زنان مجلس ترس رد صلاحیت دارند
می‌گویند آنچه از رئیس‌جمهور در حوزه توجه به زنان انتظار می‌رفت محقق نشده است و گلایه دارند که چرا از این بخش از جامعه در سمت‌های بالاتر استفاده نشده است. البته در کنار این گلایه‌ها به محدودیت‌های دکتر حسن روحانی اشاره می‌کنند.
روزنامه آرمان- مطهره شفیعی: می‌گویند آنچه از رئیس‌جمهور در حوزه توجه به زنان انتظار می‌رفت محقق نشده است و گلایه دارند که چرا از این بخش از جامعه در سمت‌های بالاتر استفاده نشده است. البته در کنار این گلایه‌ها به محدودیت‌های دکتر حسن روحانی اشاره می‌کنند.
چند روز قبل یک خانم به عنوان قائم مقام وزیر نفت معرفی شد و همین موضوع موجی از خوشحالی را در میان زنان ایجاد کرد اما سبب نشد که زنان از میزان سهمی که به آنها در دولت داده شده، راضی باشند. برخی به حضور یک خانم به عنوان وزیر در دولت احمدی‌نژاد اشاره می‌کنند اما دیگر به روزهای پس از حضور دستجردی در وزارت بهداشت اشاره نمی‌کنند. روحانی در زمان تبلیغات انتخاباتی بارها به نقش زنان در پیشبرد اهداف کشور اشاره کرده بود. بنابراین عدم معرفی وزیر زن در دولت دوم او عامل گلایه شد. برخی مانند فرزانه ترکان عضو شورای مرکزی و عضو هیات رئیس حزب کارگزاران سازندگی معتقدند زنان مجلس نتوانستند به انتظارات زنان جامعه پاسخ دهند. او تاکید دارد که رئیس‌جمهور گزارش استفاده از زنان در هر وزارتخانه را طلب کند. در ادامه متن گفت‌وگوی فرزانه ترکان با «آرمان» را می‌خوانید.
توقعات زیادی از سوی اصلاح‌طلبان نسبت به استفاده از زنان درکابینه وجود دارد. تا چه‌اندازه این توقعات برآورده شده است؟
قبل از هر انتخاباتی بحث مطالبات زنان مورد توجه قرار می‌گیرد، اما بعد از انتخابات به‌این مطالبات توجه نمی‌شود. چند سالی است که بحث حضور زنان درکابینه مطرح می‌شود اما به دلایل مختلف از جمله برخی محدودیت‌ها آقای روحانی موفق به معرفی وزیر زن در دولت دوازدهم نشد. هر چند رئیس‌جمهور قول داده‌اند که در مدیریت‌های میانی از زنان استفاده شود اما واقعیت آن است که نباید به دنبال حضور سمبلیک زنان در مناصب اجتماعی مانند عربستان باشیم. ما زنان قصد نداریم به وزرا فشار بیاوریم که از ۱۰ مدیر ارشد یک وزارتخانه، تعدادی را از میان زنان منصوب کند.
مدیران باید اعتقاد پیدا کنند که بدون حضور زنان نمی‌توان برای جامعه‌ای که ۵۰ درصد آن را زنان تشکیل می‌دهند، تصمیم‌گیری کنند. با کمال تاسف نقش زنان در برخی از وزارتخانه‌ها که سیاستگذاریهای کلان دارند کمرنگ است. وزیر آموزش و پرورش باید اعلام کند به چه میزان از زنان که درصد قابل توجهی از مصرف کنندگان سیاست‌‌هایش هستند در سیاستگذاریهای کلان دعوت می‌کند. امروز آن دوران گذشته که حتی مردان فکور برای زنان تصمیم می‌گرفتند. قطعا باید قشر زنان درتصمیم‌گیری‌ها مشارکت داشته باشند.
البته زنان هم باید در این زمینه رایزنی کنند.
زنان امروز به بالندگی رسیده‌اند. آنها دیگر نباید به اثبات جایگاه خودشان در نزد مدیران ارشد بپردازند. مدیران ارشد باید به توانمندی‌های زنان احترام گذاشته و برای مدیریت بهتر از آنها استفاده کنند. برای نمونه مهندس زنگنه به این اعتقاد رسیده و امروز از مدیران ارشد زن در وزارتخانه خود استفاده می‌کند. اما وزیر بهداشت هنوز چنین نگاهی ندارد که لازم است از زنان در مدیریت ارشد استفاده شود. مگر پزشکان متخصص زن که دارای قدرت مدیریت هم هستند، وجود ندارند؟ آیا روسای دانشگاه‌های علوم پزشکی از میان زنان انتخاب شده‌اند؟ کدام یک از معاونت‌های وزارت بهداشت از زنان هستند و چه تعداد از مدیران میانی این وزارتخانه را خانم‌ها تشکیل می‌دهند؟ اگر هم مدیر زنی در وزارت علوم وجود دارد، درمقایسه با مردان ناچیز است. تنها یکی از روسای دانشگاه‌های علوم پزشکی از میان زنان منصوب شده است و این در حالی است که ظرفیت زنان بیش از این است.
البته مشاور امور زنان وزیرعلوم از بین زنان انتخاب شده و مدیرکل واحد پرستاری هم زن است. واقعا اگر این ۲ مورد به زنان نمی‌رسید جای شک و شبهه بود با وجود اینکه ۸۰ درصد پرستاران زن هستند و ماما‌ها نیز اکثرا خانم هستند چرا از زنان استفاده نشده است. نه تنها وزارت بهداشت بلکه سایر وزارتخانه‌هایی که بر امور فرهنگی و اجتماعی اثرگذار هستند شامل این موضوع می‌شوند. حضور زنان در این وزارتخانه‌ها باید پررنگ‌تر باشد. درتصمیم‌گیری‌هایی که در سازمان بهزیستی صورت می‌گیرد، زنان باید به عنوان مدافع حقوق زنان بی‌سرپرست و فرزندان کار حضور داشته باشند.
عدم استفاده از زنان در مناصب مختلف توسط رئیس‌جمهور شائبه‌هایی به وجود آورده که بیشتر در مورد تعلق خاطر به اصولگرایی است.
نه، این تحلیل منطقی نیست زیرا اگر اصولگرایان به‌حضور زنان اعتقاد نداشتند، نباید در دولت احمدی‌نژاد وزیر زن حضور می‌داشت. محدودیت‌های آقای روحانی را درک می‌کنم، آقای روحانی ملزم است که از وزرای خود در مورد حضور زنان در هر وزارتخانه گزارش بخواهد. رئیس‌جمهور نباید از این موضوع به سادگی عبور کند.
اینکه آقای روحانی تنها از وزرا بخواهد گزارشی از حضور زنان در وزارتخانه‌ها ارائه کنند، کوتاه آمدن از خواسته‌ها نیست؟ چون پیش از این بر حضور وزیر زن تاکید شده بود.
رئیس‌جمهور باید از تک تک وزیران بخواهد که از زنان در مدیریت ارشد و میانی وزارتخانه‌ها استفاده کنند و هر از چندگاهی از آنها در مورد حضور زنان گزارش بخواهد. به طور یقین می‌توان معاونان وزرا را از میان زنان انتخاب کرد، اما امری کردن این خواسته باعث تخریب جایگاه زنان می‌شود. نباید از زنان غیر‌متخصص و ناکارآمد در مدیریت‌ها استفاده شود.
همان‌گونه که در دولت قبل هم این انتقاد وجود داشت، زیرا یک مدیر زن غیرکارآمد، جایگاه زنان را تخریب می‌کند. از این رو باید در مساله سپردن مسئولیت به زنان گام به گام جلو رفت. به عنوان مثال در وزارت آموزش و پرورش باید مدیرکلی آموزش و پرورش‌ها در استان‌های مختلف به زنان سپرده شود و آقای روحانی باید مطالبه‌گری لازم را در این زمینه انجام دهد. در سیستم آموزشی اگر زنان حضور نداشته باشند سیاست‌های تربیتی خوبی نخواهیم داشت. سیاست‌های مردانه مطلق هیچ‌گاه موفق نبوده است .
حزب کارگزاران درباره استفاده از زنان با دولت مذاکره‌ای نداشته است؟
برخلاف آنچه همگان فکر می‌کنند که کارگزاران سازندگی نفوذ عام بر دولت دارد، باید اذعان داشت که این‌گونه نیست. کارگزاران حزبی است که از حضور آقای روحانی حمایت کرد و از حمایت خود پشیمان نیست. حزب‌کارگزاران توانست نقش هسته مرکزی را برای جذب احزاب اصلاح‌طلب به سمت روحانی داشته باشد و به موضع خود به خاطر حمایت از رئیس‌جمهور می‌بالد. نظرات کارشناسی به وزرای دولت منتقل می‌شود اما اینکه آنها ملزوم به اجرای آن باشند دراختیار ما نیست.
آیا کارگزاران انتقادات خود را به رئیس‌جمهور منتقل می‌کنند؟
نظرات در اموری که توسط اعضای کارگزاران کارشناسی شده باشد، به وزرا منتقل می‌شود.
اجازه دهید به بحث جایگاه زنان درجامعه بازگردیم. آیا کاهش آسیب‌های اجتماعی که متوجه زنان است، امکانپذیر است؟
درجامعه‌ای که نتوانستیم الگوسازی فرهنگی درستی برای دختران به وجود بیاوریم و نتوانستیم الگوهای مذهبی را برای دختران الگوهای قابل تصوری تعریف کنیم، باید از راهکارهای متعدد برای کاهش آسیب‌های اجتماعی حوزه زنان استفاده شود. یکی از بحث‌هایی که به‌این منظور به دنبال آن بودیم توسعه بحث ورزش زنان و دختران است. متاسفانه زنان ایرانی از فقر حرکتی برخوردارند و سن پیری در زنان ایرانی پایین است. به‌این معنا که سن آغاز میانسالی یعنی 33 سالگی در زنان ایرانی معادل افراد 60 ساله است.
درنتیجه توسعه ورزش از این منظر باید در دستور کار قرار گیرد. زمانی برای اینکه ورزش برای زنان را به روستاها و شهرهای کوچک ببریم با مقاومت سخت فرهنگی روبه‌رو بودیم زیرا خانواده‌ها این اجازه را نمی‌دانند، اما امروز اقبال خانواده‌ها و دختر بچه‌ها به ورزش افزایش یافته است، هرچند دولت درایجاد تسهیلات لازم و فرهنگسازی مناسب با کمال تاسف عقب مانده است. زمانی رشته اول زنان در سال 76 والیبال بود اما رشته اول مورد اقبال زنان و دختران در جامعه ایران امروز رشته‌های رزمی است، زیرا دختران ما به سمت هویت‌سازی برای خود در حرکت هستند و اگر در گذشته ضعف جسمانی باعث می‌شد آنان در جامعه یک گام از مردان عقب‌تر باشند، اکنون به دنبال آن هستند که این ضعف را از بین ببرند. معتقدم یکی از راهکارهای اصلی برای کاهش معضلات فرهنگی آن است که دولت به کمک سازمان‌های توسعه ورزش همگانی حرکت کند.
گام مثبتی در این مسیر برداشته شده است؟
مطلقا نه؛ در سال‌های اخیر مربی ورزش اول تا سوم دبستان حذف شده است یعنی در سنی که دختران به الگوسازی ورزشی احتیاج دارند مهم‌ترین مولفه این الگوسازی، ورزش در مدارس و معلم ورزش بودند که حذف شدند و دختران که به دلیل اینکه نمی‌توانند مانند پسران به جنب و جوش بپردازند با فقر حرکتی مواجه هستند، این فقر حرکتی برای آنان از نظر روحی و جسمی ایجاد اشکال کرده است. در آمارهای اخیری که وزارت بهداشت منتشر کرده، مشخص شده است که سن بلوغ در دختران ایرانی کاهش یافته است. اگر درگذشته دختران ایرانی در 11سالگی بالغ می‌شدند امروز در سن 9 تا 10 سال بالغ می‌شوند. اگر بلوغ جنسی قبل از بلوغ فکری به وجود بیاید معضلات فرهنگی تولید می‌کند.
مشخص نیست به چه کسی باید ثابت شود که برای حل مشکلات فرهنگی در کنار سایر موارد از جمله تعالیم مذهبی لازم است به ورزش زنان نیز توجه شود و توسعه ورزش را باید در سنین کودکی و نوجوانی جدی گرفت. دختر نوجوانی که ورزش می‌کند، هم سن بلوغش به تاخیر خواهد افتاد و هم هیجانات روحی و جسمی‌اش در سالن ورزشی تخلیه می‌شود و در آینده به عنوان زن سالم وارد جامعه می‌شود. دختر ورزشکاری که قرار است درآینده تبدیل به مادر شود، قطعا فرزندان دختر و ورزشکاری خواهد داشت و این یعنی فعال بودن و رشد نشاط در جامعه، بنابراین باید به سمت وسوی توسعه ورزش‌های همگانی حرکت کرد اما متاسفانه هر وزیر ورزش که به قدرت می‌رسد بیشتر وقت خود را در پیگیری امور 2 باشگاه استقلال و پرسپولیس می‌گذراند و این درحالی است که درصد کمی از جامعه به ورزش قهرمانی اهمیت می‌دهند. من اعتقاد دارم در این زمینه‌ها باید فرهنگسازی شود.
خانم ابتکار چند ماهی است که معاونت امور زنان در نهاد ریاست جمهوری را برعهده گرفتند. عملکرد ایشان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
خوشبختانه چند ماهی است که امور مختلف مربوط به زنان که باید از سوی دولت پشتیبانی شود، در دستور کار خانم ابتکار قرارگرفته است و فعالان زن در تلاش هستند سیاست‌های کلان در بحث حضور زنان در ورزش‌های همگانی را آغاز و آنها را از معاونت زنان به سازمان‌های اجراکننده این سیاست‌ها منتقل کنند.
چرا همواره توجه به معضلات زنان و تلاش برای رفع آنها درجامعه مغفول می‌ماند؟
دلیلش این است که زنان در تصمیم‌گیری‌های کلی امور مختلف سیاسی و اجتماعی حضور موثری ندارند. رسانه‌ها باید این مورد را مطالبه کنند. برای نمونه از سازمان بهزیستی بپرسند که برای زنان بد سرپرست در جامعه چه اقداماتی انجام داده‌اند؟ برای زنان سرپرست خانوار چه اقداماتی صورت گرفته و آیا مستمری کمیته امداد می‌تواند به‌تنهایی مشکل آنها را حل کند؟ چه میزان زن بی‌سرپرست یا بدسر‌پرست خانوار به خاطر اعتقادات دینی خود از امور غیراخلاقی اجتناب می‌کنند؟ امروز زنانی که در سایر کشورها طلاق می‌گیرند تا زمانی که مجددا ازدواج نکنند، نصف حقوق شوهر قبلی را دریافت می‌کنند. آیا نفقه که برای زن در ایران در نظر گرفته می‌شود، کفاف مخارج روزانه او را می‌دهد؟ تصمیم‌گیری در مورد زنانی که به عنوان متکدی در جامعه به امرار معاش می‌پردازند، با چه کسی است؟ آیا نمایندگان زن مجلس به تعهدات خود در مورد همنوع‌های خود می‌پردازند؟ امروز زنان مجلس به خاطر برخی نگرانی‌ها در موضوع تایید یا عدم تایید صلاحیت در برخی زمینه‌ها محتاطانه رفتار می‌کنند. امروز اگر نمایندگان به جای اینکه پاسخگوی نهادهای نظارتی باشند، ایمان داشته باشند که به خاطر کوتاهی باید
پاسخ خداوند را بدهند، نگرانی نخواهند داشت. تاکید می‌کنم که رسانه‌ها باید پرسشگر باشند.
وضعیت زنان مطلقه در جامعه ایران را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
امروز از هر4 ازدواج در شهرهای بزرگ مانند تهران یکی به طلاق منجر می‌شود. مسائل مهم اینها هستند که مثلا زن مطلقه از چه مزایای قانونی برخوردار است؟ چه پشتیبانی قانونی‌ای از این زن انجام می‌شود؟ این زن حتی ممکن است فرزندان خود را تحت تکلف داشته باشد. قانون چه کاری برای حمایت از او انجام می‌دهد؟ زنان نماینده مجلس باید پاسخ دهند که برای زنان جامعه چه کاری انجام داده و چه برنامه‌هایی دارند. برای زنان روستایی چه کرده، برای دختران جوان و حل مشکلات آنها چه راهکارهایی ارائه داده‌اند؟ اگر این مطالبات در جامعه ما به وجود آید بسیار جلو خواهیم رفت. اگر به فرزندان خود حقوق قانونی آنها را در جامعه آموزش دهیم بسیاری از مشکلات ما حل خواهد شد. خوشبختانه با گسترش فضای مجازی نه می‌توان موضوعی را پنهان کرد و نه می‌توان چنین مطالباتی را ندیده گرفت. ان‌شاءا... مسئولان ما پاسخگوی این موارد باشند.
اگر به مطالبات اجتماعی زنان در جامعه توجه نشود چه پیامدهایی درجامعه به وجود خواهد آمد؟
پیامدهای این عدم توجه درجامعه قابل رویت است. به اعتقاد من مسئولان باید زیر پوسته شهر را مورد بررسی قرار دهند. زمانی که مسئولان زیر پوست شهر را بررسی نکنند نمی‌توانند در مقابل مشکلات راه حل ارائه دهند. هرچند واقعیت‌ها دردناک باشد باید آن را پذیرفت و در مورد آن راهکار داد. در هیچ بنگاه و نهاد بین‌المللی یک نفر بیش از یک دوره رئیس نمی‌شود. مشخص نیست ایران از کشورهای جهان سوم هم عقب‌تر است. باید پذیرفت که نیروی جوان‌تر و خوشفکرتر و حتی فردی با تجربه‌تر ایده‌های جدید‌تری بیاورد. البته در کشورهایی که مدیران جوان حاکم هستند روسای با تجربه کنار گذاشته نمی‌شوند بلکه از کوه تجربه آنها استفاده می‌شود. در دنیا برای هر مجموعه‌ای یک رئیس وجود دارد، یک نفر هم هست که تا دو سال دیگر رئیس می‌شود و یک نفر دیگر هم رئیس گذشته با تجربه است که کنار گذاشته نشده. باید به‌این سمت حرکت کنیم. اصول صحیح مدیریت این است که مدیران گذشته کنار بروند. در دولت هاشمی کسی بالاتر از 50 سال سن نداشت. باید از جوانان استفاده کرد. مدیران قبلی از صندلی‌های خود بلند شوند.
ظاهرا رسانه‌ها هم ارزشی برای این موضوعات قائل نیستند.
در بحث حمایت از زنان به‌شدت نیازمند صداوسیما هستیم. رسانه ملی به‌راحتی مسابقات کشتی آقایان را نشان می‌دهد، اما مسابقات زنان - که زنان ایرانی نماد زنان مسلمان هستند - را پخش نمی‌کند. امروز به همت مدال‌های دختران در ووشو برای اولین‌بار در جهان قهرمان شده‌ایم. لباس‌‌های زنان مسلمان دیگر کشورها تایید نشده بود و آنها وقتی می‌‌خواستند وارد زمین مسابقه شوند، لباس‌‌های تاییدشده زنان ایرانی را می‌پوشیدند، اما صداوسیما چه می‌کند؟ مسابقه فینال بین زنان ایرانی و مصری - که هر دو لباس ایرانی پوشیده‌‌اند - را پخش نمی‌کند. سوال این است که تا کجا تفسیر به رأی و تفسیر به رأی؟!
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
چرا زنان بترسند
قانون اساسی واحکام اسلامی برای زن و مرد حقوق یکسان قرار داده
هرکس وظیفه دفاع از حقوق خود را ارد
پاسخ ها
زنان ایرانی شیر زن هستند
باید درعالیترین سطوح مدیریتی قرار گیرند تا کشور تو سه یابد
محدودیت کلا کلمه خوبی نیست و باعث عقب ماندگی است
انقدر سرتون رو با موضوع ورود زنان به سیاست گرم کردند که یادتون رفته تو کشور چه خبره.