در دعواهای زناشویی حرف آخر را بزنید

باشگاه خبرنگاران: دعوا نمک زندگی باشد یا نباشد همه داخل این نمکدان دنبال راهی می گردند تا حرف شان را به کرسی بنشانند و به اصطلاح حرف آخر را بزنند. البته بعضی زوج ها از آن ور بام می افتند و برای اینکه از دعوا و درگیری دور باشند بله یا چشمی می گویند و مساله را ختم به خیر می کنند؛ در حالی که مشکل حل نشده باقی مانده است.

دعواهای زن و شوهری همیشه به معنی ازدواج ناموفق نیست. گاهی سکوت و انکار مشکلات زندگی مشترک بیشترین ضربه را به روابط زناشویی می زند. باید حرف بزنید البته این کار نیاز به مهارتی دارد که باید یاد بگیرید.

برای خوشبخت بودن لازم نیست همیشه باب میل همسرتان رفتار کنید و بله یا چشم گو باشید. البته این بدتر است که بخواهید به هر ترتیبی شده، حتی به قیمت زیر پا گذاشتن عشق و حرمت ها حرف تان را اثبات کنید.

از آنجا که هر کاری راهی دارد می توانید کاملا زیرپوستی و با رعایت احترام، بدون اینکه دل طرف مقابل را بشکنید و شور نمک زندگی را در بیاورید دعوا را به نفع خودتان تمام کنید. لازم نیست مدام زحمت های خودتان و اشتباه ها و کوتاهی های طرف مقابل را فریاد بکشید یا بخواهید با خودخواهی حرف تان را به کرسی بنشانید. کافی است بعضی راهکارهای هوشمندانه را یاد بگیرید تا همیشه «آن حرف آخر» حرف شما باشد.

عزیزم حق با شماست

در زندگی مشترک هر دو طرف حق دارند گاهی بی حوصله، ناراحت، عصبی و حسته باشند. گرفتاری هایی مانند کارهای خانه، مشکلات بیرون، شکست و ناکامی برای همه پیش می آید. تمام این مسائل جزو عواملی هستند که ممکن است جو خانه را متشنج کرده و زمینه را برای یک دعوای بی دلیل آماده کنند. در این مواقع به جای اینکه مته به خشخاش بگذارید، به صورت کاملا راهبردی فضا را آرام کنید.

چکونه در دعواهای زناشویی حرف آخر را بزنید

اگر می بینید همسرتان روز بدی داشته و بدون دلیل قانع کننده ای دنبال دعوا می گردد، به او بگویید حق دارد که ناراحت و بی حوصله باشد. جمله «عزیزم حق با توست» یک روش ساده ولی بسیار مفید برای خلع سلاح طرف مقابل و پیشگیری از یک دعوای بی معنی است. بعد از گفتن این جمله همرستان حرفی برای گفتن ندارد و شما به طور کاملا نامحسوس حرف آخر را زده اید.

به جای «تو» از «من» استفاده کنید

گاهی کلمه ها از افکار پیشی می گیرند؛ یعنی از کلمه هایی استفاده می کنیم که اعتقادی به آنها نداریم و فقط از عصبانیت به زبان می آوریم. بعضی زوج ها وقتی عصبانی هستند طرف مقابل را به باد انتقاد و ناسزا می گیرند و تحقیر می کنند. عصبانیت نیاز طبیعی بدن برای پاکسازی منظم احساسات و سرکوب و ذخیره شده محسوب می شود. مهم کنترل خشم و عصبانیت است.

برای اینکه عصبانیت تان را بدون سرزنش و توهین به طرف مقابل به زبان بیاورید از کلمه «من» استفاده کنید. به جای اینکه بگویید: «تو اعصاب من رو داغون می کنی! تو عذابم میدهی! درکم نمی کنی! تو نمی فهمی! تو همه چیز را تحمیل می کنی و...» بگویید: «من عصبانی هستم! حال من خوب نیست! من نمی توانم این تصمیم را قبول کنم! برای من سخت است با این مساله کنار بیایم.» در این صورت آتش جنگ را شعله ور نکرده اید و بدون تخریب و سرزنش طرف مقابل حرف خودتان و حتی حرف آخر را زده اید.

مذاکره ظریف را یاد بگیرید

اگر از اینکه همسرتان مدام می خواهد حرف خودش را به کرسی بنشاند خسته شده اید، فقط یک راه برایتان می ماند؛ گفت و گو و مذاکره. فضا را طوری آماده کنید که حرف تان شینده شود. تاکید کنید که فقط گوش کند و حرف تان را قطع نکند. در این صورت شانس بیشتری دارید تا حرف هایتان شنیده شود و احتمال اینکه طرف را قانع کرده و حرف تان را زیرپوستی به کرسی بنشانید بیشتر است.

توافق نامه شفاهی امضا کنید

دعوا را بدون نتیجه گیری رها نکنید. رسیدن به توافق این شانس را به شما می دهد که برنده شوید. در این صورت همسرتان نیز به مطالبات احتمالی اشت می رسد، در نتیجه از بعضی مسائل چشم پوشی می کند. شما نیز به خواسته هایتان می رسید و هر دو طرف راضی به نظر می رسند، زیرا هر دو تصور می کنند حرف آخر را زده اند. فراموش نکنید در زندگی زناشویی «مردی گفته اند و زنی گفته اند» به تاریخ پیوسته است. برای رسیدن به برابری باید بده بستان داشته باشید و به عدالت رفتار کنید.

تهدید به ترک کردن نکنید

امان از «اگر رفتارت را عوض نکنی طلاقت می دهم»، «مهرم حلال جانم آزاد» و...! «خانه بابام» را فراموش کنید. گاهی این جمله ها را مانند نقل و نبات به زبان می آوریم، بدون اینکه حتی به طور جدی درباره شان فکر کرده باشیم.

زمانی مجاز به استفاده از این جمله هستید که قبلا تمام راه ها مانند گفت و گو، مشاور و... را رفته اید و می خواهید از آن به عنوان تلنگری برای باز کردن چشم های همسرتان استفاده کنید اما اگر سر هر مساله کوچکی تهدید به ترک رابطه بکنید نه تنها حرف آخر را نزده اید، بلکه حرف خود را بی اعتبار کرده اید.

این شاخه و آن شاخه نپرید

حافظه بعضی زوج ها از رایانه هم قوی تر است و موقع دعوا جزئیات عجیبی را از گذشته فاش می کند که طرف مقابل حتی یادش نیست کی رخ داده اند.

لطفا از این شاخه به آن شاخه نپرید. اگر از مساله ای ناراحت هستید، فقط درباره آن بحث کنید و مشکلات چند ماه یا چند سال قبل را وارد بحث نکنید.

اگر متوجه شدید موضوع بحث در حال عوض شدن است با آرامش آن را به همسرتان گوشزد کنید تا بحث تان به بیراهه کشیده نشود. در این صورت احتمال اینکه با منطق تان حرف آخر را بزنید و پیروز دعوا باشید بیشتر است.

حرف آخر به معنی بی انصاف بودن نیست

یادتان باشد کسی که با او بحث می کنید نه دشمن است نه غریبه. بلکه شریک زندگی و پدر یا مادر فرزندانتان است. در هر دعوایی یادتان باشد زندگی تان را دوست دارید و خیر و صلاح همسرتان را می خواهید.

درست است که احتمالا حق با شماست و او اکنون در نقطه مقابل تان ایستاده اما فراموش نکنید که در هر جنگی چیزهایی به دست می آیند ولی چیزهای باارزش دیگری نیز از دست می روند. برای اینکه حرف، حرف شما باشد او را در وضعیت نامناسبی قرار ندهید. یادتان باشد حرف آخر را زدن ارزش آن را ندارد که قلب همسرتان را بشکنید.

۵ دلیل رایج دعواهای زناشویی

کارهای خانه: یکی از موضوع های داغ و بحث برانگیز است؛ البته لازم نیست از صبح تا شب کف زمین را آن قدر بسابید که از کت و کول بیفتید یا نه کار به جایی برسد که جوراب ها از داخل یخچال پیدا شوند و اعضای خانواده سال به سال رنگ شام و ناهار را نبینند.

پول: خدا رحم کند زمانی که یکی از زوجین ولخرج و دیگری به شدت اقتصادی باشد. بودجه مالی خانواده باید بااصول تنظیم شود و طرفین حواس شان به دخل و خرج شان باشد.

خانواده همسر: باید یاد بگیرید بدون نادیده گرفتن خانواده ها استقلال داشته باشید و از آنها جدا شوید. زوج ها باید با رعایت احترام لازم فاصله خود را از خانواده ها حفظ کنند.

تفریح: وقتی هریک از زوج ها سرگرمی خاصی را می پسندند نیز دچار مشکل می شوند. در این صورت برای پیشگیری از تنش باید با رعایت انصاف وقت کافی برای تفریح های مورد علاقه طرف مقابل بگذارند.

واکنش متفاوت زن ها و مردها در دعوا

موقع دعواهای زناشویی، آقایان معمولا خانم ها را به پیچیده کردن مسائل محکوم می کنند، در حالی که اتفاقا خود مردها استاد بزرگنمایی و تیره نمایی مسائل هستند. درواقع آقایان بیشتر از خانم ها افکار منفی را در ذهن می پرورانند.

در حالی که خانم ها در این مواقع به لطف هورمون اکسی توسین (هورمون عشق) به دنبال افکار آرامش بخش و رفتارهای آشتی جویانه می گردند. البته این قانون کلی نیست و همیشه استثناهایی نیز وجوددارد.

به عقیده متخصصان خانم ها در ۸۵ درصد مواقع می خواهند با مساله کنار بیایند و به این ترتیب به دنبال استحکام رابطه با همسرشان هستند.

آقایان که بیشتر در برابر استرس به هم می ریزند می خواهند هرچه زودتر به آرامش ذهنی برسند.

به همین دلیل بیشتر از هر چیزی از شروع دعوا و بگومگو پرهیز می کنند. بنابراین وقتی خانم ها به ادامه بحث اصرار می کنند، آقایان تصور می کنند همسرشان یقه اش را چسبیده و رها نمی کند، در نتیجه حالت دفاعی به خود می گیرند. درواقع دنبال راهی می گردند تا مشکل را بی اهمیت جلوه دهند و حتی طرف مقابل را به سکوت وادار کنند.

انتقاد تند به سمت بی احترامی و توهین می رود.

توهین واکنش دفاعی می آورد و بعد از آن دعوا وارد مرحله سرکشی می شود؛ یعنی حتی اگر حق با شما باشد مطمئن باشید که با انتقاد تند و توهین نه تنها حرف آخر را نخواهید زد، بلکه با یک دیوار غیرقابل نفوذ مواجه خواهید شد که به همین راحتی نمی توانید از آن عبور کنید.

زوج های خوشبخت یاد گرفته اند بدون بی احترامی، داشتن رفتار تهاجمی و توهین به طرف مقابل دعوا را به پیش ببرند. آنها دنبال راهی برای درک متقابل هستند که مسائل را ساده تر می کند.

درست است که تفاوت ها بین خانم ها و آقایان چندان فاحش نیست اما این تفاوت ها را به رسمیت بشناسید. در حالت کلی هیچ زوجی به دلیل عقاید یکسان و موارد مورد تفاهم دعوا نمی کنند. ناسازگاری و سوءتفاهم از نگرش های متفاوت نشات می گیرد. زیرا مردها و زن ها ذات و عوامل وراثتی یکسانی ندارند و نمی توان به این سادگی کد ژنتیکی و DNA آنها را تغییر داد. تفاوت های جنسیتی نیز منشا خود را از جنسیت مغز می گیرد. مغز پسرها تحت تاثیر تستوسترون و مغز دخترها تحت تاثیر استروژن است.

بدون شک شرایط فرهنگی نیز روی تفاوت های مردانه و زنانه تاثیر می گذارد. بعضی از این اثرات محلی و بعضی دیگر جهانی اند؛ برای مثال حس مادری در زن ها و رفتارهای تهاجمی در مردها یک مساله ذاتی و جهانی است. در نتیجه زوج های خوشبخت آنهایی هستند که این تفاوت ها را شناخته و به رسمیت می شناسند.

حواس تان باشد عطش حرف آخر را زدن، آن هم به سبک و سیاق گاهی اشتباه خودتان خانه را تبدیل به میدان جنگی ابدی می کند که نه تنها هیچ برنده ای ندارد، بلکه بیشتر باعث فرسایش طرفین میشود