی‌دارم چون انسان با امید زنده است. با شناختی که از خودم دارم، می‌توانم به وزنه‌برداری برگردم و مثل قبل مدال‌آوری کنم. متاسفانه از فدراسیون هیچ‌کس پیگیر درمان من نبود و این برای من آزاردهنده است. در ورزش ما فقط می‌گویند پهلوان زنده را عشق است. مسئولان فقط دنبال ورزشکاری هستند که با مدالش عکس یادگاری بگیرند و خودشان را نشان دهند. من بعد از مصدومیت ١٠ بار تنها پیش پزشک رفتم اما وقتی بهداد سلیمی می‌خواست عمل جراحی کند، ١٠ نفر او را همراهی می‌کردند!»

محمدپور در پایان در پاسخ به این سوال که مدال طلای المپیک لندن با توجه به دوپینگی شدن ٤ نفر برتر این مسابقات به دست او رسیده یا خیر، خاطرنشان می‌کند: «متاسفانه مدال المپیک به دست من نرسیده است. این مقام برای ایران به دست آمده اما هیچ مسئولی کار مرا پیگیری نمی‌کند. ٢‌سال است این موضوع اعلام شده اما حتی تاییدیه آن از سوی کمیته ملی المپیک گرفته نشده است، چه برسد به این‌که بخواهند به من پاداش مدال طلا هم بدهند.»

راهی برای بازگشت وجود دارد؟

همواره این نگرانی در سال‌های اخیر وجود داشته که در صورت خداحافظی ستاره‌های وزنه‌برداری ایران چه نفراتی جایگزین افرادی چون بهداد سلیمی، کیانوش رستمی و سهراب مرادی خواهند شد. ساختن یک نسل جدید و قدرتمند هم به گفته مسئولان فدراسیون زمان زیادی را می‌طلبد. به نظر می‌رسد بخشی از پتانسیل وزنه‌برداری ایران که توانایی رفتن روی سکوی جهانی را قبلا نشان داده‌اند، پشت خط هستند. محمدحسین برخواه که به‌تازگی سرمربیگری تیم‌ملی وزنه‌برداری را برعهده گرفته، درباره احتمال دعوت شدن نفراتی چون محمدپور، براری و مولایی به تیم‌ملی به «شهروند» می‌گوید: «محمدرضا براری را با توجه به این‌که تا قبل از مسابقات جهانی ٢٠١٧ در اردوهای تیم‌ملی بوده، در مرحله جدید دعوت خواهیم کرد. او شانس دارد که در بازی‌های آسیایی و مسابقات جهانی ‌سال آینده روی سکو برود. درباره سایر نفرات که مدت زیادی از تیم‌ملی دور بودند، با توجه به این‌که اطلاع دقیقی از وضعیت‌شان نداریم، فقط می‌توانیم شرایط آنها را در مسابقات قهرمانی کشور ببینیم. درواقع تنها راه ورودشان به تیم‌ملی حضور در مسابقات قهرمانی کشور است.»