بهروز بوچانی، بالاخره از اسارت درآمد
بهروز بوچانی، نویسنده و روزنامه‌نگار کردتبار ایرانی پس از شش سال اجازه یافت از جزیره مانوس در پاپوا گینه نو خارج و وارد خاک نیوزیلند شود.
همشهری آنلاین: بهروز بوچانی، نویسنده و روزنامه‌نگار کردتبار ایرانی پس از شش سال اجازه یافت از جزیره مانوس در پاپوا گینه نو خارج و وارد خاک نیوزیلند شود.
بوچانی که شش سال پیش به امید رسیدن به استرالیا راهی سفری دریایی شده بود، در مرتبه دوم تلاش برای ورود به این کشور به دام نیروی دریایی سلطنتی استرالیا افتاد و همراه ۷۵ پناهجوی دیگر به اردوگاه پناهجویان در جزیره مانوس فرستاده شد. او سرانجام اجازه یافت برای شرکت در یک محفل ادبی به نیوزیلند برود و پس از ورود به اوکلند، قسم خورد دیگر هرگز به استرالیا و پاپوا گینه نو بازنمی‌گردد.
بوچانی که در سالهای اخیر در دنیا به یک نویسنده تحسین‌شده و فعال حقوق پناهجویان تبدیل شده، اندکی پس از خروج از خاک پاپوا گینه نو به گاردین گفت: «من هرگز به آنجا برنمی‌گردم. می‌خواهم از آن سیستم و آن روند رها شوم. می‌خواهم جایی باشم که یک انسان به شمار روم، نه یک یک عدد، نه کسی با برچسب پناهجو.»
او در شش سال گذشته با نوشته‌هایش صدای زندانیان جزیره مانوس بود.
بوچانی به عنوان نویسنده ثابت با گاردین همکاری می‌کرد و خاطره‌هایش از سالهای حضور در اردوگاه پناهجویان مانوس در پاپوا در قالب کتاب «رفیقی نه مگر کوهستان» برنده گران‌ترین جایزه ادبی استرالیا شد. او یک روادید یک ماهه برای اقامت در خاک نیوزیلند دارد و امیدوار است بتواند پس از آن راهی آمریکا شود.
این نویسنده و شاعر کرد که ۳۶ سال پیش در استان ایلام به دنیا آمده، در مجموع ۲۲۶۹ روز در نظام پناهجویان دریایی استرالیا گرفتار بود و حالا می‌تواند در یک ماه آینده برای زندگی خود تصمیم بگیرد. حساب بانکی بوچانی هم از آن جایزه ادبی ۱۲۵ هزار دلاری پر است و دست‌کم برای چند سال دغدغه مالی ندارد.
نظر کاربران
طرف نویسنده بوده زنشم استرالیایی بوده ۶ سال تو اسارت بوده تو جزیره ای دور از مردم استرالیا چون مهاجر قاچاق بوده آخرشم پذیرشش نکردن رفت نیوزلند اما اینجا افغانها قاچاقی میان ایران مستقیم هر شهری بخوان وارد میشن تازه فحشم میدن
پاینده باشی ..عجب اراده ای ..عجب پشت کاری ..افرین افرین
بهر حال در کشور خودمون بعد از ۶۰ سال هم با ادبیات این پول رو بدست نمی آورد
وای که چه بر سر مان آ مده که جوانان کشور حاضرند سالها سختی بکشند اما به کشور بر نگردند ،کشوری که زمانی یکی از معتبرترین پاسپورت های جهان را داشت
خبر خوبی بود
به امید موفقیتهای بیشتر برای این عزیز افتهارآفرین. ای کاش سرزمینم به این روز نیفتاده بود که مردمانش آواره بشن
چه خبر خوبی. خوشحالم برای ادبیات ایران که میتونه انتظار یک نوبل ادبی رو در سالهای آتی داشته باشه، اما متأسفانه نه از داخل خاک ایران این همون فرار مغزهاست مسئولان گرامی
ببین چه بر سر این مردم آوردین که حاضرن به هر شکلی شده از این خراب شده فرار کنن. به امید آزادی ایران
میگم این استرالیایی ها خیلی ادب دوست هستند. مشخصه کاملا
واقعا ک .. کم از افغانیا نمیاریم .. ۶ سال دربدری برای چی اخه ،بلاخره امنیت که هست توکشورررر