مدعی جدی جوایز اسکار امسال کیست؟

بانی فیلم- وصال روحانی: البته امسال هم فیلم های متعددی برای جوایز معروف و تبلیغاتی اسکار دورخیز کرده اند اما اگر بخواهیم یک مدعی جدی و با کلاس و بسیار معروف را برای دوره ۲۰۱۸ این رقابت ها برگزینیم، آن فیلم می تواند (و باید) کار تازه استیون اسپیلبرگ سرشناس به نام «پُست» باشد.

واژه پُست اشاره ای به کلمه دوم تشکیل دهنده عنوان «واشینگتن پست» روزنامه مشهور و پرتیراژ آمریکایی است که در اوایل دهه ۱۹۷۰ و عمدتاً در سال ۱۹۷۱ مدارکی را درباره کج روی های مختلف و سیاسی کاخ سفید در ارتباط با جنگ ویتنام و برخی مناقشات دیگر افشا و چاپ کرد که آن را کاغذهای پنتاگون و بهتر بگوییم «مدارک پنتاگون» نامیده اند و این البته قبل از افشاگری معروف تر این روزنامه در مورد رسوایی واترگیت بود که منجر به برکناری ریچارد نیکسون از پست ریاست جمهوری آمریکا شد. البته واشینگتن پست در افشا و درج اسرار و مدارک پنتاگون با نیویورک تایمز دیگر روزنامه مشهور آمریکایی شریک و همکار بود و این که اسپیلبرگ نقش و سهم واشینگتن پست را چنان بیشتر دانسته که در عنوان فیلمش و در متن قضایا سهم چشمگیری به خبرنگاران و تحقیق گران روزنامه نیویورک تایمز نداده است. به ادعای سران فعلی تایمز سود نیست و حتی توهین و کم ارزش جلوه دادن کنکاش های این نشریه بوده است و به همین سبب نیز به دادگاه شکایت برده اند.

حقیقت امر هر چه بوده باشد. سازندگان فیلم یک تلاش تبلیغاتی عظیم را برای معرفی هر چه بیشتر آن آغاز کرده اند تا هم سودسازی بیشتری در گیشه ها داشته باشند و هم با شروع فصل توزیع جوایز برترین های سال سهمی هر چه بیشتر از انبان مجسمه ها و یادبودها و امثال آن برای خود بردارند. در همین ارتباط هفته پیش اولین مرتبه نمایش فیلم در تالار دریل اف زانوک در منطقه هالیوود واقع در شهر لس آنجلس آمریکا برای علاقمندان و ارباب جراید صورت پذیرفت و ایمی پاسکال تهیه کننده اصلی فیلم در این اجتماع برای حضار سخن گفت و از سوی دیگر در شهر نیویورک آمریکا نیز «پست» در یک سأنس فوق العاده به روی پرده رفت و تفاوت این مراسم با آیین لس آنجلس این بود که نه فقط اسپیلبرگ بلکه دو ستاره و بازیگر اصلی فیلم یعنی مریل استریپ و تام هنکس نیز در محل حاضر شدند و با مدعوین و رسانه ها سخن گفتند. در این فیلم هنکس نقش بن براولی را بازی می کند که سردبیر زرنگ و کلک باز واشینگتن پست در آن ایام بود و استریپ نیز در قالب کاترین گراهام ظاهر می گردد که ناشر و مالک و سرمایه گذار اصلی آن روزنامه تلقی می شد. همه این موارد نشانه هایی از اسکار و لااقل کاندیدایی های وسیع را برای این جوایز در بردارد و آنهایی که فیلم را قبل از شروع اکران رسمی و جهانی اش (در ۲ دی ماه) دیده اند، همین ارزش گذاری را روی آن صورت داده اند.

فیلم هایی با این مضامین و با پای فشردن بر حرکت آزادانه رسانه ها برای افشای کج روی ها همیشه با نظر مثبت و تحسین نهادهای ناظر بر سینما مواجه شده اند، چه برسد به زمان هایی که اسپیلبرگ صحنه گردان پروژه باشد و غول هایی مثل استریپ و هنکس مقابل دوربین بایستند و به قول برخی نقادان آمریکای شمالی فیلم جدید اسپیلبرگ روزنامه ای است که باید آن را حتماً دید! اگر هم واپسین مرتبه ای را طلب کنید که فیلمی با این مضمون جایزه اسکار برترین فیلم سال را برده باشد، لازم نیست به گذشته دور سفر کنید و ماجرا به همین دو سال پیش برمی گردد که فیلم «زیر ذره بین» (یا «در مرکز توجه») با بازی مایکل کیتون در رل اصلی این جایزه را تصاحب کرد. جالب تر این که لیز هانا سناریست تازه اوج گرفته این فیلم با توجه به تأکید فراوان قصه اش بر شخصیت کاترین گراهام یعنی ناشر و مدیر واشینگتن پست امید داشت پیروزی هیلاری کلینتون در انتخابات ریاست جمهوری سال پیش آمریکا پذیرش یک زن سیاست پیشه و کاشف کج روی های سایرین را در مرکز داستان وی مقدورتر سازد و در نتیجه وقتی هیلاری انتخابات را باخت. هانا فقط امید داشت بخت و اقبال مساعد به یاری او بیاید و باعث پیدا شدن خریدارانی برای این سناریو شود و کار طولانی مدت او روی زمین نماند.