۵۴۷۸۹۸ ۱۵ مرداد ۱۳۹۶ ۰۷:۴۴

۵۲۶۹

تک چرخ تا آینده

ویژگی‌های هیجان انگیزِ موتورسیکلت‌های آینده

مجله دانستنیها - حسین رحمانی: اگر گزارش های رسانه های مختلف درباره پیشرفت ها و آزمایش های شرکت های بزرگ در رابطه با اتومبیل های خودران (بدون راننده) باعث شده اند که تصور کنید پیشرفت های حوزه حمل و نقل تنها به وسایل چهارچرخ محدود شده اند، باید در دیدگاهتان تجدیدنظر کنید. چون موتورسیکلت ها هم به اندازه خودروهای چهارچرخ، آینده درخشان و هیجان انگیزتری دارند و به سرعت به سوی استفاده از فناوری های سطح بالا در حرکتند.

منطقی به نظر می رسد که تصور کنیم فناوری ها و نوآوری هایی که در ساختار خودروها به کارگرفته می شود، در دستور کار تولیدکنندگان موتورسیکلت هم قرار بگیرند. گذشته از این ها، طراحی های زیبا و آینده نگرانه موتورسیکلت های مدرن باعث شده اند این وسیله های نقلیه جایگاهی همیشگی در فرهنگ عامه داشته باشند؛ برای نمونه موتورسیکلت ها در مجموعه کمیک بوک های «قاضی دِرِد» (Judge Dredd) و فیلم های علمی- تخیلی «Tron» و مجموعه فیلم های «نابودگر» و به ویژه قسمت چهارم آن یعنی «رستگاری نابودگر» (Terminator Salvation) حضور بسیار پررنگی داشته اند. از سوی دیگر شکل و شمایل موتورسیکلت های اسپرت جدید هم، کاملا با ایده ای از آینده که در آن ماشین ها ظریف، تمیز و پرقدرتند، همخوانی دارد.

ویژگی‌های هیجان انگیزِ موتورسیکلت‌های آینده

موتورسوار انسان نما: پاییز گذشته، ربات انسان نمای یاماها با توانایی راندن موتورسیکلت ۱۰۰۰ سی سی RIM که گل سرسبد محصولات یاماهاست، زلزله ای در دنیای فناوری های موتورسیکلت به راه انداخت.

اگر فکر و خیال را کنار بگذاریم و به سراغ واقعیت برویم، متوجه می شویم که بسیاری از مشتاقان موتورسیکلت با مشکلاتی از جنس مشکلات علاقه مندان به خودروهای چهارچرخ دست و پنجه نرم می کنند؛ مشکلاتی مانند این که چگونه هزینه تعمیر و نگهداری و سوخت به کمترین میزان برسد، مسافرت هرچه امن تر باشد و موتور سیکلت هرچه کمتر به محیط زیست آسیب برساند. درواقع انگیزه بهینه سازی فناوری موتورسیکلت ها هم جنبه تجاری دارد و هم جنبه اشتیاق شخصی.

عصر موتورسیکلت ها

نخستین موتورسیکلتی که تولید شد، محصول شرکت «هیلدبرند و ولف مولر» (Hi l debrand & Wolfmuller) بود که تولید آن به سال ۱۸۹۴ (۱۲۷۳) بر می گردد. حجم موتور این موتورسیکلت تقریبا ۱۵۰۰ سی سی (سانتی متر مکعب یا cubic centimeters، واحدی که برای اندازه گیری حجم سیلندر به کار می رود) بود.

ممکن است تصور کنید هرچه حجم سیلندر موتور بیشتر باشد، مقدار توان ایجاشده بیشتر خواهدبود، اما موتورسیکلت های امروزی نشان می دهند که همه چیز در حجم سیلندر خلاصه نمی شود. حجم سیلندر ۱۰۰۰ سی سی برای موتور موتورسیکلت های امروزی، زیاد است و با این حال، بیشینه سرعت آخرین سوپربایک ها به فراتر از ۳۲۰ کیلومتر در ساعت هم می رسد.

موتورسیکلت «Ninja H۲R کاواساکی» می تواند به سرعتی حدود ۴۰۰ کیلومتر در ساعت برسد؛ یعنی تقریبا ۱۰ برابر بیشینه سرعتی که موتورسیکلت هیلدبرند و ولف مولر می توانست به آن برسد. دست یافتن به چنین سرعت هایی حاصل پیشرفت فناوری است که به موتورها و موتورسیکلت ها اجازه می دهد کارکرد بهینه تری داشته باشند و نیروی فوق العاده ای تولید کنند.

موتور هیلدبرند و ولف مولر: موتور چهارزمانه «هیلد برند و ولف مولر» می توانست موتورسیکلت را به بیشینه سرعت 45 کیلومتر در ساعت برساند.

برای نمونه، Ninja H2R از سوپرشارژری بهره می برد که توان خروجی موتور را به قدری تقویت می کند که برای استفاده در جاده بسیار زیاد است. این سوپربایک، همانند سوپربایک های «S100RR» شرکت «ب ام و» و «Panigale S1299» تولید، «دوکاتی» (Ducati)، به قابلیت های پیچیده ای مجهز است که مکانیک موتورسیکلت را هنگام حرکت کنترل می کند تا بهترین سواری ممکن تجربه شود.

یکی از این فناوری های پیچیده، سیستم «کنترل اصطکاک پویا» یا «dynamic traction control» است که چسبندگی پایدار به سطح جاده را تضمین می کند تا مانورها، ترمز و شتاب گیری موتورسیکلت به بهترین نحو انجام شود. سیستم کنترل اصطکاک درواقع سیستمی است که دائما حرکت چرخ ها را زیر نظر دارد تا اطمینان حاصل شود هر دو چرخ با سرعتی یکسان در حال چرخش هستند. اگر تفاوتی در سرعت چرخیدن چرخ ها مشاهده شود، نیروی منتقل شده به چرخ عقب کمتر می شود تا سرعت چرخ عقب کاهش پیدا کند. یکی از نمونه های چنین ساز و کاری، سیستم «3D Intelligence» شرکت ایتالیایی «Grip One» است که با استفاده از حسگرهای مختلف، داده های مورد نیاز را گردآوری می کند؛ حسگرهایی که می توانند تا 200 بار در ثانیه، داده هایی مانند وزن وارد شده به چرخ ها، سرعت و زاویه کج شدن موتورسیکلت را در اختیار سیستم مرکزی بگذارند.

به سوی هوشمندسازی

اگر مواد هوشمند انعطاف پذیر جایگزین تنه های فعلی موتورسیکلت ها شود، نسل بعدی این وسیله نقلیه می تواند حتی مانورپذیری بیشتری داشته باشد. موتورسیکلت مفهومی «Motorrad VISION NEXT 100» شرکت ب ام و بر پایه همین ایده طراحی شده و در حقیقت پیش بینی خیالی ب ام و از شکل و شمایل قابلیت های وسایل نقلیه دو چرخه در سال 2040 (1419) است.

اسکلت این موتورسیکلت که «فلکس فریم» (Flexframe) نامیده می شود، کاملا یکپارچه است و هنگام پیچیدن موتورسیکلت به چپ و راست، تمام این بدنه به سمت مورد نظر می چرخد. چنین بدنه ای می تواند از فشارها و تنش های مکانیکی بکاهد و خوردگی میان اجزای متحرک بدنه را عملا حذف کند.

از ویژگی های دیگر این موتورسیکلت ب ام و می توانیم به لاستیک های آن اشاره کنیم که می توانند با بافت جاده یا زمینی که روی آن حرکت می کنند، سازگار شوند. همچنین موتور این موتور سیکلت مفهومی می تواند در حال حرکت تغییر شکل دهد تا این وسیله نقلیه در حین حرکت حالت آیرودینامیکی بهتری داشته باشد.

Motorrad VISION NEXT ۱۰۰: طرح مفهومی ب ام و برای موتورسیکلت های سال ۲۰۴۰ (۱۴۱۹)

این پروتوتایپ (نمونه اولیه) از یک سیستم دیجیتال هم استفاده می کند که می تواند تغییراتی نامحسوس در موتور محرک موتورسیکلت به وجود بیاورد تا موتور در شرایطی بهینه به کار خود ادامه دهد. با این که موتور سیکلت های هنرمندانه ای مانند VISION NEXT ۱۰۰ و Ninja H۲R کامپیوترهای مخصوص وسایل نقلیه را به سطحی بالاتر ارتقا داده اند، اما سیستم های الکترونیکی ای که به راننده اجازه می دهند با فشار دادن یک دکمه ترمز بگیرد یا دنده عوض کند، چیز تازه ای نیستند.

در حال حاضر، کنترل حرکت موتورسیکلت از طریق سیستم های الکترونیکی به قابلیتی استاندارد و عادی برای موتورسیکلت های رده بالا تبدیل شده است. برای نمونه وقتی موتورسیکلت سوار می خواهد گاز بدهد، یک «ترانسپوندر» (transponder، وسیله ای که می تواند سیگنال الکترونیکی یا رادیویی تولید کند) حرکت دست راننده را به سیگنال الکترونیکی تبدیل می کند.

سپس این سیگنال به واحد کنترل الکترونیکی موتورسیکلت فرستاده می شود و این واحد کنترل، اقدام متناسب با این سیگنال را انجام می دهد و برای نمونه سوخت بیشتری به داخل موتور تزریق می شود.

کاواساکی Ninja H۲R : سریع و نیرومند

اگر انتظار دارید این موتور سیکلت پرقدرت باشد، سراغ یکی از بهترین مدل های آمده اید. درحقیقت «Ninja H2R کاواساکی» به قدری نیرومند است که راندن آن در جاده های معمولی قانونی نیست. در طراحی این موتورسیکلت اصول علم فیزیک در کنار مهندسی ظریف قرار گرفته است.

از آن جا که این موتورسیکلت برای پیست های مخصوص موتورسواری طراحی شده است، موتور محرکی برای آن درنظر گرفته شده که می تواند بسیار بیشتر از موتور موتورسیکلت های قانونی در جاده های عمومی نیرو تولید کند. افزون بر این، پوسته ای روی اسکلت این موتور سیکلت سوار شده است که بیشتر به قسمت جلوی جت های جنگنده شباهت دارد که البته بی حکمت هم نیست.

دماغه تیز، قسمت مخروطی و بالچه ها به شکلی طراحی شده اند که مقاومت در برابر جریان باد به کمترین میزان برسد. اما تنها طراحی ظاهری و مکانیکی این موتورسیکلت ها نیست که به بهترین نحو انجام شده است؛ علاوه بر همه این ها، سیستم کنترل الکترونیکی هنرمندانه این موتورسیکلت می تواند یک موتورسواری روان، ایمن و تحت کنترل کامل را، حتی در سرعت ۴۰۰ کیلومتر در ساعت، نوید دهد.

سوپر شارژر سانتریفیوژی: این نوع سوپرشارژر هوا را با قدرت به داخل موتور می دمد تا احتراق داخل سیلندر با قدرت بیشتری انجام شود.
پروانه: با چرخش این قطعه، هوا به داخل سوپرشارژر مکیده و سپس به داخل موتور دمیده می شود.
جعبه دنده کروی: کاواساکی از مهندسان بخش هوا و فضای خود خواسته است جعبه دنده ای بر ای انتقال نیروی سوپرشارژر طراحی کنند.
سریع و آتشین: این سوپر بایک ترکیبی است از طراحی هوشمندانه و موتوری که از جدیدترین فناوری ها استفاده می کند.
طراحی آیرودینامیک: پوشش بسیار سبک بدنه را مهندسان هوانوردی طراحی کرده اند تا مقاومت موتورسیکلت در برابر جریان هوا کم شود. چیزی که در سرعت های بالا، مانع از لرزش های اضافی می شود.
ارتباط های الکترونیکی: سیستم الکترونیکی قابلیت هایی دارد که در پیچیدن، ترمز کردن، شتاب گیری و تعویض دنده به راننده کمک می کند و میزان چسبندگی لاستیک ها به سطح جاده را بالاتر می برد.
کنده شدن چرخ ها: قابلیت «Launch Control» این امکان را می دهد که موتورسوار هنگام آغاز حرکت، با بیشینه قدرت ممکن شتاب بگیرد.
ترمزهای قوی: برای اطمینان از عملکرد مناسب ترمزها در سرعت های بالا، دیسک های ترمز نیمه معلق بزرگی برای این موتورسیکلت درنظر گرفته شده اند.
موتور ۸۹۹ سی سی: اجزای متحرک موتور چهار سیلندر به گونه ای تنظیم شده اند که با سوپرشارژر در هماهنگی کامل باشند.
چرخ های آتشین: چرخ های این موتورسیکلت به سبک سوپربایک های مسابقات قهرمانی جهان طراحی شده اند. برای ساخت رینگ ها از آلومینیوم سبک استفاده شده است و لاستیک عقب برای بیشینه کردن چسبندگی، ۲۰۰ میلی متر ضخامت دارد.

آینده همین جاست

فناوری وایرلس یا بی سیم هم توانسته است رانندگان را از طریق تعبیه حسگرها و فرستنده هایی در لباسشان با موتورسیکلت مرتبط کند. دستکش های مجهز به بلوتوث به رانندگان اجازه می دهند هنگام رانندگی، به مدیریت پخش موسیقی بپردازند یا این که به تلفنشان پاسخ بدهند. همچنین کلاه های ایمنی هوشمند می توانند تعامل پیچیده تری را میان راننده و موتورسیکلت ممکن کنند.

در سال 2014 (1393) توسعه دهندگانی توانستند با معرفی کلاه هوشمندی به نام «Skully» در صدر خبره های جهان موتورسیکلت قرار بگیرند. کلاه هوشمند آن ها که به دوربینی برای دیدن پشت سر راننده مجهز است، نمایشگر کوچکی داشت و می توانست با گوشی هوشمند در ارتباط باشد و امکان برقراری تماس صوتی و دریافت مسیر از طریق اپ های ناوبری را فراهم کند. متاسفانه این پروزه به سرانجامی نرسید و کلاه Skully هیچ وقت تولید نشد. اما توسعه کلاه های ایمنی پیشرفته برای موتورسیکلت ها تنها به همین یک مورد محدود نیست.

سیستم Riding Assist هوندا : ایستاده، بدون جک، بدون راننده

فناوری ای انقلابی که تعادل موتورسیکلت را به صورت خودکار حفظ می کند، حتی اگر موتورسیکلت یک جا ایستاده باشد.

حرکت های ریز: حرکت های کوچک چرخ جلو به چپ و راست باعث می شود موتورسیکلت متعادل بماند.
موتورسیکلت خودران: «هوندا» برای معرفی فناوری «رایدینگ اسیست» موتورسیکلتی را به نمایش گذاشت که می توانست بدون راننده حرکت کند، از فاصله دو ستون یک در عبور کند و بایستد.
تغییر شکل: وقتی موتورسیکلت در حالت توقف است، زاویه کمک فنرهای جلو تغییر می کند تا بیرون آمدگی چرخ افزایش پیدا کند.
بدون ژیروسکوپ: به جای استفاده از ژیروسکوپ های عادی که باعث افزایش وزن موتورسیکلت می شود، مهندسان هوندا از فناوری حفظ تعادلی استفاده کرده اند که در ربات «ASIMO» به کار رفته است.

در نمایشگاه «CES ۲۰۱۶»، ب ام و طرحی از یک کلاه ایمنی را معرفی کرد که شامل نمایشگر قابل برنامه ریزی هم می شد. مهندسان ب ام و، با نگاهی به آینده، رویای جهانی بدون کلاه ایمنی را در سر می پرورانند.

این مهندسان، به عنوان بخشی از موتورسیکلت مفهومی VISION NEXT ۱۰۰، عینک هوشمندی را طراحی کرده اند که می تواند مسیر نگاه راننده را تشخیص بدهد و متناسب با جهت نگاه راننده، چشم اندزا پشت سر را در آینه عقبی مجازی نمایش دهد.

این عینک می تواند نقشه ها و منوهایی را هم به نمایش بگذارد که می شود با ژست های حرکتی دست، با آن ها تعامل داشت و کار کرد.

نمایشگر ب ام و: طرح مفهومی ب ام و برای نمایشگری خاص روی کلاه کاسکت که اطلاعاتی را درباره جاده و سفر به موتورسوار نشان می دهد.

با همه این ها، موتورسیکلت ها سابقه بسیار بدی دارند و گاهی با لقب هایی مانند «قاتل» و «آدم کش» به خطرناک بودن آن ها اشاره می شود. طی سال های گذشته تلاش شده است آموزش ها و فرهنگ سازی هایی در جهت استفاده از پوشش مناسب و رانندگی با سرعت مطمئن انجام شود، اما تولیدکنندگان هم کوشیده اند با استفاده از فناوری های جدید، راندن موتورسیکلت ها را ایمن تر کنند.

در سال ۲۰۱۵ (۱۳۹۴) گزارشی در استرالیا منتشر شد که نشان می داد استفاده از ترمزهای ABS در موتور سیکلت می تواند میزان مرگ و میر و جراحت های جدی ناشی از تصادفات را تا ۲۱ درصد کاهش دهد. در حال حاضر بیشتر موتورسیکلت های جاده ای به ترمزهای ABS مجهز می شوند. موتور سیکلت ها هم درست مانند دوچرخه ها، ترمزهای جداگانه ای برای چرخ جلو و عقب دارند. حسگرهای سرعت می توانند تشخیص بدهند این چرخ ها با چه سرعتی در حرکتند.

وقتی راننده ترمز می گیرد، سیستم ABS، متناسب با میزان فشار ترمز، تغییرات کوچکی در حرکت یک یا هر دو چرخ موتورسیکلت ایجاد می کند تا اطمینان حاصل شود چرخ ها قفل نمی شوند تا موتورسیکلت سر نخورد و واژگون نشود. اما حتی با وجود استفاده از ABS، بسیاری از موتورسیکلت سواران ممکن است زمین بخورند.

خوشبختانه با توجه به پیشرفت های اخیر در پوشش های مخصوص موتورسواری، احتمال آسیب دیدن در چنین مواردی هم کاهش پیدا کرده است. شرکت بریتانیایی «D۳O» پلیمری مخصوص برای پوشش موتورسواران ساخته است. لباس مخصوصی که از این پلیمر ساخته می شود، کاملا انعطاف پذیر است و می تواند از بدن موتورسواران در برابر ضربه های ناگهانی محافظت کند.

موتورسیکلت های سبز

استفاده از هیدروژن و اکسیژن- عنصرهای تشکیل دهنده آب- در سلول های سوختی هیدروژنی برای نیرو بخشیدن به وسایل نقلیه می تواند موتورسیکلت های سبزتری عایدمان کند؛ وسایل نقلیه ای که با دوچرخه های موتوردار قرن نوزدهمی که از نیروی بخار هم بهره می بردند، تفاوت دارند.

سلول های سوختی از طریق فرایندی شیمیایی که باعث جدا شدن الکترون ها از اتم های هیدورژن می شود، الکتریسیته تولید می کنند. سپس اکسیژن با این الکترون ها و اتم های هیدروژن ترکیب می شود. نتیجه این که تنها ماده زائد این چرخه، آب است.

در سال ۲۰۰۷ (۱۳۸۶)، شرکت «سوزوکی» در نمایشگاه موتور توکیو موتورسیکلتی به نام «Crosscage» معرفی کرد که از سلول سوخت هیدروژنی برای شارژ یک باتری لیتیم- یونی بهره می برد. این مدل به خاطر تاثیر ناچیزش روی محیط زیست جذاب به نظر می رسید، اما این طرح سرانجامی نیافت و آن موتورسیکلت در حد همان طرح اولیه باقی ماند.

ایده امیدوارکننده تر استفاده از باتری های الکتریکی تعویض پذیر یا شارژ شدنی است؛ درست مانند سیستمی که در خودروهای «تسلا» به کار می رود. موتور سیکلت سازانی مانند «زیر» (Zero)، «هوندارم و «هارلی- دیویدسون» (Harley-Davidson) به تازگی موتورسیکلت هایی را آزمایش کرده اند که با نیروی باتری کار می کنند.

env: یکی از موتورهای الکتریکی آینده نگرانه

شرکت های مختلفی هم هستند که لباس هایی مجهز به ایربک یا کیسه هوا تولید می کنند. به عنوان نمونه، شرکت «الپاین استارز» (Alpinestars) لباسی با عنوان «Tech Air» معرفی کرده که با کشیده شدن زیپش، ایربگ های داخلی آن فعال می شود. اگر موتورسوار زمین بخورد، این ایربگ ها به سرعت پر از هوا می شوند تا از قسمت های آسیب پذیر بدن موتورسوار محافظت کنند. اما فناوری توقف ندارد و حتی می توان موتورسیکلت هایی را تصور کرد که تعادلشان را به صورت خودکار حفظ می کنند و زمین خوردن برای آن ها معنایی ندارد.

شرکت «هوندا» فناوری خودش در این زمینه را «Riding Assist» می نامد. «رایدینگ اسیست» می تواند کمک موثری برای موتورسواران تازه کاری باشد که در حفظ تعادل موتورسیکلت مشکل دارند. حتی موتورسواران کهنه کار هم می توانند با استفاده از این فناوری، با خیال راحت تری در ترافیک سنگین (که مجبورند با سرعت کمتری برانند) موتورسواری کنند.

Airbus APWorks Light Rider: موتورسیکلت فوق سبک

با موتورسیکلتی آشنا شوید که با پرینتر سه بعدی ساخته شده و به قدری سبک است که می توان با دست بلندش کرد.

بدنه نشکن: اسکلت این موتورسیلکت از آلیاژ آلومینیومی ساخته شده که در برابر خوردگی مقاوم است؛ آلیاژی به نام «اسکالمالوی» (scalmalloy) که تقریبا به اندازه تیتانیم استحکام دارد.
سیک وزن: «لایت رایدر» نام مناسبی برای این موتورسیکلت است، چون تنها 35 کیلوگرم وزن دارد.
سوراخ های بدنه: بخش هایی از بدنه موتورسیکلت سوراخ هایی دارد که امکان عبور کابل و سیم را هم فراهم می کند.
الهام گرفتن از زندگی: برای طراحی بدنه این موتورسیکلت از ساختار قدرتمند اسکلت های طبیعی الهام گرفته شده است.
موتور پرقدرت: موتور این موتورسیکلت به قدری نیرومند است که می تواند ظرف مدت سه ثانیه موتورسیکلت را از حالت توقف به سرعت 45 کیلومتر بر ثانیه برساند.

موتورهای خودران

در سال های اخیر اتومبیل های خودران (بدون راننده) در مرکز توجه قرار گرفته اند. هیچ بعید نیست که بعد از موتورسیکلت هایی که می توانند تعادل خودشان را حفظ کنند، نوبت به موتورسیکلت هایی برسد که بتوانند بدون راننده رانندگی کنند.

اخیرا خبر رسیده است که گوگل مشغول آزمایش هایی در این زمینه است و کلیپ تبلیغاتی رایدینگ اسیست هم، موتورسیکلتی را نشان می دهد که پشت سر راننده اش در حرکت است. همچنین می توان به موتورسیکلت های پلیسی فکر کرد که راننده ندارند. «چارلز بمباردیر» (Charles Bombardier)، مدیر سایت «imaginactive.org»، موتورسیکلتی مفهومی از این دست طراحی کرده است که می تواند با استفاده از دوربین سه بعدی، قانون شکنی های ترافیکی و رفتارهای خطرناک در حین رانندگی را تشخیص بدهد. هرچند چنین طرح هایی زیادی تخیلی به نظرمی رسند، اما از آینده ای خبر می دهند که در آن موتورسیکلت ها دیگر تنها موضوع علاقه مندی موتورسیکلت بازها نخواهندبود.

با توجه به افزایش گریزناپذیر تعداد وسایل نقلیه، برخی موتورسیکلت سازان روی طرح هایی برای کاهش میزان تاثیر وسایل نقلیه روی محیط زیست سرمایه گذاری کرده اند؛ طرح هایی مانند استفاده از موتورهایی با آلایندگی صفر و طرحی به نام «i-Road» از «تویوتا» که با بهره گیری از ویژگی های خودروهای چهارچرخ و موتورسیکلت، مرز بین این دو نوع وسیله نقلیه را مخدوش کرده است. این نوآوری ها فعلا نمونه هایی اولیه (پروتوتایپ) هستند، اما اگر عملی بودنشان ثابت شود، موتورسیکلت ها می توانند به انتخاب نخست برای وسیله حمل و نقل شخصی بیشتر مردم جهان تبدیل شوند.

موتورسیکلت های بدون راننده

این طرح مفهومی خودروی گشت زنی دوچرخی است که نیازی به راننده ندارد و می تواند جانشین پاسبان ها شود.

کارآگاه الکترونیکی: موتور الکتریکی ۲۴ اسب بخاری به اندازه ای بی سر و صدا است که می تواند بدون جلب توجه به خلافکاران نزدیک شود. این موتور هیچ گونه آلایندگی ای هم ندارد.
دیده بانی: این وسایل نقلیه برای زیر نظر گرفتن خیابان های شهری طراحی شده اند، نه تعقیب و گریز با سرعت بالا. حرکت با سرعت زیاد و در مسافت طولانی می تواند باعث تمام شدن باتری این موتورسیکلت شود.
چراغ گردان: چراغ گردان با نورهای آبی و قرمز برای جلب توجه خلافکاران (برای نمونه رانندگان با سرعت غیرمجاز) استفاده می شود.
بدنه مستحکم: بدنه موتورسیکلت از ماده ای با استحکام بالا و وزن پایین (مانند فیبرکربن) ساخته می شود.
بدنه نشکن: اسکلت این موتور سیکلت از آلیاژ آلومینیومی ساخته شده که در برابر خوردگی مقاوم است؛ آلیاژی به نام «اسکالمالوی» (scalmalloy) که تقریبا به اندازه تیتانیم استحکام دارد.