بازی های ترسناک؛ لطفا قبل از بازی تجدیدنظر کنید
ترس هم به نوعی مثل کمدی است؛ چیزی که یک نفر را می ترساند، ممکن است برای یکی دیگر کاملا عادی باشد و البته همانند کمدی توضیح دادن آن نیز بسیار سخت است.
اما کماکان اثراتی که این بازی ها بر روح و روان بازی کننده ها می گذارند قابل بررسی بوده و متخصصان روان شناسی در این زمینه هشدار داده اند. حالا اگر قرار باشد شما در ویترین یک مغازه با تعدادی از بازی های مثلا ترسناک رو به رو شوید، باید بدانید که هر کدام تا چه اندازه ترسناک هستند چون ممکن است علاقه ای به استفاده از آنها نداشته باشید. شما برای این کار به یک فهرست هشداردهنده نیاز دارید که ما برایتان تهیه کرده ایم.
این عناوین مطرح و دیگر بازی هایی از این دست با اینکه بازی های بزرگی به حساب می آیند ولی آن «ترس» معروف را در خود ندارد. بازی هایی که در زیر می بینید از آن دسته نیستند. آنها بازی هایی هستند که برای خریدشان باید دقت کنید. بازی ای که به راحتی می تواند در اختیارتان قرار گیرد اما خودتان باید در خرید آن تجدیدنظر کنید. در کنار معرفی این عناوین، تعدادی از نظرات جالب کاربران را هم آورده ایم تا بدانید چه از سر بقیه گذشته است!
Amnesia: The Dark Descent
وقتی تیتراژ آخر بازی تمام می شود، شما حسی شبیه پیاده شدن از ترن هوایی دارید. با حس آرامشی عجیب، یکسره با خود می گویید «من نجات پیدا کردم! من تونستم دووم بیارم!» مخصوصا وقتی به آن قسمت حوضچه آب فکر می کنید و دوباره ترس وجودتان را فرا می گیرد. این بازی با روندی آهسته شما را به سفری داخل یک عمارت تاریک می برد؛ عمارتی که برای زنده ماندن در آن باید مخفی شوید. برای مخفی شدن باید به تاریکی بروید و این تاریکی رسما شما را دیوانه می کند، زیرا برای زنده ماندن باید با این تاریکی کنار بیایید.
حتی اگر یک خوره فیلم های ترسناک هم باشید باز هم این بازی شما را در حد مرگ می ترساند. شما در نقش یک خبرنگار وارد یک آسایشگاه روانی می شوید و تنها چیزی که در ابتدای بازی همراه دارید، یک دوربین دید در شب و عقل سالم است! بیشتر بازی در تاریکی مطلق سپری می شود و دوربین دید در شب را تبدیل به بهترین یار شما می کند. باتری این یار گرامی نیز خیلی سریع کم می شود و بر استرس شما می افزاید. کل بازی براساس مخفی شدن، دیدن و بعد فرار کردن به سریع ترین شکل ممکن طراحی شده. این بازی برای کسانی که ترس از تاریکی دارند اصلا توصیه نمی شود.
سری فاتال فریم یکی از عناوین در مجموعه بازی های ترسناک است که همیشه طرفداران خود را وحشت زده می کند ولی سری دوم این مجموعه، سطحی کاملا متفاوت با عنوان قبلی خود دارد. در این بازی شما در محیطی پر از روح حرکت می کنید؛ روح هایی که گاهی نمی توانید آنها را ببینید ولی همچنان در اطراف شما چرخ می زنند. تنها وسیله ای که برای مقابله با این ارواح دارید، یک دوربین عکاسی جادویی است که می تواند آنها را شکار کند. دوربین بازی در حالت نرمال سوم شخص است ولی وقتی زمان حمله می رسد، ناگهان اول شخص می شود و شما باید با لنز دوربین از این روح های ترسناک عکسبرداری کنید. بازی به معنای واقعی کلمه، شما را با ترس هایتان «رو به رو» می کند.
هرکس این عنوان را بازی کرده باشد با یادآوری صحنه نزدیک شدن به کلیسا دوباره منقلب خواهدشد. این بازی نیز مثل فاتال فریم از مکانیزم معمول بازی های ترسناک استفاده نمی کند و روشی جدید را برای بازی با روح شما بر می گزیند. در این روش، شما می توانید وارد ذهن دشمنان ترسناک خود شوید و از ذهنی به ذهن دیگر حرکت و بدین وسیله مسیر خود را پیدا کنید. در این بازی دشمنان ترسناکتان تنها لحظه ای با شما دوست هستند و متاسفانه شما به آنها نیاز دارید و نمی توانید به راحتی آنها را بکشید. در این بازی شما با ترس کمی «زندگی» می کنید!
بسیاری از بازی های ترسناک از تکنیک «پرش ترسناک» استفاده می کنند؛ تکنیکی قدیمی که حتما خود شما نیز یک بار با قایم شدن پشت در و پریدن رو به روی مخاطب آن را امتحان کرده اید. تقریبا هر سری این بازی با همین تم ساخته شده است و در آخر با یک هیولای مکانیکی رو به رو می شوید که با جیغ زدن به سمت شما می دود. شاید به نظرتان مسخره بیاید ولی داستان پیچیده تر از این حرف هاست. طراحی و نحوه رو به رو شدن شما با این هیولاها عجیب است.
سیستم پرش ترسناک معمولا وقتی جواب می دهد که سوژه شما را نبیند و لیدر این بازی شما هیولای مکانیکی را از فاصله بسیار می بینید که به سمت شما می دود و این مسئله استرس عجیبی را به شما منتقل می کند، زیرا اگر حتی اشتباه انجام دهید یا اتاقی را فراموش کرده باشید... باید چشم های خود را بگیرید.
در همان ابتدای بازی بعد از یک فرار از دست هیولاها شما به یک آسانسور می رسید و هنگام گوش کردن آهنگ آرام آن با خیال راحت دکمه آن را می زنید. ناگهان تیغه تیز یکی از مهاجمان از بین در وارد می شود و همان جا شما متوجه می شوید که با چه چیزی سر و کار دارید. بیشتر تمرکز این سری روی ویژگی سورپرایز است. در همه جای بازی اجساد موجوداتی عجیب و غریب روی زمین افتاده و مشخص نیست که کدامشان زنده اند. در عین حال شما باید برای تهیه مهمات و... به اتاق های تنگ و تاریک بازی بروید و مدام در انتظار موجودی در اطراف خود باشید که جیغ زنان به سمت شما حرکت کند؛ انتظاری که در نهایت شما را خواهدکشت!
ماموریت شما بسیار ساده است. هشت صفحه کاغذی در جنگلی پخش شده و شما باید آنها را به وسیله یک چراغ قوه ضعیف پیدا کنید. ولی مشکل از جایی شروع می شود که شخصیتی به اسم Slender در این جنگل منتظر شماست تا با روی نه چندان خوش از شما پذیرایی کنید! موقع مواجهه با این موجود صفحه کم کم سیاه می شود و تنها چاره فرار است. در اوایل بازی این امر خیلی ترسناک به نظر نمی رسد ولی وقتی به اعماق جنگل سیاه می روید، تازه عرق ترس بر پیشانی تان می نشیند.
این عنوان معرف حضور همه بازی خورهاست و یکی از قدیمی ترین این سبک به شمار می رود. در روزهایی که گرافیک هنوز پیشرفت قابل ملاحظه ای نکرده بود «Domm 1» اولین سری از بازی های ترسناکی بود که روی دستگاه های پنتیوم 233 نصب می شد و برای خودش کلی ترسناک به حساب می آمد؛ بازی ای که با پیشرفت گرافیکی دستگاه ها کیفیتش را از دست داد. سری جدید این عنوان اخیرا منتشر شده. این عنوان جو ترسناک آنچنانی ندارد و بیشتر تمرکز خود را روی سیل پایان ناپذیر هیولاهایی گذاشته که با ایجاد ترسی ممتد تا آخر بازی شما را در لبه صندلی نگه خواهندداشت.
داستان این سری در سیاره مریخ و در سال 2145 می گذرد و از آن جا شروع می شود که در یک مرکز تحقیقاتی به خاطر آزمایش هایی کنترل نشده، موجوداتی وحشتناک آزاد می شوند. این موجودات قصد نزدیک شدن به زمین را دارند و وظیفه شما جلوگیری از این اتفاق است.
نظر کاربران
من اکثرشونو بازی کردم.واقعا هیجان انگیز و ترسناکن
ممنونم بابت مقاله خوب و مفیدتون^^
یه بازی هم بور به اسم Pathologic و مدل ترسش خاص بود.
این بازیا واسه کامپیوتره
یا واقعیت مجازی؟
لطفا جواب بدید جوابش برام مهمه
پاسخ ها
کامپیوتر
رزیدنت ایول کجاش ترسناکه اخه!!!!
اینfive night at freddyخیلی بازی جالبیه
پاسخ ها
آره منم دوست دارم