طنز؛ در سوگ خالق آتاری

روزنامه قانون: چند روز پيش در خبرها آمده بود كه خالق آتاري در٨١ سالگي درگذشت. شايد بچه‌هاي امروزي چيزي در مورد آتاري ندانند اما همنسلان ما همه چيز را در مورد آتاري مي‌دانند. در واقع از دنياي بازي فقط در مورد آتاري مي‌دانند.

اي خالق آتاري اگر بداني كه مخلوقت چقدر به خواب من مي‌آمد؛ نمي‌داني كه من از چه خان‌هايي رد شدم تا صاحب يكي از اين دستگاه‌ها شدم. نفهميدي كه چقدر براي من عزيز بود. نمي‌ديدي كه شب‌ها آتاري را كنار بالشم مي‌گذاشتم تا بويش را حس كنم و لذت ببرم. اما از طرفي نگران هم بودم، نه نگران اينكه خدايي نكرده از تخت بيفتد، نه، چون من اصلا تخت نداشتم. تخت نداشتم چون واقعا وسط حال جاي تخت گذاشتن نبود. نه به خاطر اينكه زشت مي‌شد. نه، به خاطر اينكه ديگر جا نبود سفره پهن كنيم. دايما نگران بودم كه مبادا در خواب سرم را روي آتاري بكوبم. نه اينكه فكر كنيد نگران سرم بودم، نگران اين بودم كه خدايي نكرده خط و خشي روي آتاري بيفتد.

اي خالق آتاري تو زمينه‌ساز اولين انتخاب مستقل من در زندگي شدي. آنجايي كه پدرم حق انتخاب بين دسته خلباني و گوشكوبي را به خودم واگذار كرد. راستي حالا كه از بين ما رفته‌اي، روحت شاد؛ اما چرا اين دسته‌هاي خلباني را يه قدري محكم‌تر نمي‌ساختي كه بعدها خانواده به خاطر انتخاب اشتباه هِي ما را سرزنش نكند!؟

اي خالق آتاري آيا خودت مي‌دانستي كه با اين اختراعت چقدر اشتغال در كشور ما ايجاد كرده بودي؟ آن زمان‌ها مانند امروز نبود كه هر كسي كه از ننه‌اش قهر مي‌كند خواننده شود، آن زمان‌ها هر كسي كه از ننه‌اش قهر مي‌كرد يه بخشي از حياط، پاركينگ يا مغازه قديمي پدربزرگش را كه از سال ١٣٠١ تعطيل بود به يك جايي كه كلوپ نام داشت تبديل مي‌كرد.

اي خالق آتاري چقدر دوست داشتم كنارم بودي آن شبي را كه كشف كردم مي‌شود پمپ بنزين‌هاي بازي هواپيمايت را بعد از سوختگيري تركاند و امتيازش را هم گرفت. اول فكر كردم شايد اين كار غير اخلاقي باشد و انجام دادنش درست نباشد اما به هر حال من در جامعه‌اي زندگي مي‌كردم كه در آن نبايد زياد به اين چيزها فكر كرد.

اي خالق آتاري درست نيست اما بايد بداني كه پدران و مادران ما بدون اينكه تو را بشناسند،كلا از تو خوش‌شان نمي‌آمد و آتاري شما را عامل تمام بدبختي‌ها و ناكامي‌هاي بچه‌هاي‌شان مي‌دانستند و خيلي وقت‌ها دستگاه شما را وامونده خطاب مي‌كردند و مي‌گفتند لعنت كه اين‌رو درآورد!

اما خودت را ناراحت نكن، بزرگ‌ترهاي‌مان امروز فهميده‌اند كه آتاري بي‌گناه بود و مشكلات ما ربطي به شما نداشت و سعي مي‌كنند از شما دلجويي كنند. به همين خاطر در تمام اين سال‌ها به احترام شما و دستگاه‌تان به تمام كنسول‌هاي بازي مثل پلي استيشن و ايكس باكس و... مي‌گويند آتاري.

اي خالق آتاري، گلچين روزگار عجب... .