ناهار «کاری» در هفت نقطه جهان

روزنامه ایران - ترجمه رقیه بهشتی: فرهنگ ناهار کاری چیست؟ مردمی که عجله دارند یا وقت ندارند برای ناهار چه می‌خورند؟ آنها چه غذاهایی با خودشان به محل کار می‌برند؟ خبرنگاران بی‌بی‌سی به نقاط مختلف جهان سفر کردند تا جواب این سؤال را پیدا کنند.فرهنگ ناهار خوردن در کشورهای مختلف متفاوت است. حالا اگر فرهنگ ناهار بردن به سر کار باشد، شرایط متفاوت‌تر و جالب‌تر هم می‌شود. ما به هفت کشور جهان سر زدیم و با هفت نفر دراین باره صحبت کردیم. پاسخ‌های آنان جالب، شگفت انگیز و لذتبخش بود.

موکول پاراخ - بمبئی، هندوستان

این روزها در بمبئی وقت زیادی برای ناهار خوردن ندارید و باید سریع به محل کار برگردید. من معمولاً نیم ساعت برای ناهار وقت دارم و بعد باید سریع پشت میزم برگردم و کارم را شروع کنم. پاراخ، مدیر اداری در یک شرکت حسابداری است. او دلیل چنین چیزی را کمبود وقت، ترافیک و فشار کاری بر کارگران می‌داند. در واقع، او معتقد است ناهار فوری بهترین گزینه است.

اگرچه او معمولاً ناهارش را با خودش به شرکت می‌آورد، اما روش دیگری هم وجود دارد. یک روش فوری برای ناهار سفارش بسته‌های غذای فوری است. در این بسته‌ها غذاهایی به نام تیفین (یا همان ناهار سبک) وجود دارد که پیک موتوری‌ها برایمان می‌آورند. هم خوشمزه هستند و هم قیمت مناسبی دارند و هم سریع خورده می‌شوند. کارگران بسیار از این غذاها استقبال می‌کنند. این غذاها هم در خانه‌ها پخت می‌شوند و هم برخی رستوران‌ها آنها را تهیه می‌کنند.

سارا گیمونو - امبیال، اوگاندا

کشور دیگری که در آن ناهار فوری و سریع خوردن یک اولویت محسوب می‌شود، اوگانداست. سارا گیمونو، مدیر پروژه یک سازمان غیرانتفاعی در شهر امبیال این کشور است. او می‌گوید سریع غذا خوردن باعث می‌شود مردم بیشتر کار کنند و ناهارشان را هم بخورند و گرسنه نمانند. در اینجا، این مقوله بسیاری مهمی است. شام در اوگاندا اهمیت حیاتی کمتری دارد، اما ناهار این گونه نیست. من خودم 30 دقیقه بیشتر وقت ندارم تا ناهارم را بخورم و دوباره سر کار برگردم، اما بعضی‌ها هم به رستوران می‌روند و گروهی غذا می‌خورند.

من به‌عنوان مدیر پروژه ثابت در یک محل نیستم و برای همین به حاشیه شهر و جاهای کوچک‌تر زیاد می‌روم. آنجا می‌توان سراغ دکه‌های غذاهای گرم رفت و با قیمت پایین، غذاهای لذیذی خورد. خیلی وقت‌ها انتخابم دکه‌های کنار خیابان است. یکی از این غذاهای ارزان و گرم نوعی ساندویچ با نانی محلی، مخلوط تخم مرغ با پیاز سرخ شده و گوجه فرنگی است که طرفداران زیادی بین کارگران دارد.

ونسا مونرو - نیویورک، ایالات متحده امریکا

مونرو، زنی ۴۰ ساله است که شغلش بردن حیوانات خانگی به پارک و پیاده روی است. شغلی که ناهار فوری در آن یک نوع اولویت محسوب می‌شود. او معتقد است که شاغلان و کارگرها در نیویورک معمولاً برای ناهار سراغ خرید ساندویچ و سالاد می‌روند که هم سریع خورده می‌شود و هم قیمت مناسبی دارد. من سعی می‌کنم که صبحانه‌ام را کامل بخورم، چون وقت کافی برایش دارم. برای ناهار معمولاً سراغ اسنک و غذاهای فوری مثل ساندویچ‌های مختلف می‌روم. او معتقد است که سه وعده غذای سنگین باعث می‌شود سلامتی به خطر بیفتد. علاوه بر این، کارایی انسان بعد از خوردن یک وعده غذای کامل کاهش می‌یابد و فقط دوست دارد بخوابد.

غذای فوری انتخاب مناسب و راحت تری است. البته این به معنای رفتن سراغ فست فودها نیست. آنها جز ضرر چیزی عاید آدم نمی‌کنند. در ایالات متحده امریکا، مردم معمولاً وقت کمتری برای ناهار خوردن دارند و این زمان در کشورهای دیگر بیشتر است. در تحقیقی که در این رابطه در سال 2016 انجام شد، بیش از 51 درصد مردم گفتند که تنها بین 15 تا 30 دقیقه برای ناهار وقت دارند و تنها 3درصد بیش از 45 دقیقه برای ناهار وقت صرف می‌کردند. اما در فرانسه، 43درصد پاسخ دهندگان گفتند که 45 دقیقه یا بیشتر برای ناهار صرف می‌کنند. این تفاوت شگفت انگیز و قابل تأمل بود.

فیس راگاس - ماکاتی سیتی، فیلیپین

فیس راگاس، مدیری است که در یک شرکت سرمایه‌گذاری در شهر ماکاتی فیلیپین کار می‌کند. از حدود پنج سال پیش، جولی جیپ‌ها در ماکاتی راه‌اندازی شدند. آنها گاری‌های غذاهای نیمه آماده هستند. این طرح بخشی از ابتکار شهرداری برای ساماندهی و تنظیم فروشنده‌های غذای خیابانی بود. طرحی که حسابی مورد استقبال مردم و افراد شاغل قرار گرفت. راگاس می‌گوید:

ما برای ناهار به جای اینکه سراغ غذاهای پرچربی برویم که در ظروف پلاستیکی در کنار خیابان فروخته می‌شوند، سراغ یکی از این جولی جیپ‌ها می‌رویم و غذایی سالم و سبک سفارش می‌دهیم. غذاهایی خانگی با قیمت مناسب که برای افرادی که درآمد بالایی ندارند انتخاب بسیار مناسبی هستند. در این گاری‌ها می‌توانید غذاهای محلی و دریایی و دلچسبی بخوریم. در فیلیپین سه وعده غذایی بسیار مهم است، اما برای افراد شاغل وقت ناهار مشخص است. معمولاً برای هشت ساعت کار در روز، ما به طور متوسط یک ساعت وقت داریم ناهار بخوریم.

فرانسیس پیلان - پاریس، فرانسه

فرانسه به‌عنوان کشوری شناخته می‌شود که فرهنگ ناهار کاری سخاوتمندانه‌ای دارد. بر اساس تحقیقات صورت گرفته در این زمینه، ۴۳ درصد مردم گفتند که ۴۵ دقیقه یا بیشتر برای ناهار وقت دارند و ۷۲درصد اعلام کرده‌اند که معمولاً هفته‌ای یک بار ناهار را در رستوران می‌خورند. طراح و تصویرساز پاریسی، فرانسیس پیلان، معمولاً ناهارش را از سوپرمارکتی محلی می‌خرد و همراه همکارانش در آشپزخانه شرکت می‌خورد. اما آنها معمولاً هفته‌ای یک بار با هم به رستوران می‌روند و ناهاری یک ساعته را کنار هم میل می‌کنند. او می گوید: در فرانسه، صحبت کردن هنگام ناهار خوردن بسیار مهم است. ما درباره مسائل مختلف با هم حرف می‌زنیم. از سیاست و ورزش گرفته تا هنر و اجتماع و شغل مان. این فرهنگ ناهار بسیار مهمی در کشور ما محسوب می‌شود.

تامار کاسبیان - قاهره، مصر

تامار کاسبیان، زنی 31 ساله است که در شرکتی در قاهره کار می‌کند. او درباره فرهنگ ناهار در مصر می‌گوید: من از فست فود و غذاهای فوری بدمزه متنفرم و هرگز سراغشان نمی‌روم. برای همین، از خانه ناهار می‌برم یا از یکی از رستوران‌های نزدیک محل کارم تهیه می‌کنم. از آنجا که در مصر صبحانه معمولاً دیر خورده می‌شود، ناهار معمولاً بین ساعت 3 تا 4 بعدازظهر صرف می‌شود. بیشتر شرکت‌ها معمولاً بین ساعت 1 تا 2 ظهر به کارمندانشان وقت می‌دهند تا ناهار بخورند، اما ما چون به دیر صبحانه خوردن عادت داریم، معمولاً در این زمان سراغ قهوه و خوردن بقیه صبحانه‌مان می‌رویم و دوباره ساعت 4 وقت می‌گیریم و ناهاری فوری می‌خوریم.

الیزا ریندالی - سائوپائولو، برزیل

الیزا ریندالی در سائوپائولو زندگی می‌کند و معمولاً ناهارش را در خانه آماده کرده و با خودش به محل کار می‌برد. او در شرکتی در حوزه ارتباطات کار می‌کند. تعداد زیادی از همکارانش مثل او هستند. چون با این روش هم هزینه ها کم می‌شود و هم غذای سالمی می‌خورند. او می‌گوید که امروز روش او در سائوپائولو طرفدار چندانی ندارد. در برزیل، ناهار وعده اصلی است و برای مردم اهمیت زیادی دارد. خیلی از شرکت‌ها به کارمندانشان وقت ناهار ویژه می‌دهند. به این ترتیب آنها می‌توانند بیرون بروند و ناهار بخورند و کمی روحیه بگیرند و برگردند.

مردم این کشور اهمیت خاصی برای ناهار قائل هستند. «می‌دانید اینجا مردم ساعت‌های طولانی سر کار هستند - از ۹ صبح تا ۷ بعدازظهر. برای همین واقعاً نیاز است برای ناهار از شرکت خارج شده و وارد محیط جامعه شده و با مردم ارتباط برقرار کنند. کمی هم خستگی‌شان در می‌رود. مردم دوست دارند وسط فشار کار از شرکت‌ها بیرون بزنند، اما یک تفکر سنتی وجود دارد که اگر در محل کار کمتر دیده شوی، یعنی کمتر کار می‌کنی. برای همین غذاهای فوری در حال قدرت گرفتن هستند.»