«CFT»؛ بازیچه دست غایبان و دلواپسان مجلس

خبرگزاری ایسنا: دل مشغولی‌های دلواپسان مجلس پایانی ندارد، روزی برجام را آتش زدند، روز دیگر گزارش تحقیق و تفحص از دوتابعیتی‌ها را مطرح کردند و با راهپیمایی در مجلس جنجال برای بررسی CFT راه می‌اندازند و امروز هم با آبستراکسیون CFT در کمیسیون امنیت ملی اجازه تصویب آن را ندادند؛ گویی دل مشغولی‌ها تمامی ندارد.

برخی اعضای فراکسیون نمایندگان ولایی مجلس که از آنها با نام دلواپسان یاد می‌شود، از نیمه اردیبشهت ماه سلسه اقداماتی را در مجلس شروع کرده‌اند، اقداماتی که به باور بسیاری از تحلیلگران پشت پرده آن مخالف با دولت با استفاده از هر حربه‌ای است.

آخرین اقدام این نمایندگان از زمان بررسی لوایح سه قلو مبارزه با پولشویی، ‌مقابله با تامین مالی تروریسم و الحاق ایران به کنواسیون مقابله با تامین مالی تروریسم (CFT) شروع شد، کلیات لایحه مبارزه با پولشویی علی رغم مخالفت کمیسیون حقوقی و قضایی به عنوان کمیسیون اصلی بررسی کننده این لایحه تصویب شد و بررسی جزییات به بعد از بررسی مجدد کمیسیون حقوقی موکول شد. جزییات و کلیات لایحه مقابله با تامین مالی تروریسم هم علی رغم تمامی مخالفت‌ها به تصویب رسید که در مرحله بررسی شورای نگهبان قرار دارد.

بعد نوبت به بررسی CFT در مجلس رسید، هیاهو و جنجالی آن هم با برنامه‌ریزی از قبل انجام شده راه افتاد، نمایندگانی همچون حسینعلی حاجی دلیگانی، عباس گودرزی و محمد جواد ابطحی با در درست داشتن پلاکاردهایی و سر دادن فریادهایی اعتراضشان را بیان کردند، گویی راهپیمایی و تجمعی در مجلس راه افتاده بود، این نمایندگان همان‌هایی هستند که بعد از خروج آمریکا از برجام، پرچم آمریکا و برگه‌ای نمادین به نام برجام را در صحن علنی به آتش کشیدند.

جنجال‌ها و فریادهای آنها باعث شد که CFT مجددا برای بررسی به کمیسیون امنیت ملی برود که در بار اول گزارشی از بررسی این لایحه ارائه نکرده بود، با این توضیح سخنگوی کمیسیون که این لایحه استعماری است! البته در همان جلسه علی مطهری نایب رییس مجلس هم در پاسخ به تذکر کواکبیان با تاکید بر لزوم ارائه گزارش کمیسیون امنیت ملی خطاب به نقوی حسینی گفت: ایجاد ابهام تقصیر شما بود چون در ابتدای بحث لایحه را استعماری خواندید که این یک نظر شخصی بود.

کمیسیون امنیت ملی مجلس از روز شنبه (۵ خرداد) مجددا بررسی لایحه الحاق ایران به کنواسیون مقابله با تامین مالی تروریسم را شروع کرد، انتظار می‌رفت با توجه به تاکید رییس مجلس و درخواست نمایندگان برای بررسی این لایحه قبل از تعطیلات در صحن علنی، تکلیف آن در جلسه روز یکشنبه کمیسیون تعیین شود. کمیسیون جلسه را با معاون وزیر خارجه برای پاسخ به تمامی ابهامات برگزار کرد اما رای‌گیری به دلیل آبستراکسیون تعدادی از همین دلواپسان به تعویق افتاد.

کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس ۲۳ عضو دارد که برای رای به لایحه یا طرحی به حضور ۱۶ نماینده نیاز است؛ در جلسه روز گذشته جواد کریمی قدوسی، مجتبی ذوالنور، ابوالفضل حسن بیگی، هاجر چنارانی و محمد ابراهیم رضایی ۵ نماینده‌ای بودند که با ترک جلسه، آن را از نصاب لازم برای رسمی بودن انداختند.

البته سیدحسین نقوی حسینی هم در میانه مباحث مطرح شده از سوی عراقچی معاون وزیر خارجه جلسه را ترک کرده بود، کاظم جلالی، قاسم جاسمی و محمد جواد جمالی سه عضو دیگر کمیسیون نیز غایب بودند.

با وجودی که قرار شده رای گیری درباره لایحه CFT فردا در کمیسیون انجام شود اما باز هم این احتمال وجود دارد که با غیبت برخی از اعضای کمیسیون و تلاش دلواپسان آبستراکسیون صورت گیرد.

اکبر رنجبرزاده عضو هیات رییسه مجلس در گفت‌وگو با ایسنا درباره ورود هیات ریسه به این موضوع گفت: بر اساس آیین نامه مجلس تصویب طرح یا لایحه‌ای در کمیسیون‌ها منوط به حضور دو سوم اعضای آن کمیسیون است؛ حال اگر تعدادی از نمایندگان با آبستراکسیون مخالف تصویب آن موضوع باشند، کمیسیون مربوطه موضوع را می‌تواند به هیات رییسه گزارش دهد.

به گفته وی در چنین شرایطی هیات رییسه برای حل موضوع با اعضا جلسه برگزار می‌کند.

در اهمیت این لایحه همین قدر کافی است که مجلس برای رفع تمامی ابهامات جلسه غیرعلنی را با حضور وزیر اقتصاد و دبیر شورای عالی امنیت ملی برگزار کرد.

آبستراکسیون یا نصاب‌شکنی، عدم حضور عمدیِ گروهی از نمایندگان مجلس در هنگام رأی‌گیری، به ‌قصد از اکثریت انداختن مجلس و جلوگیری از تصویب یک لایحه یا طرح است. در سیاست، استفاده سامان‌مند از عدم حضور عمدیِ گروهی از نمایندگان در هنگام رأی‌گیری به‌عنوان یک حربه به‌کار گرفته می‌شود.

معنای لغوی «آبستراکسیون»، ممانعت است، و در چارچوب مجلس به عمل یا کوشش اقلیتی از نمایندگان پارلمان برای جلوگیری از اخذ تصمیم و تصویب قانون، با استفاده از ابزار قانونی گفته می‌شود در معنای وسیع‌تر، نصاب‌شکنی یا آبستراکسیون به مجموعه اقداماتی گفته می‌شود که گروهی از نمایندگان مجلس یا پارلمان یک کشور برای جلوگیری از تصویب یا نهایی شدن یک تصمیم و قانون در نشست رسمیِ نمایندگان در پیش می‌گیرند.