آیا ایران میزبان جام ملت‌های ۲۰۱۹ می‌شود؟
شب گذشته، حسن روحانی در دیدار با سپ بلاتر از آمادگی ایران برای میزبانی جام ملت‌های آسیا و جام جهانی فوتسال خبر داد و البته مقامات فیفا و AFC هم از این ماجرا استقبال کردند؛ اما کشورمان تا چه حد توانایی برگزاری این رقابت‌ها را دارد؟
تابناک: شب گذشته، حسن روحانی در دیدار با سپ بلاتر از آمادگی ایران برای میزبانی جام ملت‌های آسیا و جام جهانی فوتسال خبر داد و البته مقامات فیفا و AFC هم از این ماجرا استقبال کردند؛ اما کشورمان تا چه حد توانایی برگزاری این رقابت‌ها را دارد؟
آیا ایران میزبان جام ملت‌های ۲۰۱۹ می‌شود؟چند ماهی است که علی کفاشیان و مجموعه تحت مدیریتش، تلاش‌های گسترده‌ای برای میزبانی جام ملت‌های ۲۰۱۹ انجام داده‌اند؛ رویدادی که در صورت تحقق، تبدیل به نقطه عطفی در ورزش کشورمان خواهد شد. عزم همگانی برای به دست آوردن این موفقیت، شب گذشته و در دیدار رئیس‌جمهور کشورمان و سپ بلاتر هم نمایان شد؛ جایی که رئیس جمهور روحانی از آمادگی ایران برای میزبانی جام ملت‌های ۲۰۱۹ و جام جهانی فوتسال سخن گفت.
پیشتر‌ها ابراز امیدواری می‌شد که با حضور بلاتر در ایران، می‌توان زمینه میزبانی ایران در جام ملت‌های ۲۰۱۹ آسیا را فراهم آورد؛ رخدادی که می‌تواند نقطه تحول فوتبال کشورمان تلقی شود و همچنین نگاه جهانی را به فوتبال کشورمان تغییر دهد.
علی کفاشیان در اواخر دولت محمود احمدی‌نژاد، رایزنی‌های گسترده‌ای انجام داد تا بتواند ایران را یکی از میزبانهای جام ملت‌های ۲۰۱۹ آسیا معرفی کند و حالا همه انتظار دارند که حضور همزمان بلاتر و شیخ سلمان در ایران، موجب شود با ایجاد یک نگاه مثبت در ذهن مسئولان بلند‌پایه فیفا و AFC راه ایران برای میزبانی جام ملت‌ها هموار‌تر شود و با کنار زدن عربستان سند AFC۲۰۱۹ به نام ایران بخورد.
پیروزی حسن روحانی در انتخابات و راهیابی تیم ملی فوتبال کشورمان در فاصله چند روز، موجب شد تا همه این دو واقعه را که منجر به جشن‌های خیابانی در ایران شد، با یکدیگر به یاد بیاورند؛ اما کمی پس از این اتفاقات بود که سایه دولت بر مسائل فوتبال کم و کمتر شد. کنسل شدن اردوی تدارکاتی تیم ملی فوتبال و عدم برگزاری هیچ بازی تدارکاتی برای تیم ملی، موجب شد تا عده‌ای از دولت انتظار داشته باشند با پا درمیانی به داد فوتبال کشورمان برسد. آن هم در روزهایی که دستگاه دیپلماسی کشور روزهای پرکاری را پشت سر می‌گذاشت و می‌شد حدس زد که از ظرفیت فوتبال در عرصه دیپلماسی عمومی بهره برده شود.
اما در چند ماهی که از عمر دولت حسن روحانی گذشت، کمترین اعمال نفوذ یا اظهار نظری را از سوی مقامات دولتی در خصوص مسائل فوتبال شنیدیم تا شب گذشته که بالا‌ترین مقام اجرایی فوتبال دنیا با بالا‌ترین مقام اجرایی کشورمان دیدار و گفت‌و‌گو کردند و رئیس جمهور روحانی از علاقه ایران برای میزبانی رقابت‌های جام ملت‌ها و جام جهانی فوتسال خبر داد.
رئیس جمهور شب گذشته در دیدار سپ بلاتر گفت که «جمهوری اسلامی ایران آمادگی دارد تا برخی از مسابقات فوتبال را در سطح جام ملت‌های آسیا و فوتسال و فوتبال ساحلی را در سطح جام جهانی میزبانی کند». سخنان رئیس جمهور البته با همراهی بلاتر و شیخ سلمان هم همراه شد و رئیس بحرینی کنفدراسیون فوتبال آسیا ضمن اعلام حمایت از میزبانی ایران در جام ملت‌های ۲۰۱۹ گفت: «جمهوری اسلامی ایران آمادگی دارد تا برخی از مسابقات فوتبال را در سطح جام ملت‌های آسیا و فوتسال و فوتبال ساحلی را در سطح جام جهانی میزبانی کند».
اما حالا که پای بالا‌ترین مقام اجرایی کشورمان هم به این مسأله باز شده، بد نیست نگاهی بیندازیم به موانعی که در راه کشورمان برای میزبانی جام ملت‌ها وجود دارد؛ موانعی که نیازمند عزم و تدبیر ملی است.
ورزشگاه‌ها
وقتی صحبت از میزبانی رقابت‌های جهانی پیش می‌آید، نخستین نکته‌ای که به ذهن علاقه مندان فوتبال می‌رسد، بحث ورزشگاه‌های میزبان رقابت‌هاست. کشورمان هر سال برای حفظ سهمیه آسیایی خود در لیگ قهرمان مشکلاتی دارد که برخی از این مشکلات مربوط به نبود ورزشگاه‌های استاندارد در کشور است. باشگاه‌های لیگ کشورمان، هیچ کدام ورزشگاه اختصاصی آبرومندانه ندارند و تنها ورزشگاهی که در کلاس بین‌المللی می‌تواند آبروی ما را در میزبانی‌هایمان بخرد، ورزشگاه پیر آزادی است.
با این حال چهار ورزشگاه آزادی، یادگار امام (ره)، ثامن الائمه (ع) و نقش جهان از سوی فدراسیون کشورمان برای میزبانی این رقابت‌ها معرفی شده‌اند که آبرومندانه‌ترین تجهیزات را در میان ورزشگاه‌های کشورمان دارند. اما همین تجهیزات آبرومندانه‌مان هم کمیتشان لنگ می‌زند. نقش جهان که سال‌هاست در حال ساخت است، امید می‌رود حداقل به بهانه میزبانی جام ملت‌ها کار ساخت آن پایان یابد. ورزشگاه چهل هزار نفری ثامن مشهد هم که چند سالی است که میزبان هیچ رقابت بزرگی نبوده و از وضعیت امکانات و چمن آن اطلاع دقیقی در دست نیست. تنها یادگار امام (ره) تبریز که سال گذشته یکی از ورزشگاه‌های جام قهرمانان آسیا بود و آزادی هستند که از شرایط مطلوبی برخوردارد؛ اما همین ورزشگاه‌های آماده هم برای برگزاری جام ملت‌های آسیا نیازمند تجهیزات و تعمیرات اساسی هستند، به ویژه که رقیب ایران در راه این میزبانی عربستان سعودی است که در هر چیزی اگر کم داشته باشد، در فراهم کردن تجهیزات لجستیک و خرج پول‌های آنچنانی کم نخواهد گذاشت.
تفریحات نامشروع
میزبانی جام ملت‌های آسیا موجب ورود جمعیت چشمگیری از هواداران تیم‌ها به کشورمان می‌شود. اما بنا به مسائل قانونی و شرعی در کشورمان، برخی امکانات برای آن‌ها فراهم نیست. ممنوعیت استفاده از مشروبات الکلی و همین طور شرط‌بندی در فوتبال از آن موضوعاتی است که از سوی رقبای کشورمان به عنوان دلایل عدم میزبانی معرفی می‌شود. اما اوضاع در اینجا چندان هم بد نیست. نخست این وضعیت استعمال مشروبات الکلی در ایران و عربستان هر دو به یک شکل است و نکته دیگر آن که AFC اعلام کرد که تبلیغات سایت‌ها و شرکت‌های شرط بندی در کلیه کشورهای آسیا ممنوع شده است. در خصوص مشروبات الکلی هم باید گفت که AFC بنا بر درخواست ایران و عربستان این تصمیم را صرفا برای این دو کشور گرفته و گفته اگر جام ملت‌ها در ایران یا عربستان باشد، AFC با هیچ اسپانسری درباره مشروبات الکلی قرارداد نمی‌بندد.
ورود زنان به ورزشگاه
این شاید جنجالی‌ترین مشکل ما در راه میزبانی جام ملت‌ها باشد. بحث ورود زنان به ورزشگاه چند سالی است در محافل دهان به دهان می‌چرخد و هر از گاهی جنجال به پا می‌کند. مهم‌ترین جنجال در این خصوص مربوط به سال ۸۵ می‌شود که محمود احمدی‌نژاد ورود زنان به ورزشگاه را قانونی اعلام کرد و با مخالفت شدید مراجع مواجه و پس از آن با حضور زنان در ورزشگاه‌ها مخالفت شد و هر از گاهی تنها تماشاگران محدود زن تیم‌های خارجی و در جایگاه ویژه پایشان به ورزشگاه‌ها باز شده. حتی در سال‌های اخیر از حضور بانوان در بازی‌های والیبال هم جلوگیری شده است. حضور بانوان در میان موانع موجود در این راه شاید مهم‌ترین تهدید ما برای از دست دادن میزبانی باشد. چرا که شاید AFC با مشکلات دیگر به گونه‌ای کنار بیاید اما بعید به نظر می‌رسد با عدم حضور بانوان در ورزشگاه کنار بیاید. البته کشورمان برای این موضوع یک راه حل خواهد داشت. راه حلی که از آن در میزبانی بازی‌های نوجوانان آسیا بهره برد و مانع حضور بانوان در ورزشگاه نشد اما این تنها بانوان تماشاگر تیم‌های خارجی بودند که روی سکو‌ها نشستند.
مشکلات مدیریتی
اگر از همه موانع بگذریم این پرسش هست که آیا ما توان برگزاری چنین تورنمنتی را در سطح مدیریتی داریم؟ تجربه برگزاری همین کنفرانس دو روزه تهران که با حضور تعدادی مهمان محدود و سر‌شناس و آن هم در دو روز نشان داد که ما با برگزاری آبرومند برنامه‌های بین‌المللی خیلی فاصله داریم. بی‌برنامگی و سردگمی و تغییر چند‌باره برنامه مراسم چیز بسیار معمولی در همین دو روز بود. حالا تصور کنید که شما میزبان شانزده تیم در چهار شهر باشید و بخواهید رقابت‌هایی برگزار کنید که نزدیک یک ماه به طول خواهد انجامید.
ما باید مقامات AFC را متقاعد کنیم که توانایی برگزاری هرچه بهتر این رقابت‌ها را داریم.
به هر حال مواردی که گفته شد، مهم‌ترین موانع در راه کسب میزبانی کشورمان در جام ملت‌هاست که تنها با مذاکره با بلاتر و شیخ سلمان مرتفع نخواهد شد. حالا که رئیس جمهور پا به میدان گذاشته و حرف از میزبانی کشورمان می‌زند و حالا که حداقل از جهت رقابت سایر کشور‌ها برای میزبانی هم کشورمان شانس بالایی برای کسب این میزبانی دارد بد نیست یک عزم ملی برای برداشتن موانع و کسب رضایت مقامات فوتبال آسیا برای میزبانی کشورمان صورت بگیرد تا پس از ۱۹۷۶ بار دیگر کشورمان میزبانی این رقابت‌ها را بر عهده بگیرد.
آیا ایران میزبان جام ملت‌های ۲۰۱۹ می‌شود؟چند ماهی است که علی کفاشیان و مجموعه تحت مدیریتش، تلاش‌های گسترده‌ای برای میزبانی جام ملت‌های ۲۰۱۹ انجام داده‌اند؛ رویدادی که در صورت تحقق، تبدیل به نقطه عطفی در ورزش کشورمان خواهد شد. عزم همگانی برای به دست آوردن این موفقیت، شب گذشته و در دیدار رئیس‌جمهور کشورمان و سپ بلاتر هم نمایان شد؛ جایی که رئیس جمهور روحانی از آمادگی ایران برای میزبانی جام ملت‌های ۲۰۱۹ و جام جهانی فوتسال سخن گفت.
پیشتر‌ها ابراز امیدواری می‌شد که با حضور بلاتر در ایران، می‌توان زمینه میزبانی ایران در جام ملت‌های ۲۰۱۹ آسیا را فراهم آورد؛ رخدادی که می‌تواند نقطه تحول فوتبال کشورمان تلقی شود و همچنین نگاه جهانی را به فوتبال کشورمان تغییر دهد.
علی کفاشیان در اواخر دولت محمود احمدی‌نژاد، رایزنی‌های گسترده‌ای انجام داد تا بتواند ایران را یکی از میزبانهای جام ملت‌های ۲۰۱۹ آسیا معرفی کند و حالا همه انتظار دارند که حضور همزمان بلاتر و شیخ سلمان در ایران، موجب شود با ایجاد یک نگاه مثبت در ذهن مسئولان بلند‌پایه فیفا و AFC راه ایران برای میزبانی جام ملت‌ها هموار‌تر شود و با کنار زدن عربستان سند AFC۲۰۱۹ به نام ایران بخورد.
پیروزی حسن روحانی در انتخابات و راهیابی تیم ملی فوتبال کشورمان در فاصله چند روز، موجب شد تا همه این دو واقعه را که منجر به جشن‌های خیابانی در ایران شد، با یکدیگر به یاد بیاورند؛ اما کمی پس از این اتفاقات بود که سایه دولت بر مسائل فوتبال کم و کمتر شد. کنسل شدن اردوی تدارکاتی تیم ملی فوتبال و عدم برگزاری هیچ بازی تدارکاتی برای تیم ملی، موجب شد تا عده‌ای از دولت انتظار داشته باشند با پا درمیانی به داد فوتبال کشورمان برسد. آن هم در روزهایی که دستگاه دیپلماسی کشور روزهای پرکاری را پشت سر می‌گذاشت و می‌شد حدس زد که از ظرفیت فوتبال در عرصه دیپلماسی عمومی بهره برده شود.
اما در چند ماهی که از عمر دولت حسن روحانی گذشت، کمترین اعمال نفوذ یا اظهار نظری را از سوی مقامات دولتی در خصوص مسائل فوتبال شنیدیم تا شب گذشته که بالا‌ترین مقام اجرایی فوتبال دنیا با بالا‌ترین مقام اجرایی کشورمان دیدار و گفت‌و‌گو کردند و رئیس جمهور روحانی از علاقه ایران برای میزبانی رقابت‌های جام ملت‌ها و جام جهانی فوتسال خبر داد.
رئیس جمهور شب گذشته در دیدار سپ بلاتر گفت که «جمهوری اسلامی ایران آمادگی دارد تا برخی از مسابقات فوتبال را در سطح جام ملت‌های آسیا و فوتسال و فوتبال ساحلی را در سطح جام جهانی میزبانی کند». سخنان رئیس جمهور البته با همراهی بلاتر و شیخ سلمان هم همراه شد و رئیس بحرینی کنفدراسیون فوتبال آسیا ضمن اعلام حمایت از میزبانی ایران در جام ملت‌های ۲۰۱۹ گفت: «جمهوری اسلامی ایران آمادگی دارد تا برخی از مسابقات فوتبال را در سطح جام ملت‌های آسیا و فوتسال و فوتبال ساحلی را در سطح جام جهانی میزبانی کند».
اما حالا که پای بالا‌ترین مقام اجرایی کشورمان هم به این مسأله باز شده، بد نیست نگاهی بیندازیم به موانعی که در راه کشورمان برای میزبانی جام ملت‌ها وجود دارد؛ موانعی که نیازمند عزم و تدبیر ملی است.
ورزشگاه‌ها
وقتی صحبت از میزبانی رقابت‌های جهانی پیش می‌آید، نخستین نکته‌ای که به ذهن علاقه مندان فوتبال می‌رسد، بحث ورزشگاه‌های میزبان رقابت‌هاست. کشورمان هر سال برای حفظ سهمیه آسیایی خود در لیگ قهرمان مشکلاتی دارد که برخی از این مشکلات مربوط به نبود ورزشگاه‌های استاندارد در کشور است. باشگاه‌های لیگ کشورمان، هیچ کدام ورزشگاه اختصاصی آبرومندانه ندارند و تنها ورزشگاهی که در کلاس بین‌المللی می‌تواند آبروی ما را در میزبانی‌هایمان بخرد، ورزشگاه پیر آزادی است.
با این حال چهار ورزشگاه آزادی، یادگار امام (ره)، ثامن الائمه (ع) و نقش جهان از سوی فدراسیون کشورمان برای میزبانی این رقابت‌ها معرفی شده‌اند که آبرومندانه‌ترین تجهیزات را در میان ورزشگاه‌های کشورمان دارند. اما همین تجهیزات آبرومندانه‌مان هم کمیتشان لنگ می‌زند. نقش جهان که سال‌هاست در حال ساخت است، امید می‌رود حداقل به بهانه میزبانی جام ملت‌ها کار ساخت آن پایان یابد. ورزشگاه چهل هزار نفری ثامن مشهد هم که چند سالی است که میزبان هیچ رقابت بزرگی نبوده و از وضعیت امکانات و چمن آن اطلاع دقیقی در دست نیست. تنها یادگار امام (ره) تبریز که سال گذشته یکی از ورزشگاه‌های جام قهرمانان آسیا بود و آزادی هستند که از شرایط مطلوبی برخوردارد؛ اما همین ورزشگاه‌های آماده هم برای برگزاری جام ملت‌های آسیا نیازمند تجهیزات و تعمیرات اساسی هستند، به ویژه که رقیب ایران در راه این میزبانی عربستان سعودی است که در هر چیزی اگر کم داشته باشد، در فراهم کردن تجهیزات لجستیک و خرج پول‌های آنچنانی کم نخواهد گذاشت.
تفریحات نامشروع
میزبانی جام ملت‌های آسیا موجب ورود جمعیت چشمگیری از هواداران تیم‌ها به کشورمان می‌شود. اما بنا به مسائل قانونی و شرعی در کشورمان، برخی امکانات برای آن‌ها فراهم نیست. ممنوعیت استفاده از مشروبات الکلی و همین طور شرط‌بندی در فوتبال از آن موضوعاتی است که از سوی رقبای کشورمان به عنوان دلایل عدم میزبانی معرفی می‌شود. اما اوضاع در اینجا چندان هم بد نیست. نخست این وضعیت استعمال مشروبات الکلی در ایران و عربستان هر دو به یک شکل است و نکته دیگر آن که AFC اعلام کرد که تبلیغات سایت‌ها و شرکت‌های شرط بندی در کلیه کشورهای آسیا ممنوع شده است. در خصوص مشروبات الکلی هم باید گفت که AFC بنا بر درخواست ایران و عربستان این تصمیم را صرفا برای این دو کشور گرفته و گفته اگر جام ملت‌ها در ایران یا عربستان باشد، AFC با هیچ اسپانسری درباره مشروبات الکلی قرارداد نمی‌بندد.
ورود زنان به ورزشگاه
این شاید جنجالی‌ترین مشکل ما در راه میزبانی جام ملت‌ها باشد. بحث ورود زنان به ورزشگاه چند سالی است در محافل دهان به دهان می‌چرخد و هر از گاهی جنجال به پا می‌کند. مهم‌ترین جنجال در این خصوص مربوط به سال ۸۵ می‌شود که محمود احمدی‌نژاد ورود زنان به ورزشگاه را قانونی اعلام کرد و با مخالفت شدید مراجع مواجه و پس از آن با حضور زنان در ورزشگاه‌ها مخالفت شد و هر از گاهی تنها تماشاگران محدود زن تیم‌های خارجی و در جایگاه ویژه پایشان به ورزشگاه‌ها باز شده. حتی در سال‌های اخیر از حضور بانوان در بازی‌های والیبال هم جلوگیری شده است. حضور بانوان در میان موانع موجود در این راه شاید مهم‌ترین تهدید ما برای از دست دادن میزبانی باشد. چرا که شاید AFC با مشکلات دیگر به گونه‌ای کنار بیاید اما بعید به نظر می‌رسد با عدم حضور بانوان در ورزشگاه کنار بیاید. البته کشورمان برای این موضوع یک راه حل خواهد داشت. راه حلی که از آن در میزبانی بازی‌های نوجوانان آسیا بهره برد و مانع حضور بانوان در ورزشگاه نشد اما این تنها بانوان تماشاگر تیم‌های خارجی بودند که روی سکو‌ها نشستند.
مشکلات مدیریتی
اگر از همه موانع بگذریم این پرسش هست که آیا ما توان برگزاری چنین تورنمنتی را در سطح مدیریتی داریم؟ تجربه برگزاری همین کنفرانس دو روزه تهران که با حضور تعدادی مهمان محدود و سر‌شناس و آن هم در دو روز نشان داد که ما با برگزاری آبرومند برنامه‌های بین‌المللی خیلی فاصله داریم. بی‌برنامگی و سردگمی و تغییر چند‌باره برنامه مراسم چیز بسیار معمولی در همین دو روز بود. حالا تصور کنید که شما میزبان شانزده تیم در چهار شهر باشید و بخواهید رقابت‌هایی برگزار کنید که نزدیک یک ماه به طول خواهد انجامید.
ما باید مقامات AFC را متقاعد کنیم که توانایی برگزاری هرچه بهتر این رقابت‌ها را داریم.
به هر حال مواردی که گفته شد، مهم‌ترین موانع در راه کسب میزبانی کشورمان در جام ملت‌هاست که تنها با مذاکره با بلاتر و شیخ سلمان مرتفع نخواهد شد. حالا که رئیس جمهور پا به میدان گذاشته و حرف از میزبانی کشورمان می‌زند و حالا که حداقل از جهت رقابت سایر کشور‌ها برای میزبانی هم کشورمان شانس بالایی برای کسب این میزبانی دارد بد نیست یک عزم ملی برای برداشتن موانع و کسب رضایت مقامات فوتبال آسیا برای میزبانی کشورمان صورت بگیرد تا پس از ۱۹۷۶ بار دیگر کشورمان میزبانی این رقابت‌ها را بر عهده بگیرد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
ایران با این عقاید 2000 سال پیش به درد میزبانی 2019 نمیخوره. اینو همه میدونند.