خروج ورزشکار اسپانیایی از غار بعد از ۵۰۰ روز!

رویترز: یک ورزشکار ۵۰ ساله اسپانیایی که ورزش‌های مخاطره‌آمیز انجام می‌دهد، روز جمعه پس از ۵۰۰ روز زندگی در غاری در ۷۰ متری زیر زمین برای اولین بار نور آفتاب را دید.

بئاتریز فلامینی، کوهنورد نخبه در حالیکه عینک دودی زده بود تا چشمانش به نور آفتاب آسمان بهاری عادت کند، لبخندزنان به خبرنگاران گفت که زمان مثل برق گذشت و دلش نمی‌خواست از غار بیرون بیاید.

خانم فلامینی گفت: «وقتی دنبالم آمدند تا من را بیرون بیاورند، خواب بودم. فکر کردم اتفاقی افتاده است.»

او که باورش نمی‌شد که وقتش در غار آنچنان سریع سپری شده افزود: «گفتم من کتابم را تمام نکرده‌ام.»

تیم حمایت از فلامینی گفت در حالی که هدف دانشمندان آزمایش و مطالعه بر روی ذهن انسان و ریتم‌های شبانه‌روزی (ساعات بدن) بود، او رکورد جهانی طولانی‌ترین زمان گذراندن در غار را شکست.

خانم فلامینی ۴۸ ساله بود که وارد غار شد و دو تولدش را به تنهایی در زیر زمین جشن گرفت.

بئاتریز فلامینی، کوهنورد اسپانیایی هنگام زندگی در غار زیر زمین - عکس از نوامبر ۲۰۲۱

فلامینی چالش خود را در روز شنبه، ۲۰ نوامبر ۲۰۲۱ - قبل از شروع جنگ اوکراین، پایان نیاز اسپانیا به ماسک اجباری برای پیشگیری از کرونا، و مرگ الیزابت دوم، ملکه بریتانیا، آغاز کرد.

تیم حمایت از خانم فلامینی گفت که البته او برای تعمیر روتری که برای ارسال فایل‌های صوتی و ویدیویی و برای اطلاع دادن از حال و وضعیت خودش در غار از آن استفاده می‌کرد، هشت روز از غار بیرون آمد، اما در یک چادر بدون تماس با دیگران منزوی مانده بود.

بئاتریز فلامینی، کوهنورد اسپانیایی پس از ۵۰۰ روز از یک غار زیر‌زمینی بیرون آمد - ۱۴ آوریل ۲۰۲۳ (۲۵ فروردین ۱۴۰۲)

او در پاسخ به این سوال که آیا تا به حال به فشاردادن دکمه وحشت خود یا خروج از غار فکر کرده بود، پاسخ داد: «ابدا. راستش نمی‌خواستم بیرون بیایم.»

فلامینی وقت خود را در زیر زمین با انجام تمرینات ورزشی، نقاشی و طراحی و بافتن کلاه‌های پشمی می‌گذراند. به گفته تیم حمایتی‌اش، او دو دوربین برای ثبت گذران وقت خود به غار برده بود، و در این مدت ۶۰ کتاب خوانده و یک‌هزار لیتر آب مصرف کرده بود.

بئاتریز فلامینی، کوهنورد اسپانیایی در غار زیر زمین - عکس از نوامبر ۲۰۲۱

فلامینی گفت: «در روز شصت و پنجم شمردن [روزها] را متوقف کردم و درک زمان را از دست دادم.»

او گفت که لحظات سختی هم وجود داشت - مانند زمانی که غار مورد هجوم مگس‌ها قرار می‌گرفت.

خانم فلامینی گفت در این مدت روی حفظ «انسجام»، خوب غذا خوردن و لذت بردن از سکوت تمرکز کرده بود.

او به شوخی گفت: «من با خودم بلند صحبت نمی‌کردم، اما صحبت‌های درونی داشتم و با خودم خیلی خوب کنار آمدم.»