آوتلندر؛ بهترین و جدیدترین میتسوبیشی که میتوان خرید

با نگاهی به ماشین های رده کوچک و متوسط در می یابیم که قیمت مناسب آوتلندر و فاصله چرخهای 105.1 اینچی این ماشین، آن را در رتبه اول این کلاس قرار می دهد؛ این در حالی است که فاصله چرخها به طور استاندارد در کراس اوورهای سه کابینه 184.4 اینچ است.

کارشناسان به واسطه سه کابینه بودن این ماشین، آن را در زمره کراس اوورهای متوسط قرار داده اند. این ماشین در این رده از کراس اوورهای مشابه خود یعنی شورلت اکویناکس و GMC Terrain کوچکتر است. از منظر داخلی، کابین های آنلندر به طور مساوی تقسیم شده اند و در کابین سوم شاهد ۲۸.۲ اینچ فضا هستیم که ۳.۲ اینچ کمتر از نیسان کامپکن Rogue است. قسمت بار آوتلندر ۱۰ فوت مربع است که که یک فوت مربع از نمونه نیسان Rogue که ۹ فوت مربع است بیشتر است.با خواباندن هر صندلی از کابین های عقب شاهد افزایش ۱ فوت مربعی به فضای داخلی اضافه می شود؛ در مجموع با احتساب قسمت بار آوتلندر GT شش سیلندر، ۳۳ فوت مربع فضا در این ماشین در اختیار داریم در حالی که این رقم در نیسان Rogue حدود ۳۲ فوت مربع است.

ارزش گذاری

قیمت پایه این ماشین سه کابینه ۲۴۳۹۰ دلار است که ۱۵۶۰ دلار کمتر از ارزان ترین نیسان روگ هفت نفره است.این قیمت پایین برای این ماشین مربوطبه آوتلندر مدل ES است که مدل های دیگری از این خودرو با نام های SE و SEL و GT نیز ساخته شده است که قیمت بالاتری دارند.ماشینی که ما با آن دور آزمایشی داشتیم اخرین مدل یعنی GT بود که قیمت آن ۳۲۵۹۰ دلار تعیین شده است.

در حالی که مدل های ES,SE,SEL با موتوری ۴ سیلندر ۲.۴ لیتری با قدرت ۱۶۶ اسب بخار تجهیز شده اند، اما مدل GT از موتوری شش سیلندر سه لیتری با قدرت ۲۲۴ اسب بخار بهره می برد. در سه مدل اول صدایی شبیه وزوز از موتور به گوش می رسد که بیشتر به خاطر سیستم انتقال اتوماتیک متغیر آنها است(CVT) که این مورد در مدل GT وجود ندارد. دو دیفرانسیل بودن یک آپشن برای آوتلندرهای ۴ سیلندر محسوب می شود در حالی که این موضوع به صورت پیش فرض در مدل های شش سیلندر تعبیه شده است.

همانطور که در بالا اشاره شد، استفاده از دو دیفرانسیل در آوتلندرهای شش سیلندر به طور پیش فرض دیده شده است اما باید گفت که مدل های Se و SEL و Gt از لحاظ سخت افزاری مبتنی بر سیستم کنترل دو دیفرانسیل طراحی شده اند(S-AWC).

نسخه ساده تر این ویژگی را می توان در لنسرهای قبلی میتسوبیشی نیز دید؛ سیستم S-AWC قادر است نیروی موتور را بین محورهای جلو و عقب و حتی چرخ های راست و چپ تقسیم کند. این سیستم به راننده این امکان را می دهد که در مواقع لازم محور جلو یا عقب را درگیر کند و نکته مهمتر این است که ترمزها در هر دو مهور به صورت اکتیو و پویا عمل می کنند و از طریق برقی نیز به فرمان کمک می کند تا ماشین تنظیم گشتاور بهتری داشته باشد. دکمه ای که بر روی دسته دنده قرار دارد می تواند حالت ماشین را در یکی از حالت های اقتصادی،برفی،قفل و نرمال قرار دهد.

S-AWC قادر است از سیستم دو محوره استفاده کند و قسمت جلوی این ماشین(دماغه ماشین) سنگین به آن در پیچ های تند کمک می کند تا تعادل خود را حفظ کند.متاسفانه آوتلندر از ویژگی های اسپورت S-AWC نمی تواند استفاده کند و حتی در مدل ۶ سیلندر GT نیز شاهد ارائه عملکردی شبیه خودروهای اسپورت در این ماشین نیستیم. فرمان این ماشین خیلی با تایرها همخوانی ندارد و نمی توان روی دقت فرمان حساب ویژه ای کرد.

بر خلاف تنظیمات سیستم تعلیقی که در این ماشین برای راحتی سرنشینان به کار رفته است، ماشین تستی آوتلندر 3768 پوندی که در اختیار ما قرار گرفت، در دور آزمایشی که به دور یک مسیر دایره ای حرکت می کردیم عملکرد خوبی از خود نشان نداد. عملکرد ترمزهایی که در مدل GT شش سیلندر دیده بودیم در مدل 4 سیلندر نیز تا حدی بهبود پیدا کرده بود به طوری که برای توقف کامل از سرعت 70 مایل بر ساعت، نیاز به طی 179 فوت داشت که البته این رکورد بهتر از مدل SEL AWD محسوب می شود.

حالت هایی که در چرخش فرمان آوتلندر دیدیم به ما نشان داد که پدال های ترمز به صورت داینامیک و پویا طراحی نشده و این نشان می دهد که سازندگان این خودرو به این نکته بی توجه بوده اند و برایشان در اولویت قرار نداشته است. اما در عوض شاسی نرم این ماشین سواری راحتی را برای سرنشینان خودرو در سرعت متعادل به ارمغان می آورد. صدای کابین نیز بسیار کم است به طوری که در این مورد صدای کابین رقبا ۶۹ دسی بل است و برای آوتلندر عدد ۷۰ به دست آمد. اگر چه در مدل های ۶ سیلندر با فشار دادن گاز کمی از صدای اگزوز به داخل کابین منتقل می شود به طوری که ۷۶ دسی بل صدا در داخل ماشین داریم که ۴ دسی بل بلند تر از کیا اسپورتیج SX توربو محسوب می شود.

میتسوبیشی آوتلندر ظرف ۷.۶ ثانیه قادر است به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برسد و همچنین قادر است ظرف ۱۶ ثانیه نیز به سرعت ۸۹ مایل بر ساعت دست یابد. که مدل های دو محوره آن به ترتیب قادرند ۱.۷ ثانیه و ۱.۳ ثانیه این رکوردها را بهبود می بخشند. متاسفانه آوتلندر Gt شش سبندر کمی کند است و برای شتاب گرفتن از سرعت ۳۰ تا ۵۰ مایل بر ساعت و ۵۰ تا ۷۰ مایل بر ساعت به ترتیب به ۴.۳ ثانیه و ۶ ثانیه زمان نیاز دارد که زمان بسیار بیشتری نسبت به رقیب خود هیوندای تاکسان دو محوره ۴ سیلندر که از موتور ۱۷۵ اسب بخاری نیز استفاده می کند، محسوب می شود. همه این موارد باعث می شود که آوتلندر ۶ دنده را در این مورد چندان جدی نگیریم. اما مصرف سوخت این ماشین نمره خوبی می گیرد به طوری که در شهر به ازای هر گالن بنزین ۲۰ مایل را طی می کند و این آمار در بزرگراه ها به ۲۷ مایل ارتقا می یابد.

میتسو ؛ دیگه چه خبر؟

میتوسبیشی هم مثل چند رقیب خود از تغییراتی که در سال ۲۰۱۷ در بسیاری از ماشین ها رویت خواهد شد، در این ماشین استفاده کرده است به طوری که یک کنسول مرکزی را با قابلیت قرار دادن فنجان چای در ماشین تعبیه کرده و سیستم اتوماتیک قفل ترمز در حین پارک کردن را در مدل های دو محوره SE,SEL,GT به کار برده است. همچنین می توان به صفحه لمسی در کنسول جلوی این ماشین اشاره کرد که برای سرگرمی سرنشینان در آن قرار داده شده است که قادر است با کارپلی و اتواندریود نیز ارتباط برقرار کند. این صفحه نمایش ۷ اینچی است و از دکمه های کوچکی در آن استفاده شده است که استفاده از آن چالش بزرگی برای راننده در حین رانندگی محسوب می شود. در نهایت باید گفت که بر خلاف مدل های پیشین میتسوبیشی اثری از سیستم ناوبری در این ماشین دیده نمی شود.

این ماشین قیمت پایه ای برابر با 32590 دلار دارد که البته قیمت ماشین تستی که در اختیار ما بود به واسطه استفاده از پکیج سفری 1500 دلاری به 37090 دلار افزایش می یافت. این پکیج شامل دور فرمان ویژه، سیستم کنترل تطبیقی سفر،هشدار خروج از خط در جاده، هشدار تصادف با شی از رو به رو،بوق اتوماتیک و یک مانیتور 360 می شد.

آوتلندر به واسطه سه کابینه بودن به سادگی رقبای خود یعنی مزدا CX و هوندا CR-V را از پیش روی بر میدارد و برای افرادی مناسب است که به 7 صندلی برای سفرهایشان نیاز دارند.