فاتح جهنمی فرمول یک

او زیر سایه نام پدر فنلاندی‌‌اش، ککه، قرار داشت که سال ۱۹۸۲ قهرمان رقابت‌های اتومبیلرانی دنیا شده بود. نیکو که بیشتر تحت تأثیر مادر آلمانی‌‌اش، سینا، قرار گرفته بود، تلاش زیادی کرد تا نشان دهد اگر راننده فرمول یک شده، نه به خاطر پدرش بلکه به خاطر توانمندی‌های خودش است. رزبرگ ۱۱ سال پس از آنکه کارش را در تیم ویلیامز شروع کرد، سرانجام توانست به آرزوی دوران کودکی برسد‌؛ او یک‌شنبه‌شب در پیست «یاس مارینا» ابوظبی، توانست با ۵ امتیاز بیشتر از لوئیس همیلتون به عنوان قهرمان دنیا در رشته فرمول یک معرفی شود‌؛ آن هم در روزی که ۳۱ سال و ۵ ماه سن داشت.

رزبرگ که پیش از شروع آخرین گرندپری فصل در ابوظبی ۱۲ امتیاز از لوئیس همیلتون جلوتر بود، برای قهرمانی به این نیاز داشت که حداقل به رتبه سوم برسد. او کارش را با صبر و حوصله پیش برد و سرانجام هم پشت ‌سر لوئیس همیلتون به عنوان نفر دوم از خط پایان گذشت. خط پایانی که برایش یک معنی تازه داشت: او قهرمان دنیا شد. این راننده آلمانی در مجموع ۲۱ رقابت این فصل برای پانزدهمین بار روی سکو رفت‌؛ ۹ تای آنها سکوی اولی بود. جالب اینکه از ۱۵ بار روی سکو رفتن، تقریباً نیمی از آنها را به عنوان پل‌پوزیشن (راننده پیشتاز) شروع کرده بود. رزبرگ در شرایطی به عنوان قهرمان تازه فرمول یک معرفی شده که در مجموع بعد از میشائیل شوماخر افسانه‌ای و سباستین فتل پدیده، سومین آلمانی است که توانسته در تاریخ به عنوان قهرمانی در این رقابت‌ها برسد.

۳ نقطه کلیدی که رزبرگ را قهرمان کرد

در پیست یاس مارینا کوچکترین اشتباه می‌توانست قهرمانی را از چنگ رزربرگ دربیاورد و به همیلتون هدیه کند‌؛ راننده آلمانی مرسدس بنز با علم به همین موضوع تمام تلاشش را کرد تا دست به کار احمقانه‌ای نزند، هرچند که سه لحظه کلیدی در این پیست رقم خورد که می‌توانست برای رزبرگ گران تمام شود. اولی زمانی بود که او برای تعویض لاستیک‌هایش در گاراژ ایستاد‌؛ این ایستادن چند ثانیه بیشتر از حد معمول طول کشید چون همزمان با او سباستین فتل راننده آلمانی فراری هم وارد گاراژ شد و چند ثانیه از وقت رزبرگ که می‌توانست برایش به قیمت از دست رفتن قهرمانی باشد را تلف کرد. دومین مورد در دور بیستم از پیست ۵۵ دوره یاس مارینا رقم خورد؛ جایی که رزبرگ شاید تنها ریسکش در این مسابقه را انجام داد: او تصمیم گرفت از مکس فرستاپن هلندی در این دور سبقت بگیرد.

با توجه به پیشینه فرستاپن در سختگیری به بقیه راننده‌ها هنگام سبقت گرفتن از او، هر لحظه این امکان می‌رفت که فرستاپن و رزبرگ با هم برخورد کنند‌؛ اتفاقی که تا لحظه وقوع هم پیش رفت ولی در نهایت برای رزبرگ ختم به خیر شد و او از فرستاپن به سلامت عبور کرد. مورد سوم اما موردی بحث‌برانگیز است. این مورد مربوط به دورهای آخر مسابقه است که رزبرگ خودش را به عنوان نفر دوم پشت ‌سر همیلتون رساند ولی هم‌تیمی بریتانیایی مرسدس ناگاه از سرعتش کاست تا این شانس را به بقیه راننده‌ها بدهد که بتوانند زودتر از رزبرگ از خط پایان بگذرند. اتفاقی که در نهایت رخ نداد و رزبرگ قهرمانی‌‌اش را مسجل کرد.

به درک! بگذارید کارم را کنم

پیش از شروع این گرندپری سناریو مشخص بود‌؛ همیلتون باید قهرمان می‌شد و امیدوار می‌ماند هم‌تیمی‌‌اش رتبه‌ای پایین‌تر از سومی به ‌دست بیاورد. در دورهای آخر مسابقه که رزبرگ خودش را پشت ‌سر همیلتون رساند، این راننده بریتانیایی فهمید که شانس زیادی برای رسیدن به قهرمانی ندارد. بنابراین او تصمیم عجیبی گرفت. لوئیس که از ابتدا کارش را به عنوان راننده پیشتاز شروع کرده بود، تا حد زیادی سرعت ماشینش را کم کرد! این کار او عمدی و البته با هدف بود. در واقع همیلتون امیدوار بود با پایین آوردن ریتم مسابقه، این شانس را در اختیار فتل، ریکیاردو و فرستاپن قرار دهد تا آنها به جمع صدرنشینان مسابقه برگردند و بتوانند مانع دوم و یا سوم شدن رزبرگ شوند.

این تصمیم عجیب با عصبانیت مسئولان مرسدس بنز همراه شد. اولین پیغام رادیویی که مسئولان مرسدس بنز برای همیلتون فرستادند، این بود: «لوئیس، سرعت را بیشتر کن، فتل تهدیدی برای پیروزی است». همیلتون اما بی‌خیال نسبت به این دستور با همان ریتم پایینش که کم‌سرعت‌ترین ریتمش در طول حضورش در رقابت‌های فرمول یک بود، ادامه می‌داد. پیغام دوم هم از راه رسید: «لوئیس اگر می‌خواهی اول شوی، باید با سرعت یک دقیقه و ۴۵ ثانیه و یک‌صدم ثانیه رانندگی کنی». بی‌توجهی همیلتون همه را عصبانی کرد تا جایی که پدی لاوی، مدیر فنی تیم، میکروفون را برداشت و پیغام رادیویی را برای همیلتون فرستاد: «لوئیس، منم پدی. باید سرعتت را بیشتر کنی تا فتل به ما نرسد.

این یک دستور است». همیلتون هم که در این لحظه از دست این پیغام‌ها خسته شده بود، پاسخ تندی داد: «به درک! من دارم عنوان قهرمانی‌ام را از دست می‌دهم». حربه همیلتون دست آخر نگرفت چون سباستین فتل هم با نزدیک شدن به دو راننده مرسدس بنز نشان داد میل زیادی به حمله کردن ندارد و در نهایت به عنوان نفر سوم از خط پایان گذشت. همیلتون که بعد از مسابقه با حمایت مسئولان مرسدس بنز مبنی بر «درک کردن شرایط» روبه‌رو شده بود، باز هم دست به انتقاد از رفتار آنها زد و گفت: «نمی‌دانم چرا نگذاشتند کارم را بکنم. هرگز این حس را نداشتم که ممکن است مسابقه را ببازیم. فکر نمی‌کنم کاری که کرده‌ام، خطری داشته باشد یا غیرقانونی باشد. تیم هم که از قبل عنوان قهرمانی در رده «تیمی» را به‌ دست ‌آورده است. ما برای رسیدن به قهرمانی انفرادی می‌جنگیدیم، من پیشتاز بودم، در نتیجه می‌توانستم کنترل مسابقه را داشته باشم. این کارم قانونی است».

رزبرگ: جهنمی بود و سورئالیست

نیکو رزبرگ بعد از به‌ دست ‌آوردن قهرمانی‌‌اش در رقابت‌های فرمول یک دنیا گفت: «مسابقه‌ای جهنمی و بسیار پیچیده بود. هرچند که حالا دیگر مهم نیست. این جام را به خانواده‌ام تقدیم می‌کنم. البته برای من سورئالیست بود. وقتی به گذشته نگاه می‌کنم، می‌بینم یک عمر با لوئیس همیلتون مسابقه داده‌ام. او هنوز هم همین‌جاست و غالباً هم برنده شده است. به هر حال او مرجع فرمول یک دنیاست و من فعلاً توانسته‌ام عنوان قهرمانی‌‌اش را از چنگش دربیاورم. راضی‌ام، رؤیای کودکی‌ام محقق شده و جشن باورنکردنی‌ای خواهم گرفت. قطعاً تا چند روز از دید همگان خارج می‌شوم.» رزبرگ در ادامه و در پاسخ به سؤالی مبنی بر اتفاقات دور آخر هم گفت: «مسابقه وحشتناکی بود. نمی‌خواهم حرفی درباره رفتار همیلتون در دورهای آخر بزنم. فقط می‌خواهم بگویم این کارش از دو منظر قابل تفسیر است‌؛ یکی تیمی و دیگر شخصی.

به هر حال مثل همیشه که با هم حرف می‌زنیم، درباره این موضوع هم با هم صحبت کردیم. البته لحظه سبقت گرفتن از فرستاپن هم بود که بسیار سخت و نفسگیر بود چون یک سانتیمتر جا هم برای تو نمی‌گذارد ولی خب موفق شدم و حالا هم احساس خوبی دارم. البته می‌دانستم که هرگز شانسی برای سبقت گرفتن از همیلتون نداشتم. او مسابقه‌ای عالی داشت و با اهدافی که در سرش داشت، جریان مسابقه را پیش می‌برد.». نیکو حالا مثل پدرش یک عنوان قهرمانی درکارنامه دارد: «تلاش زیادی کردم در طول فصل متمرکز بمانم. واقعاً از اینکه با قهرمانی برایم تمام شد، خوشحالم. همچنین به این مورد که کاری که پدرم انجامش داده را توانسته‌ام تکرار کنم، افتخار می‌کنم.»

روز خداحافظی