مردم چه کسانی هستند؟
با وجود شرایط فعلی که بسیاری از مردم نیازمند سرپناه هستند، طبیعی است که مسکن مهر را انتخاب کنند و این نگاه، نگاه کلان به وضعیت اقتصادی کشور نیست.
روزنامه آرمان: وزیر راه و شهرسازی از آغاز بررسی‌ها برای ادامه یا توقف مسکن مهر خبر داده است، این خبر در حالی مطرح می‌شود که طرح مسکن مهر از همان ابتدای کار، مشکلاتی داشت که همچنان پابرجاست و بارها درباره آن صحبت شده است، اما چنانچه دولت معتقد است که تصمیمات اتخاذ شده درباره طرح مسکن مهر، نادرست بوده است، باید راه‌حل‌های جدیدی را برای این مساله پیشنهاد بدهد.
البته این مشکلات فقط مربوط به بخش مسکن نیست و در سایر حوزه‌ها نیز وضعیتی مشابه به چشم می‌خورد. دست دولت فعلی به دلیل کمبود ابزارهای کار و زیرساخت‌هایی که طی این هشت سال از بین رفته، خالی است؛ با این حال قول داده که مشکلات را برطرف خواهد کرد. باید توجه داشت که این مشکلات یک‌روزه و یک‌شبه حل نمی‌شوند و برای حل آن‌ها باید برنامه‌هایی بلندمدت را در دستور کار قرار داد. طرح مسکن مهر زمانی شکل گرفت که بحران مسکن و سرپناه، برای بسیاری از مردم آزاردهنده شده بود. اگر مسکن مهر کنار برود، باید حتما طرحی بهتر جایگزین آن شود؛ زیرا مشکل قبلی کماکان به قوت خود باقی است. دولت جدید باید مساله را از نو تعریف کرده و سازوکارهایی جدید را برای حل آن ارائه بدهد. به نظر می‌رسد که دولت جدید درباره این طرح، تردید و دودلی دارد و درعین‌حال نمی‌خواهد مردم را ناامید کند. ارزیابی طرح‌های دولت جدید در زمینه مسکن باید درباره پروژه‌های جدیدی صورت بگیرد که خود دولت می‌خواهد در دستور کار قرار بدهد؛ نه طرح‌هایی که از قبل به او تحمیل شده و درباره آن‌ها حق انتخاب چندانی نداشته است.
دولت باید طرح‌های مورد نظر خود را نه به شکل روزمره، بلکه به شکلی کلان‌تر و آینده‌نگرتر به اجرا دربیاورد. حاشیه‌نشینی، مهاجرت‌های بی‌رویه و سرریز شدن جمعیت روستاها به شهرها از مسائلی است که می‌تواند در حوزه مسکن بحران‌ساز شود. همین بحران باعث شده است که هر وزیری پیش از هر مساله دیگری روی این مشکل تمرکز کند و به فکر ایجاد مسکن برای جمعیت سرریزشده شهری بیفتد. اما مشکل اینجاست که چرا شهری مثل تهران باید ۱۲میلیون نفر جمعیت داشته باشد. اگر به طریقی از این جمعیت کم شود، مسائلی چون بحران مسکن، آلودگی هوا، ترافیک و... به راحتی حل‌شدنی است. بنابراین مسائل باید بازنگری شود و پیش از ارائه راهکارهایی برای حل بحران، عوامل زمینه‌ساز بحران مورد بررسی قرار بگیرد. اگر قرار است مسکن مهر متوقف شود، بلافاصله باید برای ساماندهی مهاجرت پیشنهادهایی ارائه شده و اقداماتی صورت بگیرد. با‌توجه به آثار مخرب اجرا شدن طرح مسکن مهر در زمینه افزایش پایه پولی و بالا رفتن نرخ تورم، آقای وزیر به نوعی تصمیم‌گیری درباره توقف یا از سرگیری ساخت مسکن مهر را بر عهده مردم گذاشته است.
اما این مردم چه کسانی هستند؟ آن‌ها که دغدغه سرپناه دارند یا آن‌هایی که مسائل را کلان‌تر می‌بینند و تمامی جوانب و پیامدهای موضوع را بررسی می‌کنند. اگر قرار است مردم در این‌باره اظهارنظر کنند، باید نهادهایی مردمی مثل شوراها و NGOها ایجاد شود تا گروه‌های مردمی در آن ساماندهی شوند. به این ترتیب بعد از چند سال، مردم به موضوع تسلط پیدا می‌کنند و به جایگاهی می‌رسند که می‌توانند درباره مشکلات اظهارنظر کرده و راه‌حل پیشنهاد بدهند.
با وجود شرایط فعلی که بسیاری از مردم نیازمند سرپناه هستند، طبیعی است که مسکن مهر را انتخاب کنند و این نگاه، نگاه کلان به وضعیت اقتصادی کشور نیست. بنابراین تصمیم‌گیری باید توسط نهادهایی صورت بگیرد که نگاه کلان‌تری به موضوعات دارند و مسائل را با دید کارشناسی نگاه می‌کنند. اما باید توجه داشت که مردم سرپناه می‌خواهند و تاب تورم را نیز ندارند.
البته این مشکلات فقط مربوط به بخش مسکن نیست و در سایر حوزه‌ها نیز وضعیتی مشابه به چشم می‌خورد. دست دولت فعلی به دلیل کمبود ابزارهای کار و زیرساخت‌هایی که طی این هشت سال از بین رفته، خالی است؛ با این حال قول داده که مشکلات را برطرف خواهد کرد. باید توجه داشت که این مشکلات یک‌روزه و یک‌شبه حل نمی‌شوند و برای حل آن‌ها باید برنامه‌هایی بلندمدت را در دستور کار قرار داد. طرح مسکن مهر زمانی شکل گرفت که بحران مسکن و سرپناه، برای بسیاری از مردم آزاردهنده شده بود. اگر مسکن مهر کنار برود، باید حتما طرحی بهتر جایگزین آن شود؛ زیرا مشکل قبلی کماکان به قوت خود باقی است. دولت جدید باید مساله را از نو تعریف کرده و سازوکارهایی جدید را برای حل آن ارائه بدهد. به نظر می‌رسد که دولت جدید درباره این طرح، تردید و دودلی دارد و درعین‌حال نمی‌خواهد مردم را ناامید کند. ارزیابی طرح‌های دولت جدید در زمینه مسکن باید درباره پروژه‌های جدیدی صورت بگیرد که خود دولت می‌خواهد در دستور کار قرار بدهد؛ نه طرح‌هایی که از قبل به او تحمیل شده و درباره آن‌ها حق انتخاب چندانی نداشته است.
دولت باید طرح‌های مورد نظر خود را نه به شکل روزمره، بلکه به شکلی کلان‌تر و آینده‌نگرتر به اجرا دربیاورد. حاشیه‌نشینی، مهاجرت‌های بی‌رویه و سرریز شدن جمعیت روستاها به شهرها از مسائلی است که می‌تواند در حوزه مسکن بحران‌ساز شود. همین بحران باعث شده است که هر وزیری پیش از هر مساله دیگری روی این مشکل تمرکز کند و به فکر ایجاد مسکن برای جمعیت سرریزشده شهری بیفتد. اما مشکل اینجاست که چرا شهری مثل تهران باید ۱۲میلیون نفر جمعیت داشته باشد. اگر به طریقی از این جمعیت کم شود، مسائلی چون بحران مسکن، آلودگی هوا، ترافیک و... به راحتی حل‌شدنی است. بنابراین مسائل باید بازنگری شود و پیش از ارائه راهکارهایی برای حل بحران، عوامل زمینه‌ساز بحران مورد بررسی قرار بگیرد. اگر قرار است مسکن مهر متوقف شود، بلافاصله باید برای ساماندهی مهاجرت پیشنهادهایی ارائه شده و اقداماتی صورت بگیرد. با‌توجه به آثار مخرب اجرا شدن طرح مسکن مهر در زمینه افزایش پایه پولی و بالا رفتن نرخ تورم، آقای وزیر به نوعی تصمیم‌گیری درباره توقف یا از سرگیری ساخت مسکن مهر را بر عهده مردم گذاشته است.
اما این مردم چه کسانی هستند؟ آن‌ها که دغدغه سرپناه دارند یا آن‌هایی که مسائل را کلان‌تر می‌بینند و تمامی جوانب و پیامدهای موضوع را بررسی می‌کنند. اگر قرار است مردم در این‌باره اظهارنظر کنند، باید نهادهایی مردمی مثل شوراها و NGOها ایجاد شود تا گروه‌های مردمی در آن ساماندهی شوند. به این ترتیب بعد از چند سال، مردم به موضوع تسلط پیدا می‌کنند و به جایگاهی می‌رسند که می‌توانند درباره مشکلات اظهارنظر کرده و راه‌حل پیشنهاد بدهند.
با وجود شرایط فعلی که بسیاری از مردم نیازمند سرپناه هستند، طبیعی است که مسکن مهر را انتخاب کنند و این نگاه، نگاه کلان به وضعیت اقتصادی کشور نیست. بنابراین تصمیم‌گیری باید توسط نهادهایی صورت بگیرد که نگاه کلان‌تری به موضوعات دارند و مسائل را با دید کارشناسی نگاه می‌کنند. اما باید توجه داشت که مردم سرپناه می‌خواهند و تاب تورم را نیز ندارند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر