اشکان اینجا، اشکان آنجا، اشکان همه جا

تماشا: اشکان دژاگه بی تردید بهترین بازیکن تیم ملی در بازی با لبنان بود. کاملا مشخص بود که یک کلاس بهتر از دیگران است و احتمالا به همین دلیل است که فقط او می تواند در لیگ برتر انگلیس و در تیم فولام بازی کند. او در بازی روز گذشته در سیستم 3-3-4 کارلوس کی روش در سمت راست خط حمله تیم ملی بازی می کرد. وظیفه اصلی او این بود که با کارهای ترکیبی که با خسرو حیدری در سمت چپ خط دفاعی لبنان انجام می دهد بتواند شرایط سانتر کردن برای او را فراهم کند. او خودش هم بارها با دریبل کردن مدافعان لبنان ایجاد موقعیت کرد.

در صحنه گل دوم تیم ملی هم نفوذ او بالاخره جواب داد و باعث شد مدافع لبنان روی او خطای پنالتی کند اما این فقط بخشی از وظایف او بود. او مثل کاری که برای تیم فولام انجام می دهد، مدام به وسط زمین متمایل می شد تا با پاس هایی که بین او و هافبک های میانی تیم ملی رد و بدل می شود بتوانند عمق خط دفاع لبنان را باز کنند. اتفاقی که در صحنه گل اول ایران اتفاق افتاد و پاس عمقی مجتبی جباری و ضربه تکضرب رضا قوچان نژاد دروازه لبنان را باز کرد.

در این لحظه او کاملا به وسط زمین متمایل شده بود اما دژاگه زمانی که لبنان از سمت چپ حمله می کرد، کاملا به خط دفاع نزدیک می شد تا هافبک های لبنان نتوانند روی دروازه ایران سانتر کنند و خطر ایجاد کنند. او در بعضی از دقایق به سمت چپ می رفت تا سیستم دفاعی حریف را به هم بزند.

گل سوم تیم ملی هم با نقش مستقیم دژاگه و خطایی که روی او انجام شد به دست آمد و گل چهارم هم روی درخشش او به دست آمد. پاس فوق العاده دژاگه در آستانه دروازه و در شرایطی به قوچان نژاد رسید که گل کردن آن کار سختی نبود.

با مقایسه عملکرد او با مسعود شجاعی مهاجم سمت چپ تیم ملی، کاملا می توان توانایی های او را فهمید. شجاعی در تمام طول بازی تقریبا حتی یکدفعه هم از سمت چپ جایش را عوض نکرد و خیلی کم برای دفاع به عقب برگشت.

به همین دلیل هم در حمله های لبنان، پولادی کاملا در سمت چپ خط دفاعی تیم تنها می ماند، اتفاقی که می تواند در بازی با تیم های بزرگ برای تیم ملی دردسرساز شود.