سلیمی‌نمین: گستاخی هنر نیست
عباس سلیمی نمین، مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران تاکید دارد اگرچه نقدهایی به لاریجانی دارد اما اگر او نبود، مجلس به میدان درگیری‌ها و تنش بین نمایندگان بدل می‌شد.
خبرآنلاین: عباس سلیمی نمین، مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران تاکید دارد اگرچه نقدهایی به لاریجانی دارد اما اگر او نبود، مجلس به میدان درگیری‌ها و تنش بین نمایندگان بدل می‌شد.
این چهره سیاسی اصولگرا صریحا به افراطیون می‌گوید« تخریب و گستاخی هنر نیست، بلکه باید نقد خود را محترمانه ارائه کنیم که مجلس بتواند الگوی تعاملات سیاسی باشد. ما به اندازه کافی در تعاملات سیاسی دچار مشکل هستیم. این تعاملات سیاسی بیمارگونه باید اصلاح شود.»
آقای سلیمی نمین! در جلسه اخیر مجلس شاهد رفتار عجیب نماینده مشهد بودیم که رئیس مجلس را دیکتاتور خطاب کردند و مباحثی دیگر مانند اینکه مملکت دست چند نفر است و ...را مطرح کردند. فضای جامعه تا چه میزان ممکن است متاثر از بروز اینگونه از برخوردها، دلسرد و ناامید شود؟
کمترین انتظار ما از نمایندگان مجلس حفظ حرمت خانه ملت هم در عرصه سیاسی و هم در زمینه‌های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی است. اگر نمایندگان حرمت جایگاه رفیع ریاست مجلس را حفظ نکنند بنابراین الگوی مناسبی برای جامعه نخواهند بود. ما در مجلس می‌توانیم با صراحت صحبت کنیم اما این امر با توهین متمایز است. ما نباید به دلیل توهین و و تخریب دیگران به خود ببالیم، این دسته از اعمال از عهده هر کسی بر می‌آید اما با استدلال نقد کردن کار هر کسی نیست. من این نوع از برخوردها را به هیچ وجه نمی‌پسندم چراکه شایسته افرادی که مدعی تعهد به نظرات خاصی هستند، نیست.
من آقای لاریجانی را شخصیت ارزنده‌ای می‌دانم البته به ایشان نقد هم دارم اما همین فرد توانسته مجلس را در طول ۱۲ سال بدون تنش اداره کند. این خود نوعی توانمندی است که فردی بتواند نمایندگان مجلس را با حواشی و مسائل مختلف در صحن علنی و غیرعلنی را بدون جنجال‌های مرسوم مدیریت کند .ما البته می‌توانیم بر این شخصیت ارزشمند نقد داشته باشیم که علی‌القاعده علی لاریجانی نیز در مواردی دارای ضعف‌هایی است.
نباید این ظرفیت را با تعابیر گستاخانه و تند تخریب کنیم. این هنر نیست، بلکه باید نقد خود را محترمانه ارائه کنیم که مجلس بتواند الگوی تعاملات سیاسی باشد. ما به اندازه کافی در تعاملات سیاسی دچار مشکل هستیم. این تعاملات سیاسی بیمارگونه باید اصلاح شود.
مقام معظم رهبری به‌دلیل شرایط ویژه کشور در دوران تحریم‌ها، دستور تشکیل شورای عالی هماهنگی اقتصادی با عضویت سران را دادند تا برخی از تصمیمات ضروری وارد کش و قوس‌های اداری نشوند، با این حال آقای پژمانفر با استناد به عضویت ریاست مجلس در این شورا، او را صاحب مملکت و دیکتاتور خطاب می‌کند، نظر شما را در رابطه با این نوع تخطئه در مباحث آن هم از تریبون باز مجلس چیست؟ چقدر فضای جامعه را نسبت به مسئولان و نظام تصمیم گیری در کشور مردد و بدبین می کند؟
اکنون بین جریانات سیاسی به‌جای اینکه منطق حاکم باشد، برخوردهای تخریبی وجود دارد. این ناشی از کم تحملی برخی از سیاستمداران است که دارای ظرف وجودی کوچکی هستند، لذا بلافاصله دست به دامان پرخاشگری می‌شوند. این به ضعف وجودی افراد بازمی‌گردد. افراد حتی در مورد جلسات هماهنگی سران قوا که البته براساس ضرورت کشور شکل گرفته است نیز می‌توانند انتقاد کنند. البته باید نقدها محترمانه و مستدل باشند . با بکارگیری این شیوه‌ها هیچ دستاوردی عاید جامعه نخواهد شد. متاسفانه ادبیات بسیار پرخاشگرانه‌ای که امروز در بین جریانات سیاسی دیده می‌شود و این دست از هتک حرمت‌ها به دستاویز برخی بدل شده است.
ما باید یاد بگیریم که نقد طرف مقابل به‌مثابه هتک نیست بلکه به معنای اصلاح و اقناع طرف مقابل است. بنابراین نقد یک فرد یا دستگاه باید با حفظ حرمت‌ها انجام شود. از این رو زمانی که در نقد از ادبیات مناسب و محترمانه استفاده می‌شود، تاثیرگذاری نیز افزایش می‌یابد. البته در مواردی هدف نیل به منافع حزبی و گروهی قرار می‌گیرد که طبیعی است در این دیدگاه، تخریب طرف مقابل اصل قرار بگیرد که امروز نیز شاهد ترویج این نوع برخوردها هستیم. اما اصلاح نه تنها با تخریب انجام نمی‌شود بلکه دشوارتر نیز خواهد شد.
ممکن است تخریب، برخی را به آمال سیاسی خود برساند، اما روی دیگر این سکه صدمه‌ای است که به اعتماد عمومی مردم وارد می‌کند. پیامدهای مخرب چنین برخوردهایی را آن هم در مجلس که قرار بود عصاره فضائل ملت هم باشد، چقدر بر بطن جامعه تاثیرگذار می‌دانید؟
برخوردهای چکشی را افکارعمومی و جامعه از وکلای خود در مجلس می‌آموزند. اگر به محض اینکه اختلاف پیدا کردیم از همین تعابیر استفاده کنیم. بنابراین الگوی بسیار مخربی را به جامعه اشاعه می دهیم. در جامعه نیز افراد به‌جای برخوردهای سازنده، برخوردهای چکشی خواهند داشت.
البته این روزها می‌بینیم که در مجالس جهان برخوردهای فیزیکی تندی هم صورت می‌گیرد. با این حال اثرات حضور شخصی مثل علی لاریجانی بر کرسی ریاست مجلس مدیریت این نوع از تنش‌ها و ممانعت از بروز این نوع مسائل است که این خود توانمندی است. ما باید این نوع از توانایی‌ها را تقویت کنیم تا الگوی مناسبی برای جامعه باشیم.
به‌نظر شما دلیل تمسک جریانات سیاسی ایران به فضای تخریب و جوسازی علیه طرف مقابل به جای نقد از روی منطق و درجهت اصلاح از کجا ناشی می‌شود؟
اکنون بسیاری از جریانات سیاسی چه اصولگرا، چه اصلاح طلب و ...به دلیل اینکه مولد نیستند و تولیدی ندارند، یعنی خود را از طریق تولید تفکر و اندیشه به جامعه عرضه نمی‌کنند عمدتا تلاش می‌کنند تا از طریق تخریب یکدیگر موقعیت خود را ارتقا دهند. مجلس باید این مهم را درک کند که این روش معیوب را اصلاح کند نه اینکه خود بدان دامن بزند. به نظر من ما در این مسائل باید قدرشناس علی لاریجانی باشیم که مجلس را طی سال‌ها به گونه‌ای اداره کرده است تا فضای حاکم بر آن توام با احترام باشد و امیدوارم تا آخر این مجلس نیز برخی افراد بردباری لازم را داشته باشند تا شان مجلس تا آخر این دوره حفظ شود.
نظر کاربران
شهامت داشته باشید نمایندگان گستاخ را به مردم معرفی کنید تا مردم تکلیفشان با این نابخردان مشخص کنند
هر که میگه نان و تیر شما سرت را بذار و کمی بخواب اگر حرف نزنی خدای نکرده میگن لالی
هنر نیست , سیاست ادامه دار جناحی است .