کدام مسئول به «ترانههای سخیف» مجوز میدهد؟
ترانههایی که نه متن درستی دارد و نه از قواعد زبان فارسی پیروی میکند و به معنای واقعی کلمه، سخیف است. تازه وقتی هم میخواهند کمی آرایه ادبی به ترانه اضافه کنند، میزنند چشمش را هم کور میکنند!
خراسان نوشت: «میخوایم این قدر جیغ بزنیم تا که برق بره»، «چشامو تا کی گریه بلرزونه»، «قسم به جون مادرم، شد دیگه بار آخرم، دل ندم و دل نگیرم» و...؛ اینها گوشهای از متن ترانههایی است که این روزها به خورد مخاطب داده میشود؛ ترانههایی که نه متن درستی دارد و نه از قواعد زبان فارسی پیروی میکند و به معنای واقعی کلمه، سخیف است. تازه وقتی هم میخواهند کمی آرایه ادبی به ترانه اضافه کنند، میزنند چشمش را هم کور میکنند! حالا این که چرا این ترانههای سخیف و گاهی مبتذل، مجوز میگیرند و تأیید میشوند، سوالی است که در این گزارش به آن پرداختهایم.
نظارت سادهلوحانه، عامل ابتذال است
عبدالجبار کاکایی، ۲۹ اردیبهشت امسال در گفتوگو با ما درباره ترانههای سخیفی که مجوز میگیرند و منتشر میشوند، اظهار کرد: «مسئله این است که نظام مراقبت فرهنگی ما میخواهد خودش به تمام اینها مجوز بدهد. همین نظارت سادهلوحانه، موسیقی ما را به ابتذال کشیده است. از این رو متن ترانهها به اجبار تایید میشوند. وقتی ۹۹ درصد ترانهها سخیف است، نمیتوان جلوی کار شرکتها را گرفت».
به نظر کاکایی چاره کار این است که ترانههای سخیف راه خودشان را بروند و نیازی به مجوز ارشاد نداشته باشند. در این صورت، شأن شورای شعر و ترانه هم حفظ میشود. این شاعر و ترانهسرا مدتی بعد در گفتوگو با هنرآنلاین هم به این نکته اشاره و ابراز کرد: «نباید مزاحم ترانههای سخیف شویم».
زورِ مدیران به شرکتها نمیرسد
وقتی نظر محمدعلی بهمنی را که پیش از این مسئول شورای شعر و ترانه وزارت ارشاد بوده است، در این باره پرسیدیم، گفت: «الان دفتری به نام شعر و ترانه وجود ندارد. شعرها از طریق سامانه برای وزارت ارشاد فرستاده میشود. ما در شورا، ترانههای ضعیف را رد میکنیم ولی بعد میبینیم همانها خوانده میشود. من به همین دلیل از شورا کنارهگیری کردم.
باید از مدیران بپرسید این کارها چرا پخش میشود؟ در حقیقت زورِ شاعران میرسد که ترانههای ضعیف را رد کنند ولی زور ارشاد به شرکتها نمیرسد». او همچنین برداشت دیگری از حرف عبدالجبار کاکایی داشت: «منظور آقای کاکایی این بوده شورا نباید به ترانههایی که رد میشوند و باز میبینیم خوانده میشوند، توجه کند. همان افرادی که بعداً این ترانهها را میپذیرند، همانها از ابتدا تأیید کنند. دیگر چرا شورا را وارد ماجرا میکنند»؟
تماسهایی که بیجواب ماند
برای رسیدن به جواب این سوال که بالاخره این ترانهها در شورای شعر تأیید میشوند یا خیر و اگر تأیید نمیشوند، چه کسی در نهایت به آنها مجوز میدهد؟ به سراغ واحد شعر و ترانه دفتر موسیقی وزارت ارشاد رفتیم. پس از تماسهای مکرر کسی پاسخگو نبود. با مدیر روابط عمومی معاونت هنری ارشاد هم که تماس گرفتیم، ایشان محمدعلی بهمنی را که گفته بود کنارهگیری کرده است، مسئول این شورا معرفی کرد!
وضعیتی که مشخص نیست
هم اکنون تنها موضوع مشخص در فرایند صدور مجوز برای یک ترانه، این است که برای دریافت مجوز، باید از طریق سامانه صدور مجوز شعر و ترانه دفتر موسیقی ارسال شود اما مراحل بعدی، یعنی چگونگی تأیید و صدور مجوز برای یک ترانه، مشخص نیست و گفتهها در این باره با هم اختلاف دارد. به نظر میرسد تکلیف شورای شعر و ترانه و اعضا و مسئولِ اصلی آن نامشخص است و روی همین حساب هم، معلوم نیست بالاخره ترانههای سخیفی که این روزها زیاد میشنویم، از طرف چه کسانی تأیید میشود؛ به قول شاعر: «من از مفصل این نکته مجملی گفتم/ تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل».
نظر کاربران
ترانه ترانه است سخیف یعنی چه؟