تاثیر طرح‌های پولی شهرداری بر توسعه پایتخت
روزنامه صبح نوشت: این روزها طرح‌هایی که از طرف شهرداری تهران برای مدیریت شهری، ارائه می‌شوند، خیلی در شهر سروصدا می‌کنند. طرح‌هایی که منتقدان زیادی دارند و هر روز مقاله و مصاحبه‌ای را برای بد بودن آن منتشر می‌کنند؛ اما یکی از ویژگی‌های مشترک همه این طرح‌ها، هزینه‌هایی‌اند که قرار است بر دوش مردم گذاشته شوند.
یک روز طرح ترافیکی که عوارض ورود و خروج در آن تعریف شده است؛ یک روز دیگر طرح عوارض برای ساختمان‌هایی که نوسازی شده‌اند؛ هفته بعد، طرح عوارض برای پارک ماشین و امروز طرح عوارض برای ورود به اتوبان‌های شهری ارائه می‌شود. همه این عوارض‌هایی که در طرح‌های جدید از طرف شهرداری تهران ارائه می‌شوند، این شبهه را برای مردم ایجاد می‌کند که نکند برای بیرون آمدن از خانه هم باید عوارض بدهند!
آقای «محمدعلی پورنیا» کارشناس‌ارشد مدیریت شهری درباره طرح‌هایی که اخیراً شهرداری پیشنهاد می‌دهد، در گفت‌وگو با روزنامه صبح نو توضیح می‌دهد: «طرح‌های عوارضی زیاد شده‌اند. به‌عنوان‌مثال، اخیراً طرحی به شورای شهر رفته است که برای ساختمان‌ها عوارض دریافت کنند. از ساختمان‌هایی که قرار است ساخته شوند، از همان ابتدای امر، عوارض نوسازی دریافت می‌شود. این عوارضی که در شورای شهر بررسی شده، من نمی‌دانم برای چیست. بحث‌جدیدی هم که به تازگی مطرح‌شده، عوارض اتوبان‌ها و جاده‌هاست. اساساً در مدیریت شهری ایجاد محیط آرام برای شهروندان خیلی مهم است. این طرح‌ها اما خلاف این را به اثبات می‌رسانند. گرفتن پول از مردم فقط آرامش را از مردم می‌گیرد. این‌ها عواقب بدتری هم ایجاد می‌کنند.» پورنیا البته توضیح می‌دهد که باید دید این طرح‌ها تا چه حد کارشناسی هستند: «باید دید آیا روی این طرح‌ها فکر می‌شود یا اینکه فقط می‌خواهند طرحی را ارائه دهند. اگر پشت طرحی پشتوانه علمی باشد، باید دلیل منطقی هم داشته باشد. اگر پشتوانه علمی در پشت این طرح نباشد، یعنی اینکه شهرداری فقط می‌خواهد از مردم پول بگیرد.» او البته دلیل‌هایی را برای تأمین
بودجه‌ای شهرداری عنوان می‌کند: «یکی از دلایل این است که شاید شهرداری کمبود بودجه دارد و می‌خواهد با این کار این کمبود را از بین ببرد. دلیل دیگر هم شاید این باشد که شهرداری می‌خواهد میزان بودجه‌اش را بالا ببرد تا از آن طرف بگوید که بودجه سالانه‌ام را کم بسته‌ام. سومین دلیل هم شاید حرف‌هایی‌اند که برخی از مردم درباره شهرداری می‌گویند و آن اینکه مدیریت شهری تنها به فکر درآمدزایی است. این‌ها باید مدیریت بشوند. اینکه از مردم هزینه‌ها دریافت شود، کار درستی نیست.»
کارشناس‌ارشد مدیریت شهری معتقد است که اگر شهروندان قبول کنند که این پول را بپردازند، بایدبازخوردهای آن را هم ببینند: «مردم باید بفهمند برای مالیاتی که می‌دهند، مالیات سالانه، عوارض شهری، عوارض ورود به منطقه و هر چیز دیگری، این مالیات در کجا خرج شده است.» پورنیا با اشاره به طرح‌هایی که در شهرهای مدرن اجرا می‌شود و اجرایی شدن آن در ایران می‌گوید: «به‌جز تمام تئوری‌هایی که در همه‌جای دنیا وجود دارند و اجرایی هم می‌شوند، یک تئوری شهری وجود دارد که می‌گوید: «مقتضی به زمان و مکان تصمیم بگیرید.» یعنی اگر در کشور اروپایی طرحی اجرایی می‌شود، آن طرح مقتضی آن کشور اروپایی است و باید بررسی کرد که آیا در کشور جمهوری اسلامی ایران هم می‌شود آن را اجرایی کرد. به‌عنوان‌مثال چون اتوبوس در کشورهای اروپایی مختلط است ما هم در کشورمان آن را مختلط کنیم. آیا‌این کار در کشور ما درست است؟ فرهنگ و جامعه ما این را نمی‌پذیرد. سیستم حمل‌ونقل عمومی کشور ما در مقایسه با بسیاری از کشورهای هم‌سطح خودمان آیا یکسان است؟ باید همه این‌ها را بررسی کرد و بعد طرح آنها را در کشورمان پیاده کنیم. بسیاری از این طرح‌ها در ایران شکست
می‌خورند.»
کارشناس‌ارشد مدیریت شهری، مثال می‌زند: «یک‌زمانی گفتند ماشین‌هایی که آلودگی کمتری دارند وارد محدوده شوند و قرار شد که قسمت‌بندی هم بکنند. طرحی که البته به کنار رفت. درحال‌حاضر طرح زوج و فرد وجود دارد. با شماره زوج و فرد در روزهای خاص هر کسی به محدوده وارد می‌شود. شماره که آلودگی تولید نمی‌کند، ماشین است که آلودگی تولید می‌کند.» محمدعلی پورنیا تنها راه مدیریت شهری در کلان‌شهری مانند تهران را توجه به ۲ روش می‌داند: «۲راه‌حل اساسی در کلان‌شهری مانند تهران وجود دارد. نخستین راه‌حل که البته راه‌حل کوتاهی هم است، اینکه متخصصان بر سر کار بیایند. این کار خیلی راحت است. شما بروید و ببینید دوستانی که در شهرداری تهران و شورای شهر کار می‌کنند، در چه رشته‌هایی تحصیل کرده‌اند. در بحث فرهنگی باید از متخصص این کار استفاده کنیم. در بحث عمران باید از متخصصان عمران استفاده کنیم.» کارشناس ارشد مدیریت شهری اما مهم‌ترین مساله را چیز دیگری می‌داند: «در بسیاری از شهرهای دنیا این طرح اجرا می‌شود. از نظر کارشناسان حوزه شهری تنها راه‌حل مشکلات تهران، اصفهان، تبریز و مشهد همین طرح است، طرح مدیریت یکپارچه شهری است. در‌خیابان‌ها و
محله‌های ما یک روز یک خیابان را برای گاز می‌کنند، یک روز دیگر برای انشعابات آب و در همه این‌ها شهرداری هزینه‌ای را برای تمیز کردن و آسفالت پرداخت می‌کند. سه، چهار بار برای یک خیابان هزینه آسفالت و نگهداری صرف می‌شود. در بحث مدیریت یکپارچه شهری، می‌گویند که باید یک شورا وجود داشته باشد و از تمامی ارگان‌ها در آن شورا حضور داشته باشند. از شهرداری، استانداری، نیروی انتظامی، آب و فاضلاب و حتی ریاست جمهوری در این شورا حضور داشته باشد. تصمیم‌گیری و مشورت هم با کمک این شورا انجام شود. متخصصان در این شورا مسائل شهری را بررسی می‌کنند. با این اکیپ می‌توان شهر را مدیریت کرد. اگر تئوری مدیریت یکپارچه شهری در تهران اجرا شود، تهران می‌تواند در آسیا و حتی در اروپا حرف نخست را بزند.»
باید منتظر ماند و دید که تمام طرح‌های عوارضی که این روزها منتشر می‌شوند، تا چه حد در شهری مانند تهران کارآیی دارند و آیا می‌توان با این روش، کلان‌شهری مانند آن را مدیریت کرد؟
نظر کاربران
باپول منابع هم وطنان مالیاتشان چراکاربه افغانی میدین ایرانیاروبیکارکردین افت