چرا حزب یاران لاریجانی را باید به فال نیک گرفت

توصیه به تشکیل حزب یا تأکید بر نقش‌آفرینی بیشتر تشکل‌های مدنی در تحولات سیاسی و اجتماعی کشور، همواره در اظهار نظرهای مسئولان کشور مطرح بوده است.

روزنامه ایران: توصیه به تشکیل حزب یا تأکید بر نقش‌آفرینی بیشتر تشکل‌های مدنی در تحولات سیاسی و اجتماعی کشور، همواره در اظهار نظرهای مسئولان کشور مطرح بوده است. با این حال تعداد کمی از آنها سابقه کار تشکیلاتی و حزبی دارند. علی لاریجانی، رئیس مجلس از جمله مدیران ارشد نظام است که با وجود دفاع از تحزب، عضویت در هیچ حزبی را در کارنامه خود ندارد.

او چندی پیش در یکی از سخنرانی‌های خود گفته بود: «اینکه به هیچ حزبی اتکا نداریم جالب نیست، احزاب باید بتوانند برنامه تهیه کرده و کار ارائه کنند که ممکن است بخشی از این مشکلات در قالب قانون انتخابات برطرف شود؛ بخشی هم مربوط به گلایه از شورای نگهبان است که افرادی که در شورای مرکزی برخی احزاب هستند، رد صلاحیت می‌شوند که در این خصوص باید گفت ممکن است این رد صلاحیت‌ها در مواردی درست باشد چرا که حتی امکان دارد افرادی که در شورای مرکزی احزاب حضور دارند، شرایط نمایندگی نداشته باشند لذا به صورت کلی باید مسائل در جلسات مشترک مطرح و راه حلی پیدا شود.»

لاریجانی که ۱۰ سال ریاست مجلس را برعهده دارد، شاید بیشتر از هر کس دیگری مضرات نبود سیستم حزبی در کشور را احساس کرده باشد. به گفته بسیاری از کارشناسان، یکی از ضعف‌های اساسی قانونگذاری در کشور سیستم انتخاباتی غیر حزبی است که در اثر آن نامزدها بدون داشتن برنامه منسجم و روشنی و تنها با ارائه شعارها وارد پارلمان می‌شوند. درون مجلس هم از آنجا که تشکیل فراکسیون‌ها بر اساس چارچوب‌های حزبی نیست و در حقیقت نمایندگان و فراکسیون‌ها پشتوانه کارشناسی بیرونی و اساساً برنامه تعریف شده ندارند، کار قانونگذاری آن گونه که باید و شاید، نیست. بیراه نیست که همواره بخشی از کار مجلسی‌ها صرف اصلاح مصوبات گذشته خود می‌شود.

بر همین اساس اقدام نزدیکان علی لاریجانی برای تشکیل حزب را باید به فال نیک گرفت بخصوص که هسته مرکزی و اصلی آنها نیز نمایندگان مجلس هستند. دیروز بهروز نعمتی از تهیه اساسنامه و تشکیل حزب «رهروان ولایت» خبر داد. حزبی که طرح آن چند سال پیش کلید خورده اما به دلایلی تاکنون عملیاتی نشده است. فارغ از تحلیل‌ها و گمانه‌زنی‌های سیاسی که درباره اهداف و زمان تشکیل این حزب ممکن است وجود داشته باشد، اما نکته مهم‌تر نفس این اقدام است که به نظر می‌رسد درخور توجه و قابل دفاع باشد.

اگر چه بعید به نظر می‌رسد که علی لاریجانی عضویت رسمی در این تشکیلات داشته باشد اما به هر حال در نقش لیدر معنوی این جریان شناخته می‌شود و سیاست‌های حزب یاد شده از توصیه‌ها و پیشنهادهای او دور نخواهد نبود. هر چه شخصیت‌های ذی‌نفوذ درگیر کار تشکیلاتی و حزبی شوند حتماً به ارتقای کارکردهای احزاب و نقش آفرینی آنها در تحولات کمک خواهند کرد. از این منظر است که باید تشکیل حزب نزدیکان لاریجانی را به فال نیک گرفت.