چرا بطحایی با دانش‌آموزان درودزن دیدار نکرد؟
وزارت آموزش‌وپرورش درباره اخبار منتشر شده مبنی بر عدم دیدار وزیر با دانش‌آموزان سوخته درودزن توضیحاتی داد و جزییات نامه‌های بطحایی به سازمان‌های مختلف برای حمایت از این دختران را منتشر کرد.
خبرآنلاین: وزارت آموزش وپرورش در اطلاعیه‌ای درباره گلایه دانش‌آموزان درودزن از عدم پذیرش وزیر آموزش وپرورش برای دیدار با آنها توضیحاتی داد.
در توضیحات این وزارتخانه آمده است:
چندی قبل خبر حضور پنج دختر جوان در وزارتخانه آموزش و پرورش و دیدارشان با وزیر آموزش و پرورش خبرساز شد.
با توجه به اینکه این دیدار با برخی حاشیه‌سازی‌ها و بداخلاقی‌ها در فضای مجازی همراه شد، صرفا به منظور تنویر افکار عمومی، ناگزیر از ارائه برخی موارد هستیم:
۱- آذر ۱۳۸۵ حادثه آتش‌سوزی در مدرسه شهید رحیمی درودزن استان فارس رخ می دهد که متأسفانه هشت دانش‌آموز شامل ۶ دختر و ۲ پسر دچار سوختگی شدند. مسئولان وقت اقدام به ارائه خدمات پزشکی به آنان می‌کنند اما اکنون که ۱۳ سال از آن زمان می‌گذرد این عزیزان از فراموش شدن‌شان از سوی دستگاه‌های مسئول و اینکه همه خدمات پزشکی و غیره مورد نیاز به آنان ارائه نمی‌شود، گلایه داشتند.
۲- اولین دیدار این دختران با وزیر آموزش و پرورش، در سفر آقای سید محمد بطحایی به استان فارس و روز ۲۹ فروردین امسال انجام شد؛ این دیدار در برنامه تعیین شده برای این سفر وزیر گنجانده نشده بود اما وقتی شخص وزیر از حضور این عزیزان مطلع می‌شود با آنان دیدار می‌کند، دختران درودزن در این جلسه با اشاره به مشکلاتی که داشتند و البته مربوط به سایر نهادها بود، خواستار کمک وزیر آموزش و پرورش برای رفع آنها و مساعدت دستگاه‌های مسئول شدند. آقای بطحایی نیز قول می‌دهد پس از بازگشت به تهران هر کمکی که می‌تواند به این عزیزان تقدیم کند.
۳- این عزیزان چند روز بعد یعنی شنبه هفتم اردیبهشت برای پیگیری ادامه درمان خود به تهران آمده و تصمیم می‌گیرند که به وزارت آموزش و پرورش نیز بروند حضور آنان در این وزارتخانه بدون هماهنگی بود اما با مساعدت مسئولان وزارتخانه، بدون هیچ مشکلی به طبقه چهارم که دفتر وزیر در آن مستقر است، می‌آیند. درست زمانی که آقای بطحایی برای حضور در برنامه‌ای در حال خروج از وزارتخانه بود این عزیزان را به همراه مادرانشان مقابل آسانسور می‌بیند و از آنان علت حضورشان را سئوال می‌کند چون فقط یک هفته از دیدار اخیر آنان می‌گذشت؛
دختران درودزنی که به نظر می‌رسد بر اساس تجربه سال‌های قبل، نگران بودند مبادا با صرفا وعده مواجه شده باشند، مجددًا از مشکلاتشان به آقای وزیر می‌گویند. مشکلاتی نظیر اینکه برای دریافت پروتز دست به هلال احمر مراجعه کرده‌اند و مسئولان مربوطه برای ارائه خدمات رایگان، خواستار ارائه معرفینامه از سوی وزارت بهداشت یا حتی آموزش و پرورش هستند همچنین برخی از این عزیزان بابت عدم دریافت گواهینامه به خاطر سوختگی انگشتان گلایه داشتند.
وزیر آموزش و پرورش پس از شنیدن درد و دل و مشکلات آنان، مجددا تاکید می‌کند خدماتی که مدنظر و مورد نیاز آنان است، توسط نهادها و ارگان‌های دیگر ارائه می‌شود فلذا باید کمی صبر کرده تا این روند طی شود. آقای بطحایی همچنین باز توصیه می‌کند بهتر است این دختران عزیز نماینده‌ای از بین خود انتخاب و معرفی کنند تا او پیگیر مطالبات همگی باشد و بدین ترتیب تا حصول نتیجه، بابت تردد بین تهران و محل زندگیشان، کمتر اذیت شوند.
۴- به فاصله دو روز بعد از دومین دیدار این عزیزان با وزیر آموزش و پرورش، مجدداً آنان به وزارتخانه آمده و البته باز هم بدون هیچ ممانعتی در طبقه دفتر وزیر حضور می‌یابند؛ این در حالی بود که آن زمان آقای بطحایی به علت برگزاری مرحله دوم انتخاب سه نماینده معلمان در شورای عالی آموزش و پرورش در اردوگاه شهید باهنر، در وزارتخانه حضور نداشت اما این عزیزان بدون توجه به این موضوع، همان جا روی زمین نشسته و حتی حاضر به رفتن به اتاق انتظار مهمانان نمی‌شوند.
متأسفانه کمی بعد از این صحنه عکس گرفته و در فضای مجازی منتشر می‌شود. این‌ها در شرایطی رخ می‌دهد که برخی از همکاران وزارتخانه اعم از روابط عمومی و حتی نیروی انتظامی مستقر در وزارتخانه، با گشاده رویی از این عزیزان درخواست می‌کنند که به محل مناسب رفته، استراحت کرده و آنجا منتظر آمدن آقای وزیر بمانند اما متاسفانه وقعی به این درخواست گذاشته نمی‌شود.
۵- آن روز نماینده‌ای از دفتر رئیس مرکز امور هماهنگی، ارتباطات و حوزه وزارتی، تمام این مدت در کنار این عزیزان حضور داشت و در نهایت بعد از گفت‌وگوهای بسیار، به همراه یکدیگر راهی محل کار دکتر آشتیانی مشاور رئیس مرکز تحقیقات پوست و سلول های بنیادی دانشگاه علوم پزشکی شدند تا درباره درمان تخصصی این عزیزان مذاکره شود و اکنون نیز این فرایند با جدیت از سوی وزارت آموزش و پرورش و همچنین نهاد ریاست جمهوری در حال پیگیری است.
۶- از سوی دیگر، وزیر آموزش و پرورش به خاطر قولی که به آنان داده بود، با استناد به مصوبه هیات محترم وزیران در بهمن ۱۳۹۱ مبنی بر اینکه تمام هزینه‌های درمان دانش آموزان سوخته شده درودزن باید به صورت رایگان ارائه شود و دولت متولی پیگیری رفع نیازهای این عزیزان است،
در نامه‌های جداگانه‌ای به مسئولان دولتی از جمله آقایان انصاری معاون رئیس جمهوری و رئیس سازمان امور اداری و استخدامی، نمکی وزیر بهداشت و درمان، اسلامی وزیر راه و مسکن و شهرسازی، سردار اشتری فرمانده نیروی انتظامی و طهرانچی رئیس دانشگاه آزاد اسلامی و ... برای این دانش آموزان پیشین درودزنی درخواست اختصاص هشت ردیف استخدامی و همچنین در نظر گرفتن ظرفیت مازاد در سهمیه ویژه مناطق محروم برای دو نفری از این دانش آموزان که هنوز موفق به ورود به دانشگاه نشده‌اند، رایگان شدن شهریه دو نفر ازآنان که دانشجوی دانشگاه آزاد هستند و همچنین اختصاص واحدهای مسکن مهر به این دانش‌آموزان سابق شدند.
۷ - وزارت آموزش و پرورش تمایلی به رسانه‌ای کردن اقدامات انجام شده نداشته و ندارد اما به دنبال بی انصافی‌ها و بداخلاق های صورت گرفته ناچار از اطلاع رسانی در این باره شد تا به عموم مردم و همچنین دختران عزیز این سرزمین که سال ها قبل دچار سانحه دلخراش آتش سوزی در مدرسه شدند، این اطمینان را بدهد که دولت تدبیر و امید پس از اطلاع از وقوع مشکلات رخ داده، به طور قطع خود را ملزم به اجرای تعهداتی می داند که دولت های اسبق موظف بودند آنها را تمام و کمال اجرا کنند. در این میان حداقل انتظاری که وجود دارد آن است که با اطلاع رسانی منصفانه و به دور از بداخلاقی، از حاشیه‌سازی‌ها پرهیز شود.
نظر کاربران
عبادت به جزخدمت خلق نیست به تسبیح وسجاده ودلق نیست هرکه علی گفت که دستگیر نیست
تا چهارم بیشتر نخوندم بااینکه شیطنت رسانه همیشه یا سانسور یا غیر واقعی اما این بار درست گفته شده ومنطقی زده حتی باهنر میرفتن؛ پارک جمشیدیه هم میتونستن استراحت هم در اردوگاه وزیر بوده ، گواهینامه م خود پلیس معاینه و قید میکنه مثل عینک یا ناشنوا یا معلولین عزیز ....بعید بدونم گواهینامه معرفینامه بخواد! و اولین بار هست میشنوم .ساختمان وزرات خونه رو هم دقیق و درست توضیح داده .
بطحایی اضافه کار حق التدریس را بده
مردم حتی یک کلام از حرفای مسئولین رو باور نمیکنن
علتش غرور و بی لیاقتی این اقاست مثل بقیه وزرای دولت از ورزش بگیر تا کشور
سلام، مرسی که هستی...