پیراهن شماره یک تیم ملی را چه کسی در برزیل خواهد پوشید؟
کجایی احمدرضا عابدزاده که ببینی ...
احمدرضا عابدزاده از آن دست دروازه‌بان‌هایی بود که یک‌تنه برای دلگرمی یک تیم کافی بود. هواداران ایرانی فوتبال خوشحال بودند، اگر دنیا دروازه‌بان‌های کاریزماتیکی چون هیگویتا، کامپوس، چیلاورت به خود دیده، حفاظت از دروازه ایران هم به عقاب آسیا سپرده شده؛ اما با افول ستاره عقاب، دو دهه است که فوتبال ایران، سنگربان مطمئنی به خود ندیده است.
تابناک: آتش در قلعه عقاب آسیااحمدرضا عابدزاده از آن دست دروازه‌بان‌هایی بود که یک‌تنه برای دلگرمی یک تیم کافی بود. هواداران ایرانی فوتبال خوشحال بودند، اگر دنیا دروازه‌بان‌های کاریزماتیکی چون هیگویتا، کامپوس، چیلاورت به خود دیده حفاظت از دروازه ایران هم به عقاب آسیا سپرده شده؛ اما با افول ستاره عقاب، دو دهه است که فوتبال ایران، سنگربان مطمئنی به خود ندیده است.
نود و چند روز به جام‌جهانی فوتبال مانده و در کمتر از یک هفته، دو دروازه‌بان طراز اول فوتبال ایران، اشتباهات مهلکی انجام داده‌اند تا کارلوس کیروش بیش از پیش مطمئن شود که هم‌اکنون پیدا کردن یک شماره یک مطمئن، از هر چیزی برای تیمش واجب‌تر است؛ چه اینکه گویا کیروش با روندی که در پیش گرفته، درس‌های خوبی از تاریخ گرفته و همان گونه که ترس از تکرار نشدن سرنوشت ایویچ او را بر آن داشته که تا جام‌جهانی با تیم‌های متوسط دیدار کند، شاید همین ترس هم او را مجاب کند که به دنبال یک شماره یک مطمئن برای تیم ملی باشد، زیرا بی‌گمان یکی از ارکان تیره‌روزی‌های فوتبال ایران در جام‌جهانی ۲۰۰۶ سنگربان نامطمئن ما بود که با یک اشتباه بچگانه در دیدار با مکزیک، باعث شد تا روند بازی تغییر کند و برتری ایران به شکست و شکست به تضعیف روحیه و از دست رفتن جام‌جهانی بدل شود.
اکنون و در روزهایی که همه از اهمیت بازی نخست ایران در جام‌جهانی و اهمیت روانی نتیجه‌گیری در این بازی سخن می‌رانند، گزینه‌های اصلی دروازه‌بانی تیم ملی، روزهای متزلزلی را پشت سر می‌گذراند تا همه نگران قلعه‌ای باشند که روزگاری با حضور احمدرضا عابدزاده، مطمئن‌ترین جای زمین برای ما بود.
بنا بر این گزارش، پس از آنکه دنیل داوری در بازی با گینه، دو گل ساده دریافت کرد و حسابی از سوی هواداران ایرانی فوتبال، به ویژه علاقه‌مندان به رقیب دنیل ـ که این روز‌ها جایی در تیم ملی ندارد ـ سرزنش و فیس‌بوکش محل در‌افشانی (!) هموطنان شد، سید مهدی رحمتی که به باور هواداران دو‌آتیشه استقلال، تیم ملی خود را از او محروم کرده و در حال ضرر است با یک اشتباه ساده، شکست تیمش در لیگ قهرمانان آسیا را رقم زد تا استقلال به پایان جدول گروهش بچسبد.
بی‌گمان سال ۱۳۹۲ را می‌توان بد‌ترین سال ورزشی سید مهدی رحمتی دانست. او در این سال از پوشیدن پیراهن تیم ملی محروم بود و علت آن، مصاحبه نا‌بجایی بود که اواخر سال گذشته علیه سرمربی تیم ملی انجام داده بود و در ادامه راه فرصت بازگشت خود به تیم ملی را با عذرخواهی از کیروش هم از دست داد و همین، موجب شد تا او سهمی در صعود تاریخی فوتبال ایران به جام‌جهانی و نیز در نیم فصل نخست لیگ، روزهای درخشانی نداشته باشد و دریافت یکی، دو گل عجیب از حریفان، او را برای همیشه در ذهن فوتبال‌دوستان جاودانه کند.
این گزارش می‌افزاید، اما هرچند اوایل نیم‌فصل دوم، رحمتی روزهای خوبی را پشت سر گذاشت، پس از مصدومیت در اردو کیش، چهار گل از ملوان دریافت کرد و بعد دو گل از الشباب و سرانجام یک گل شاهکار از الریان تا هواداران استقلال دیگر نتوانند حداقل داوری را به سخره بگیرند. آشتی‌کنان او و کیروش در حاشیه یک مراسم هم حتی نتوانست او را به اردوی تیم ملی در تهران دعوت کند و با این عملکرد، امیدهای رحمتی برای حضور در برزیل کم‌رنگ و کم‌رنگ‌تر شد.
در این باره باید گفت، تا پیش از بازی با گینه، گویا انتخاب نخست کیروش برای دروازه تیم ملی دنیل داوری است؛ دروازه‌بان ایرانی تیم آینتراخت برانشوایگ.
اما عملکرد ضعیف داوری در بازی با گینه، موجب شد تا پایه‌های اعتماد کیروش به او بلرزد. داوری از نظر فنی یک دروازه‌بان متوسط رو به بالاست که تفاوتش با دروازه‌بان‌های ایرانی، بازی در سطح یک فوتبال دنیاست و همین موجب شده تا کیروش به او اعتماد کند تا دروازه‌بان خوبی مثل رحمان احمدی که شاید جام‌جهانی نخستین تجربه جهانی‌اش باشد.
اما مشکل داوری این است که او هیچ ارتباطی با بازیکنان تیم ملی ندارد. او در اردو‌ها خیلی درون‌گرا و منزوی است و مشکل بزرگش تسلط نداشتن به زبان فارسی است. هماهنگی دروازه‌بان‌ها با مدافعین و روحیه دادن به بازیکنان با ارتباط کلامی، از مهم‌ترین ویژگی‌های دروازه‌بان‌های موفق است که داوری با آن صورت یخی‌اش هیچ بهره‌ای از آن نبرده است.
تصور اینکه سنگربانی تیم ملی از احمدرضا عابدزاده با آن کاریزما به داوری برسد که حتی نمی‌تواند با یاران مستقیم خود هم ارتباط برقرار کند، می‌تواند هواداران ایرانی فوتبال را نگران کند.
بنابراین، اگر روند این دو دروازه‌بان تا جام‌جهانی این گونه باشد، به نظر می‌رسد همچنان رحمان احمدی، گزینه نزدیکتری به پیراهن شماره یک تیم ملی در برزیل باشد؛ دروازه‌بان خوبی که ایران با دست‌های او به جام‌جهانی راه یافت و کمی در حقش اجحاف شد.
گویا نداشتن تجربه، مهم‌ترین مشکل بر سر راه احمدی باشد و همین امر هم موجب شده تا کیروش او را همیشه به چشم گزینه دوم خود بنگرد!
در این میان، دروازه‌بان‌های جوانی چون سوشا مکانی و وحید لک و بیرانوند هم هستند که هرچند امیدوارند در برزیل بازی کنند، گویا تنها قرار گرفتن نام آن‌ها در لیست کاروان ایران، می‌تواند دستاورد بزرگی برای آن‌ها باشد.
اکنون لابد کیروش خطر را بیخ گوش خود احساس می‌کند و برای مرد پرتغالی محرز شده که قفس توری تیم ملی با بحران روبه‌روست و اگر این گونه پیش رود، سنگر ایران در جام جهانی گلباران خواهد شد؛ آن هم با ساق‌های اسطوره‌هایی چون لیونل مسی که استاد به گریه انداختن دروازه‌بانان هستند.
باور کنید باید نسخه‌‌‌ای پیچید؛ تا سرزمین قهوه راهی نمانده و اگر قرار باشد، پنجه‌های سنگربانان ما بلرزد، آنجا در کارزار جام جهانی کارمان با کرام‌الکاتبین است... شاید برای کیروش همین امروز هم دیر باشد!
او باید به این بن‌بست پایان دهد و فکری بکر برای دروازه‌‌ای کند که روزگاری با عقاب‌های تیزچنگی همچون ناصر حجازی و احمدرضا عابدزاده، طعم آرامش را می‌چشیده.
دنیل داوری؟ سیدمهدی رحمتی و رحمان احمدی؛ چه کسی می‌تواند در مصاف با غول‌ها از قصر آرزوهای تیم ملی محافظت کند؟
نود و چند روز به جام‌جهانی فوتبال مانده و در کمتر از یک هفته، دو دروازه‌بان طراز اول فوتبال ایران، اشتباهات مهلکی انجام داده‌اند تا کارلوس کیروش بیش از پیش مطمئن شود که هم‌اکنون پیدا کردن یک شماره یک مطمئن، از هر چیزی برای تیمش واجب‌تر است؛ چه اینکه گویا کیروش با روندی که در پیش گرفته، درس‌های خوبی از تاریخ گرفته و همان گونه که ترس از تکرار نشدن سرنوشت ایویچ او را بر آن داشته که تا جام‌جهانی با تیم‌های متوسط دیدار کند، شاید همین ترس هم او را مجاب کند که به دنبال یک شماره یک مطمئن برای تیم ملی باشد، زیرا بی‌گمان یکی از ارکان تیره‌روزی‌های فوتبال ایران در جام‌جهانی ۲۰۰۶ سنگربان نامطمئن ما بود که با یک اشتباه بچگانه در دیدار با مکزیک، باعث شد تا روند بازی تغییر کند و برتری ایران به شکست و شکست به تضعیف روحیه و از دست رفتن جام‌جهانی بدل شود.
اکنون و در روزهایی که همه از اهمیت بازی نخست ایران در جام‌جهانی و اهمیت روانی نتیجه‌گیری در این بازی سخن می‌رانند، گزینه‌های اصلی دروازه‌بانی تیم ملی، روزهای متزلزلی را پشت سر می‌گذراند تا همه نگران قلعه‌ای باشند که روزگاری با حضور احمدرضا عابدزاده، مطمئن‌ترین جای زمین برای ما بود.
بنا بر این گزارش، پس از آنکه دنیل داوری در بازی با گینه، دو گل ساده دریافت کرد و حسابی از سوی هواداران ایرانی فوتبال، به ویژه علاقه‌مندان به رقیب دنیل ـ که این روز‌ها جایی در تیم ملی ندارد ـ سرزنش و فیس‌بوکش محل در‌افشانی (!) هموطنان شد، سید مهدی رحمتی که به باور هواداران دو‌آتیشه استقلال، تیم ملی خود را از او محروم کرده و در حال ضرر است با یک اشتباه ساده، شکست تیمش در لیگ قهرمانان آسیا را رقم زد تا استقلال به پایان جدول گروهش بچسبد.
بی‌گمان سال ۱۳۹۲ را می‌توان بد‌ترین سال ورزشی سید مهدی رحمتی دانست. او در این سال از پوشیدن پیراهن تیم ملی محروم بود و علت آن، مصاحبه نا‌بجایی بود که اواخر سال گذشته علیه سرمربی تیم ملی انجام داده بود و در ادامه راه فرصت بازگشت خود به تیم ملی را با عذرخواهی از کیروش هم از دست داد و همین، موجب شد تا او سهمی در صعود تاریخی فوتبال ایران به جام‌جهانی و نیز در نیم فصل نخست لیگ، روزهای درخشانی نداشته باشد و دریافت یکی، دو گل عجیب از حریفان، او را برای همیشه در ذهن فوتبال‌دوستان جاودانه کند.
این گزارش می‌افزاید، اما هرچند اوایل نیم‌فصل دوم، رحمتی روزهای خوبی را پشت سر گذاشت، پس از مصدومیت در اردو کیش، چهار گل از ملوان دریافت کرد و بعد دو گل از الشباب و سرانجام یک گل شاهکار از الریان تا هواداران استقلال دیگر نتوانند حداقل داوری را به سخره بگیرند. آشتی‌کنان او و کیروش در حاشیه یک مراسم هم حتی نتوانست او را به اردوی تیم ملی در تهران دعوت کند و با این عملکرد، امیدهای رحمتی برای حضور در برزیل کم‌رنگ و کم‌رنگ‌تر شد.
در این باره باید گفت، تا پیش از بازی با گینه، گویا انتخاب نخست کیروش برای دروازه تیم ملی دنیل داوری است؛ دروازه‌بان ایرانی تیم آینتراخت برانشوایگ.
اما عملکرد ضعیف داوری در بازی با گینه، موجب شد تا پایه‌های اعتماد کیروش به او بلرزد. داوری از نظر فنی یک دروازه‌بان متوسط رو به بالاست که تفاوتش با دروازه‌بان‌های ایرانی، بازی در سطح یک فوتبال دنیاست و همین موجب شده تا کیروش به او اعتماد کند تا دروازه‌بان خوبی مثل رحمان احمدی که شاید جام‌جهانی نخستین تجربه جهانی‌اش باشد.
اما مشکل داوری این است که او هیچ ارتباطی با بازیکنان تیم ملی ندارد. او در اردو‌ها خیلی درون‌گرا و منزوی است و مشکل بزرگش تسلط نداشتن به زبان فارسی است. هماهنگی دروازه‌بان‌ها با مدافعین و روحیه دادن به بازیکنان با ارتباط کلامی، از مهم‌ترین ویژگی‌های دروازه‌بان‌های موفق است که داوری با آن صورت یخی‌اش هیچ بهره‌ای از آن نبرده است.
تصور اینکه سنگربانی تیم ملی از احمدرضا عابدزاده با آن کاریزما به داوری برسد که حتی نمی‌تواند با یاران مستقیم خود هم ارتباط برقرار کند، می‌تواند هواداران ایرانی فوتبال را نگران کند.
بنابراین، اگر روند این دو دروازه‌بان تا جام‌جهانی این گونه باشد، به نظر می‌رسد همچنان رحمان احمدی، گزینه نزدیکتری به پیراهن شماره یک تیم ملی در برزیل باشد؛ دروازه‌بان خوبی که ایران با دست‌های او به جام‌جهانی راه یافت و کمی در حقش اجحاف شد.
گویا نداشتن تجربه، مهم‌ترین مشکل بر سر راه احمدی باشد و همین امر هم موجب شده تا کیروش او را همیشه به چشم گزینه دوم خود بنگرد!
در این میان، دروازه‌بان‌های جوانی چون سوشا مکانی و وحید لک و بیرانوند هم هستند که هرچند امیدوارند در برزیل بازی کنند، گویا تنها قرار گرفتن نام آن‌ها در لیست کاروان ایران، می‌تواند دستاورد بزرگی برای آن‌ها باشد.
اکنون لابد کیروش خطر را بیخ گوش خود احساس می‌کند و برای مرد پرتغالی محرز شده که قفس توری تیم ملی با بحران روبه‌روست و اگر این گونه پیش رود، سنگر ایران در جام جهانی گلباران خواهد شد؛ آن هم با ساق‌های اسطوره‌هایی چون لیونل مسی که استاد به گریه انداختن دروازه‌بانان هستند.
باور کنید باید نسخه‌‌‌ای پیچید؛ تا سرزمین قهوه راهی نمانده و اگر قرار باشد، پنجه‌های سنگربانان ما بلرزد، آنجا در کارزار جام جهانی کارمان با کرام‌الکاتبین است... شاید برای کیروش همین امروز هم دیر باشد!
او باید به این بن‌بست پایان دهد و فکری بکر برای دروازه‌‌ای کند که روزگاری با عقاب‌های تیزچنگی همچون ناصر حجازی و احمدرضا عابدزاده، طعم آرامش را می‌چشیده.
دنیل داوری؟ سیدمهدی رحمتی و رحمان احمدی؛ چه کسی می‌تواند در مصاف با غول‌ها از قصر آرزوهای تیم ملی محافظت کند؟
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
حامد یا وحید لک
همه اشتباه می کنند.فصل قبل رحمتی عالی بود اما دعوت نشدن روحیشو پایین اورد در ضمن رحمتی خیلی بهتر از داوری.گل با کویت هم اشتباه داوری بود و تو المان هم شرایط خوبی نداره.در ضمن رحمتی یکی از کم اشتباه ترین دروازبانان جند سال اخیره.در ضمن رحمتی چندبازی اول تو تیم ملی بوذ پس در رفتن بعه جام جهانی سهم داره.این اقای فردوسی پور عشق کیروش و بازیکن خارجی .این همه داخلی خوب داریم
دیگه دروازبانی مثل ناصرخان و عابدزاده نمیاد واقعا لقب عقاب فقط برازنده این دو نفره! رحمتی میتونست عقاب سوم باشه ولی با افتی که کرده دیگه نمیشه بهش گفت عقاب! ولی هنوزم رحمتی بهترین گلر ایرانه!
این مقاله بود نوشتی یا خط دهی به عوامل تیم ملی برا شماره یک شدن رحمان احمدی ودعوت نشدن رحمتی --اینجا را داری // درحق او اجحاف شد -- حالا مدافع خوب داریم/ هافبک خوب /گلزن خوب /امار گلزنی چجوره
پاسخ ها
سایت عربی یاهو رو دیدین؟
زده بود ضعیف ترین دروازبان تاریخ و فیلم اشتباه رحمتی رو گذاشته بود!!!!
در حال حاضر با این شرایط که دنیل داوری نمی تونه خودشو با بازیکنان وفق بده بهترین گزینه رحمان احمدی است
هر چه باشد می دانیم که یه سر و گردن از میرزاپور بالاتر است
به ایننکته هم باید توجه کرد که ضعف تمامی گلر های ملی از ابتدا تا کنون خروج هاشون می باشد.
نظرتون راجب دادن ملیت ایرانی به موسلرا گلر اروگوئه چیه ؟ الانم ترکیه هستش .. بگم بیاد برنداز کنیم ؟؟! ( والا .. )
تیم ما کلا تعطیله چه دفاع چه هافبک چه حمله جام جهانی 98 دفاع عالی بود هافبک عالی بود حمله عالی بود الان دفاع شده سید جلال و پژمان هافبک نکونام حمله قوچان نژاد اما اون موقع عابد زاده دایی باقری مهدوی کیا خدادادو...
میرزا پور رو دعوت کنن به جاش