فیلمی که با مرگ شخصیت اصلی شروع می‌شود
کارگردان مستند «خانه‌ای برای تو» در نشست خبری سی و هفتمین جشنواره فجر، به طعنه گفت تعداد حاضران در جلسه از تعداد تماشاگران این فیلم در سالن بیشتر است.
خبرآنلاین: اولین نشست خبری فجر سی و هفتم در سینمای اهالی رسانه، با اجرای فرزاد حسنی به مستند «خانه‌ای برای تو» به کارگردانی مهدی بخشی مقدم و تهیه‌کنندگی مهدی شامحمدی اختصاص داشت.
مهدی بخشی‌مقدم در ابتدای این نشست ضمن خیرمقدم به حاضران گفت: «بسیار خوشحال هستم جشنواره امسال با فیلم ما شروع شد. البته فکر می‌کنم تعداد کسانی که در نشست هستند، بیشتر از تماشاگران داخل سالن بودند. این فیلم در مورد داود، فردی است که به بیماری سرطان مبتلاست.»
بخشی‌مقدم در پاسخ به سوالی درباره اینکه پروسه تولید چقدر طول کشیده است، گفت: «دو سال پروسه تولید طول کشید اما پروسه پس از تولید سه سال به طول انجامید. ما در مورد پروژه‌ای به نام «مرگ آگاهی» با شخصیت داود آشنا شدیم. قبل از داود با چند شخصیت مختلف آشنا شدیم. با آن‌ها سفرهای مختلف رفتیم و فهمیدیم که آن ها نمی‌توانند شخصیت فیلم ما باشند. در همان بیمارستانی که پدرم فوت کرد، با داود اشنا شدیم. با او سفری به گیلان داشتیم و با هدفش آشنا شدیم و مطمئن شدیم که او کارکتر اصلی فیلم ماست.»
در ادامه، شامحمدی، تهیه کننده این فیلم گفت: «وقتی ما همین قدر بی اهمیت با مستند مواجه می‌شویم، دوستان رسانه هم دوست ندارند وارد سالن بشوند و فیلم را ببینند. جا داشت این اتفاق بیفتد، همانطور که در جشنواره‌های مختلف دنیا مثل کن و برلین این اتفاق به شکل یک روند عادی وجود دارد. حتی جوایز اصلی‌شان را به فیلم مستند می‌دهند. بنابراین مخاطبان این جشنواره‌ها یاد می‌گیرند به مستند احترام بگذارند.»
او ادامه داد: « فیلم «خانه‌ای برای تو»، سه سال زمان برد و ما ۲۴ سفر به گیلان داشتیم. از سال ۹۴ ساخت این پروژه را شروع کردیم. ما حتی تا چند ماه بعد از فوت کارکتر اصلی، متمرکز بر فیلمبرداری این فیلم بودیم.»
در بخش دیگری از نشست خبری مستند «خانه‌ای برای تو»، بخشی مقدم درباره اینکه چرا از ابتدا مرگ شخصیت اصلی را در فیلم نشان می‌دهند، گفت: «در تدوین تصمیم گرفتیم که در فیلم این اتفاق بیفتد. این تصمیمِ عطا مهراد، تدوینگر فیلم هم بود. می‌خواستیم توجه مخاطب را از این موضوع که داود می‌میرد یا زنده می‌ماند برداریم تا بتوانیم مخاطب را دنبال چیز دیگری ببریم و آن چیز، آخرین احوالات داود و تصمیم بزرگش بود.»
او ادامه داد: «همه ما تیم بودیم و اصلا برایم مهم نبود که فقط من کارگردانی کنم. فکر می‌کنم همین تیم بودن باعث شد که فیلم خوب شود. ما ۲۴ سفر به گیلان داشتیم و محمد حدادی هیچ کدام از سفرها را از دست نداد. افشین عزیزی موسیقی درجه یکی برای آن کار کرد.»
افشین عزیزی هم درباره موسیقی این فیلم گفت: «این یکی از سخت‌ترین کارهایی بود که انجام دادم. چون اول فیلم می‌دیدیم که شخصیت اصلی فوت شده است. برای ساخت موسیقی این فیلم وقت زیادی گذاشتیم و اتودهای متفاوتی زدیم. بحث‌های زیادی داشتیم ولی فکر می‌کنم این زحمت همه تیم بود که منجر به خوب شدن فیلم در نهایت شد.»
حمیدرضا فطوره‌چیان، مدیر هنری هم درباره بخش بودجه فیلم بیان کرد: «بودجه فیلم مستند بسیار کم است. بودجه سه روز فیلمبرداری یک فیلم یا سریال شبکه نمایش خانگی به اندازه کل پروژه ماست. بنابراین باید به شما بگویم که هزینه تولید این فیلم با وجود عوامل درجه یک، زیاد نبود.در سال ۹۶، بیش از ۹۰ درصد جایزه‌های جهانی که گرفتیم متعلق به فیلم‌های مستند ماست.»
شامحمدی هم در این‌باره گفت: «همانطور که حمید عزیز گفت، بودجه‌های مستند بسیار کم است. ما به خاطر علاقه فیلم مستند می‌سازیم. ما از جای دیگری درآمد کسب می‌کنیم و وقت‌مان را روی مستند می‌گذاریم. باید از همه عوامل تشکر کنم که موقعیت را درک می‌کنند و فقط به خاطر علاقه‌شان به سمت مستند می‌آیند. مثلا دستمزد فیلمبرداری محمد حدادی در کار داستانی اصلا قابل مقایسه با مستند نیست. این تبعیض در بخش مستند هم دیده می‌شود.»
شامحمدی در پاسخ به سوالی درباره اینکه اگر شخصیت درمان می‌شد، چه اتفاقی در فیلمنامه م افتاد گفت: «شما وقتی با امر واقع مواجه هستید، نمی‌دانید چه چیزی در انتظار شماست. ما مجبور هستیم زمانی که سر صحنه فیلم مستند حاضر هستیم، همه چیز را پیش‌بینی کنیم. مثلا در سکانسی از فیلم که موهای داود را می‌تراشند، ما برنامه ریخته بودیم که اگر داود خوب بشود، سکانس آخر را در آرایشگاه بگیریم. اما این احتمال را ضعیف می‌دیدیم، چون پزشک او با ما خیلی صریح‌تر بود.»
او ادامه داد: «می‌خواهم از معدود مسئولانی که به مستند اهمیت می‌دهند، آقای مهدی طباطبایی‌نژاد، رئیس مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و آقای شهرام صفاجو بسیار تشکر کنم.»
نظر کاربران
خارجی ها اینقدر که به فیلم مستند علاقه دارند و نگاه می کنند، به فیلم های داستانی من درآوردی نگاه نمی کنند.