محمودی: همه مقابل قانون يكسان هستند

روزنامه جوان: درگيري‌ها در سالن‌هاي واليبال به اوج خود رسيده، به طوري كه حتي صداي بازيكنان را هم در آورده است. هر چند بسياري براين باورند كه دليل اصلي اين جو ناآرام و اين حواشي، مماشات فدراسيون با برخي ملي‌پوشان است. شهرام محمودي اما معتقد است اين مسئله صحت ندارد و تأكيد مي‌كند كه فدراسيون بايد قوانين سفت و سختي براي مقابله با اين ناهنجاري در نظر بگيرد، چراكه وقتي قانون باشد، ملي‌پوش و غير‌ملي‌‌پوش، تماشاگر و... در مقابل آن يكسان هستند و مسئول و با هر كسي كه مرتكب تخلف شود برخورد مي‌شود تا سايه شوم اين حواشي براي هميشه از سر واليبال كم شود.

جو مسابقات واليبال مدت‌هاست تغيير كرده و حاشيه حرف اول را مي‌زند، به طوري كه ديگر دست‌كمي از استاديوم‌هاي فوتبال ندارد!

بله، متأسفانه مدت‌هاست كه حاشيه‌ها در واليبال بيداد مي‌كند. بدون شك اين وضعيت در شأن واليبال نيست و بايد خيلي جدي با آن برخورد شود. بايد قاطعانه با اين مسئله برخورد كنند تا كسي ديگر فكر بي‌احترامي در واليبال را به سرش هم راه ندهد. اين حاشيه‌ها شايسته واليبال نيست و بايد قبل از آنكه شرايط بدتر از اين شود و كار به جاهاي باريك بكشد، ‌با آن خيلي جدي برخورد شود.

فكر مي‌كنيد چه برخوردي بايد انجام دهيم تا ديگر شاهد چنين رفتارهايي نباشيم؟

من قانونگذار نيستم كه بگويم دقيقاً بايد چه كرد. فدراسيون بايد با اين مسئله مقابله كند، اما بايد قوانين سفت و سختي در نظر گرفته شود تا ديگر كسي به خودش اجازه تخطي ندهد. ببينيد، قبلاً مردم در بستن كمربند كاهل بودند، ‌يا با سرعت بالا رانندگي مي‌كردند و حتي لايي مي‌كشيدند. راهنمايي رانندگي آمد جريمه‌هاي سنگين در نظر گرفت. اين مسئله باعث شد مردم به رفتاري عادت كنند كه قبل از هرچيزي به نفع خودشان بود. بستن كمربند كه سلامت راننده و مسافران را تضمين مي‌كند عادت شد، مردم ديگر كمتر با سرعت‌هاي سرسام‌آور در خيابان‌ها تردد می‌کنند. فدراسيون هم بايد چنين راهي را در پيش بگيرد. نبايد اجازه دهيم يكسري افراد خاص با رفتارهاي اشتباه خود واليبال را به نابودي بكشند و شأن آن را زير سؤال ببرند. اين رفتارها در شأن واليبال ايران نيست.

قبول داريد حاشيه‌هاي واليبال مي‌تواند حضور خانواده‌ها را در سالن‌هاي ورزشي كمرنگ‌تر كند؟

بله، اين طبيعي است كه وقتي پدري دست فرزندش را مي‌گيرد و به سالن مي‌آورد براي تماشاي مسابقه، ‌توقع داشته باشد در محيطي سالم بنشينند و بازي را تماشا كنند، اما وقتي قرار باشد فرزندش در محيط ورزشي شاهد دعواهايي باشد كه شايد در خيابان هم نمي‌بيند، يا فحش‌ها و بي‌احترامي‌هايي را بشنود كه هيچ پدري دوست ندارد خانواده‌اش بشنوند، تأثير زيادي در تصميم او براي حضور بعدي‌اش در سالن واليبال مي‌گذارد. يا تصميم مي‌گيرد مرتبه بعدي به تنهايي بيايد، ‌يا ديگر اصلاً خودش هم قيد حضور در سالن مسابقات را مي‌زند و ترجيح مي‌دهد مثلاً از تلويزيون بازي را تماشا كند. اين مسئله بدون شك باعث ضربه شديدي به واليبال مي‌شود و از تعداد تماشاگران و علاقه‌مندان به آن مي‌كاهد.

به نظر مي‌رسد برخي از اين حواشي برنامه‌ريزي شده است و قبلاً هم اشاره‌اي به اين مسئله كرده بوديد.

واقعاً بسياري از اين حواشي از قبل برنامه‌ريزي شده است. بله، ‌من قبول دارم كه ممكن است تماشاگران و هواداران در جريان بازي از مسئله‌اي شاكي و ناراضي شوند. مثلاً تيمشان وقتي عقب است يا داوري اگر اشتباهي كند، ‌عصباني مي‌شوند. اين طبيعي است، اما وقتي يك سالن ورزشي و چند هزار نفر به طور همزمان يك شعر ركيك را مي‌خوانند يا مثلاً يك قسمت سالن يك بيت شعري نامربوط را به زبان مي‌آورد و سمت ديگر سالن بيت بعدي را، ‌ديگر نمي‌توانيم بگوييم اين يك اتفاق است كه در جريان بازي به وقوع پيوسته است. اين نمي‌تواند في البداهه باشد. چطور ممكن است في البداهه شعرهاي زشت و ركيك به ذهن كسي برسد و با سرعت آن را با ديگر تماشاگران هماهنگ كند و همه با هم و يكصدا به زبان بياورند.

منظورتان اين است كه برخي باشگاه‌ها دانسته چنين شرايطي را رقم مي‌زنند؟

متأسفانه همين طور است. گاهي برخي باشگاه‌ها وقتي مي‌بينند از لحاظ فني نمي‌توانند و قدرت اين را ندارند كه سوار بازي شوند، ‌دست به رفتارهايي مي‌زنند كه در شأن واليبال نيست. البته همه باشگاه‌ها هم اينطور نيستند. نبايد بي‌انصاف باشيم. بسياري از باشگاه‌ها به شدت با اين مسئله برخورد مي‌كنند. حتي اگر اين حاشيه‌ها و فحاشي‌ها از سوي تماشاگران خودشان باشد هم مقابله مي‌كنند، اما اين واقعاً درست نيست كه براي نتيجه گرفتن به هر روشي دست بزنيم. نتيجه گرفتن به هر قيمتي، ‌درست نيست. شايد هم اين رفتارها باعث عوض شدن جو به سود يك تيم شود، اما نتيجه‌اي كه باقي مي‌گذارد، در دراز‌مدت و بعدها به ضرر همان تيم هم مي‌شود. فحاشي و بي‌حرمتي كه عادت شود، نوبت باعث و باني هم مي‌شود پس بايد با آن مقابله كرد.

فدراسيون معتقد است باشگاه‌ها بهتر از هركسي مي‌توانند با اين مسئله مقابله كنند، اما به نظر مي‌رسد با برخي ملي‌پوشان در اين زمينه مماشات مي‌شود و همين مسئله جو را تحريك مي‌كند.

من واقعاً قبول ندارم كه با ملي‌پوشان مماشات مي‌شود. مگر ما ملي پوش نبوده‌ايم، ‌مگر فصل قبل محروم و جريمه نشديم؟ اين چه حرفي است. درست نيست كه تقصيرات را به گردن ملي‌پوشان بيندازيم. هميشه همه ملي‌پوشان را مقصر مي‌دانند، اما اين اصلاً درست نيست. به خود ما هم فحاشي مي‌شود. در چشم ما نگاه مي‌كنند و فحش ناموس مي‌دهند. مي‌خواهم ببينم خودشان طاقت مي‌آورند چنين برخوردي با آنها شود؟ خب ما هم صبري داريم، ممكن است عصباني شويم و از كوره در برويم. چه كسي تحمل مي‌كند چند هزار نفر به خانواده و ناموس او توهين كنند؟ اما اگر قانون گذاشته شود، همه در مقابل قانون موظف هستند. ديگر ملي‌پوش و غير‌ملي‌‌پوش ندارد. بازيكن و تماشاگر ندارد. هركس اشتباهي مرتكب شود، ‌بايد جريمه و محروم شده و با او برخورد شود. آن هم برخورد جدي. نبايد اجازه دهيم اين رفتار زشت در واليبال باب شود.

اما انتظارات از ملي‌پوشان به عنوان بازيكنان باتجربه ليگ بالاتر است و اين توقع وجود دارد كه با حواشي صبورانه‌تر برخورد كنند.

گاهي شرايط به گونه‌اي است كه از كوره در مي‌رويم. قبول دارم، ‌اين اصلاً قابل توجيه نيست. نبايد از كوره در برويم. نبايد اجازه دهيم جو و شرايط سالن روي ما تأثير منفي بگذارد، اما روي ما هم فشار زيادي وجود دارد. توقع تماشاگران، مربيان، شرايط و جو بازي همه و همه دست به دست هم مي‌دهد كه گاهي نتوانيم برخودمان مسلط شويم، اما قبول دارم كه صبر ما بايد بيشتر باشد و بايد بتوانيم بيش از سايرين خودمان را كنترل كنيم. ما در ليگ حرفه‌اي هستيم، حرفه‌اي بازي مي‌كنيم، حرفه‌اي پول مي‌گيريم و بايد حرفه‌اي رفتار كنيم و اين توقعي منطقي است كه از ما دارند، اما باور كنيد گاهي شرايط غير قابل كنترل مي‌شود. گاهي قضاوت‌ها جو بازي را تغيير مي‌دهد. برد را از ما مي‌گيرد و باعث مي‌شود كه نتوانيم آنطور كه حتي خودمان مي‌خواهيم رفتار كنيم. به نظرم نظارت بر داوري نيز مي‌تواند تأثير زيادي روي كاهش حاشيه‌هاي واليبال داشته باشد.

يعني فكر مي‌كنيد قضاوت داوران هم مي‌تواند در متشنج كردن جو سالن تأثير داشته باشد؟

بله، واليبال ما پيشرفت زيادي داشته، اما داوري نتوانسته است هم‌سطح با واليبال پيشرفت كند. همين مسئله گاهي تأثيرات منفي مي‌گذارد. اين البته قابل حل است. مثلاً استفاده از ويدئو چك مي‌تواند در اين زمينه كمك شاياني كند و مانع از بسياري درگيري‌ها شود. در برخي از بازي‌ها تصميمات داوري چنان تأثير‌گذار است كه پيروزي را از يك تيم مي‌گيرد. اين هم روي شرايط روحي رواني تيم و بازيكنان تأثير مستقيم دارد و هم تماشاگران و متأسفانه مي‌تواند تنش زا باشد. نه اينكه بگويم اين واكنش‌ها قابل توجيه است، نه، ‌اما وقتي شما با تمام وجود تلاش مي‌كنيد براي رسيدن به برتري يك اشتباه همه چيز را تغيير مي‌دهد و مي‌تواند ايجاد تنش و حاشيه كند، اما همانطور كه گفتم همه اينها مي‌تواند توسط فدراسيون حل و فصل شود و هركدام مي‌تواند راهكار ساده‌اي داشته باشد تا جو سالن‌هاي واليبال ديگر شاهد درگيري نباشد. نبايد با حاشيه‌سازان و آنهايي كه به دنبال بهانه هستند و ماهيگيري از آب گل آلود می کنند مماشات كرد.

اما حتماً مي‌دانيد كه انتظارات از ملي‌پوشان بسيار بالاست و نگاه بازيكنان تيم‌هاي پايه براي الگو‌برداري به آنهاست.

بدون شك همين طور است. وظيفه سنگيني روي دوش ماست. نه تنها بازيكنان تيم‌هاي پايه، ‌كه بسياري از افراد جامعه ما را الگوي خود قرار مي‌دهند. هم از لحاظ رفتاري و هم از لحاظ ظاهري. اين چيزي نيست كه ندانيم. به همين دليل بايد به شدت حواسمان به رفتارهايمان باشد تا مبادا باعث الگو‌برداري اشتباه باشيم. بدون شك ملي‌پوشان بايد بيش از سايرين مراقب رفتارهاي خود باشند چون انتظارات از آنها بسيار بالاست و به شدت زير ذره‌بين هستند و واقعا هم همينطور است كه توجه زيادي به رفتارها و برخوردهايمان داريم. جدا از آن، ‌يك سري اصول هست كه ما از بزرگ‌ترهاي خود يادگرفته‌ايم و وظيفه داريم به همان شكل درستي كه يادگرفته‌ايم ياد بدهيم و بدون شك دوست داريم الگوهاي خوبي باشيم.

حاشيه‌هايي كه طي سال‌هاي اخير در واليبال شاهد هستيم، مي‌تواند چهره واليبال ايران در دنيا را نيز خدشه‌‌‌دار كند خصوصاً حالا كه توانسته‌ايم به جايگاه خوب و قابل توجهي در دنيا دست يابيم.

به همين دليل هم است كه مي‌گويم نبايد به دنبال نتيجه‌گيري به هر قيمتي بود، چراكه پيروزي و موفقيت در يك يا دو بازي آنقدر ارزش ندارد كه وجهه واليبال ايران در دنيا خدشه‌دار شود. نگاه دنيا به واليبال ايران است و همانطور كه ما اخبار ديگران را رصد مي‌كنيم، ‌آنها نيز به دنبال اخبار واليبال ما هستند و اين اصلاً صورت خوشي ندارد كه چهره‌ حاشيه‌اي از خود به نمايش بگذاريم. آن هم تنها به دليل ندانم كاري عده‌اي اندك كه مي‌شود مقابل آنها ايستاد. علاوه بر آن، ‌ما بازيكنان خارجي زيادي در ليگ داريم كه وقتي به كشورشان بازمي‌گردند، حتماً از آنها در خصوص واليبال ايران سؤال مي‌شود. اتفاقي كه ممكن است براي هر يك از ما اگر در ليگ كشورهاي ديگر شاغل باشيم رخ دهد. چرا بايد اجازه دهيم ليگ واليبال ايران ليگي پرحاشيه با رفتاري ناشايست توصيف شود؟ اين واقعاً در شأن واليبال ايران نيست و بايد براي حل اين مشكل فكري جدي شود و با حاشيه‌سازان برخورد كرد.