نیکخواه: شاید از تیم ملی خداحافظی کنم
کاپیتان تیم ملی بسکتبال که بعد از یک فصل حضور در چین برای مرحله پلی‌آف لیگ برتر ایران به تیم دانشگاه آزاد پیوسته، معتقد است سطح لیگ ایران و چین به هیچ عنوان قابل مقایسه نیست.
روزنامه شهروند: کاپیتان تیم ملی بسکتبال که بعد از یک فصل حضور در چین برای مرحله پلی‌آف لیگ برتر ایران به تیم دانشگاه آزاد پیوسته، معتقد است سطح لیگ ایران و چین به هیچ عنوان قابل مقایسه نیست. با این‌که تا دو ماه دیگر رقابت‌های انتخابی المپیک که شانس آخر بسکتبال ایران برای اخذ مجوز حضور در المپیک ٢٠١٦ است، برگزار می‌شود اما کاپیتان تیم ملی کشورمان امید زیادی به این رقابت‌ها ندارد و می‌گوید که هنوز برای حضورش در ترکیب تیم ملی هم مردد است. در ادامه گفت‌وگوی «شهروند» را با صمد نیکخواه بهرامی می‌خوانید:
درحالی به دانشگاه آزاد پیوستی که این تیم در آستانه حذف قرار داشت، اما با حضور تو در ٣ بازی اخیر پیروز شد و امروز نیز یک دیدار سرنوشت‌ساز برگزار می‌شود.
شهرداری اراک تیم بسیار خوب و قابل احترامی است. ما هم بازیکنان خوبی داریم و روز‌به‌روز بهتر و هماهنگ‌تر می‌شویم. علاوه بر من ٣ بازیکن خارجی به تیم اضافه شدند و طول می‌کشد تا با بازی همدیگر آشنا شویم. امروز هم بازی سخت و سرنوشت‌سازی داریم که امیدوارم بتوانیم از پس شهرداری اراک بربیاییم و به نیمه‌نهایی صعود کنیم.
حضورت در دانشگاه آزاد درحالی‌که ممکن بود در همان ابتدا از پلی‌آف حذف شود ریسک نبود؟
من هیچ‌وقت در زندگی‌ام از چیزی نمی‌ترسم، به‌ویژه در بسکتبال که همیشه اعتمادبه‌نفس بالایی داشته‌ام. بالاخره برگزاری لیگ به این شکل سختی‌های خودش را دارد اما من چون قبل از رفتنم به چین به دانشگاه آزاد و مصطفی هاشمی قول داده بودم که بعد از بازگشت به آنها اضافه شوم، این کار را انجام دادم. ایمان داشتم که این تیم بازیکنان خوبی دارد و فکر کردم که می‌توانم کمک‌حال آنها باشم. امیدوارم بتوانیم تا فینال پیش برویم.
فصل بعد هم قصد داری در لیگ چین بازی کنی؟
هنوز صحبتی نکرده‌ام و فکر می‌کنم در سال جدید مذاکرات برای فصل جدید را انجام دهیم. چین لیگ بسیار پرفشاری دارد و هم‌اکنون هم به مرحله فینال رسیده که حامد حدادی و تیمش نیز در این رقابت حضور دارند. برای حامد آرزوی موفقیت دارم و می‌دانم که توانایی او بر هیچ‌کس پوشیده نیست.
می‌توانی سطح لیگ ایران را با چین مقایسه کنی؟
به هیچ عنوان نمی‌توان مقایسه کرد. هم از نظر فنی و هم امکانات و برگزاری مسابقات، شرایط دو کشور متفاوت است. در اینجا فقط بازیکنان با یکدیگر دست و پنجه نرم می‌کنند که نتیجه بهتری بگیرند و هیچ امکاناتی نیست. در نحوه پرداخت قرارداد بازیکنان، پخش تلویزیونی، اسپانسر، داوری و مدیریت قطعا چین شرایط بهتری از لیگ ایران دارد.
چرا کمبودهایی که به آن اشاره کردی رفع نمی‌شود؟
رفع کردن این کمبودها فقط برعهده فدراسیون نیست و تمام ارکان ورزش کشور باید دست به دست هم بدهند. متاسفانه اصلا آرامشی در بسکتبال ایران وجود ندارد و همه عصبی هستند. من گاهی اوقات فکر می‌کنم که باید به همه مربیان و داوران قرص آرامبخش بدهیم، بعد بسکتبال بازی کنیم. جالب است در تمام دنیا از مواد نیروزا استفاده می‌کنند اما ما اینجا باید برعکس عمل کنیم و قرص آرامبخش مصرف کنیم. اگر واقعا قرار نیست بسکتبال انجام شود، درِ سالن‌ها را ببندیم و بگوییم فلان تیم قهرمان است.
به تیم ملی برسیم؛ از موقعی که برگشتی با بائرمن، سرمربی تیم‌ملی صحبت کرده‌ای؟
هیچ صحبتی با بائرمن و مسئولان فدراسیون نداشته‌ام و می‌دانم که سال خیلی سختی را در پیش داریم. متاسفانه هیچ برنامه‌ریزی در ماه‌های اخیر انجام نشده و من هم هنوز تصمیم نگرفته‌ام که می‌خواهم به کارم در تیم ملی ادامه دهم یا خیر.
اما تا امروز صحبتی از خداحافظی نکرده‌ای و در مسابقات کسب سهمیه، تیم ملی شدیدا به تو احتیاج دارد!
سنم بالا رفته و بحث من هم خیلی کلی‌تر از این صحبت‌هاست. متاسفانه هدف‌گذاری نداریم و این باعث دلسردی می‌شود. فعلا که تمرکزم روی لیگ است و بعد از آن جلساتی را برگزار می‌کنیم تا درباره آینده حرف بزنیم. در ضمن یادتان باشد که هیچ بازیکنی در دنیا نیست که جانشین نداشته باشد و اگر من هم نباشم، یک نفر دیگر جای مرا پر می‌کند. من از ١٨سالگی در تیم ملی بازی کرده‌ام و الان ١٥سال است که از جانم برای تیم ملی مایه گذاشته‌ام. مطمئن باشید دلم از همه بیشتر برای تیم ملی می‌سوزد و کسی نیستم که جا بزنم.
با این شرایط شانسی برای صعود بسکتبال ایران به المپیک قایل هستی؟
اگر صادقانه صحبت کنیم، باید بگویم که شانس‌مان زیر یک‌درصد است. فدراسیون ما به دنبال این است که اردوهای بلندمدت بگذارد، درحالی‌که این روش‌ها دیگر منسوخ شده است. باید باشگاه‌ها و لیگ ما پویا شود تا دیگر نیازی به این اردوها نداشته باشیم. وقتی لیگ جذاب باشد، تمام بازیکنان خوب تمرین می‌کنند.
در آخر برایمان بگو که سال ٩٤ برای تو چگونه گذشت؟
سال بدی نبود، اما متاسفانه با تیم ملی نتوانستیم قهرمان آسیا شویم. در سایر موارد در سال ٩٤ موفق بودم و همان‌طور که پیش‌بینی کرده بودم، همه‌چیز خوب پیش رفت. در سال جدید هم برای تمام هموطنان خود آرزوی سلامتی می‌کنم.
درحالی به دانشگاه آزاد پیوستی که این تیم در آستانه حذف قرار داشت، اما با حضور تو در ٣ بازی اخیر پیروز شد و امروز نیز یک دیدار سرنوشت‌ساز برگزار می‌شود.
شهرداری اراک تیم بسیار خوب و قابل احترامی است. ما هم بازیکنان خوبی داریم و روز‌به‌روز بهتر و هماهنگ‌تر می‌شویم. علاوه بر من ٣ بازیکن خارجی به تیم اضافه شدند و طول می‌کشد تا با بازی همدیگر آشنا شویم. امروز هم بازی سخت و سرنوشت‌سازی داریم که امیدوارم بتوانیم از پس شهرداری اراک بربیاییم و به نیمه‌نهایی صعود کنیم.
حضورت در دانشگاه آزاد درحالی‌که ممکن بود در همان ابتدا از پلی‌آف حذف شود ریسک نبود؟
من هیچ‌وقت در زندگی‌ام از چیزی نمی‌ترسم، به‌ویژه در بسکتبال که همیشه اعتمادبه‌نفس بالایی داشته‌ام. بالاخره برگزاری لیگ به این شکل سختی‌های خودش را دارد اما من چون قبل از رفتنم به چین به دانشگاه آزاد و مصطفی هاشمی قول داده بودم که بعد از بازگشت به آنها اضافه شوم، این کار را انجام دادم. ایمان داشتم که این تیم بازیکنان خوبی دارد و فکر کردم که می‌توانم کمک‌حال آنها باشم. امیدوارم بتوانیم تا فینال پیش برویم.
فصل بعد هم قصد داری در لیگ چین بازی کنی؟
هنوز صحبتی نکرده‌ام و فکر می‌کنم در سال جدید مذاکرات برای فصل جدید را انجام دهیم. چین لیگ بسیار پرفشاری دارد و هم‌اکنون هم به مرحله فینال رسیده که حامد حدادی و تیمش نیز در این رقابت حضور دارند. برای حامد آرزوی موفقیت دارم و می‌دانم که توانایی او بر هیچ‌کس پوشیده نیست.
می‌توانی سطح لیگ ایران را با چین مقایسه کنی؟
به هیچ عنوان نمی‌توان مقایسه کرد. هم از نظر فنی و هم امکانات و برگزاری مسابقات، شرایط دو کشور متفاوت است. در اینجا فقط بازیکنان با یکدیگر دست و پنجه نرم می‌کنند که نتیجه بهتری بگیرند و هیچ امکاناتی نیست. در نحوه پرداخت قرارداد بازیکنان، پخش تلویزیونی، اسپانسر، داوری و مدیریت قطعا چین شرایط بهتری از لیگ ایران دارد.
چرا کمبودهایی که به آن اشاره کردی رفع نمی‌شود؟
رفع کردن این کمبودها فقط برعهده فدراسیون نیست و تمام ارکان ورزش کشور باید دست به دست هم بدهند. متاسفانه اصلا آرامشی در بسکتبال ایران وجود ندارد و همه عصبی هستند. من گاهی اوقات فکر می‌کنم که باید به همه مربیان و داوران قرص آرامبخش بدهیم، بعد بسکتبال بازی کنیم. جالب است در تمام دنیا از مواد نیروزا استفاده می‌کنند اما ما اینجا باید برعکس عمل کنیم و قرص آرامبخش مصرف کنیم. اگر واقعا قرار نیست بسکتبال انجام شود، درِ سالن‌ها را ببندیم و بگوییم فلان تیم قهرمان است.
به تیم ملی برسیم؛ از موقعی که برگشتی با بائرمن، سرمربی تیم‌ملی صحبت کرده‌ای؟
هیچ صحبتی با بائرمن و مسئولان فدراسیون نداشته‌ام و می‌دانم که سال خیلی سختی را در پیش داریم. متاسفانه هیچ برنامه‌ریزی در ماه‌های اخیر انجام نشده و من هم هنوز تصمیم نگرفته‌ام که می‌خواهم به کارم در تیم ملی ادامه دهم یا خیر.
اما تا امروز صحبتی از خداحافظی نکرده‌ای و در مسابقات کسب سهمیه، تیم ملی شدیدا به تو احتیاج دارد!
سنم بالا رفته و بحث من هم خیلی کلی‌تر از این صحبت‌هاست. متاسفانه هدف‌گذاری نداریم و این باعث دلسردی می‌شود. فعلا که تمرکزم روی لیگ است و بعد از آن جلساتی را برگزار می‌کنیم تا درباره آینده حرف بزنیم. در ضمن یادتان باشد که هیچ بازیکنی در دنیا نیست که جانشین نداشته باشد و اگر من هم نباشم، یک نفر دیگر جای مرا پر می‌کند. من از ١٨سالگی در تیم ملی بازی کرده‌ام و الان ١٥سال است که از جانم برای تیم ملی مایه گذاشته‌ام. مطمئن باشید دلم از همه بیشتر برای تیم ملی می‌سوزد و کسی نیستم که جا بزنم.
با این شرایط شانسی برای صعود بسکتبال ایران به المپیک قایل هستی؟
اگر صادقانه صحبت کنیم، باید بگویم که شانس‌مان زیر یک‌درصد است. فدراسیون ما به دنبال این است که اردوهای بلندمدت بگذارد، درحالی‌که این روش‌ها دیگر منسوخ شده است. باید باشگاه‌ها و لیگ ما پویا شود تا دیگر نیازی به این اردوها نداشته باشیم. وقتی لیگ جذاب باشد، تمام بازیکنان خوب تمرین می‌کنند.
در آخر برایمان بگو که سال ٩٤ برای تو چگونه گذشت؟
سال بدی نبود، اما متاسفانه با تیم ملی نتوانستیم قهرمان آسیا شویم. در سایر موارد در سال ٩٤ موفق بودم و همان‌طور که پیش‌بینی کرده بودم، همه‌چیز خوب پیش رفت. در سال جدید هم برای تمام هموطنان خود آرزوی سلامتی می‌کنم.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر