اعلام برنامه‌های وزیر پیشنهادی وزارت ورزش

خوشبختانه جناب آقای سلطانی فر برنامه ها و سیاست های راهبردی بسیار خوب و کاربردی هم در حوزه ورزش و هم در حوزه جوانان را به مجلس برای اخذ رای اعتماد برده است.
اما آنچه که در این میان مهم است اجرائی نمودن این سیاستهاست. در دوره وزاری قبلی هم، چنین رویکردها و سیاستگذاری هائی وجود داشت و بسیاری از اهداف تعیین شده کنونی که دربرنامه سلطانی فر اشاره گردیده، تاحدودی در وزارت ورزش و جوانان در حال اجراست. لکن ترمزهای بسیاری در این حوزه وجود دارد که ممکن است عملا مانع تداوم اجرای این سیاستها براساس دکترین خاص آقای سلطانی فر گردد.
درواقع یکی از این موانع و مشکل کنونی وزارت ورزش و جوانان سیاستگذاری های جدید نیست بلکه مشکل وزارتخانه در نحوه مدیریت ها و به عوض نگاه تخصصی، نگاه های سیاسی به حوزه ورزش و جوانان است. بنابراین نتیجه اش میشود نابسامانی در استانها و اداره امور ورزش و جوانان و به کما رفتن ورزش و جوانان.
به عنوان مثال برای اینکه از فردی که قهرمان است و مدال جهانی آورده تقدیر کنند او را به عنوان مدیر استان بر می گزینند فارغ از اینکه آیا این فرد اصلا لیاقت و شایستگی مدیریت دارد عین مدال آوری اش!.. صد البته که چنین نیست. هر مدال آوری که نمیتواند مدیر خوبی هم باشد. نمونه اش در یکی از استانهای شمالی کشور است که مدیرکل اش فقط با لابی با حوزه های مخصوص! و به واسطه جوانمردی های قهرمانانه!! و نه براساس لیاقت به این سمت رسیده و هردو حوزه ورزش و جوانان را کاملا به خواب ابدی برده است.
قهرمان پروری در سالهای ماضی را هم با افتخار به حداقل ممکنش رسانده و در حوزه جوانان هم که وضعیتش در سطح استان معلوم است و نیاز به توضیح نیست.
بهرحال جناب آقای سلطانی فر راه دشواری در پیش دارد و گرچه برنامه هایش را برای مدت برنامه ای 5 ساله تدوین کرده و هدف گذاری نموده، میبایست دست به پالایشهای مهمی در سطح وزارتخانه و مدیران کل استانها بزند تا این زخم ناسور از تن وزارتخانه مهم ورزش و جوانان رخت بربندد. اگر میخواهد ورزش ایران را متحول کند و به پویائی برساند باید از مدیران شروع کند و افراد لایق و شایسته و کاربلدی را به جای برخی افراد نالایق فعلی بگمارد تا نتیجه مناسب را بگیرد. چرا که مشکل وزارتخانه ورزش و جوانان دادن برنامه های جدید و سیاستگذاری ها و یا عدم وجود امکانات نیست بلکه مشکل درون خود وزارتخانه است که ایشان باید از آنجا شروع کنند.
البته کم نیستند مدیران توانمندی که اکنون بر مسند هستند اما افسوس که تعدادشان بسیار بسیار کم است.