نادی: کواچ دیکتاتوری ولاسکو را ندارد

خبرگزاری تسنیم: وقتی ولاسکو کاپیتان تیمش را از درست پیش از شروع لیگ جهانی ۲۰۱۳ خط زد، حتی خودش هم فکرش را نمی‌کرد که بدشانس‌ترین بازیکن تاریخ والیبال لقب خواهد گرفت. او حضور در دو لیگ جهانی و یک دوره مسابقات قهرمانی جهان به علاوه دو مدال طلای جام ملت‌های آسیا و بازی‌های آسیایی را از دست داد تا از این لحاظ هیچکس به گرد پایش هم نرسد. مصدومیت غیرمنتظره او در لیگ برتر و نرسیدن تیمش حتی به جمع چهار تیم نهایی نیز، لیست ناکامی‌های علی نادی را تکمیل کرد. نادی با حضور در خبرگزاری تسنیم در مورد همه این موارد صحبت کرد. گفت‌وگو با وی را بخوانید:


بالاخره زانویت را جراحی کردی.

من زانویم را روز ۱۷ شهریور جراحی کردم، البته اشتباه کردم چون باید این کار را زودتر انجام می‌دادم. الان هم که حدود پنج هفته از جراحی‌ام گذشته است. من در طول روز فقط یک وعده غذا می‌خورم، چون تمرین ندارم و نمی‌خواهم وزنم زیاد شود.

البته قصد داشتی بعد از مصدومیتت بدون جراحی به اردوی تیم ملی ملحق شوی و امیدوار بودی به این تیم راه پیدا کنی.

دقیقاً همین طور است. فکر می‎‌کردم بدون جراحی می‌توانم در اردوی تیم ملی باقی بمانم اما نشد. زانوی من الان از قبلش هم بهتر شده و ای کاش جراحی را قبل از اینها انجام می‌دادم. باید بگویم کمی هم از جراحی می‌ترسیدم چون تا به حال با چنین مصدومیتی روبه‌رو نشده بودم.

این همان مصدومیتی است که در بازی با بانک کشاورزی دچارش شدی؟

روز ۲۰ بهمن ۹۲ در بازی مقابل بانک کشاورزی در برخورد با مدافع حریف دچار مصدومیت شدم. من لیگ خوبی را پشت سر گذاشتم و خیلی سر حال بودم. تیم باریج اسانس هم نتایج خوبی گرفته بود اما متأسفانه این اتفاق افتاد و همه چیز به هم ریخت.

تنها مقابل شهرداری ارومیه به مشکل برخوردید.

نوع بازی ما به شهرداری ارومیه نمی‌خورد ولی من این موضوع را در والیبال قبول ندارم و فکر نمی‌کنم درست باشد. ما می‌توانستیم در بازی آخر مرحله گروهی لیگ به بانک کشاورزی ببازیم و اصلاً به ارومیه برخورد نکنیم. خیلی‌ها این کار را می‌کنند ولی مربی تیم به ما گفت که باشگاه اعلام کرده باید با قدرت بازی کنیم و برنده شویم. شاید اگر این اتفاقات نمی‌افتاد من هم آسیب نمی‌دیدم. تیم ما ضربه سختی خورد و بازیکنان باتجربه تیم هم نتوانستند آن را جمع کنند. حیف شد، تیمی که می‌توانست به راحتی در لیگ قهرمان شود، الان اصلاً در لیگ نیست.


دو سال پیش از تیم ملی کنار گذاشته شدی. در این مدت فرصت دیدن عملکرد تیم ملی، ولاسکو و کواچ را داشته‌ای. این دو سال برای تو چگونه گذشت؟

از همان ابتدا هم مشخص بود که ولاسکو برای چه کاری به ایران آمده است ولی از زمانی که او رفتنی شد و کواچ به ایران آمد، من خیلی بهتر بازی می‌کردم. متأسفانه آسیب‌دیدگی جلوی رسیدن به هدف مرا گرفت. الان هم دیر نشده و من انگیزه بازی دارم. در صحبتی هم که با کواچ قبل از سفر تیم ملی به لهستان داشتم، گفتم که بعد از جراحی به اردو باز می‌گردم. او هم از این حرف من استقبال کرد و گفت؛ این، تیم خودت است و خیلی برای آن زحمت کشیده‌ای. دوست دارم که برگردم و با قدرت بازی کنم. این آسیب‌دیدگی در ورزش، طبیعی است.

بازیکنان هم‌پست تو پس از حضور در دو لیگ جهانی، مسابقات قهرمانی جهان، مسابقات قهرمانی آسیا و بازی‌های آسیایی،‌ تبدیل به بازیکنان بزرگی شده‌اند. بازگشتت به تیم ملی کار ساده‌ای نیست. قطعاً برای پس گرفتن پیراهن شماره ۹، کار ساده‌ای در پیش نداری.

اصلاً اینطور نیست. می‌توانید این را از بازیکنان تیم ملی هم بپرسید که هر لحظه من سر حال باشم و بتوانم بازی کنم، هم در تیم ملی بازی می‌کنم و هم شماره‌ام را پس می‌گیرم. مصدومیت من در ابتدا برایم قابل تحمل نبود ولی حالا با آن کنار آمده‌ام و امیدوارم روزی به تیم ملی برگردم و بر می‌گردم.

قطعاً برای رسیدن به این هدف انگیزه زیادی داری.

از همان زمانی که از تیم ملی حذف شدم، نقطه تاریکی در ذهن من باقی مانده که باید آن را پاک کنم. من کم والیبال بازی نکرده‌ام، بنابراین می‌خواهم کاری کنم که اگر والیبال را کنار گذاشتم، نقطه تاریکی در ذهن و کارنامه‌ام نباشد. دیدگاه حال حاضر من نسبت به والیبال به نوعی تلافی‌جویانه است و باید حتماً عقده ذهنی‌ام را خالی کنم. من به تیم ملی بر می‌گردم و با قدرت هم بر می‌گردم، خواهید دید.

بعد از عدم راهیابی ایران به المپیک ۲۰۰۸ پکن، گفتی آن قدر بازی می‌کنی تا به المپیک بروی.

دقیقاً. یکی از آرزوهای من این است که در المپیک بازی کنم و احتمال حضور تیم ملی ایران در المپیک ۲۰۱۶ ریو نیز زیاد است. خیلی دوست دارم که جزئی از این تیم باشم.

در این دو سالی که در تیم ملی نبودی، عملکرد این تیم را چطور ارزیابی می‌کنی؟

بازیکنان تیم ملی به اعتمادبه‌نفس بالایی رسیده‌اند و دوست دارند در هر مسابقه برنده باشند. در حال حاضر، حریف تیم ملی ایران برای بازیکنان این تیم چندان تفاوتی ندارد و قصد آنها فقط کسب پیروزی است. دلیل اصلی این اعتماد‌به‌نفس زیاد، بازی‌های تدارکاتی و دوستانه، اردوهای زیاد خارج از کشور و مسابقات فراوان است.


کارنامه کواچ چگونه است؟ فکر می‌کردی روند رو به رشد تیم ملی با این مربی هم ادامه پیدا کند؟

با شناختی که من از کواچ دارم، او همیشه دوست دارد برنده باشد و تیمش را به مقام اول برسد. کواچ این حس غرور و سرسختی را به مربیگری خودش هم منتقل کرده است. او مربی پرانرژی و جوانی است که نخستین تجربه مربیگری ملی خود را با ایران پشت سر می‌گذارد. تیم ملی با کواچ، بهتر و روان‌تر از زمان ولاسکو بازی می‌کند. او جوی برادرانه و دوستانه بر تیم حاکم کرده است. کواچ با وجودی که سرمربی تیم است اما از نظر بازیکنانش هم استفاده می‌کند که این خیلی مهم است. او دیکتاتوری ولاسکو را ندارد.

صحبت خاصی هم با کواچ کردی؟

او گفت خیلی دوست دارد که من برگردم و در خط دفاعی به من نیاز دارد. من قبل از مسابقات قهرمانی جهان با تیم ملی تمرین کردم اما هر چه می‌گذشت، شرایط پایم بدتر می‌شد. با او در مورد جراحی زانویم حرف زدم که چون خودش هم یک بازیکن حرفه‌ای و در سطح بالا بوده از این تصمیم من استقبال کرد. من فکر می‌کنم بهمن یا اسفند بتوانم بازی کنم و اگر تصمیم به ادامه بازی برای تیم ملی داشته باشم، می‌توانم در اردوی لیگ جهانی تمرین کنم.

می‌توانی با تیمی قرارداد ببندی؟

من می‌توانم در مرحله پلی‌آف لیگ بازی کنم ولی حمزه زرینی که شش ماه زودتر از من عمل کرده نیز این فصل بیرون است. من نمی‌خواهم و نمی‌توانم ریسک کنم و با تیمی قرارداد ببندم ولی از نیم فصل دوم به همراه یک تیم تمرین می‌کنم. آن موقع شاید بسته به شرایطم، تصمیم دیگری گرفتم.

تا دو سال پیش چند بار مصدوم شده بودی؟

از ناحیه مچ پا زیاد آسیب دیده بودم و همیشه درد داشتم اما این مصدومیت من خیلی شدید بود که وقتی از زانویم عکس گرفتم، ACL آن کاملاً پاره شده بود.

تیم ملی ایران در لیگ جهانی ۲۰۱۴ به مقام چهارم و در مسابقات قهرمانی جهان به مقام ششم رسید. به نظر تو چرا تیم ملی روی سکوهای جهانی قرار نگرفت؟

به نظر من طبیعی بود. اگر ما تصور کنیم که تیم ملی ایران در حال حاضر جزو سه تیم برتر دنیا قرار دارد، اشتباه است. ما جزو ۱۰ تیم برتر دنیا هستیم. ما شاید در یک بازی مقابل برزیل برنده باشیم ولی اگر سه بازی دیگر با این تیم برگزار کنیم، ممکن است ببازیم. جایگاه تیم ملی در لیگ جهانی و مسابقات قهرمانی جهان عالی بود اما اگر روی سکو می‌رفتیم از سال آینده برای دفاع از آن جایگاه، کار بسیار سختی داشتیم. در حال حاضر می‌توان به دفاع و ارتقای عنوان چهارمی لیگ جهانی و ششمی قهرمانی جهان امیدوار بود اما اگر روی سکوهای جهانی می‌رفتیم، کارمان خیلی سخت می‌شد.

برای حفظ روند فعلی تیم ملی و پیشرفت آن چه باید کرد؟

رئیس فدراسیون والیبال با صرف هزینه بالا، تیم ملی را به اردوها و تورنمنت‌های مختلف فرستاده است. فدراسیون باید به این کار خود ادامه بدهد و اگر فکر کنیم که با عنوان چهارمی لیگ جهانی از این به بعد می‌توانیم فقط در سالن فدراسیون تمرین کنیم، کارمان تمام است. مشکلی که ورزش‌های تیمی ما دارند، بازی تدارکاتی است. تیم ملی فوتبال بدون بازی تدارکاتی در این چند سال پیشرفتی نکرده است و در جام ملت‌های آسیا کار سختی پیش رو دارد. اگر تیم ملی والیبال می‌خواهد این روند رو به رشد خود را ادامه دهد باید بازی‌های تدارکاتی خوب خود را حفظ کند.

انتقادی که قبل از مسابقات قهرمانی جهان به تیم ملی می‌شد این بود که بعد از درگذشت حسین معدنی، کواچ به عنوان سرمربی روی نیمکت تیم ملی تنهاست و کمک خاصی از جانب دستیارانش به او نمی‌شود.

زنده‌یاد حسین معدنی، چندین سال سرمربی و مربی تیم ملی بود و چند سال هم در لیگ برتر سرمربیگری کرده بود. تیم ملی ناگهان یک مربی با این پتانسیل را از دست داد و فدراسیون زمانی برای پیدا کردن جایگزین مناسب برای او را در اختیار نداشت از این رو رحمان محمدی‌راد و «چورا» به کار گرفته شدند. رحمان مربی باهوشی است و اگر می‌بینید تا اینجا پیشرفت کرده به خاطر پشتکار و علاقه اوست. به نظر من در حال حاضر، وجود جو صمیمی بین کادر فنی و بازیکنان، مهمتر از آدم بادانشی است که سرمربی تیم ملی بوده و حرف، حرف خودش باشد و در تیم اختلاف ایجاد کند. وقتی این کادر با هم هماهنگ است چرا نباید کار کند؟! آنها قهرمان بازی‌های بازی‌های آسیایی و ششم جهان شده‌اند. این کارنامه نشان‌دهنده همه چیز است.

قبلاً این طور بود که کمک مربیان به خاطر نشستن روی نیمکت با هم اختلاف داشتند. این اختلاف، مسخره است. برای مثال، رضا تندروان با سابقه خوبی که در والیبال دارد به عنوان مربی در کنار تیم ملی بود اما اصلاً اسمی از او برده نشد و او هم فقط به تیم کمک کرد. این خیلی ارزش دارد.

آیا نسل بعدی والیبال ایران می‌تواند جانشین خوب و قدرتمندی برای نسل موفق فعلی باشد؟

نه. در بعضی از پست‌ها واقعاً نمی‌شود. در حال حاضر تعدادی بازیکن جوان در پست دریافت‌کننده در تیم ملی هستند که خوب جواب داده‌اند اما سرمربی به بعضی پست‌ها نمی‌تواند دست بزند. به نظر شما آیا مربی می‌تواند به جای بازیکنان سرعتی، پاسور و یا لیبرو از بازیکن دیگری استفاده کند؟! جوان‌های ما باید بیشتر کار کنند تا سرمربی جرأت کند و دست به تغییر بزند. من الان جوانی نمی‌بینم که بیاید در تیم ملی به صورت ثابت بازی کند.

پیشرفت مالی و فنی لیگ برتر در چند سال گذشته چطور بوده است؟

لیگ برتر اُفت کرده، چون تیم‌ها جرأت نمی‌کنند در لیگ تیمداری کنند. در لیگ امسال به جز سه یا چهار تیم، بقیه آنها هزینه زیادی نکرده‌اند. سقف قرارداد تیم شیراز ۲۵ میلیون تومان اعلام شده و یا بندرعباس با یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان وارد لیگ شده است. برای لیگ امسال چهار تیم،‌ پول زیادی خرج کرده‌اند و اگر اتفاق خاصی نیفتد همین تیم‌ها برگزارکننده مرحله پلی‌آف خواهند بود. آیا در چند سال گذشته تیمی وارد لیگ برتر شده که بتواند برای تیم‌های شاخص لیگ، دردسر ایجاد کند؟ من به شما قول می‌دهم چهار تیم مشهد یا ورامین، ارومیه، پیکان و تبریز در پلی‌آف بازی می‌کنند. لیگ ما منظم برگزار می‌شود اما وضعیت پایان آن مشخص است.

حرف پایانی؟

فکر و ذکر من در حال حاضر بازگشت به والیبال است. من در تیم ملی زیاد بازی کرده‌ام و تیم ملی اولویت بعدی من است. من می‌خواهم به والیبال برگردم با قدرت بازی کنم و بعد از آن کنار بروم. همچنین از فدراسیون هم دلخورم چون بعد از عمل جراحی کسی سراغی از من نگرفت.