ضرورت گفتگوی داخلی در برابر تهديد خارجی

روزنامه اعتماد نوشت: با شكست داعش در عراق و سوريه از طرفي و لغو تجزيه كردستان عراق از سوي ديگر ايران در موقعيت كم‌نظير تاريخي در منطقه قرار گرفته است و بر همين اساس مي‌توان تحولات جديد خاورميانه را مورد ارزيابي قرار داد.

رژيم سعودي رشته‌هاي خود را پنبه مي‌بيند و اسراييل احساس مي‌كند ديگر هيولايي مثل داعش وجود ندارد كه ملت‌هاي منطقه را به خود مشغول كند.

ماجراي استعفاي نخست‌وزير لبنان يك بحران تحميلي است تا غرب آسيا دوره‌اي از آرامش و ثبات را تجربه نكند. در اين ميان كاملا روشن است كه دشمنان و رقيبان ايران به‌شدت عصباني هستند و گاهي تعادل معمول خود را از دست مي‌دهند و اين احتمال وجود دارد كه خيره‌سري كنند و ماجرايي بيافرينند. با اين اوصاف ايران چگونه مي‌تواند از دام بلا برهد و توطئه‌هاي بدخواهان منطقه‌اي و فرا منطقه‌اي را با شكست كامل روبه‌رو سازد؟ بهترين گزينه براي كشور مستقلي چون ايران كه به هيچ ابرقدرتي باج نمي‌دهد اين است كه روي پاي خود بايستد و با تكيه به ظرفيت‌هاي خود بر توان و قدرت و استحكام ملي بيفزايد و طمع بيگانگان را بركند.

ما براي همدلي و وحدت و ثبات داخلي هيچ كم نداريم و مي‌توانيم از طريق تفاهم و تعارف درونزا ركورد جديدي در مناسبات سياسي بين همه اقشار جامعه برسيم. اگر امكان گفت‌وگو ميان ايران با ٦ قدرت جهاني وجود دارد و مي‌توان يك بازي باخت -باخت را به بازي برد -برد تبديل كرد مسلما اين امكان در داخل كشور بيشتر است و با تن دادن به گفت‌وگو و لوازم و ضروريات آن بر اقتدار كشور افزود. يك جامعه آگاه و زيرك شناخت دقيقي از تهديد‌ها و فرصت‌هاي دروني و بروني دارد و خوب مي‌داند كه اشتباه محاسباتي و نشناختن تهديدها خصوصا در شرايط خطير تا چه حد مي‌تواند بنيان بر انداز باشد و براي همه طرف‌ها و جناح‌ها و نهادها خسارات مهلك به بار آورد.

مدتي است كه در سپهر سياسي كشور سخن از گفت‌وگو و تفاهم دروني به گوش مي‌رسد و ديده و شنيده نشده است كه جناح يا شخصيت نافذي با اصل آن به مخالفت برخيزد. ديدار مثبت و خوب و مبارك يك هيات از فراكسيون اميد مجلس شوراي اسلامي با رياست محترم قوه قضاييه در نوع خود اميدآفرين و براي ديگر سطوح داخلي راهگشا و قابل پيروي است. اگر زمينه‌هاي گفت‌وگوي جدي را فراهم كنيم و به لوازمش مقيد باشيم قطعا نتايج فوق تصوري به بار خواهد آورد و مردم را دلگرم و شاد خواهد ساخت. وقتي قانون اساسي ميثاق ملي ما است و همه به آن التزام دارند، وقتي كشور و انقلاب و اسلام فصل مشترك همه گروه‌ها و احزاب و شخصيت‌هاست جز افراطيون كه با كسي جز «خود» سر سازش ندارند و اصل تفاهم و همدلي را برنمي‌تابند مي‌توانيم دور هم بنشينيم و اختلاف‌ها و هزينه‌سازي‌ها را به حداقل برسانيم و با كمك همديگر به مصاف مشكلات و معضلات داخلي و خارجي برويم.

حداكثر گذشت و رحمت در داخل درست آن چيزي است كه امكان ظهور و بروز دارد و قطعا ضرري را متوجه هيچكس نخواهد كرد. ما چون در يك كشتي نشسته‌ايم به سهولت مي‌توانيم به يكديگر اعتماد كنيم و بايد از فوايد اعتماد داخلي بهره ببريم. وقتي كشوري از درون مستحكم باشد درست مانند ثروتمند مولدي است كه در بخشايش دستي گشاده دارد و بي‌حساب انفاق مي‌كند و تازه بر ثروتش افزوده هم مي‌شود.

مي‌توان با متهمان سياسي و مطبوعاتي از در تنبه وارد شد و كيفر را براي آخرين مرحله‌ها گذاشت. اين فرض كاملا درست است كه به جز اندكي از متهمان سياسي كه غرض دارند اكثريت حتي اگر به خطا روند فقط در اتخاذ روش‌ها با ما اختلاف دارند و راه خود را به صواب نزديك‌تر مي‌بينند. جناح‌هاي سياسي كشور با وجود همه اختلاف‌ها براي تعامل گفتني‌ها و اندوخته‌هاي فراوان دارند. يكي از قدرت برخوردار است و ديگري از محبوبيت و اين دو چون نزديك شوند و يكديگر را خنثي نسازند بر توان ملي مي‌افزايند. راستش ما سال‌هاست كه از نزديك با يكديگر و بدون واسطه با هم سخن نگفته‌ايم و هنوز در اين وادي پاي چوبين داريم.

اگر گفت‌وگوها آغاز شوند و مرزهاي غيرضرور برداشته شوند قطعا تجربه‌هاي گرانبها به بار مي‌آورند و معضلاتي حل خواهند شد كه هنگام قهر و دوري امكان حل شدن آنها وجود ندارد. به هوش باشيم كه عده‌اي با تفاهم جناح‌هاي عمده كشور مخالفند و دايما بر تنور اختلاف وتنازع مي‌دمند. آنان اگر ببينند كه موثرين جامعه به جاي خنثي كردن نيروي يكديگر خرد به خرج داده از در گفت‌وگو برآمده‌اند لفظا و عملا كارشكني خواهند كرد تا همچنان ماهي خود را از بحران گل‌آلود صيد كنند. براي مذاكره و حل و عقد و گره‌گشايي عقلايي بايد حوصله به خرج داد و خسته نشد و از افت و خيز نهراسيد.