رابطه مدیران و کارکنان با تغییرات اجباری

مجید ابهری در خبرآنلاین نوشت: تغییرات اجباری به دنبال تحولات اداری امری اجتناب‌ناپذیر بوده اما می‌توان در این جابه‌جایی‌ها حداقل زیان مالی و انسانی را به تشکیلات و جامعه وارد کرد.

رفتار سازمانی و مدیریت منابع انسانی، مدیران تاب‌آور را موفق‌ترین نیروها ارزیابی کرده و رشد سازمانی در پرتو مدیریت آنها را امری نزدیک به قطعی می‌دانند.

تاب‌آوری یک مدیر یعنی توانایی بازگشت به سوابق مثبت گذشته و رو به رو شدن موفقیت آمیز با چالش‌ها و مشکلات پیش رو. اما در صورت ضعف سازه تاب‌آوری حرمت خود تضعیف و مقابله با تجربه‌های منفی و افراد ناسازگار بسیار ناکارآمد می‌شود. هر مدیر ارشد هنگام ورود به یک سازمان جدید با چند دسته از کارکنان رو به رو می‌شود:

۴- کارکنانی که به دلیل مخالفت‌های منطقی یا توانایی‌های ممتاز کنار گذاشته شده‌اند و هیچ‌گاه حاضر به خود مطرحی نیستند و صرفا براساس نیازهای مالی حضور اداری و فیزیکی دارند.

چرا که همه ما در هر مسئولیت مدیون فضای امنیت روانی حاکم بر جامعه هستیم و موظف به خدمت به مردم ، مشارکت درحل و فصل مشکلاتشان ، ایجاد اعتماد متقابل و پذیرش این امر که تغییر بخشی از زندگی اداری است که نباید آن را به صورت یک فاجعه غم‌انگیز قلمداد کرد، هستیم.

همچنین نباید به فضاسازی‌های استرس‌زا که از سوی برخی افراد ایجاد می‌شود عنایت کرد. شهردار تهران با سوابق خود در وزارت و همچنین برخی از سازمان‌ها و شورای شهر تهران تجربه خوبی برای شروع مدیریت دارد.