مایکل مور سخنرانی آتشین خود را به اتمام رساند

خبرگزاری مهر: دیشب ۱۱ نوامبر، مایکل مور جایزه یک عمر فعالیت هنری را از «انجمن منتقدان برای بهترین فیلم مستند» دریافت و بالاخره سخنرانی ناتمام اسکار ۱۵ سال پیش خود را قرائت کرد.

به نقل از هالیوود ریپورتر، مایکل مور مستند ساز نام آشنای آمریکایی یکشنبه شب ۱۱ نوامبر (بامداد ۲۰ آبان) جایزه «انجمن منتقدان فیلم برای بهترین فیلم مستند» را به پاس یک عمر فعالیت هنری از آن خود کرد و با استفاده فرصت پیش آمده متن سخنرانی ناتمام خود در مراسم اسکار سال ۲۰۰۳ را به اتمام رساند.

پانزده سال پیش در سال ۲۰۰۳ و درست مدت کوتاهی بعد از حمله آمریکا به عراق، مایکل مور برنده جایزه اسکار بهترین مستند برای فیلم ضدخشونت خود به نام «بولینگ برای کلمباین» شد. در آن زمان او با استفاده از موقعیت سخنرانی خود، صحنه اسکار را در کمتر از ۲ دقیقه به آتش کشید و به تندی از سیاست های جرج بوش و حمله به عراق انتقاد کرد. سخنرانی مور و شرم بر بوش گفتن های او واکنش های متضادی را در سالن ایجاد کرد و عده ای آن را تحسین و گروه زیادی او را در سالن هو کردند. در آن زمان صدای موزیک سالن زیاد شد تا عملا بخش بعدی مراسم آغاز شود و مور مجبور به پایان دادن سخنرانی خود شود.

حال ۱۵ سال بعد از آن ماجرا، مایکل مور در سالن BRIC بروکلین نیویورک و در جشن جایزه انجمن منتقدان فیلم برای بهترین فیلم مستند فرصت پیدا کرد تا آن متن ناتمام مراسم اسکار ۲۰۰۳ را به سرانجام برساند.

او در سخنرانی اخیر خود گفت: اگر اشکالی ندارد باید بگویم که هیچوقت فرصت نشد من ادامه سخنرانی خودم را بگویم بنابراین می خواهم کمی از فیلم مستند بگویم که چگونه درمان دروغ هایی است که به ما می گویند و چگونه همچون سلاحی غیرخشونت آمیز برای انقلاب و تغییر عمل می کند. در طول این سال ها خوانده ام که چطور مستند اولم، «راجر و من»(۱۹۸۹) درها را برای فیلم های مستند باز کرده و این فیلم اولین مستندی بود که به طور گسترده در سالن های سینمایی آمریکا توزیع و پخش شد.

وی افزود: با این وجود آکادمی اسکار برای ۱۳ سال طولانی درهای خودش را تا همین ماه پیش روی من باز نکرد. در طول این سال ها حرف های منتقدان را شنیده ام که به من می گفتند «راجر و من» مستند نیست زیرا مستند نباید سرگرم کننده باشد و من با آوردن طنز و شوخی، جدی بودن اثر را کم کرده ام.

مایکل مور در بخش دیگر صحبت هایش اشاره کرد: ما آدم های اهل Rust Belt که حالا یک شهر صنعتی مرده است، آدم هایی با تحصیلات دبیرستانی و از طبقه کارگر بودیم که بلافاصله متوجه لحن مبتنی بر کلاس و دانشگاهی مآب آدم هایی شدیم که آن وقایع را به وجود آوردند. من از همه کسانی که مراسم امشب را از شهرهایی صنعتی مشابه زادگاه من می بینند، می خواهم که دوربین را برداشته، با این قدرت مبارزه کرده و صدای خود را به گوش دیگران برسانند و این جنگ احمقانه را متوقف کنند. ممنون از شما و شب بخیر.

«راجر و من» فیلمی ۹۱ دقیقه‌ای به کارگردانی و بازی مایکل مور است. او در این فیلم با بازگشت به زادگاهش یعنی شهر فلینت به اخراج کارگران جنرال موتورز و انتقال کارخانه به کشورهای جهان سوم به دلیل نیروی کار ارزان و بیکار شدن عده زیادی از مردم می پردازد.

مایکل مور پس از سخنرانی اش در سخنانی گفت: ۱۵ سال بعد از ماجرای آن شب اسکار، ما نه تنها هنوز در جنگ هستیم بلکه رییس جمهوری هم داریم که علیه ما و دموکراسی ما اعلام جنگ کرده است.

او با اشاره به مستندسازان حاضر در جلسه ادامه داد: دوربین هایتان را بردارید چرا که شما آخرین خط مقاومت و اولین آن در بازسازی این کشور هستید؛ کشوری که رییس جمهورش فعلا در حال نابودی آن است.