افسانه تکراری آلودگی آب تهران!
مگر چاره‌ای هم داریم؟ مجبوریم از همین آب بنوشیم اما نکته ابهام بر‌انگیز اینجاست که چرا هر سال دقیقا همین موقع سال و در اوج گرما بحث آلوده بودن آب تهران مطرح می‌شود؟ آیا در بقیه مواقع سال سیستم تصفیه فرق می‌کند؟
اصل خبر
حدود یک ماه است که شرکت آب و فاضلاب استان تهران اعلام کرده برای تصفیه آب تهران به جای کلر از آب ژاول استفاده می‌کنند. قبلا گزارش‌های زیادی در سطح رسانه‌ها درباره آلودگی آب تهران به ویژه آلودگی به نیترات منتشر شده بود. به گفته کارشناسان اگر کلر با نیترات در آب ترکیب شود، می‌تواند خطرناک باشد. تغییر کلر با آب ژاول البته کم حاشیه نبود و برخی رسانه‌ها اعلام کردند که برای تصفیه آب تهران از وایتکس استفاده می‌شود. این اخبار با واکنش رئیس اداره بهداشت آب و فاضلاب وزارت بهداشت روبه‌رو شد. این بخش وزارت بهداشت اعلام کرد که مردم نگران وجود وایتکس در آب نباشند، چراکه مواد تصفیه‌کننده به‌کارگرفته شده برای آب‌های آشامیدنی کاملا سالم و ایمن هستند.
آیا باز هم پای مافیا در میان است؟
دو سال پیش که بحث آلودگی آب تهران بالا گرفته بود برخی از مسئولان گفتند این خبر از بیخ و بن اشتباه بوده و این شایعه را «مافیای آب معدنی» راه انداخته تا فروش خود را بالا ببرد. امسال هم عده‌ای همین استدلال را مطرح می‌کنند. یک کارشناس آب و فاضلاب شهر تهران به سایت خبری قانون گفته:« برخی شرکت‌های بزرگ تولید آب معدنی پشت انتشار این اخبار هستند. پشت این شرکت‌ها آدم‌های کله‌گنده‌ای قرار دارند که برای فروش بیشتر خود شایعه‌سازی می‌کنند که آب تهران آلوده است، در حالی که سال گذشته روزی 10 میلیون تومان فقط هزینه کنترل کیفی آب شده است.» او در مورد شایعه وجود وایتکس در آب تهران هم توضیح داده: «ترکیب وایتکس نیز از همان آب ژاول است، اما درصد خلوص آن متفاوت از آب ژاول‌های مورد استفاده در آب‌های آشامیدنی است. به گفته او آب ژاول در حقیقت از ترکیبات کلر است که نوع مایع آن برای آب آشامیدنی استفاده می‌شود. ضمن اینکه آب ژاول مورد استفاده برای آب آشامیدنی حتما باید دارای «تأییدیه خوراکی» باشد.» البته این کارشناس آب و فاضلاب هم آلودگی آب در برخی نقاط تهران را به طور کلی رد نکرده است: «به طور کلی در دو نقطه جنوب تهران آب مشکل دارد و مشکل آن این است که آب آن گوارا نیست و باید ارتقای کیفی داده شود و زمانی که آب سد ماملو از طریق خط انتقال وارد سیستم آبرسانی تهران شود، دیگر با این مشکل روبه‌رو نخواهیم بود. ضمن اینکه قرار است در مهر ماه این پروژه افتتاح شود و دیگر مشکلی در جنوب تهران نخواهیم داشت.»
پیشینه
ماجرای اتهام زدن به سلامت آب تهران قصه امروز و دیروز نیست. در سالیان اخیر بارها درباره آلودگی آب تهران هشدار داده شده اما هر بار این هشدارها از سوی کارشناسان مطرح می‌شد اما دو سال پیش بالاترین مقام وزارت بهداشت درباره این موضوع صحبت کرد تا همه بفهمند این دفعه قصه کمی فرق می‌کند. نکته جالب اینکه سه سال پیش هم همین حرف و حدیث‌ها راه افتاده بود اما فوری تکذیبیه‌ها از راه رسیدند. به طور مثال محمد‌تقي امانپور، رئيس مرکز مطالعات و برنامه‌ريزي شهر تهران با خبرگزاری مهر مصاحبه کرد و گفت آب تهران حاوی جیوه و آرسنیک است و روز بعد خود او به اضافه وزیر بهداشت و مدیر عامل شرکت آبفا دسته جمعی این موضوع را تکذیب کردند و برای همه سوال شد آیا در همین یکی دو روزه آب تهران پاک شد یا آزمایش‌ها غیر علمی بود و به این سرعت علمی شد یا کلا چی؟ بالاخره در یک روز که وضعیت آب تهران کن فیکون نمی‌شود.
البته ماجرا باز هم ادامه یافت و دکتر علیرضا مرندی، عضو کمیسیون بهداشت مجلس گفت «آلودگی آب تهران انکار ناپذیر است» ولی نگفت که چرا بعضی‌ها با خونسردی کلا این موضوع را انکار می‌کنند. ماجرای آلودگی آب تهران در سال 88 زیر آفتاب داغ مرداد، پشت مسائل مهم دیگری پنهان شد اما سال 89 که وزیر بهداشت آن شوک را با اظهاراتش به شهروندان تهرانی وارد کرد، دوباره این زخم کهنه سر باز کرد و بحث و جدل تا پشت در اتاق هیات دولت هم کشیده شد. یک روز بعد از اظهارات وزیر بهداشت یعنی در 28 تیر ماه 89 مجید نامجو، وزیر نیرو، آلودگی آب تهران را شدیدا تکذیب کرد و گفت:«نیترات موجود در آب تهران یک موضوع جدیدی نیست و در سال‌های قبل نیز چنین اتفاقی می‌افتاد، چون ورود فاضلاب شهر تهران موجب آلودگی سفره‌های زیرزمینی می‌شود.»
این اظهارات عملا مناقشه‌ای را بین دو وزارتخانه بهداشت و نیرو کلید زد و خانم مرضیه وحید دستجردی در جلسه دیگری روی نظراتش پافشاری کرد. وزیر نیرو تنها راه فرار از این مسئله را طرح فاضلاب بزرگ تهران می‌داند که برای تسریع در احداث آن هر سال حدود 50 میلیارد تومان بودجه در نظر گرفته می‌شود و برای کل این پروژه 3هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز است و ما پیش خودمان حساب کردیم با این روند، ما که باید تا آخر عمرمان آب نیترات دار بخوریم هیچ؛ اگر در سال‌های آتی ردیف بودجه کافی برای این پروژه در نظر گرفته شود و هیچ اتفاق خاصی نیفتد نوه‌های ما می‌توانند آب بدون نیترات بنوشند.
کارخانه‌های آب معدنی چه می‌گویند ؟
شرکت‌های تولید کننده آب معدنی قویا مخالف وجود دست‌های پشت پرده در این زمینه هستند. دو سال پیش صورتجلسه‌ای در خصوص ارزیابی کیفی آب‌های معدنی روی برخی سایت‌ها قرار گرفت که سالم بودن چند آب معدنی مشهور را رد می‌کرد. در آن گزارش از 21 آب معدنی بررسی شده فقط سلامت 9 برند مورد تائید قرار گرفته بود. بعد از اعلام این لیست مدیر یکی از کارخانه‌های مشهور آب معدنی نسبت به این موضوع واکنش نشان داد و گفت: « ما چیزی برای پنهان کاری نداریم و استاندارد‌های لازم را داریم، در کارخانه ما روی همه خبرنگاران باز است.» بعد هم مدیرعامل آب و فاضلاب استان تهران در رابطه با آلودگی برخی از بطری‌های آب معدنی عرضه شده و مسئله نظارت بر آنها گفت: «دقیقا معلوم نیست که برخی از این بطری‌های آب معدنی در خانه تولید می‌شوند یا کارخانه و با توجه به اینکه برچسب استاندارد مشخصی برای آنها وجود ندارد، تشخیص آنها بسیار مشکل می‌شود.» با این اتفاقات برای مردم سوال شد که آیا در تمام این سال‌ها روی روند تولید آب معدنی‌ها هیچ نظارتی نبوده؟ اصلا شاید شرکت تولید کننده از جوی جلوی در منزلشان بطری‌ها را پر کرده باشد و ما هم از همه چی بی‌خبر آب معدنی‌ها را نوش جان می‌کنیم
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
آب:آلوده
هوا:آلوده
غذا:آلوده
مردم:مجمع الجزایر امراض نوین و عجیب(!)ناشی از بهره مند شدن از موارد بالا.
کار به جایی رسیده که ما که میریم آب میخریم