زنگ خطر برای وزنه‌برداری ایران
مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی جهان هشداری بود برای وزنه‌برداری ایران که اگر اینگونه به مسیرش ادامه دهد درصد موفقیتش کمتر می‌شود.
خبرگزاری تسنیم: مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی جهان در شرایطی روز گذشته به پایان رسید که تیم ایران با ۴ پله سقوط در رتبه هفتم قرار گرفت تا سیر نزولی این رشته ادامه داشته باشد.
سقوط وزنه‌برداری از بازی‌های آسیایی اینچئون آغاز شد جایی که بهداد سلیمی تنها طلایی ایران بود و به جز وی تنها کیانوش رستمی صاحب گردن آویز نقره شد تا ایران حتی توان قرار گرفتن بالاتر از کشورهایی مثل عراق را نیز نداشته باشد.
پس از این مسابقات که با ناکامی نواب نصیرشلال، جابر بهروزی و مجید عسگری همراه بود تیم ایران راهی مسابقات جهانی شد اما با تصمیم‌گیری اشتباه مسئولان فدراسیون وزنه‌برداری و برگزاری لیگ برتر چندین مصدوم و البته بدن ناآماده روی دست کادرفنی باقی ماند. این تصمیم مشابه تصمیمی بود که مسئولان فدراسیون درست چند روز مانده به آغاز بازی‌های آسیایی اتخاذ کردند و در آنجا براری و بهادر مولایی مسابقات را از دست دادند.
برگزاری لیگ برتر پیش از مسابقات جهانی با مصدومیت و خستگی ملی‌پوشان همراه شد و شرایط به نحوی تغییر کرد که بسیاری از پولادمردان بخصوص بهداد سلیمی و کیانوش رستمی از بوجود آمدن چنین شرایطی گلایه کردند و این تصمیم فدراسیون را نابخردانه و در جهت تضعیف ملی‌پوشان دانستند.
در کنار این موضوع چند روز پس از بازی‌های آسیایی اینچئون برخی ملی‌پوشان از بی‌توجهی مسئولان وزارت ورزش و جوانان گلایه کردند و کادرفنی خواستار حضور مسئولان وزارت ورزش در سالن تمرینات برای روحیه دادن به وزنه‌برداران شد اما این اتفاق رخ نداد.
سهمیه نیمه‌کاره برای ایران
ایران در کسب سهمیه المپیک برخلاف سال ۲۰۱۰ که به عنوان پنجمی رسید امسال ششم شد. پیش از المپیک لندن تیم ایران در سال ۲۰۱۰ به مقام پنجمی سهمیه المپیک رسید و پس از آن نیز در سال ۲۰۱۱ به مقام سومی جهان دست پیدا کرد تا هر ۶ سهمیه المپیک به‌دست آید. ایران امسال با وجود اینکه برخی از نفراتی که سال قبل در مسابقات جهانی غایب بودند مانند کیانوش رستمی و بهداد سلیمی را در اختیار داشت به مقام ششمی رسید. در مسابقات جهانی سال ۲۰۱۳ ایران بدون کسب مدال طلا سوم شد اما امسال با وجود کسب ۲ طلای رستمی در رده‌بندی امتیازی هفتم شد تا زنگ خطر برای وزنه‌برداری به صدا درآید و نشان دهد که حتی حضور سلیمی و رستمی هم نمی‌تواند تضمین‌کننده موفقیت باشد.
شاید برنامه‌ریزی فدراسیون اشتباه بوده یا کادرفنی که در این مدت این تعداد مصدوم روی دست تیم ملی مانده یا بی‌توجهی مسئولان وزارت ورزش عامل مشکلات بوده، اما هر چه است اکنون وزنه‌برداری ایران با وجود اینکه در سالیان اخیر روی ریل موفقیت قرار داشت، در سراشیبی افتاده و تنها هدف و آرزویش گرفتن سهمیه المپیک است.
سقوط وزنه‌برداری از بازی‌های آسیایی اینچئون آغاز شد جایی که بهداد سلیمی تنها طلایی ایران بود و به جز وی تنها کیانوش رستمی صاحب گردن آویز نقره شد تا ایران حتی توان قرار گرفتن بالاتر از کشورهایی مثل عراق را نیز نداشته باشد.
پس از این مسابقات که با ناکامی نواب نصیرشلال، جابر بهروزی و مجید عسگری همراه بود تیم ایران راهی مسابقات جهانی شد اما با تصمیم‌گیری اشتباه مسئولان فدراسیون وزنه‌برداری و برگزاری لیگ برتر چندین مصدوم و البته بدن ناآماده روی دست کادرفنی باقی ماند. این تصمیم مشابه تصمیمی بود که مسئولان فدراسیون درست چند روز مانده به آغاز بازی‌های آسیایی اتخاذ کردند و در آنجا براری و بهادر مولایی مسابقات را از دست دادند.
برگزاری لیگ برتر پیش از مسابقات جهانی با مصدومیت و خستگی ملی‌پوشان همراه شد و شرایط به نحوی تغییر کرد که بسیاری از پولادمردان بخصوص بهداد سلیمی و کیانوش رستمی از بوجود آمدن چنین شرایطی گلایه کردند و این تصمیم فدراسیون را نابخردانه و در جهت تضعیف ملی‌پوشان دانستند.
در کنار این موضوع چند روز پس از بازی‌های آسیایی اینچئون برخی ملی‌پوشان از بی‌توجهی مسئولان وزارت ورزش و جوانان گلایه کردند و کادرفنی خواستار حضور مسئولان وزارت ورزش در سالن تمرینات برای روحیه دادن به وزنه‌برداران شد اما این اتفاق رخ نداد.
سهمیه نیمه‌کاره برای ایران
ایران در کسب سهمیه المپیک برخلاف سال ۲۰۱۰ که به عنوان پنجمی رسید امسال ششم شد. پیش از المپیک لندن تیم ایران در سال ۲۰۱۰ به مقام پنجمی سهمیه المپیک رسید و پس از آن نیز در سال ۲۰۱۱ به مقام سومی جهان دست پیدا کرد تا هر ۶ سهمیه المپیک به‌دست آید. ایران امسال با وجود اینکه برخی از نفراتی که سال قبل در مسابقات جهانی غایب بودند مانند کیانوش رستمی و بهداد سلیمی را در اختیار داشت به مقام ششمی رسید. در مسابقات جهانی سال ۲۰۱۳ ایران بدون کسب مدال طلا سوم شد اما امسال با وجود کسب ۲ طلای رستمی در رده‌بندی امتیازی هفتم شد تا زنگ خطر برای وزنه‌برداری به صدا درآید و نشان دهد که حتی حضور سلیمی و رستمی هم نمی‌تواند تضمین‌کننده موفقیت باشد.
شاید برنامه‌ریزی فدراسیون اشتباه بوده یا کادرفنی که در این مدت این تعداد مصدوم روی دست تیم ملی مانده یا بی‌توجهی مسئولان وزارت ورزش عامل مشکلات بوده، اما هر چه است اکنون وزنه‌برداری ایران با وجود اینکه در سالیان اخیر روی ریل موفقیت قرار داشت، در سراشیبی افتاده و تنها هدف و آرزویش گرفتن سهمیه المپیک است.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر