آژاکس ایران در فولاد شهر اصفهان

آی اسپورت: سایت معتبر ورلدساکر در گزارشی سراغ باشگاه ذوب آهن رفته. در این گزارش که در سایت انگلیسی زبان پرشین لیگ هم منتشر شده آمده است: ۲۰۱۰ سال سختی برای فوتبال ایران بود.

تیم ملی این کشور نتوانست به جام جهانی صعود کند و باخت خانگی این تیم مقابل عربستان باعث اخراج علی دایی - یکی از اسطوره های فوتبال ایران - از سرمربیگری تیم ملی بود. تماشاگرانی که در سال ۲۰۱۰ به استادیوم آزادی رفته بودند باز هم شاهد باختهای تیمهای ایرانی بودند. ۹۵ هزار نفر طرفدار پرسپولیس باخت یک بر صفر تیم محبوبشان مقابل بنیادکار در مرحله یک شانزدهم لیگ قهرمانان آسیا را از نزدیک دیدند.

از چهار نماینده ایران در لیگ قهرمانان، سه تیم در همان مرحله گروهی حذف شدند اما ذوب آهن که آن را می توان اورتون ایران در قیاس با لیورپول ایران - سپاهان - دانست، شرایط متفاوتی داشت. این تیم که تماشاچیان زیادی ندارد در ترکیبش هیچ بازیکن ستاره ای نداشت و تنها می توان به ایگور کاسترو مهاجم سابق فلامینگو اشاره کرد. ذوب آهن با قهرمانی در جام حذفی و نایب قهرمانی در لیگ راهی آسیا شد و در گروهی قرار گرفت که به آن گروه مرگ می گفتند.

الاتحاد عربستان، الوحده امارات و بنیادکار ازبکستان - که اسکولاری بزرگ سرمربی اش بود - حریفان ذوب آهن بودند و هیچ کسی روی موفقیت اصفهانی ها شرط بندی نمی کرد اما آنها لیگ قهرمانان را بسیار خوب شروع کردند و توانستند الوحده را در اصفهان شکست دهند و در بازی دوم یک مساوی با ارزش از الاتحاد در عربستان گرفتند. ذوب آهن در اصفهان به بنیاد کار رحم نکرد و با سه گل این تیم را شکست داد.

ذوب آهن در دور برگشت هم با درخشش محمدرضا خلعتبری نتایج خوبی گرفت. خلعتبری همان بازیکنی است که در سال ۲۰۰۹ به خاطر فیزیکش در تست باشگاه کلن آلمان رد شد اما سرعت، مهارت و تکنیک خلعتبری از او مهاجم قابل قبولی ساخته. ذوب آهن در مرحله بعد به یک تیم ایرانی خورد و مجبور شد مس کرمان را حذف کند تا حریف پوهانگ استیلرز کره جنوبی شود. تیمی که در جام جهانی باشگاهها در سال ۲۰۰۹، به مقام سوم رسیده بود.

قبل از بازی همه رای به پیروزی تیم کره ای داده بودند البته کسانی بودند که فکر می کردند پوهانگ به خاطر جایگاهش در لیگ کره - پوهانگ آن زمان تیم نهم جدول بود - کار آسانی جلوی ذوب نخواهد داشت اما منصور ابراهیم زاده سرمربی آن زمان ذوب آهن چنین عقیده ای نداشت:"‌ خیلی از مردم به جایگاه پوهانگ در جدول رده بندی نگاه می کنند اما برای ما، تجربه این تیم در آسیا اهمیت زیادی دارد" ذوب آهن بازی رفت را در فولاد شهر با نتیجه ۱-۲ شکست داد و در بازی برگشت، خلعتبری به داد ابراهیم زاده و تیمش رسید تا اصفهانی ها از کره با تساوی ۱-۱ برگردند. حریف بعدی ذوب آهن، الهلال عربستان بود. تیمی قدرتمند که بازیکنان و مربی بزرگی داشت.

تساوی دو تیم در اصفهان، خیلی ها را نگران وضعیت ذوب آهن کرد به خصوص آنکه الهلال در خانه تیم شکست ناپذیر بود و یاسر القحطانی معروف هم برای بازی برگشت آماده شده بود اما ذوب آهن در ریاض دست به کار بزرگی زد و توانست با تک گل ایگور کاسترو، الهلال را جلوی چشم ۶۵ هزار هوادارش شکست دهد. پیروزی ذوب آهن مقابل الهلال اهمیت زیادی برای ایرانی ها داشت و آنها توانستند انتقام شکست ایران مقابل عربستان در مرحله انتخابی جام جهانی را بگیرند. ذوب آهن در فینال به سئونگنام کره جنوبی رسید. تیمی که ساسا اوگننوسکی رهبر خط دفاعی اش بود و مائوریسیو مولینا در خط حمله اش بازی می کرد.

فرشید طالبی مدافع آن زمان ذوب آهن قبل از دیدار فینال گفته بود:" هیچ کسی فکر نمی کرد ما از گروهمان صعود کنیم اما این کار را کردیم. حالا هم امیدواریم که قهرمان شویم و آن را به طرفداران فوتبال ایران تقدیم کنیم" دیدار فینال البته باب میل ذوب آهن نبود و این تیم با شکست ۱-۳ به حریفش از رسیدن به جام قهرمانی بازماند.

ذوب آهن داستانی شبیه آژاکس در اوایل دهه ۹۰ میلادی پیدا کرده بود که موفقیتهایش باعث شد بازیکنانش مشتریان زیادی پیدا کنند. محمدرضا خعلتبری سر از الوصل امارات درآورد تا زیر نظر مارادونا فعالیت کند. ایگور کاسترو به یوکوهاما اف سی رفت و محمد قاضی راهی پرسپولیس شد. شهاب گردان هم اگر چه از اصفهان خارج نشد اما باشگاهش را عوض کرد و به سپاهان پیوست. ذوب آهن اگرچه مدتهاست که رنگ موفقیت را ندیده اما خاطرات خوب این تیم در سال ۲۰۱۰ همواره در یاد هواداران ذوب باقی خواهد ماند.