هجوم سریالهای غمگین به تلویزیون
رضا صائمی، منتقد سینما و تلویزیون می‌گوید: «در شرایط حاضر که برخی از نهاد‌های متولی معیشت مردم وظیفه خودشان را به‌درستی انجام نمی‌دهند، تهیه برنامه‌های شاد تلویزیونی یک ضرورت اجتماعی در حوزه رسانه به‌حساب می‌آید.»
روزنامه جوان: در حالی که سال‌ها قبل، حداقل یک شبکه تلویزیون سریال طنز پخش می‌کرد و خستگیِ روز را از تن و ذهن مخاطبان خود دور می‌کرد، این روز‌ها شبکه‌های تلویزیون برای پخش سریالهای غمگین از یکدیگر سبقت گرفته‌اند و دیگر خبری از سریالهای کمدی نیست.
مدت‌هاست که قصه سریالها درباره شکست عشقی، طلاق، صحنه‌های شکنجه، جدایی مادر از فرزندش به‌خاطر اینکه به زندان رفته، اختلاف میان اعضای خانواده، قتل و اعتیاد شده که خنده را از لب مخاطبان گرفته و غم و اندوه سنگینی را بر دل آن‌ها نشانده است. اما سوال اینجاست که چرا نویسندگان، کارگردانان و تهیه‌کنندگان تلویزیون بیشتر به سراغ سریالهای غمگین رفته‌اند؟ سلیقه آن‌ها تغییر کرده یا مشکل از جای دیگری است؟
رضا صائمی، منتقد سینما و تلویزیون درباره سریالهای غم‌انگیز صدا و سیما به خبرنگار «جوان آنلاین» می‌گوید: «وقتی حال جامعه خوب نباشد، رخداد‌های آن که بعد‌ها تبدیل به قصه و فیلم می‌شود هم خوب نخواهد بود. اما انتقادی که به غمگین بودن برنامه‌های تلویزیونی می‌شود وارد است و باید سریالها و فیلم‌ها به‌گونه‌ای انتخاب شوند که به پالایش و بهداشت روانی مخاطب کمک کند و او را بانشاط سازد.»
او ادامه می‌دهد: «به دلیل اینکه تلویزیون رسانه‌ای عمومی است و با افکار عمومی سر و کار دارد، باید نسبت به وضعیت روحی روانی جامعه، احساس مسئولیت داشته باشد؛ و این از طریق تولیدات هنری و فرهنگی بانشاط می‌تواند به ذهن مخاطب تزریق شود یک بالانسی در ذهن آن ایجاد کند. مانند برنامه‌های خندوانه و دورهمی که مصداق این مسئله بود.»
صائمی با اشاره به اینکه اگر تلویزیون نتواند مخاطب را با برنامه‌های سرگرم‌کننده جذب کند، در نتیجه نمی‌تواند به آن‌ها آگاهی ببخشد، اظهار می‌دارد: «در شرایط حاضر که برخی از نهاد‌های متولی معیشت مردم وظیفه خودشان را به‌درستی انجام نمی‌دهند، تهیه برنامه‌های شاد تلویزیونی یک ضرورت اجتماعی در حوزه رسانه به‌حساب می‌آید، اما این کار مانند یک مُسکن موقت عمل میکند و تاثیر طولانی مدت نخواهد داشت.»
این منتقد سینما و تلویزیون می‌گوید: «در دو دهه پیش دو سریال «متهم گریخت» و «خانه به دوش» تولید و پخش شد که حال مخاطبان را خوب می‌کرد. در حالی که وقتی این سریال برای تکرار از شبکه‌های آی‌فیلم پخش می‌شود هنوز هم مخاطبان زیادی دارد و مردم پای آن می‌نشینند. زیرا که این سریالها علاوه بر وجهه نوستالژیکی خود تداعی‌کننده دوره‌ای از زندگی مخاطبان است که آرامش داشتند؛ و با مشاهده این سریال همان دوران‌ها را به‌خاطر می‌آورند. همین حس خوب در کنار صحنه‌های طنز باعث جذابیتش برای مخاطب شده است.»
رضا صائمی به ذهن‌مشغولی مخاطبان و بالا رفتن آستانه شادی آن‌ها اشاره میکند و می‌گوید: «باید به این نکته مهم اشاره کرد که مخاطب امروز به‌دلیل درگیری‌های ذهنی، سخت‌تر شاد می‌شود و این مسئله کار را برای تولید‌کنندگان فیلم دشوار کرده است. اما در شرایط فعلی جامعه، تولید برنامه‌های شاد باید بیشتر شود و این رسالت تلویزیون است به شرط آنکه برای ایجاد شادی به لودگی نیفتد.»
این منتقد سینما و تلویزیون با بیان این مسئله که نیازمند به‌کارگیری افرادی هستیم که شاد کردن مخاطب را بلد هستند، تصریح میکند: «گاهی برای تولید برنامه‌های شادی‌آور تلاش‌هایی انجام شده، اما موفق نبوده است. زیرا که کار را به دست آدم کار بلد نسپردند و همین مسئله تعداد برنامه‌های شاد تلویزیون را کم کرده است. در حالی که افراد زیادی در حوزه تولید برنامه‌های تلویزیون امتحانشان را پس داده‌اند، اما صداو سیما از این افراد استفاده نمی‌کند.»
او به سریال پایتخت اشاره میکند و می‌گوید: «اگر به سریالهای پرمخاطبی، چون پایتخت نگاه کنیم، مشخص می‌شود که مردم در کنار شادی جذب برنامه‌هایی می‌شوند که در سیستم زندگی بازیگران سریال آرامش وجود دارد و تماشای آن به مخاطب آرامش را منتقل میکند. این در حالی است که به بینندگان سریال نشان می‌دهد که می‌شود در کنار مشکلات مالی و تلخی‌ها، شاد زندگی کرد؛ و از آنجایی که تجربه اکثر مخاطبان به این شیوه زندگی نزدیک‌تر است با آن ارتباط بهتری برقرار میکند.»
صائمی با بیان این موضوع که اساسا شاد بودن را بلد نیستیم اظهار می‌دارد: «متاسفانه ما خیلی به شادی بها نمی‌دهیم، اما وقتی به غم و غصه برسیم آن را رها نمی‌کنیم! گویا خودمان سوگ را دوست داریم و یک سوگواری نهادینه شده‌ای در ما قرار گرفته است. دلیل آن هم برداشت‌های غلط ما از مفاهیم دینی است که انگار شاد بودن را گناه می‌دانیم! و یک نفر که می‌خندد و شاد است را به‌عنوان آدمی سبک و جلب می‌شناسیم.»
نظر کاربران
به عقیده من این کار کاملا با عمد و اگاهانه انجام میشه.
بخاطر اینکه به جامعه القا کنن برید خدا رو شکر کنید زندگی بد تر از شما هم هست .
پس اینقدر غر نزنید!!!!!
از روزنامه جوان بعید است این سریالهای مثلا غمگین به سریالهای مسخره با آدمهای لوده ارجحیت دارد سریالهایی که به شعور مخاطب توهین میکنند.
پاسخ ها
همین سریالهای غمگین هستن که به شعور مخاطب توهین میکنند.سریالهای بیسرو ته مثل بیقرار بچه مهندس که رسالتوشون فقط خراب کردن حال مخاطبه.صدا و سیما حتی سریالهای طنزش هم پر از دعوا و اعصابخوردیه مثل لیسانسه های دو
وقتی بیرون میرم وکودک وجوان وپیر مرد دست فروش میبینم که واسه در آوردن لقمه ای نان ساعتها تو سرما وزیر بارون میایستند حال وروز برام نمیمونه تو اتوبوس واحد ومترو هم که همین داستانه؛آدم که از سنگ نیست که نسبت به حال بقیه بی تفاوت باشه؛گذشته از این اینقد فیلم وسریال باکیفیت خارجی تو بازار وشبکه ماهواره(قطعا منظورم فیلمهای مزخرف شبکه جم نیست)هست که لازم نیست شبکه های وطنی رو ببینی
نمونه ش مجموعه فیلمهای کمدی "پلنگ صورتی"
مگه کسی هم الان تلویزیون نگاه میکنه با این برنامهای مسخره .خدا نگر داره ماهواره برامون دمشون گرم کانالهای ماهواره
مگر صداوسیما ما به غیر مصیبت چیزی دیگر هم داره
شکر خدا که ماهواره هست
والا صداسیمای میلی دنبال افسردکردن استرس دادن بااین سریالشون هرچندمردم الان ناامیدترین دنیاهستن بابودن همچین ریس جمهوری
سیاه نمایی نکنید . مرگ بر پرتغال مرگ بر جاکارتا مرگ بر آلمان مرگ بر لهستان وغیره
اصلا کی نگاه تلویزیون میکنه که بخواد سریال غمگینشو نگاه کنه
راستی کسی برنامه های تلویزیون میلی را تماشا می کند
این اشکال در وحلهٔ اول متوجه مدیریت صدا و سیماست، متاسفانه اعتقاد دارند سریالها باید غمگین باشد، و لذا فقط به تهیهٔ آنگونه سریالها بها داده و اجازهٔ پخش میدهند، تهیه کنندگان نیز به ناچار همان نوع سریالها را میسازند، مردم نیاز به سریالهای طنز دارند، البته طنزها نیز در اکثر مواقع فقط منحصر بوده به یک سری بالا و پایین پریدنها و ادا درآوردن ها که هیچگاه طنز واقعی نبوده، ابتدا نیاز به تغییر در نحوهٔ تفکر و اعتقاد مدیریت صدا و سیما است، بقیه‌اش بسیار ساده‌تر است.
اتفاقا به اوضاع اقتصادی مون می خوره!؟
می نشینیم هم برای سریال وهم روزگارخودمان گریه می کنیم.
من که خیلی وقته تلوزیون نگاه نمیکنم وسلام
من تلوزیون نگاه نمیکنم . چون به عمد فیلمهای افسرده کننده میزارن . این همه نمایش فیلمهای افسرده کننده و مردهای دو زنه عمدی هست . خدا لعنتشون کنه
دم ماهواره گرم. تلوزیون برنامه هاش فقط واسه افسرده کردن مردم هست . اینها قبلا برنامه ریزی کردن .مردم افسرده باشند بهتر است تا شاد باشند و از دولت نیازهاشون رو بخان . خدا ازشون نگذره
بابد در صدا وسیما رو پهن گرفت
رییس رادیو و تلویزیون باید یک انسان فهمیده .باسواد اجتماعی وروا نشناس باشد تا بفهمد با روح و روان مردم چطور کار کند تلویزیونی که بخواهد طبق نظر چند نفر برنامه اجرا کند فقط بوجه حرام میکند مخاطبی ندارد
برای گرفتاری هر چه بیشتر مردم این فیلم ها می زارند و چهره مردم را غمناکتر کنند
خوب بابا برید ماهواره ببینین. زنای برهنه و نیمه برهنه و سریال های مزخرف . ماکه ماهوارمونو جمع کردیم. اونم جور دیگه اعصاب خوردکنه. میربم سریال و فیلمهای ویدیو کلوپو میبینیم. اگه تلویزیون برنامه خوب داشته باشه میبینیم. البته تلویزیون هم سریال خوب گذاشته انصافا فقط طنزش خیلی محدوده. باید برنامه های مثل خندوانه و دورهمی رو زیادتر کنن.
شادی های تو ماهواره هم مقطعیه ادم وقتی مثل اونا نمیتونه زندگی کنه و از اونا میخواد تقلید کنه یه جواریی فرهنگ اصیل ایرانی بودن خودشو یادش میره . اگه تلویزیون برنامه های سرگرمی وشادش بیشتر بشه و سریال های شاد و پرمحتوی که مثل فرهنگ خودم باشه البته مردم دیگه کمتر ماهواره میبینن . باور کنید ماهواره هم برنامه هاش تکرا ریه یا رقص و اوازه و شو لباسه یا سریال و فیلمایی که از اداب و فرهنگ ما دوره واصلا نجیب نیست. مسیولین باید همه نوع برنامه و سرگرمی وسریال و ... برای همه سنین در تلویزیون درست کنه وواقعا سرمایه گذاری کنن. چون نیم از جمعیت کشورمون جوونن.