فضل‌الله رضا که بود؟ چرا مرگ او یک داغ است؟
پرفسور فضل لله رضا، دانشمند ایران در حوزه مهندسی برق و ریاضیات که رئیس پیشین دانشگاه تهران و سفیر سابق ایران در یونسکو و کانادا بود در ۱۰۵ سالگی درگذشت.
روزنامه سازندگی: پرفسور فضل لله رضا، دانشمند ایران در حوزه مهندسی برق و ریاضیات که رئیس پیشین دانشگاه تهران و سفیر سابق ایران در یونسکو و کانادا بود در ۱۰۵ سالگی درگذشت.
نبوغ و استعداد فراوان او در کنار کوشش و تلاش گسترده علمی باعث شد تا سال‌ها در عرصه علم و فناوری جهانی به نقش آفرینی بپردازد و از پایه گذاران نظریه اطلاعات و مخابرات در جهان شود. این دانشمند برجسته در کانادا اقامت داشت و از سال ۵۷ استاد دانشگاه در مونترال بود.
وی فرزند «شیخ اسدالله رضا» (روحانی و مالک) و از نبیرگان امیر «هدایت‌الله‌خان فومنی» در سال ۱۲۹۳ خورشیدی در رشت به دنیا آمد. نام خانوادگی اش منسوب به حاجی آقا رضاست که از مجتهدین عالیقدر گیلان بوده است. او برادر دکتر عنایت‌الله رضا است. وی تحصیلات خود را در رشت وتهران گذراند و هم زمان صرف ونحو عربی و بخشی از علوم قدیمی را از استادان وقت آموخت و با آثار برجسته فرهنگ ایرانی مانند گلستان و بوستان سعدی، شاهنامه فردوسی، مثنوی مولوی و... آشنا شد.
وی تحصیلات ابتدایی را در شهر رشت به پایان برد و دیپلم را در تهران و لیسانس خود را در رشته مهندسی برق از دانشگاه تهران گرفت. او در زمره اولین دوره فارغ‌التحصیلان دانشکده فنی دانشگاه تهران در ۱۳۱۷ بود. در سال ۱۳۲۴ مدرک فوق‌لیسانس را از دانشگاه کلمبیا در آمریکا و دکترای خود را در رشته مهندسی برق از دانشگاه پلی تکنیک نیویورک دریافت کرد. وی پس از محمدعلی مجتهدی، به‌عنوان دومین رئیس دانشگاه صنعتی آریامهر انتخاب شد. در سال ۱۳۸۶ در رشت، مدرسه‌ای به نام وی تأسیس شد. او ساکن اُتاوا در کانادا بود.
پروفسور رضا یکی از پایه‌گذاران نظریه اطلاعات و مخابرات در جهان است و تحقیقات گسترده‌ای در زمینه ظرفیت شنون و ارسال حداکثر اطلاعات در کانال‌های مخابراتی نویزدار، نظریه اطلاعات و فرایند‌های تصادفی، سیستم‌های خطی آنالیز عمومی، نظریه سیستم‌ها و مدارها، نظریه کنترل سیستم‌های پویا، فضا‌های خطی، انتقال و تلفات انرژی در شبکه‌های n دهانه‌ای انجام داده‌است. او همچنین معتقد است که نباید سنت‌های ملی و دینی را آسان از دست داد و در وضع کنونی جهان، خردگرایی به تنهایی نمی‌تواند جوامع جهان سوم را با جهش یک روزه به رده اول اقتصاد و تکنولوژی برساند.
رضا دلبستگی خاصی به فرهنگ و تمدن ایرانی داشت چنان که آرزوی قلبی خود را خدمت گذاری رایگان برای بهره روی از مغز‌های جوانان ایرانی می‌دانست تا آنها خود را باور کنند و آنچه را که خود دارند از بیگانگان تمنا نکنند. او با وجود اینکه در سال‌های پایانی عمر خود در خارج از کشور به سر می‌برد، اما به مناسبت‌های گوناگون و در مراسم‌های مختلف در کشور حاضر میشد و سخنرانی داشت.
این اندیشمند ایرانی گفته است: در چنین روزگاری اگر بخواهیم روی کره زمین قومی به نام ایرانی وجود زنده و پایدار داشته باشد، باید فرهنگ سنتی آن قوم را پیوسته پاسداری کنیم. مهمترین عاملی که قوم ایرانی را از دیگر اقوام برجسته می‌سازد، فرهنگ ملی ایران است.
اگر امروز از یکی از کهکشان‌های دور دست با ما تماس بگیرند و بخواهند که به شتاب یک روز، فقط دو کتاب نمونه که معرف شخصیت ملی ما باشد برایشان بفرستیم، بنده گمان می‌کنم شاهنامه فردوسی و مثنوی جلال الدین رومی را می‌توان اختیار کرد. اگر جای چانه باقی بود، بوستان و گلستان را هم به آن پیوست کنیم.
پرفسور رضا معتقد بود: جوان ایرانی باید واقعیت‌ها را ببینید. جوانان باید با خرد مانوس شوند. آنها یک عرصه باز دارند و آن اشراف به معارف ایرانی و جهانی است. جوانان ما باید اعتماد به نفس پیدا کنند و خودباخته نباشند و بدانند که ما وارث یک میراث فرهنگی و علمی بسیار غنی هستیم.
پرفسور رضا تحقیقات گسترده‌ای در زمینه ظرفیت ارسال حداکثر اطلاعات در کانال‌های مخابراتی نویزدار، نظریه اطلاعات و فرایند‌های تصادفی، سیستم‌های خطی آنالیز عمومی و. انجام داده است.
او همچنین علاقه و اهتمام جدی به زبان فارسی داشت چنان که معتقد بود بنیاد زبان فارسی و گفت و شنود و نگارش به آن را باید روز به روز استوارتر کنیم و اعتقاد داشت که در این راه باید از روش‌های علم و ابراز تکنولوژی بیشتر بهره بریم و می‌گفت: اگر حدود ۱۵ زبان زنده دنیا را سابقه ممتاز فرهنگی دارند برگزینیم، زبان فارسی در میان آنها خواهد بود.
روحش شاد و یادش گرامی.
نظر کاربران
روحش شاد....
روحش شاد
روحش شاد
خدارحمتشون کنه
درست از زمان انقلاب دیگه ایران نبوده
خدارحمتش کنه
تئوری خوبی داشته
ولی توضیح داده نشده ک ازاینهمه نبوغ خدادادی برای کشورش چکارکرده(بنده خدا همش خارج ازکشوربوده)
پاسخ ها
تو که ایران بودی چه خدماتی تا الان داشتی
حیف و هزاران حیف که از وجود چنین نابغه هایی بهره نبردیم و افراد بی لیاقت و ناشایستی امور کشور رو بدست گرفتن
خیلی خیلی خیلی جای افسوس و تاسف داره که همچین نابغه ای با حماقت مسئولین بره کانادا و از علم و تجربه و تخصصش ایران محروم بشه
روحش شاد و یادش گرامی
روح این عالم برجسته نگهبان فرهنگ ماست وایزدمتعال پاسدارش
خاک بر سر کشور ما. این گونه افراد و نوابغ را ما باید بعد از مرگش بشناسیم؟ واقعا که
صداو سیما به جای دعوت از سلبریتی ها از مفاخر ایران حرفی نمیزنه
وقتی زنده بود اسمشم نمیاوردن
مرده پرستیم همه
روحش شاد..
دمش گرم.ادم بزرگی بوده
روحش شادویادش گرامی
این آدمو چرا باید بعد مرگش من بشناسم؟ تا زنده بود اینقد در موردش مینوشتید تا استفاده کنن از تجربیات و مقالات و .... بعد مرگش تعریف و تمجید؟؟؟
روحش شاد ویادش گرامی
چقد حیف بود که در ایران زندگی نمیکرد البته اگه میکرد یا جاسوس میشد یا خائن!!خدا بیامرزدش آدم بزرگی بود
روحت قرین آرامش .
خدا بیامرزد
حتما باید میمرد تا بفهمیم کی بوده و روحش شاد
نخبه کشی عادت ما در روزگاران اخیر است از شمار دو چشم یک تن کم از شمار خرد هزاران بیش
اينا از ايران ميرن كيا ميمونن!
اینها چرا در وطن نماندند .چرا کسی به علت این مهاجرت ها فکر نمیکند
چرا تو کشور خودمون زندگی نکردن که حالا ما نشناسیم خدا رحمتش کنه
روحشان شاد
خدایش بیامرزد
روحشون شاد
ایران عزیز به چنین استادان عزیزی عشق میورزد چوایران نباشد تن من مباد
روحش شاد یادش گرامی
مایه فخر و مباهات ایران زمین. روحش شاد.
روحش شاد و یادش ابدی.
امروز بیش از هر دورانی به اندیشمندانی چون روانشاد پروفسور رضا نیازمندیم. اما متاسفانه عنان کار دست کوته فکران است
اگه یکسال و چهار ماه دیگه صبر میکرد سه قرن رو تجربه میکرد.
روز بدنیاآمدنت مژده ای بود برای جهان وروز رفتنت اندوهی بی پایان .
روحشت استاد ولی چرا پایان عمرش ایران نبود
با این تعاریف و تفاصیل یک آدم حسابی اساسی بود که در کشور خودش نا شناخته بود و قدر و قیمتش رو ندونستن ! خدا رو شکر که عمرطولانی داشته هر چند که زندگی اینگونه نوابغ حتی ۳۰۰ سال هم باشه کمه ! یادش گرامی و روانش شاد
اونوقت 1 هفته اينترنت در كشور اين نوابغ قطع ميشه ....
روانش شاد و نام نیکش پایدار باد
روحش شاد ولی چرا کانادا مرد.
روحش شاد
روحش شاد
به ایران وایرانی می‌بالید ولی‌کانادا می زیست
اصلا این تضاد است یاچی
روحش شاد
به ایران وایرانی می‌بالید ولی‌کانادا می زیست
اصلا این تضاد است یاچی
نام و یادش گرامی
خدا بیامرزه اما دیگه داغ چی تو صدوپنج سالگی
از خدماتش در کشور نامی برده نشد آیا او وجودش را وقف خارج و برای پیشرفت کفار کرده بود مانند بسیاری از دانشمندان که رشدشان در ایران و محصولشان برای خارج بود؟ در این صورت که ارجی و قدری ندارند و زندگیشان (برای میهن) باغ نبود که مرگشان داغ باشد. و اگر خدماتی به ایران داشته که عدم ذکر آنها نقص نوشته را آشکار میکند.
روحش شاد.
روحش شاد...
روانش شاد ویادش همیشه جاوید.
روحش شاد
خدارحمتش کنه...
خدا رحمتش کنه
پس باید 1000 سال عمر میکرد تا مرگ او دیگه داغ نباشه
فقط تیپ این عزیز را ببینید
درود به شرفت،
ایرانی یعنی این،
چنان زی که پس از مرگت
به حق گویند :
ستوده بود، خداوندش بیامرزد .
یاد و خاطرش جاودان.
خداوند رحمتش کند
این بزرگان پایه علم ودانایی ایرانن تا زنده اند با نامدار باشن نه موقع رفتن به سفر بی برگشت روحش شاد باد
برو بابا بیکار... که بخایم تو این وضعیت اینارو بشناسیم
خدا رحمتش کنه مطمئنا اگه ایران بود حداکثر 60 سال عمر میکرد.
آدم خیری هم بود.توی مشهد یه دبیرستانم ساخته به اسم پروفسور رضا.من دیپلمم و اونجا گرفتم.
خدا رحمتش کنه.