چگونه به یک عکاس فری لنس در اینستاگرام تبدیل شویم؟

هفته نامه همشهری جوان - سارا سبزی: ناصرالدین شاه، اولین سلبریتی بلامنازع ایران در عکس و عکاسی، زمانی که دوربین را با خودش به ایران آورد، هرگز فکر نمی کرد ده ها سال بعد، برایش رقیبان جدی در این عرصه پیدا شود. با این تفاوت که عکس های او فقط از طرف خدم و حشم دربار و حرمسرایش پسندیده می شد ولی سلبریتی های اینستاگرامی امروز، از عالم و آدم به جز ناصرالدین شاه ، لایک می گیرند.

همان محبوب های اینستاگرامی که تعریف جدیدی از عکاس فری لنس یا آزاد به دنیا عرضه و مرزهای آن را دو سه متری جا به جا کرده اند. آن ها با دروبین های حرفه ای و عکس های لایک بگیر، اندازه عکاسی آزاد را کوچک کردند و آوردند داخل همین اینستاگرام و داد بعضی از کلاسیک پسندها را درآوردند. انگار که هاله مقدس هنر و عکاسی برای از مابهتران، برایشان معنی ندارد. دوربین هایشان همیشه پشت گردنشان آویزان و روی مودهای فانتزی تنظیم شده است.

این محبوب ها، این روزها به درآمدزایی هم رسیده اند و برای خودشان کسب و کار و مخاطب دارند. هم آن هایی که عکاسی از بازیگران را به طور حرفه ای دنبال می کنند و هر پستشان کمتر از 500 کامنت ندارد، هم عکاس هایی که می دانند چه عکس هایی در صفحه شان بگذارند و چطور کپشن بنویسند. این مطلب، قرار است راهکارهای کوچکی برای ورود به دنیای عکاس های آزاد اینستاگرامی بدهد؛ دنیای که تازه متولد شده و دارد برای خودش جایی باز می کند.

تبدیل شدن به یک عکاس فری لنس در اینستاگرام راهکارهای بسیار ساده ای دارد

مستقل است او!

برای این که در بیوگرافی اینستاگرامتان بزنید: عکاس فری لنس، به معنی واقعی آن که هم بتوانید برای خودتان حرفی داشته باشید و هم پولی درآورید، باید چند گام کوچک ولی بسیار مهم بردارید. اگر حال این کار را نداشتید و فکر کردید حالا همه مگه چی کارکردن؟! می توانید به راحتی خودتان را ببرید سمت دنیای صفحه های زرد اینستاگرام و با چند عکس از رخ های دلبرانه و چند جمله از حسین پناهی،مخاطب خودتان را پیدا کنید؛ در نیتجه آن ها از ذوق بی نهایت شما تعریف می کنند و برایتان یک قلب کامنت می گذارند. اما اگر تصمیم دارید به عنوان یک عکاس خوشنام در اینستاگرام شناخته شوید، صبور باشید. این چند گام را برای خودتان پرینت بگیرید و سعی کنید یک «فری لنس» حرفه ای باشید.

1- مستند یا خبری؟

قبل از این که به فکر عکاس آزاد شدن، آن هم در سطح حرفه ای باشید، تکلیف سبک عکاسی ای را که دوست دارید، مشخص کنید. لازم نیست از همان اوایل کار، دوربین ۱۵ میلیونی بخرید. برندهای دوربین مدل های زیادی دارند و هرکدام هم برای رفع یک نیاز ساخته شده است. به کسانی که قرار است شما را راهنمایی کنند بگویید به چه مدل عکاسی علاقه دارید تا راحت تر کمک کنند.

گاهی لازم نیست دوربین بخرید! وقتی جایزه های جهانی با دوربین موبایل برنده می شوند، شما نیازی به دوربین های گران یمت با لنزهای بزرگ ندارید. کار حرفه ای روی فکر عکاس مشخص می شود. نداشتن دوربین و طی نکردن دوره آموزشی در آموزشگاه ها، هیچ کدام دلیل خوبی برای متولد شدن یک عکاس از درون شما نمی شود. اگر انتخاب نکردهاید که با عکاسی از بازیگرها و آدم های معروف، فالوئر صفحه تان را یک شبه 10 هزار نفر اضافه کنید، پس همین شیوه آهسته و پیوسته را به کار ببندید.

2- کتاب بخوانیم

حتی این جا هم باید کتاب بخوانید! درباره سبک مورد علاقه تان مطالعه کنید عکاسان کارکشته توصیه می کنند غیر از کتاب آموزشی، هرچه می توانید بخوانید؛ چون به شما در انتخاب سوژه کمک می کند. کسانی عکاسان موفقی می شوند که بتوانند کپشن های خوبی برای عکس شان بنویسند. دنیا، عکس بدون کپشن نمی خواهد. ورلد پرس، بزرگ ترین جایزه عکاسی دنیا، فقط یک بار عکس اعدام از ایران قبول کرد، آن هم به خاطر روایت خوب عکاس از داستان آن ماجرا بود.

۳- کادر، سوژه، نور؛ حرکت

تجربه، عکس دیدن و تمرین بسیار، حتی بیشتر از آنچه فکر می کنید، مهم است. باید عادت کنید بگردید و سوژه هایتان را پیدا کنید. کار یک عکاس، عکس گرفتن از گل، برف، دیوار و گربه ها نیست! بهتر است اول به سوژه هایتان فکر کنید بعد بروید دنبال عکس گرفتن. عکاسان بزرگ پنج ماه می نویسند و تحقیق می کنند و فقط دو هفته عکاسی. برعکس این کار، از شما عکاس آزاد نمی سازد. عکاسان حرفه ای، حتی مجله های زیادی هستند که از همین صفحه های اینستاگرامی، عکس انتخاب کرده اند و آن را خریده اند. کادربندی، سوژه خوب، نور و رنگ شناسی را بنویسید و جلوی چشمتان بگذارید. همه این موارد هم از تجربه، خواندن کتاب و عکس دیدن به دست آمده است. بین عکاس ها رایج است که می گویند برای عکاس شدن باید یک میلیون شات زد.

4- سوژه یابت را فعال کن

برای کارهای جدی تر با هدف بیرون بروید و به دنبال سوژه باشید؛ با این کار، کیفیت عکس هایتان را بالا می برید و به مخاطب صفحه تان می گویید حرفی برای گفتن دارید. هر وقت این اتفاق افتاد، شما یک گام بلند برداشته اید، شاید بیننده بعدی صفحه شما، یک عکاس حرفه ای یا طرف دوم قرارداد کاری آینده شما باشد.

۵- مخاطبت را پیدا کن

اینستاگرام هم میانبرهای خودش را برای فالوئر پیدا کردن دارد که الزاما پیچیده هم نیستند. کار را با همان هشتگ زدن قدیمی خودمان شروع کنید، مخاطب خودش شما را پیدا می کند. ولی او تنها زمانی صفحه شما را فالو می کند که چهار گام قبلی را رفته باشید و عکس هایتان، نظرش را جلب کند. اگر دوست دارید سوژه هایتان، مدل باشند، سعی کنید پرمخاطب هم باشند، آن ها غیر از لایک، برایتان فالوئر هم می آورند.

عکس های مدلینگ باکیفیت، همراه با در اختیار قرار دادن راه ارتباطی. حتی می توانید کاری کنید صفحه های پرطرفدار، یک عکس از شما به اشتراک بگذارند. آن ها را زیر عکس هایتان تگ کنید تا شما را ببینند. هم کلاس کاریتان بالا می رود، هم مخاطب جدید جذب می کنید! حتی درست کردن یک مجله تبلیغاتی برای برندهای مختلف پوشاک، کفش و... جواب می دهد.

در نهایت، کمی هم خلاقیت داشته باشید.

۶- در مسابقات و اردوهای عکاسی شرکت کن

فراخوان مسابقات در چند سایت معتبر عکاسی به صورت مداوم، به روز می شوند. بعضی مسابقات هم با اینستاگرام برگزار می شود که شمامی توانید عکس هایتان را با موضوع همان مسابقه در صفحه شخصی بگذارید و آن ها را تگ کنید. کلاس های آموزشی زیادی هستند که اردوی عکاسی می گذارند. شما باید برای شرکت در این اردوها، یک رزومه کاری خوب بفرستید، همین جا نقطه کلیدی است که عکس هایتان را به حرفه ای تر ها نشان دهید و سر صحبت های کاری را باز کنید. مزیت حضورتان در این جشنواره ها، بودن در کنار عکاسان و آموزش دیدن است. کاملا رایگان

۷- در گالری ها شرکت کن

گالری اسم دهان پرکنی دارد ولی عکاسان تازه کار زیادی هستند که راه و چاهش را یاد گرفته اند و عکسشان را برده اند روی دیوار. این روش، شما را یک پله بالاتر می برد؛ البته عکس هایتان باید خوب و حرفه ای باشد. برای نمایش کار در یک گالری، شما در لیست بلند بالایی می روید اما اگر آشنا داشته باشید و با عکاسان بزرگ تر در ارتباط باشید، راه برایتان هموارتر می شود.

8- درآمدزایی کن

خیلی ها اعتقاد دارند که عکاس آزاد نمی تواند درآمدداشته باشد و از اساس آن را قبول ندارند. اما اگر شما بخواهید خیلی جدی و مصم از همین راه درآمد داشته باشید، حداقل تا شش ماه خاک خوری دارید. اوایل این کار، حدود شش ماه تا یک سال، زمان می برد که شما را بشناسند و بتوانند اعتماد کنند. بهتر است در این مدت به فکر درآمدزایی نباشید. سعی کنید بیشتر تجربه کنید و عکس های بهتری بگیرید. حتی اگر لیسانس عکاسی هم داشته باشید، ممکن است فرقی با دیگران نکنید.

همان راه حل هایی که باری زیاد شدن مخاطب گفتیم، برای شما سفارش کاری می آورد. این سفارش ها و پروژه ها به کیفیت کارتان بستگی دارد. ممکن است یک نفر از شما بخواهد برای پروفایل تلگرامش عکس بگیرید و در قبال آن به شما k50 فالوئر بدهد یا اینکه ممکن است از شما برای ساخت تیزر یک شرکت معروف دعوت شود.

باید و نبایدهای عکاسی آزاد یا فری لنس مسیر یک عکاس آزادشدن چگونه است؟

عکس گیران

برای تولید این مطلب بحث های زیادی داشتیم. این که آیا فری لنس به شکل درستی در ایران جا افتاده یا نه، شکل اجرایی این سبک از عکاسی کلا اشتباه است. به هر حال هر عکاسی را نمی شود عکاس آزاد نامید و در حال حاضر با خیل عظیمی از عکاسان اینستاگرامی مواجه ایم که آزاد نیستند و برای چندصدتا لایک و چندهزارتا فالوئر به خود غره شده اند که دیگر عکاس اند! در این جا در ابتدا می خواهیم از عکاسی آزاد و شیوه اجرایی اش در ایران صحبت کنیم و در بخش های دیگر هم راه یک عکاس آزاد شدن را به شما آموزش می دهیم؛ کارهایی ابتدایی در حدی که کارتان راه بیفتد.

تعریف عکاسی فری لنس یا آزاد

بیشتر عکاسان ایرانی، فری لنس را با نام عکاسی آزاد می شناسند. در دنیا، عکاسی آزاد تعرف متفاوتی ندارد؛ همین شیوه ای که در آن شما برای سازمان خاصی کار نکنید و درواقع حقوق بگیر جایی نباشید، معنی آزاد بودن می دهد اما تبدیل شدن به یک عکاس آزاد در دنیا، روند متفاوتی با ایران دارد. اگر شما یک همنوع خارجی باشید، بعد از علاقه مندی که عکاسی و شروع به عکاسی، بدون این که به خودتان برچسب عکاس آزاد بدهید، کارتان را انجام می دهید؛ یعنی تا مدت ها برای خودتان عکس می گیرید.

گام بعدی ورود به یک مجموعه کوچک و پذیرفتن کارهای خرد مانند دستیاری است، بعد از آن می توانید به عنوان عکاس محلی کار کنید و سپس وارد یک خبرگزاری بین المللی یا روزنامه معبتر بشوید. اگر دوست نداشتید در این خبرگزاری بمانید، می توانید به صورت آزاد به عکاسی ادامه بدهید ولی در ایران، زمین خاکی برای عکاسی نداریم و این روند برای عکاسی آزاد طی نمی شود. تنها چیزی که شما را از دیگر عکاسان متمایز می کند کارنکردن با یک سازمان مشخص و پروژه ای کار کردن است.

عکاسی آزاد یا فری لنس در ایران چه معنایی پیدا کرده؟

در خارج این گونه است که شما عشق به عکاسی دارید. شروع می کنید به آموزش دیدن که این پروسه خودش چندین سال طول می کشد. بعد از این که دوره تلمذ به پایان رسید و حس کردید می توانید عکس هایی بگیرید که از سطح متوسط بالاتر است می زنید به دل طبعیت و از هر چیزی و هر کسی عکاسی می کنید. در ایران اما این شیوه کمی متفاوت است. شیوه ای که زیاد هم قرابتی به معنای اصلی عکاسی آزاد در نُرم بین المللی اش ندارد.

تحقیقات میدانی ما درباره عکاسی آزاد در ایران به این گونه است که یک فردی شروع می کند به عکاسی کردن به دوربین معمولی. عکس هایش را در اینستاگرام به اشتراک می گذارد و بعد از مدتی که بازخوردهایی از عکس هایش می گیرد به این حوزه به شکل حرفه ای تری نزدیک می شود. آموزش می بیند و عکس هایش را در شبکه های مجازی منتشر می کند.

گفته می شود در حال حاضر تعداد زیادی گروه تلگرامی وجود دارد که فری لنس ها هر روز در آن به بحث های آموزش عکاسی می پردازند. اگر کارتان بگیرد و پرفالوئر شوید خیلی از شرکت ها برای کارهای تبلیغاتی سراغ تان خواهندآمد.

چند می گیری آموزش بدی؟

قیمت های متفاوتی برای کلاس های عکاسی وجود دارد. شما حتی با هزینه کمتر از 100 هزار تومان برای یک ترم می توانید دوره آموزشی ببینید، البته این هزینه به جغرافیای محل زندگی شما هم بستگی دارد. معمولا فرهنگسراها برای دوره های عکاسی شهریه ای بین 100 تا 200 هزار تومان می گیرند اما یک راه میانبر هم وجود دارد که می توانید هزینه کلاس ها را بسیار پایین بیاورید و حتی به صفر برسانید:

از نرم افزارهای آموزشی استفاده کنید یا به وب سایت های آموزشی وطنی و غیروطنی سر بزنید. برای شروع می توانید کتاب های عکاسی بخوانید و سعی کنید تا جایی که می توانید عکس های خوب ببینید. هر کتاب دیگری هم می تواند به شما ایده بدهد. عکاسی مثل نوشتن است، باید مغزتان را تمرین دهید تا پایه کارتان قوی تر شود.

یک تا دو میلیون تومان؛ هزینه خرید یک دوربین آماتوری

رنج قیمتی یک دوربین جمع و جور چقدر است؟

اگر تمایلی به خرید دوربین ندارد و ترجیح می دهید با گوشی به راهتان ادامه بدهید، می توانید از خیر باقی مطلب بگذرید. دوربین عکاسی در سطح مبتدی با کیف، رم و تجهیزات جانبی هزینه ای کمتر از دو میلیون تومان دارد. دوربین های DSLR برای این سطح، گزینه های خوبی هستند.

انتخاب بین برندهای مختلف دوربین هم تا حدودی سلیقه ای است اما معمولا از دوربین نیکون برای عکاسی طبیعت و فضای باز استفاده می شود. کنون هم برای عکاسی در فضاهای بسته بهتر جوابگو است. اگر دوربین شما دست دوم باشد، خرج کمتری روی دستتان می گذارد. یادتان باشد عکاسان حرفه ای، بدون ابزارهای پیچیده، بهترین عکس ها را خلق می کنند.

عکاسی مستند یا آتلیه، دوربین های به نسبت ارزان و یک لنز نیاز دارند؛ در عکاسی مستند، عکاس در عین حال که نباید به سوژه اش نزدیک شود، نباید دیده شود. خرج بیشتر از این، جیب تان را خالی می کند. برای عکاسی ورزشی و خبری هم حتما باید یک دوربین پرسرعت با تعداد لنزهای بیشتری داشته باشید. مراقب هزینه هایی که قبل از پرس و جو می کنید، باشید. ممکن است دوربینی بخرید که مورد نیاز شما نیست.

چگونه با اینستاگرام از عکاسی آزاد پول درآوریم؟

همه این توصیه ها تا زمانی به درد شما می خورد که بخواهید یک عکاس آزاد خوب باشید. اگر دوست نداشتید در این سبک به کار حرفه ای ادامه بدهید، بعد از یکی دو سال که کارهایتان سر و شکل حرفه ای تری گرفت، عکس هایشان را جمع کنید و ببرید جایی مثل دفتر روزنامه، خبرگزاری، سایت های خبری و... این امید وجود دارد که بعد از مدتی حضور آزمایشی، شما را به عنوان همکار بپذیرند. عکاسان زیادی هستند که این کار برایشان جواب داده و امروز به پول رسیده اند. این کار کاملا به استعداد شما ربط دارد.

اصلا عجله نکنید، درست است که شرایط اقتصادی همه جالب نیست ولی این اتفاق در همه کارها وجود دارد. بعد از یک تا دو سال، اگر با نمونه کاری قوی برای کار مراجعه کنید، دست رد به سینه شما نمی زنند اما اگر در همان دوران ذوق زدگی، نمونه کار ببرید، حتما شما را رد می کنند و رغبتی برای دیدن عکس هایتان ندارند. اگر بعدا با کارهای قوی تر برگردید، هنوز همان دید نسبت به توانایی شما وجود دارد. تمام خبرگزاری ها، بخشی برای عکس های دریافتی دارند، بعد از یک مدت که کار کردید، می توانید سوژه های خوب را برای آن ها ارسال کنید. شانس خود را هدر ندهید.