راز قهرمانی پرسپولیس در سه تصویر

ورزش سه: پرسپولیس فصل قبل تیم بدی نبود اما حالا که تیم این فصل یحیی قهرمان شده همه تصور می‌کنیم فاصله‌ای نجومی بین این دو تیم وجود داشت که یکی جام گرفت و دیگری در حسرت ششمین قهرمانی متوالی ماند. پرسپولیس این فصل فقط ۳ امتیاز بیشتر از تیم فصل قبل گرفت و با ۶۶ امتیاز به قهرمانی رسید، در حالی که تیم یحیی فصل قبل با وجود تمام مشکلات و حواشی ۶۳ امتیاز گرفته و از میانگین دو امتیاز برای هر بازی در راه قهرمانی عبور کرد.

پرسپولیس فصل قبل تیم بدی نبود چرا که فقط سه باخت داد، در حالی که تیم این فصل یحیی متحمل چهار شکست شد و یک باخت بیشتر از فصل قبل داشت. پرسپولیس فصل قبل دو برد کمتر از تیم لیگ بیست و دوم داشت (۱۸ به ۲۲) و همان سه مساوی بیشتر فصل قبل (۹ به ۶) در بردها و باخت‌های تیم امسال یحیی ادغام شد و پرسپولیس با سه امتیاز بیشتر از فصل قبل به قهرمانی رسید. مهمترین اختلاف تیم این فصل و فصل قبل اما در یک آیتم ویژه بود. پرسپولیس نسبت به فصل قبل دو گل بیشتر زد (۴۶ به ۴۴) که شاید این را بتوان به درخشش بازی‌های آخر و پیشرفت در امور تهاجمی و فاز حمله ارتباط داد اما آنچه مهمتر به نظر می‌رسد تعداد گل‌های خورده کمتر نسبت به فصل گذشته بود.

پرسپولیس فصل قبل ۲۲ گل خورد و قهرمان نشد در حالی که این فصل فقط ۱۳ گل دریافت کرد و با همین تفاوت قهرمان شد. در واقع تیم این فصل یحیی سازمان دفاعی بهتری داشت و کم گل خورد تا مشخص شود در فرمول قهرمانی لیگ ایران، جلوتر از هر چیز دیگری برخورداری از مدافعان و دروازه‌بان قدرتمند و درجه یک و انسجام در سازمان دفاعی تیم اهمیت دارد. یحیی فصل قبل مدل قهرمانی تیم فرهاد مجیدی را دید و به نوعی الگو برداشت. فصل قبل استقلال به لحاظ پویایی و زیبایی فوتبال در بین تیم‌های برتر نبود اما با کمترین گل خورده و بدون باخت قهرمان شد.

از همین رو یحیی با پیروی از فرمول قهرمانی تیم مجیدی ابتدا بیرانوند را به عنوان یکی از سه دروازه‌بان برتر ایران (و شاید بهترین‌شان) به تیمش برگرداند و قلب دفاع خود را با دو دفاع کامل و توانمند (گولسیانی و پورعلی‌گنجی) پوشش داد تا کانال مرکزی زمین در فاز دفاع از زمین و هوا بسته شده و یک دیوار آهنین پشت سر دو برج رسوخ‌ناپذیر که آسمان و زمین خط دفاع تیم را بیمه کرده بودند، نصب شود. پرسپولیس با درخشش مداوم بیرانوند، گولسیانی و پورعلی گنجی با کمترین گل خورده به قهرمانی رسید و با اینکه رکورد کمترین گل خورده تاریخ لیگ را نشکست اما این آمار با بهترین آمار پرسپولیس در آن دوران 5 ساله قهرمانی برابری می‌کرد. پرسپولیس در هفته‌های پایانی که با 7 برد متوالی از جا برخاست و دوباره به صدر رسید و رتبه نخست را رها نکرد یک آمار فوق‌العاده خلق کرد. آنها در این 7 بازی فقط و فقط یک گل از مس کرمان دریافت کردند که آن تک گل نیز در یک بازی یکطرفه و به شکلی تصادفی به نوعی گل به خودی بود.

از درخشش خط دفاعی پرسپولیس همین بس که بیرانوند صاحب دستکش طلایی شد و رکورد کلین‌شیت در لیگ برتر را شکست و پورعلی گنجی و گولسیانی ضمن قرار گرفتن در باثبات‌ترین بازیکنان تیم خود و لیگ برتر از حیث فنی با جمع‌آوری بهترین نمرات، دو مدافع میانی برتر لیگ لقب گرفتند (با میانگین نمرات سایت متریکا) و اینچنین پرسپولیس را در دفاع خوشبخت کردند.

یادمان نرود پرسپولیس تا قبل از تغییر سیستم یحیی و تا هفته بیست و سوم در فاز حمله چقدر دچار مشکل بود و ترکیب سیستم  جابه‌جایی چندین باره نفرات هرگز جواب نداد اما با وجود جدایی یورگن لوکادیا و فقدان یک مهاجم گلزن تا آماده شدن آل‌کثیر، افت نسبتاً طولانی برترین گل‌سازهای فصل قبل (ترابی، سروش و صادقی) به لطف درخشش همین خط دفاعی 17 هفته در صدر جدول حضور داشت و به قهرمانی رسید.