فیلم سینمایی «کامیون» هشتمین ساخته کامبوزیا پرتوی درمقام کارگردان است که در بخش سودای سیمرغ سی و ششمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد. «کامیون» درادامه دیگر آثار پرتوی همچنان بر اهمیت خانواده تاکید می‌کند.
وقایع اتفاقیه: فیلم سینمایی «کامیون» هشتمین ساخته کامبوزیا پرتوی درمقام کارگردان است که در بخش سودای سیمرغ سی و ششمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد. «کامیون» درادامه دیگر آثار پرتوی همچنان بر اهمیت خانواده تاکید می‌کند. این فیلم با توجه به فیلمنامه در لوکیشن‌های پراکنده تهیه شده و با بازی سعید آقاخانی، نیکی کریمی، تروسکا جولا، رامین راستاد، یعقوب پرسا، نسرین مرادی و... جلوی دوربین رفته است. کامبوزیا پرتوی بعد از فیلم «کافه ترانزیت» ۱۲ سال از جشنواره فیلم فجر دور بوده و مجوز برای ساخت فیلمنامه‌هایش دریافت نمی‌کرد اما اکنون فیلمنامه «کامیون» بدون ممیزی در برابر دوربین رفته و آماده اکران در جشنواره فجر امسال است.
فیلم «کامیون» به حکم قرعه نخستین فیلم سی و ششمین جشنواره ملی فیلم فجر بود که در پردیس سینمایی ملت به نمایش درآمد. پس به یک معنی این دوره جشنواره (که با تغییرات قابل‌ملاحظه‌ای نسبت به ادوار قبل برگزار می‌شود) با این فیلم و این کارگردان قدیمی و کهنه‌کار افتتاح شده است. پرتوی در عین‌حال تجربه حضور در جشنواره‌های گوناگون بین‌المللی را نیز دارد و شاید از این جنبه صحبت با او بتواند وجوهی از شکل تازه جشنواره را بر ما عیان کند. کامبوزیا پرتوی کارگردان هشت فیلم و فیلمنامه‌نویس ۲۰ فیلم، درباره جشنواره امسال و نحوه تولید فیلم جدید خود با «وقایع‌اتفاقیه» گفت‌وگو کرده که می‌خوانید.
آیا شرکت در جشنواره تاثیری بر فیلم‌ها و به‌طور خاص «کامیون» دارد؟
شرکت در جشنواره همیشه برای من به‌دلیل مشاهده برخوردها با اثرم بوده و هرگز قصد رقابت نداشته‌ام. برخی خودشان از حضور در جشنواره پرهیز می‌کنند که شاید دلایل مختلفی داشته باشد، شاید کسی گمان کند اثرش آن‌طور که باید در جشنواره دیده نمی‌شود و عقب ماندن در رقابت برای او اهمیت داشته باشد اما حضور در جشنواره فیلم فجر به‌هیچ‌وجه از حیث رقابت برای من مهم نیست، بلکه بیشتر به‌اینکه فیلم بعد از اکران چه پیام‌ها و واکنش‌هایی را به همراه دارد، فکر می‌کنم. به‌هرحال فیلم‌ها در جشنواره فیلم فجر بیشتر از زمان‌های دیگر توسط مخاطب حرفه‌ای دیده و بررسی می‌شوند.
اسامی فیلمسازان پیشکسوت سینما کمتر درجشنواره فیلم فجر به چشم می‌خورد و برخی از آنها در آخرین حضورشان در جشنواره نیز با استقبال مخاطب همراه نشده‌اند.
بسیاری از فیلم سازان بزرگ سینمای ایران کسانی دارای تفکر خاص بوده‌اند و فیلم‌های‌شان نمایانگر این مسئله است اما در همه جای جهان هنرمندان بزرگ، از جمله کلینت ایستوود فیلم‌های ضعیفی در کارنامه‌شان به چشم می‌خورد اما جهان به پاس تاثیر او در سینما همچنان فرصت فعالیت‌های بعدی را برای او فراهم کرده است، در نتیجه ما شاهد فیلم‌های موفقی در میانسالی این هنرمند بوده‌ایم. سینمای ما نیز باید فرصتی برای بازیابی این هنرمندان در دوره جدیدی از فعالیت‌شان ایجاد کند. اگر اثری از هر کدام از این بزرگان با برخوردهای منفی مخاطب مواجه شود، همچنان نشان از حضور این هنرمندان و راهی برای آشنایی آنها با ضعف‌های‌شان در ارتباط با مخاطب است. ما باید فضایی در سینما برای هنرمندان دارای تفکر ایجاد کنیم تا آنها دوباره به اندیشه‌های‌شان باز گردند و امکان ارائه اثری متناسب با نیاز مخاطب سینمای امروز را پیدا کنند. حضور جوانان در جشنواره امسال امید باروری بیشتر سینما را به همراه می‌آورد زیرا تعامل جوان‌ها در یک جشنواره ایده و فکرهای تازه‌ای را ایجاد می‌کند اما سینمای استاندارد به فعالیت هر دو نسل نیاز دارد.
کاهش تعداد فیلم‌های در حال رقابت در جشنواره را چطور می‌بینید؟
اگر تعداد فیلم‌های کمتری در جشنواره نمایش داده شود، مخاطبان در تماشای آثار دچار شتاب‌زدگی نمی‌شوند و داوری نیز به نحوی اصولی‌تر اتفاق می‌افتد.
علل توجه همیشگی‌تان به خانواده و ساخت فیلم‌هایی با این موضوع چیست؟
شاید علت این توجه به ریشه‌های سنتی درون من بر می‌گردد. اهمیت خانواده در جامعه بیش از هر عامل دیگری است و به‌همین‌خاطر اصول سینمای آمریکا رعایت خانواده است و برعکس محوریت فیلم‌های سینمای اروپا اصلا بر این پایه نیست. هر موضوعی را پرورش دهیم در نهایت به خانواده می‌رسیم، بنابراین تاکید بر این عامل لازمه فیلمنامه‌های سینمایی است.
به نظرتان سینمای ایران تا چه حد به محوریت خانواده در فیلم‌ها توجه کرده است؟
سینمای ایران نیز تا حد زیادی به خانواده و معضلات جامعه کوچک اشاره می‌کند زیرا سنت در سینما ریشه دارد اما این نگاه سنتی با فرم‌های مدرن در سینما ارائه می‌شود.
نحوه تولید فیلم از انتخاب لوکیشن‌های مختلف تا همکاری با بازیگران این اثر چگونه اتفاق افتاد؟
قصه فیلم درباره زنی است که به‌دلیل حمله داعشی‌ها به سمت تهران می‌رود تا به شوهرش بپیوندد. برای طی این مسیر با یک کامیون عبوری که بار به کردستان برده، همراه می‌شود و در تهران آواره می‌شود. فیلم روایتی از رابطه بین این زن، راننده کامیون و بچه‌های او است. با توجه به اینکه بیشتر ماجرا در مسیر و جاده می‌گذرد، ما به لوکیشن‌هایی با شرایط طبیعی مختلف نیاز داشتیم؛ بنابراین فیلمبرداری فیلم توسط تورج اصلانی در روستاهای اطراف منطقه عراق، سیلوانا در استان آذربایجان غربی، شهرهای ارومیه و میانه و در نهایت در تهران انجام شده است. همچنین دقیقا همان بازیگرانی که مدنظر داشتم همکاری با این پروژه سینمایی را پذیرفتند. همکاری با سعید آقاخانی را پیش‌ازاین نیز تجربه کرده بودم و نسبت به او شناخت داشتم. همچنین نیکی کریمی نیز لطف کرده و در این فیلم به ایفای نقش پرداخته است. حتی نقش افراد سالمند در این فیلم با بازی همان کسانی که برای اولین‌بار در نظر گرفتم، انجام شد و از بابت حضور تمام بازیگران «کامیون» رضایت دارم.
توضیحی درباره ساختار فیلم «کامیون» دارید؟
خیر. توضیح و تحلیل باید توسط منتقدان و رسانه‌ها انجام شود نه اینکه من بگویم روند فیلم بر چه محوری است و مخاطب به دنبال آن محور برود. در کل سعی کردم روایت با توجه به خانواده، در ادامه اندیشه همیشگی‌ام و با تکیه بر قصه‌گویی به شیوه مدرن اتفاق بیفتد.
بازخورد مخاطبان جشنواره فیلم فجر امسال را نسبت به فیلم «کامیون» چطور پیش‌بینی می‌کنید؟
پیش‌بینی‌ای ندارم اما حضور در جشنواره فجر را راه خوبی برای ارائه فیلم به مخاطب می‌دانم و واکنش مخاطب بعد از اکران فیلم در جشنواره برای من تعیین‌کننده است.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر