شگفت‌انگیز‌ترین ابزارهای جاسوسی سازمان سیا
درست است که فیلم‌های هالیوودی مثلا سری جیمز باند، در مورد ابزارها و ادوات همراه مأموران و جاسوس‌ها، غلو می‌کننند، اما نگاهی به موزه سازمان CIA در واشنگتن نشان می‌دهد که در طول تاریخ این سازمان واقعا از ابزارهای جالبی استفاده می‌کرده است.
وب سایت یک پزشک - علیرضا مجیدی: درست است که فیلم‌های هالیوودی مثلا سری جیمز باند، در مورد ابزارها و ادوات همراه مأموران و جاسوس‌ها، غلو می‌کننند، اما نگاهی به موزه سازمان CIA در واشنگتن نشان می‌دهد که در طول تاریخ این سازمان واقعا از ابزارهای جالبی استفاده می‌کرده است.
تازه باید بدانید که از ۲۰ هزار وسیله‌ای که CIA در زمان گذشته استفاده می‌کرده است، تنها ۶۰۰ تای آنها از حالت محرمانه خارج شده‌اند و در موزه‌ای که مدیریت آن را «تونی هایلی» به عهده دارد، به نمایش گذاشته شده‌اند.
در اینجا مروری می‌کنیم بر ۱۱ وسیله تاریخی استفاده شده توسط CIA:
۱- پیپی که گیرنده امواج رادیوی داشت:
این پیپ در دهه ۱۹۶۰ مورد استفاده قرار می‌گرفت و یک گیرنده امواج رادیویی داشت. بعد از تبدیل امواج رادیویی به صوتی، وقتی مأمور CIA پیپ را به لب می‌گذاشت، امواج صوتی از طریق استخوان آروازه زیرین، به گوش منتقل می‌شدند و شنیده می‌شدند.
۲- دوربینی که داخل یک پاکت سیگار جا می‌شد:
این دوربین ساخت شرکت Tessina، یک دوربین ۳۵ میلیمتری کوچک بود. در دهه ۱۹۶۰، این دوربین، کوچک‌ترین دوربین دنیا محسوب می‌شد.
۳- کبوتر جاسوس!
در جریان جنگ جهانی دوم، این دوربین‌های کوچک را به کبوترها می‌بستند و بعد کبوترها را رها می‌کردند تا به طور خودکار سدها عکس گرفته بشود، به خاطر اینکه کبوترها در ارتفاع خیلی پایین می‌توانستند پرواز کنند، عکس‌های تهیه شده توسط آنها حاوی جزئیات دقیق‌تری نسبت به هواپیماهای جاسوسی بودند.
متأسفانه هنوز هم عکس‌های تهیه شده توسط کبوترها، از حالت طبقه‌بندی خارج نشده‌اند.
۴- سنجاقک جاسوس
در سر این سنجاقک یک میکروفن بسیار کوچک جا داده شده بود. با استفاده از یک دوربین بسیار کوچک این سنجاقک می‌توانست ۶۰ ثانیه پرواز کند.
فناوری آن زمان اجازه نمی‌داد که حشره جاسوس قوی‌تری ساخته شود، طوری که یک باد با سرعت تنها چند کیلومتر در ساعت، کنترل از راه دور، این سنجاقک را مختل می‌کرد.
در دهه ۱۹۷۰ میلادی از این سنجاقک برای کاربردهای نظارتی استفاده می‌شد.
۵- تیرک یا میخ توخالی
برای اینکه نیازی به ملاقات رو در روی مأموران نباشد و خطر لو رفتن آنها، کمتر شود، اسناد و یا میکروفیلم‌ها را داخل این میخ یا تیرک‌های توخالی می‌نهادند و در زمین فرو می‌کردند تا مأمور بعدی، آن را پیدا کند.
۶- اخطاردهنده نزدیک شدن بیگانه‌ها
اینها تکه‌های گل سفت شده نیستند، در زمان جنگ سرد، حس‌گرهای حساس به لرزش را داخل این وسایل می‌گذاشتند، به محص نزدیک شدن یک فرد به حریم یک مکان امن خصوصی، آنها از طریق آنتی که داشتند، امواج هشدار را ارسال می‌کردند. آنها می‌توانستند از چند صد متر فاصله، نزدیک شدن بیگانه‌ها را تشخیص بدهند.
۷- آینه‌ای برای حفظ کدهای فشرده‌شده سری
رمزهای کوتاه را می‌توان حفظ کرد، اما وقتی نوبت به کاراکترهای رمزنگاری‌شده طولانی می‌رسید، باید جاسوس‌های وسیله‌ای برای حفظ ایمن آن می‌داشتند. بنابراین این آینه‌های کوچک ساخته شدند، که اگر صفحه آینه‌ای آنها فقط کمی به راست چرخانده می‌شد، در گوشه آینه، کدهای سری نمایش داده می‌شد.
۸- قطب‌نمایی به اندازه هسته زیتون
این قطب‌نمای کوچک، لنزی برای بزرگ‌نمایی صفحه کوچک‌اش داشت. بدنه‌اش آلومینیومی بود و در دهه ۱۹۵۰ مورد استفاده قرار می‌گرفت.
۹- روباتی به شکل ماهی: چارلی
در دهه ۱۹۹۰، CIA برای جمع‌آوری سیگنال‌های زیرسطحی در دریاها، از این روبات به شکل ماهی استفاده می‌کرد. این گربه‌ماهی میکروفنی در بدنه‌اش داشت، از راه دور کنترل می‌شد و سیستم حرکتی آن در دم آن بود.
۱۰- مته‌ای کوچک برای حفاری
این این مته‌ها برای حفر کردن سوراخ‌های کوگ در دیوارها و قرار دادن میکروفن استفاده می‌شد.
۱۱- سکه‌های توخالی
اینها مثل سکه‌های معمولی به نظر می‌رسیدند، اما میان‌تهی بودند و از آنها می‌شد برای پنهان کردن پیام‌های سری یا میکروفیلم‌ها استفاده کرد.
و البته اگر فیلمی را که در دهه ۶۰ خودمان از تلویزیون پخش شده بود، به یاد بیاورید، احتمالا این سکه‌های توخالی را به یاد می‌آورید. فیلم در مورد سقوط یک فروند هواپیماهای جاسوسی U۲ در خاک روسیه ساخته شده بود.
داخل همین سکه میان‌تهی، سیانور برای ممکن کردن خودکشی خلبان هواپیما قرار داده شده بود. خلبان البته در واقع و در آن فیلم، خودکشی نکرد. (احتمالا این فیلم)
در اینجا مروری می‌کنیم بر ۱۱ وسیله تاریخی استفاده شده توسط CIA:
۱- پیپی که گیرنده امواج رادیوی داشت:
این پیپ در دهه ۱۹۶۰ مورد استفاده قرار می‌گرفت و یک گیرنده امواج رادیویی داشت. بعد از تبدیل امواج رادیویی به صوتی، وقتی مأمور CIA پیپ را به لب می‌گذاشت، امواج صوتی از طریق استخوان آروازه زیرین، به گوش منتقل می‌شدند و شنیده می‌شدند.
این دوربین ساخت شرکت Tessina، یک دوربین ۳۵ میلیمتری کوچک بود. در دهه ۱۹۶۰، این دوربین، کوچک‌ترین دوربین دنیا محسوب می‌شد.
در جریان جنگ جهانی دوم، این دوربین‌های کوچک را به کبوترها می‌بستند و بعد کبوترها را رها می‌کردند تا به طور خودکار سدها عکس گرفته بشود، به خاطر اینکه کبوترها در ارتفاع خیلی پایین می‌توانستند پرواز کنند، عکس‌های تهیه شده توسط آنها حاوی جزئیات دقیق‌تری نسبت به هواپیماهای جاسوسی بودند.
متأسفانه هنوز هم عکس‌های تهیه شده توسط کبوترها، از حالت طبقه‌بندی خارج نشده‌اند.
در سر این سنجاقک یک میکروفن بسیار کوچک جا داده شده بود. با استفاده از یک دوربین بسیار کوچک این سنجاقک می‌توانست ۶۰ ثانیه پرواز کند.
فناوری آن زمان اجازه نمی‌داد که حشره جاسوس قوی‌تری ساخته شود، طوری که یک باد با سرعت تنها چند کیلومتر در ساعت، کنترل از راه دور، این سنجاقک را مختل می‌کرد.
در دهه ۱۹۷۰ میلادی از این سنجاقک برای کاربردهای نظارتی استفاده می‌شد.
برای اینکه نیازی به ملاقات رو در روی مأموران نباشد و خطر لو رفتن آنها، کمتر شود، اسناد و یا میکروفیلم‌ها را داخل این میخ یا تیرک‌های توخالی می‌نهادند و در زمین فرو می‌کردند تا مأمور بعدی، آن را پیدا کند.
اینها تکه‌های گل سفت شده نیستند، در زمان جنگ سرد، حس‌گرهای حساس به لرزش را داخل این وسایل می‌گذاشتند، به محص نزدیک شدن یک فرد به حریم یک مکان امن خصوصی، آنها از طریق آنتی که داشتند، امواج هشدار را ارسال می‌کردند. آنها می‌توانستند از چند صد متر فاصله، نزدیک شدن بیگانه‌ها را تشخیص بدهند.
رمزهای کوتاه را می‌توان حفظ کرد، اما وقتی نوبت به کاراکترهای رمزنگاری‌شده طولانی می‌رسید، باید جاسوس‌های وسیله‌ای برای حفظ ایمن آن می‌داشتند. بنابراین این آینه‌های کوچک ساخته شدند، که اگر صفحه آینه‌ای آنها فقط کمی به راست چرخانده می‌شد، در گوشه آینه، کدهای سری نمایش داده می‌شد.
این قطب‌نمای کوچک، لنزی برای بزرگ‌نمایی صفحه کوچک‌اش داشت. بدنه‌اش آلومینیومی بود و در دهه ۱۹۵۰ مورد استفاده قرار می‌گرفت.
در دهه ۱۹۹۰، CIA برای جمع‌آوری سیگنال‌های زیرسطحی در دریاها، از این روبات به شکل ماهی استفاده می‌کرد. این گربه‌ماهی میکروفنی در بدنه‌اش داشت، از راه دور کنترل می‌شد و سیستم حرکتی آن در دم آن بود.
این این مته‌ها برای حفر کردن سوراخ‌های کوگ در دیوارها و قرار دادن میکروفن استفاده می‌شد.
اینها مثل سکه‌های معمولی به نظر می‌رسیدند، اما میان‌تهی بودند و از آنها می‌شد برای پنهان کردن پیام‌های سری یا میکروفیلم‌ها استفاده کرد.
و البته اگر فیلمی را که در دهه ۶۰ خودمان از تلویزیون پخش شده بود، به یاد بیاورید، احتمالا این سکه‌های توخالی را به یاد می‌آورید. فیلم در مورد سقوط یک فروند هواپیماهای جاسوسی U۲ در خاک روسیه ساخته شده بود.
داخل همین سکه میان‌تهی، سیانور برای ممکن کردن خودکشی خلبان هواپیما قرار داده شده بود. خلبان البته در واقع و در آن فیلم، خودکشی نکرد. (احتمالا این فیلم)
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر