نقدی بر سياستِ اقتصادی دولت روحانی
در همين رابطه پرويز صداقت، كارشناس اقتصادي، در گفت‌وگو با «اعتماد» به نقد سياست اقتصادي دولت پرداخت و مدعي شد كه سياست اصلاح قيمتي و كاهش هزينه‌هاي عمومي دولت نه تنها راهگشا نيستند بلكه خود مشكلات را به مراتب افزايش مي‌دهند و سرانجام اجراي مكرر اين طرح‌ها افزايش فقر و مشكلات محيط زيستي خواهد بود.
سياست‌هاي اصلاح قيمتي به طور كلي در كدام كشور موفق بوده است؟
اساسا از طريق اصلاح قيمت بهبود مصرف ممكن است؟
اگر منظور از بهبود مصرف منطقي‌ساختن مصرف باشد، خير. در مورد پاره‌اي از كالاهاي ضروري مانند شير و لبنيات و گوشت همان‌طور كه تغييرات سبد هزينه خانوار طي يك دهه و نيم گذشته نشان داده است اصلاح و در حقيقت افزايش قيمت‌ها به كاهش مصرف منجر شده است كه پي‌آمدهاي بسيار ناگواري بر توسعه انساني دارد، هزينه‌هاي بهداشتي و سلامتي را افزايش مي‌دهد و غيره. در نظر داشته باشيد كه افزايش قيمت تنها در مورد كالاهايي مي‌تواند تاثير مشابهي در تقاضا داشته باشد كه كالاها ضروري نباشند يعني به‌اصطلاح كشش قيمتي آنها بالا نباشد. در مورد كالاهايي مانند بنزين و حامل‌هاي انرژي افزايش بها در حقيقت افزايش درآمد دولت است بيش از آنكه تاثير چنداني بر مصرف بگذارد و در مورد برخي كالاهاي ديگر نيز پي‌آمدهاي ناگوار روي زيست خانوارها و توسعه انساني مي‌گذارد.
در شرايطي كه دولت منابع كافي در اختيار ندارد، چگونه مي‌تواند هزينه‌هاي خود را تعديل كند به نحوي كه بدون اجراي طرح‌هاي نوليبرالي وضعيت جامعه و اقتصاد را متحول كنند؟
در اينجا به طور مشخص درباره اقتصاد سياسي جمهوري اسلامي ايران صحبت مي‌كنيم كه يكي از مشكلات ساختاري آن تخصيص به‌شدت نامتعادل دريافتي‌هاي عمومي در ميان انواع فعاليت‌هاي نامولد با اهداف گسترش حامي‌پروري و نيز اهداف ايدئولوژيك ـ سياسي حاكميت است. نحوه تخصيص ارقام در بودجه نشان مي‌دهد كه آنچه موردنظر دولت است نه تخصيص بهينه منابع اقتصادي بلكه تخصيص منابع برمبناي اولويت‌هاي ايدئولوژيك- سياسي- ژئوپولتيك دولت است. به نحوي كه در بودجه دولت به روشني شاهد استانداردهاي دوگانه هستيم. در خصوص برخي نهادها شاهد يك بودجه كاملا انبساطي هستيم و در مقابل در خصوص هزينه‌هاي ضروري، هزينه‌هاي توسعه انساني (از قبيل آموزش و بهداشت)، هزينه‌هاي زيست‌محيطي شاهد يك بودجه كاملا انقباضي و رياضتي هستيم. بنابراين فشار هزينه‌ها در اقتصاد سياسي جمهوري اسلامي ناشي از تخصيص منابع نه برمبناي معيارهاي توسعه‌اي بلكه برمبناي معياري سياسي است.
آيا ممكن است در ايران بعد از سه دهه تجربه طرح‌هاي گوناگون نئوليبرالي، سياست اصلاح قيمتي انجام شود ولي مشكلاتي از جنس سال ١٣٨٩ پيش نيايد؟
استمرار سياست‌هاي سه دهه گذشته تله فقر و توسعه‌نيافتگي و تخريب محيط‌زيست و قطبي‌شدن طبقاتي و زوال اجتماعي كه در آن گرفتار شده‌ايم را بازهم گسترش مي‌دهد. بازهم شاهد وخيم‌ترشدن هرچه بيشتر اوضاع اقتصادي و معيشتي و زيست‌محيطي خواهيم بود. ترديدي نيست كه استمرار اين سياست‌ها بازهم بر فقر و قطبي‌شدن طبقاتي و انواع آسيب‌هاي اجتماعي ناشي از آن مي‌افزايد.
چگونه مي‌توان به دور باطل فقر و زوال طبيعي پايان داد؟
اگر مي‌خواهيم بر دور باطل فقر و زوال طبيعي و اجتماعي فائق آييم بايد قبل از هرچيز بايد بر دور باطلي كه در پهنه سياست گرفتار آن شده‌ايم فائق آييم. دولت‌هاي ما اعم از ميانه‌رو و تندرو و اصلاح‌طلب، در تمامي دهه‌هاي گذشته سياست‌هايي از اين دست را دنبال كرده‌اند، اگر فشار اجتماعي نباشد آنان نه از برنامه‌هاي‌شان در حوزه‌هاي متعدد اجتماعي و فرهنگي و اقتصادي كوتاه مي‌آيند و نه مي‌توان اميد داشت كه روزي بتوان بر اين
چرخه چيره شد.
نظر کاربران
آقای اقتصاددادن باحرف نمیشه شما حرف کشش میزنی من هم میگم مثال قبض آب رامیزنم مردم کشش ندارن ماهمیشه 10روز مهلت میدادیم یعنی12آذر زدیم وامروز28آذر اگر هم بخوان بدن باچا نه زنی میدن ویکی میگه من کشش ندارم از 50هزار تومان بیشتر بدم یک دیگه میگه اگر اینجوری باشه من از این خونه میزرام میرم یک دیگه خانوارها 2 بار زنگ زد ازهمون اول قبض آب هنوز تشریف فرما نشدن که بیان شارژبدن به قول شما کشش ندارن وماهمبراشون نوشتیم که برخلاف میل باطنی بیشتر از50هزار تومان بدهید بااین کارها بیشتر مشکل بوجو میاد واگراینجور بشه دیگه هیچ کس کشش نداره آقای اقتصاددادن خیلی نامردی کردن وهیچ کسی همصدای ما رانمیشنوه حالا ما چی کار کنیم کا راضی نیستیم که ازحیب مردمبرای اشتغال بردارن برن کیسه از حای دیگه بردارن
آقای رئیس جمهور که فقط بدنبال کارهای تبلیغاتی هستی مرحمتت مایه گره کور است . نمیخواد حقوق شهر وندی را بپا کنی .جلوی این گرانی و بی عدالتی را بگیر و اینقدر شعار تو خالی نده .پس این برجام . برجام میکردی . که فقط به مردم پز بدی که دولت تزویر و دروغ بود که برجام را به سرانجام رساند.
فقط اقای روحانی کلید جیب مردما داره وگرنه کلیداش به درده خودش میخوره