مأموریت غیرممکن ترامپ به اروپا درباره برجام
چهار شرطی که رئیس‌جمهور آمریکا برای ماندن کشورش در برجام برای اروپایی‌ها تعیین کرده در حکم محول کردن مأموریتی به آنها است که انجام آن غیرممکن به نظر می‌رسد.
خبرگزاری تسنیم: «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا معافیت‌های تحریمی برای ایران را تا ۱۲۰ روز دیگر تمدید کرد اما گفت این می‌تواند آخرین باری باشد که این کار را می‌کند.
ترامپ در بیانیه مطولی که برای تشریح چشم‌اندازش درباره برجام منتشر کرد، برای قانونگذاران آمریکا و اروپا چندین شرط جهت نگاه داشتن کشورش در توافق هسته‌ای تعیین کرده که پیشاپیش پیدا است در صورت مطرح شدن آنها با مخالفت ایران رو به رو خواهد شد.
رئیس‌جمهور آمریکا در آن بیانیه از قانونگذاران آمریکایی خواست با مشورت با متحدان اروپایی برای «اصلاح نقائص فجیع برجام» - به گفته او- طرحی تهیه کنند که حاوی دست‌کم چهار شرط باشد:
«اولاً بایستی از ایران بخواهد اجازه بازرسی‌های فوری از تمامی سایت‌های مورد درخواست بازرسان بین‌المللی را فراهم کند؛ دوم، بایستی اطمینان بدهد که ایران هرگز حتی به داشتن سلاح اتمی نزدیک هم نمی‌شود. سوم، بر خلاف توافق هسته‌ای، این الزامات نباید تاریخ انقضا داشته باشند؛ چهارم، این طرح بایستی برای اولین بار در قوانین ایالات متحده ذکر کند که برنامه‌های موشک‌های دوربرد و تسلیحات هسته‌ای ایران جداناپذیر هستند و آزمایش و توسعه موشک‌ها بایستی مشمول تحریم‌های سخت‌گیرانه شوند.»
آمریکا همچنین اعلام کرده که برای تحقق این شروط به دنبال مذاکره با ایران نیست و رسیدن به آنها را تنها از کانال اروپا دنبال می‌کند. یک مقام ارشد کاخ سفید جمعه شب در کنفرانس تلفنی با خبرنگاران تأکید کرد: «می‌خواهم روی این تأکید کنم که انجام این کارها مستلزم مذاکره مستقیم با ایرانی‌ها نیست و ما تنها با شریکان اروپایی‌مان آن را حل خواهیم کرد.»
تمامی این شروط، خواه مستقیماً توسط آمریکایی‌ها مطرح شوند و یا اینکه اروپایی‌ها وکالت طرح آنها را به عهده بگیرند، شروطی غیرقابل پذیرش هستند و قطعاً با مخالف ایران رو به رو خواهند شد.
درباره شرط اول، جمهوری اسلامی ایران با در نظر گرفتن تجربه کشور عراق در بازرسی‌های موسوم به «آنسکام» که درز اطلاعات نظامی این کشور به انگلیس، آمریکا و رژیم صهیونیستی را در پی داشت صراحتاً و بارها مخالفت خود را با هر گونه بازرسی از مراکز نظامی اعلام کرده است.
منظور ترامپ از طرح شرط دوم و شرط سوم، که بر پایه ادعاهای کاملاٌ رد شده مطرح شده این است که محدودیت‌های در نظر گرفته شده در برجام در زمینه غنی‌سازی اورانیوم، ذخیره‌سازی مواد هسته‌ای و راه‌اندازی دستگاه‌های سانتریفیوژ، دائمی و ابدی شوند.
مطرح کردن این درخواست، نه تنها از این جهت که به دنبال ایجاد تعهدات جدید برای ایران است غیرقابل پذیرش خواهد بود، از این حیث که هیچ کشوری به محدودیت‌های دائمی در یک توافقنامه تن نمی‌دهد نیز قابل بحث و بررسی است.
در واقع، معاهدات و توافق‌های بین‌المللی عموماً برای همیشه الزام‌آور و بازگشت‌ناپذیر نیستند. هیچ حکومتی نمی‌خواهد با توجه به تغییرات احتمالی در فضای بین‌المللی و تغییرات رفتارها و اهداف سایر کشورها خودش و حکومت‌های ما بعدش را در معرض تعهدات دائمی قرار دهد.
یادآوری این نکته نیز ضروری است که اکثر معاهدات و توافقات بین‌المللی محدوده‌های زمانی آشکاری دارند و یا در آنها بندهایی وجود دارد که به کشورها اجازه می‌دهد بعد از مدت معلوم از آنها خارج شوند.
با در نظر گرفتن چنین ملاحظاتی است که جمهوری اسلامی ایران مخالفت خودش را با هر گونه شرط و شروط برای دائمی کردن بندهای برجام اعلام کرده است.
اما درباره شرط چهارم هم یادآوری این نکته ضروری است که نه‌تنها ایران، بلکه هیچ کشوری، امنیت و اقتدار خود را به مذاکره، آن‌هم با دشمن گره نمی‌زند. چه آنکه تجربه‌ی کشورهایی چون عراق و لیبی، به‌خوبی مؤید آن است که عاقبت مذاکره بر سر امنیت کشور، چگونه می‌تواند جان و مال و خاک ملت را به مخاطره بیاندازد.
ترامپ در بیانیه مطولی که برای تشریح چشم‌اندازش درباره برجام منتشر کرد، برای قانونگذاران آمریکا و اروپا چندین شرط جهت نگاه داشتن کشورش در توافق هسته‌ای تعیین کرده که پیشاپیش پیدا است در صورت مطرح شدن آنها با مخالفت ایران رو به رو خواهد شد.
رئیس‌جمهور آمریکا در آن بیانیه از قانونگذاران آمریکایی خواست با مشورت با متحدان اروپایی برای «اصلاح نقائص فجیع برجام» - به گفته او- طرحی تهیه کنند که حاوی دست‌کم چهار شرط باشد:
«اولاً بایستی از ایران بخواهد اجازه بازرسی‌های فوری از تمامی سایت‌های مورد درخواست بازرسان بین‌المللی را فراهم کند؛ دوم، بایستی اطمینان بدهد که ایران هرگز حتی به داشتن سلاح اتمی نزدیک هم نمی‌شود. سوم، بر خلاف توافق هسته‌ای، این الزامات نباید تاریخ انقضا داشته باشند؛ چهارم، این طرح بایستی برای اولین بار در قوانین ایالات متحده ذکر کند که برنامه‌های موشک‌های دوربرد و تسلیحات هسته‌ای ایران جداناپذیر هستند و آزمایش و توسعه موشک‌ها بایستی مشمول تحریم‌های سخت‌گیرانه شوند.»
آمریکا همچنین اعلام کرده که برای تحقق این شروط به دنبال مذاکره با ایران نیست و رسیدن به آنها را تنها از کانال اروپا دنبال می‌کند. یک مقام ارشد کاخ سفید جمعه شب در کنفرانس تلفنی با خبرنگاران تأکید کرد: «می‌خواهم روی این تأکید کنم که انجام این کارها مستلزم مذاکره مستقیم با ایرانی‌ها نیست و ما تنها با شریکان اروپایی‌مان آن را حل خواهیم کرد.»
تمامی این شروط، خواه مستقیماً توسط آمریکایی‌ها مطرح شوند و یا اینکه اروپایی‌ها وکالت طرح آنها را به عهده بگیرند، شروطی غیرقابل پذیرش هستند و قطعاً با مخالف ایران رو به رو خواهند شد.
درباره شرط اول، جمهوری اسلامی ایران با در نظر گرفتن تجربه کشور عراق در بازرسی‌های موسوم به «آنسکام» که درز اطلاعات نظامی این کشور به انگلیس، آمریکا و رژیم صهیونیستی را در پی داشت صراحتاً و بارها مخالفت خود را با هر گونه بازرسی از مراکز نظامی اعلام کرده است.
منظور ترامپ از طرح شرط دوم و شرط سوم، که بر پایه ادعاهای کاملاٌ رد شده مطرح شده این است که محدودیت‌های در نظر گرفته شده در برجام در زمینه غنی‌سازی اورانیوم، ذخیره‌سازی مواد هسته‌ای و راه‌اندازی دستگاه‌های سانتریفیوژ، دائمی و ابدی شوند.
مطرح کردن این درخواست، نه تنها از این جهت که به دنبال ایجاد تعهدات جدید برای ایران است غیرقابل پذیرش خواهد بود، از این حیث که هیچ کشوری به محدودیت‌های دائمی در یک توافقنامه تن نمی‌دهد نیز قابل بحث و بررسی است.
در واقع، معاهدات و توافق‌های بین‌المللی عموماً برای همیشه الزام‌آور و بازگشت‌ناپذیر نیستند. هیچ حکومتی نمی‌خواهد با توجه به تغییرات احتمالی در فضای بین‌المللی و تغییرات رفتارها و اهداف سایر کشورها خودش و حکومت‌های ما بعدش را در معرض تعهدات دائمی قرار دهد.
یادآوری این نکته نیز ضروری است که اکثر معاهدات و توافقات بین‌المللی محدوده‌های زمانی آشکاری دارند و یا در آنها بندهایی وجود دارد که به کشورها اجازه می‌دهد بعد از مدت معلوم از آنها خارج شوند.
با در نظر گرفتن چنین ملاحظاتی است که جمهوری اسلامی ایران مخالفت خودش را با هر گونه شرط و شروط برای دائمی کردن بندهای برجام اعلام کرده است.
اما درباره شرط چهارم هم یادآوری این نکته ضروری است که نه‌تنها ایران، بلکه هیچ کشوری، امنیت و اقتدار خود را به مذاکره، آن‌هم با دشمن گره نمی‌زند. چه آنکه تجربه‌ی کشورهایی چون عراق و لیبی، به‌خوبی مؤید آن است که عاقبت مذاکره بر سر امنیت کشور، چگونه می‌تواند جان و مال و خاک ملت را به مخاطره بیاندازد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
این گیر دادن های امریکا به ایران قطعا اونا دارن به چیزی فکر میکنن و اخر به اون چیزی که میخوان میرسن وگرنه دلیلی نداشت اینقد گیر بدن