جنجال حجاب ورزشکاران زن ایرانی در بازی‌های آسیایی
دلواپسان که نتوانستند هیچ ایرادی به شرایط دختران ورزشکار ایران در بازی‌های آسیایی بگیرند، لباس فرم و لاک ناخن این ورزشکاران در مراسم افتتاحیه را سوژه کرده‌اند و بابت این قضیه در ظاهر به مقامات ورزش و درواقع به ورزشکاران زن ایرانی می‌تازند.
روزنامه اعتماد: دلواپسان که نتوانستند هیچ ایرادی به شرایط دختران ورزشکار ایران در بازی‌های آسیایی بگیرند، لباس فرم و لاک ناخن این ورزشکاران در مراسم افتتاحیه را سوژه کرده‌اند و بابت این قضیه در ظاهر به مقامات ورزش و درواقع به ورزشکاران زن ایرانی می‌تازند.
روز دوشنبه یکی از کاربران به اصطلاح ارزشی با عنوان فعال رسانه‌ای اصولگرا توییتی را خطاب به وزارت ورزش منتشر کرد که حسابی خبرساز شد. این کاربر نوشت: «ای کاش وزارت ورزش برای این ولنگاری حجاب و نمودهای معنادارش از تعطیلی دربیاید! مواجهه بین‌المللی زنان ما با جهان در عرصه‌های ورزشی بخش مهمی از معرفی فرهنگ عفاف و حجاب کشور است. نامناسب بودن لباس رسمی زنان از نظر پوشش در بازی‌های آسیایی یک‌سو! این تصاویر را کجای دلمان بگذاریم؟»
منظور این کاربر از «این تصاویر» عکس‌هایی بود که در ادامه توییتش گذاشته بود. تصویری از ورود کاروان ورزشی ایران به مراسم افتتاحیه مسابقات بازی‌های آسیایی هانگژو که در آن دختران ورزشکار شلوار بلند، کت شکیل و مقنعه به سر داشتند به همراه دو عکس از مهسا جاور و زینب نوروزی قایقران‌های ایران که در روز نخست موفق به کسب مدال ارزشمند نقره شدند: تصویری از لاک ناخن این دو ورزشکار که به رنگ پرچم ایران در آمده بود و تصویری از ژست جالب این دو ورزشکار با مدال نقره (جاور و نوروزی در اقدامی بسیار طبیعی برابر دوربین عکاس‌ها مدال خود را مقابل چشم گرفتند).
این توییت در ابتدا اصلا مهم به نظر نرسید. انگار که یک نفر برای خود نظری داشته باشد و آن را به اشتراک بگذارد. ولو اینکه نشان‌دهنده اختلالات ذهنی یک فرد باشد که به آن پوشش کاملا پوشیده ورزشکاران زن بگوید ولنگاری! اما ماجرا جایی عجیب شد که سینا کلهر معاون فرهنگی وزیر ورزش انگار که جواب یک فرد رده بالا را هنگام مواخذه می‌دهد به توییت این فرد پاسخ داد. سینا کلهر عوض حمایت از ورزشکاران زن، کمیته ملی المپیک که برای مصوب کردن لباس ورزشکاران زن مسیر پیچیده‌ای را طی می‌کند، حتی خود وزارت ورزش در جواب این فرد اعلام کرد به خدا ما بی‌تقصیریم! معاون وزیر ورزش انگار که تمام اتهامات این شخص را پذیرفته و تنها می‌خواهد خودش را مبری کند، نوشت: «برای بار هزارم عرض می‌کنم مسوولیت فرهنگی، فنی، برنامه‌ای، زیرساختی و خلاصه هر چیز مرتبط و غیرمرتبط کاروان اعزامی به بازی‌های آسیایی با کمیته ملی المپیک هست و وزارت ورزش نقشی ندارد. بنده به عنوان معاون فرهنگی وزارتخانه مثل شما از تلویزیون تماشاگر رویداد هستم!»
پاسخ کلهر آن‌قدر عجیب بود که بلافاصله واکنش رسانه‌ها و فعالان رسانه‌ای را به دنبال داشت. اصلی‌ترین انتقاد به کلهر هم این بود که آیا به عنوان یک شخصیت حقوقی متوجه جایگاه خود هست؟ آیا او انتقادها از پوشش این دختران ورزشکار را پذیرفته و آنها را ولنگار می‌داند؟ آیا او به عنوان یک مقام مسوول نمی‌داند طراحی لباس ورزشکاران، مخصوصا زنان در مسابقات بین‌المللی در یک کارگروه متشکل از نهادهای مختلف و تصمیم‌ساز صورت می‌گیرد و خروجی آن مورد تایید مقامات ذی‌ربط است؟ پس چرا انگار که ترسیده باشد می‌گوید والله من هم از پای تلویزیون نظاره‌گر چنین وضعیتی بودم؟ آیا مشکل خاصی میان کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش وجود دارد و این گیر دادن بی‌خود به لباس ورزشکاران زن در راستای همان تسویه‌حساب‌ها صورت گرفته؟
ظن آخری که مطرح شد، یعنی مشکل بین کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش از آنجایی می‌تواند قوی شود که سه سال پیش به شکل دیگری رقم خورد. شهریور 1400 تیم ملی زنان ایران برای بازی‌های مقدماتی جام ملت‌های آسیا راهی تاشکند شد. آن زمان فدراسیون شهاب‌الدین عزیزی خادم برخلاف روال معمول برای اعضای تیم ملی لباس متحدالشکلی درنظر گرفت که در نگاه اول با استقبال هم ورزشکاران و هم جامعه مواجه شد. یک کت و شلوار خوش‌دوخت (البته کت‌ها بلندتر از کت‌های معمول بود و تا روی ران می‌رسید)، با لباس سفید و شال مشکی. اما همان زمان رسانه‌هایی که از هر راهی برای تخریب فدراسیون وقت استفاده می‌کردند فرصت را مناسب دیدند و با حمله به لباس ورزشکاران زن، رییس فدراسیون را تحت فشار قرار دادند. چند نماینده مجلس هم که با عزیزی خادم مشکل داشتند این وضعیت را غنیمت شمرده و جنجال بزرگی را به راه انداختند. خبرگزاری فارس نوشت: «براساس تصاویر، لباس رسمی اعزام این تیم، کت و شلواری برخلاف عرف فرهنگی و اجتماعی کشور بوده است. تیم‌های ملی کشورمان در رشته‌های مختلف، همواره با لباس‌هایی با قواعد مشخص در رویدادهای بین‌الملل و برون مرزی شرکت کرده‌اند که تشکیل یافته از یک عرف و ادب ملی و دینی بوده، اما فدراسیون فوتبال به یک‌باره مبادرت به تهیه کت و شلوار‌هایی کرده که بیشتر مردانه بوده تا جهت لباس رسمی بانوان ملی‌پوش.»
این خبرگزاری همچنین مصاحبه‌ای با احمد راستینه نماینده شهرکرد در مجلس انجام داد که راستینه هم مواضع فارس را تایید کرد و گفته «به عنوان مسوول کمیته تربیت‌بدنی حتما این موضوع را پیگیری می‌کنیم و به مسوولان ذی‌ربط تذکر شدید می‌دهم و خواستار اصلاح این رویه هستیم و می‌خواهیم که گزارش این اصلاح را به ما بدهند. کسانی که کوتاهی کرده‌اند حتما باید طبق قانون با آنها برخورد شود.»
زمان نشان داد نه آن خبرگزاری نه آن نماینده مجلس هیچ مشکل خاصی با لباس ورزشکاران زن نداشتند و هدف‌شان چیز دیگری بود.
به هر حال چه هدف از این نمایش (انتشار یک توییت انتقادآمیز نسبت به لباس ورزشکاران زن و بعد واکنش وزیر ورزش) تحت فشار قرار دادن کمیته ملی المپیک و شخص محمود خسروی‌وفا باشد چه زیر سوال بردن ورزشکاران زن با استفاده از الفاظی نظیر ولنگار و چه مسائل دیگر، این اقدام بازخوردی بسیار منفی در جامعه به دنبال داشته است. جامعه‌ای که در آن مساله حجاب بسیار حساسیت‌برانگیز شده و همین لایحه اخیری که مجلس به تصویب رسانده حاشیه‌های زیادی را به دنبال داشته است. همان لایحه‌ای که در دل خود ورزشکاران زن را هم لحاظ کرده و بعید نیست از این منظر هم مسائلی را به وجود بیاورد. وقتی دختران ایران می‌بینند به زنی که لباسی کاملا پوشیده شامل شلوار بلند، کت بلند و مقنعه به تن دارد گفته می‌شود ولنگار چه تصویری در ذهنش شکل خواهد گرفت؟ شاید به همین خاطر بود که برخی کاربران با انتشار رژه زنان ایران در بازی‌های آسیایی پکن (اولین دوره بعد از انقلاب که زنان اجازه حضور در مسابقات را پیدا کردند) را که در آن زنان با چادر مشکی در مراسم افتتاحیه حضور پیدا کردند را به اشتراک گذاشتند و نوشتند آیا برخی می‌خواهند اتفاقات آن دوران را زنده کنند؟
ارسال نظر